φίλε hippie.killer, καλά όλα αυτά αλλά δεν έλαβες υπ' όψιν μια παράμετρο: το μαγαζάτορα! Κατά πρώτον, ο μαγαζάτορας έχει το δικαίωμα να απαγορέψει ή να επιτρέψει κάτι, αρκεί αυτό να μην προσκρούει στο Νόμο. Τι εννοώ: ο εστιάτορας, δεν έχει δικαίωμα να απαγορέψει το άτμισμα και να επιτρέψει το κάπνισμα (καθώς ο Νόμος, που δεν εφαρμόζεται, απαγορεύει το κάπνισμα στο εστιατόριο). Έχει όμως δικαίωμα να απαγορέψει και τα δύο ή μόνο το κάπνισμα. Το "να μην προσκρούει", δεν σημαίνει "να εφαρμόζει". Σημαίνει "να μην είναι αντίθετο". Όσον αφορά τα "συνεργεία ελέγχου", επειδή είναι η δουλειά μου να συγκρούομαι με υπηρεσίες, τα λόγια τους τα ακούω βερεσέ. Εγώ. Ο εστιάτορας όμως, όταν θα του πουν "μίστερ, το άτμισμα απαγορεύεται. Αλλιώς, σου πετάω πεντοχίλιαρο πρόστιμο και τράβα βρες άκρη στα Δικαστήρια", δεν τα ακούει και τόσο βερεσέ... Θα τα άκουγε, αν το Δίκαιο στην Ελλάδα δεν ήταν τόσο δαιδαλώδες και ήταν σίγουρος ότι σήμερα του κόβουν το τσεκ, αύριο έχει σβήσει, έχει πάρει αποζημίωση και ο ανενημέρωτος ελεγκτής έχει πάει σπίτι του... Και τα λέω όλα αυτά, μη λαμβάνοντας υπόψιν κάποιες πιο κλειστές κοινωνίες. Εδώ ας πούμε, αν μου ρίξει άκυρο ένα μαγαζί, θα το κράξω. Και έχω ακροατήριο. Το μαγαζί θα χάσει. Σε μια Αθήνα όμως? Δεν είναι αρκετοί οι ατμιστές για να χάσει ένα μαγαζί.
Όσο το τοπίο παραμένει "γκρίζο", θα κινούμαστε μεταξύ των "επιτρέπεται", "απαγορεύεται" και "δεν απαγορεύεται(χωρίς να είναι σαφές αν επιτρέπεται)"...