Joe Bar (μα ποιός είναι επιτέλους αυτός ο Joe Bar που έχει δικό του team;
) ξεκινάς από μια θέση που την σέβομαι μεν, δεν είναι καθόλου αυταπόδεικτη δε... Και για να την εξηγήσεις χρησιμοποιείς μια λογική δυο άκρων παραβλέποντας πως η μεγάλη πλειοψηφία μας απλώς βρίσκεται σε ένα ήπιο "κέντρο".
"Αν δείξω σεβασμό, δεν κουνάω την βάρκα, είμαι καλό παιδί, τότε θα με σεβαστούν, θα με εκτιμήσουν και δεν θα με πολεμήσουν".Ο σεβασμός είναι υποκειμενικός και δεν είναι καθόλου δεδομένο ανά πάσα ώρα και στιγμή το ποιά είναι η "ιδανική" συμπεριφορά. Δεν είναι κάτι που το ξέρουμε όλοι και δεν το παραδεχόμαστε, υπάρχουν πολλές διαβαθμίσεις -και για μένα οφείλουν να συμπεριλάβουν και τον σεβασμό στα δικά σου δικαιώματα, κάτι που λείπει από το σκεπτικό σου.
Το ότι θεωρείς λογικό να ψάχνεις για νόμο που σου
επιτρέπει κάτι, μου βγάζει μάλλον μια νοοτροπία που αποφεύγει την σύγκρουση με κάθε τρόπο παρά ένα επιχείρημα που έχει πρακτική θέση σε κράτος δικαίου.
Η αποφυγή της σύγκρουσης (ότι κι αν σημαίνει αυτό) θα απομακρύνει τον κίνδυνο για περιορισμούς/απαγορεύσεις του ΗΤ;
Ο νομοθέτης δεν είναι πατερούλης που αν κάτσεις στ' αυγά σου και δεν τον τσαντίσεις δεν θα σε μαλώσει. Εκτός του ότι δεν σέβομαι αυτούς που θα ρίξουν σφαλιάρα σε όποιον δεν κάθεται στ' αυγά του η όποια πείρα μου δείχνει πως ο νομοθέτης (το Κράτος στην ουσία) δεν ενδιαφέρεται καθόλου για την ευγενική, αγενή ή αδιάφορη συμπεριφορά σου. Έχει τελείως διαφορετική ατζέντα, την ισχύ να την επιβάλει χωρίς να μας ρωτήσει και την πρόθεση να το κανει γα να εξυπηρετήσει άλλα συμφέροντα και όχι αυτά της δημόσιας υγείας.
Και θα το κάνει. Θα βάλει περιορισμούς και απαγορεύσεις, θα σου κάνει την ζωή πατίνι, θα κάνει τα υγρά πανάκριβα, τα μαγαζιά λίγα, το άτμισμα υπό διωγμό. Θα το κάνει (στο υπογράφω) είτε βγάζεις ντουμάνια σε ασανσέρ είτε είσαι παναγίτσα και ατμίζεις διακριτικά και μόνο σε ανοιχτά χωράφια. Θα το κάνει διότι μπορεί και το θέλει και η συμπεριφορά σου δεν θα παίξει ρόλο στις αποφάσεις του.
Αν όλοι φερόμασταν σαν γαϊδούρια (που δεν το κάνουμε) η κοινή γνώμη θα είναι εναντίον μας και δεν θα αντιδράσει. Αν όλοι φερόμαστε σαν άγγελοι (ούτε αυτό συμβαίνει) η κοινή γνώμη ούτε που θα ασχοληθεί με εμάς και δεν θα αντιδράσει εξίσου, όπως δεν αντιδρά σε πολύ χειρότερες καταπατήσεις δικαιωμάτων.
Οπότε καταλήγουμε μόνο στο πώς θεωρούμε ηθικά σωστό να φερόμαστε στον συνάνθρωπο. Κι εκεί τα πράγματα δεν είναι άσπρο-μαύρο γιατί ταυτόχρονα πρέπει να τηρούνται και κανόνες για το πώς ο συνάνθρωπος πρέπει να μάθει να φέρεται ηθικά σωστά και σε εμάς. Δεν θα το μάθουμε από εγκύκλιο, ούτε αυτός ούτε εμείς.
Είμαι διακριτικός, ρωτάω ακόμα κι εκεί που δεν χρειάζεται και όταν είδα ατμιστή να ντουμανιάζει τράπεζα ήμουν πολύ σκεπτικός. Αλλά ταυτόχρονα παραείμαι μεγάλος για να ρυθμίζω κάθε λεπτομέρεια της ζωής μου φοβούμενος μήπως με στραβοκοιτάξει ο κάθε ξινός, επιθετικός, φοβικός άγνωστος που σιχαίνεται και τ' αντερά του. Δεν κάνω καλό ούτε σε εμένα, ούτε σε αυτόν, ούτε στην κοινωνία αν πάντα φέρομαι έτσι σαν άνθρωπος και σαν πολίτης. Οφείλω να βάζω κάποια όρια και σε μένα αλλά και στους άλλους.
Αυτοσχεδιάζω, δεν έχω τους χρυσούς κανόνες να προτείνω. Αλλά μην γελιέσαι, δεν τους έχεις ούτε εσύ. Σε αυτό το θολό τοπίο όλοι από την προσωπικότητά μας παίρνουμε γραμμή και δεν έχει πολύ νόημα να εκλογικεύουμε ή να δημιουργούμε μανιφέστα συμπεριφοράς αν δεν το αναγνωρίσουμε αυτό. Αν έχουμε δεύτερη φύση το να καταπιέζουμε τον εαυτό μας για χάρη των άλλων ας παραδεχτούμε πως ούτε σεβαστό γίνεται, ούτε κάποιο βραβείο μας περιμένει, ούτε είναι απαραίτητα "καλό" βάσει μιας Υψηλότερης Ηθικής.