Πρωτότυπα και ιμιτασιόν

[manos]

ο imeo εφτιαξε ενα προιον πρωτοτυπο οπως και καθε προιον του.αυτος δινει το μυαλο και την ιδεα να
φτιαχτει καποιο ιμιτασιον.βλεπουν πως ενα προιον πουλα και εχει ζητηση,βλεπουν ενα προιον πως πουλιεται ακριβα
βαση παγκοσμιας οικονομιας.
και εδω ειναι που εμφανιζεται ο κινεζος
μεγαλη παραγωγη,μεγαλη ζητηση καλη τιμη.και παραληλα ανταλλακτικα για τον γνησιο οδυσσεα,απο τι στιγμη που ταιριαζουν απολυτα.
ολη η φαση μου φαινεται απολυτα φυσιολογικη
παμε για κινεζικη κυριαρχια.

[eftihis.k]

ολη η ιστορια ειναι να βαζει καποιος την προσωπικη του πινελια. σιγουρα οι περισοτεροι δανειζονται ιδεες στον τροπο λειτουργειας ,αλλα το να εκμεταλευεσαι με ακριβες αντιγραφο τη καλη φημη που εχει δημιουργησει καποιος ειναι 
το ιδιο μου φαινεται και για ολα τα μοντακια που προσπαθουν να αντιγραψουν το προβαρι μεχρι και στις τρυπες της κεφαλης.
κανε κατι αλλο ρε ανθρωπε..... το e-vic μια χαρα σχεδιο δεν ειναι που ειναι δικο τους;
και οσο για τους ατμο τυπου α2 ολοι οι ελληνικοι εχουν και κατι παραπανω !!! οι κινεζοι τους εκαναν ιδιους.

[sao]

Γίνεται συζήτηση για ηθική στα πλαίσια ενός μηχανισμού ο οποίος στην πραγματικότητα αποδοκιμάζει την έννοια, τουλάχιστον με την κλασική της μορφή. Η ελεύθερη αγορά στερείται ηθικής και υπακούει απλά σε κανόνες. Οι κανόνες αυτοί, είτε οικονομικού, είτε νομικού χαρακτήρα, συνθέτουν τη μοναδική "ηθική" αυτού του μηχανισμού, που από τη φύση του είναι "ανήθικος" (πάντα με την κλασική έννοια του όρου).
Υπό την έννοια αυτή, θεωρώ αντιφατικό να προσπαθούμε να εξηγήσουμε με όρους ηθικής ό,τι συμβαίνει στα πλαίσια της ελεύθερης αγοράς. Πολύ περισσότερο δε, να προσπαθούμε να φερόμαστε "ηθικά" (και μάλιστα υπό την ιδιότητά μας ως καταναλωτών), σ'αυτόν τον "ανήθικο" στίβο. Τολμώ να πω ότι είναι και κομμάτι υποκριτικό, καθώς και μόνο με τη συμμετοχή μας στο σύστημα, "νομιμοποιούμε" μια σειρά από "ανηθικότητες" (εκτός κι αν π.χ. δεν ψωνίζουμε τίποτα κινέζικο, προκειμένου να αποδοκιμάσουμε τη στυγνή εκμετάλλευση των εργαζομένων).
Αντιλαμβάνομαι ευκολότερα τη συζήτηση, υπό το πρίσμα των μακροπρόθεσμων συνεπειών (κυρίως των οικονομικών) αν οι καταναλωτικές μας επιλογές αφορούν αποκλειστικά σε αντιγραφές. Με την ίδια έννοια, που πρέπει να μας προβληματίζει το να ψωνίζουμε αποκλειστικά από σούπερ μάρκετ, στραγγαλίζοντας έτσι τα μικρομάγαζα (μακροπρόθεσμα δυσμενείς οικονομικές συνέπειες).
Φρονώ ότι από το να αναζητούμε τρόπους να διατηρούμε την ηθική μας ακεραιότητα μέσα σε μια ζούγκλα ανηθικότητας (ελεύθερη αγορά), απείρως αποτελεσματικότερο θα ήταν να αναζητούμε την έξοδο από τη ζούγκλα αυτή.

[demkoni]

Συγνώμη αλλά ένα απλό bravo για τα λεγόμενα του sao δεν φτάνει!!!!!,
 

[alexmach]

Φρονώ ότι από το να αναζητούμε τρόπους να διατηρούμε την ηθική μας ακεραιότητα μέσα σε μια ζούγκλα ανηθικότητας (ελεύθερη αγορά), απείρως αποτελεσματικότερο θα ήταν να αναζητούμε την έξοδο από τη ζούγκλα αυτή.

Θα ήταν, αλλα τίποτα, μα τίποτα, δέν ξεκινάει συλλογικά, αν δεν συνειδητοποιήσουμε πράγματα και καταστάσεις ατομικά.
Αν τα κατανοήσουμε ατομικά, αρχίζει μετά ο κάθένας μας να προσπαθεί να επηρεάσει εναν μικρό κύκλο, μέχρι αυτός να μεγαλώσει και να συναντηθεί με εναν αλλο παρόμοιο κύκλο και ξεκινησει το συλλογικό.
Πως είναι όμως δυνατόν να γίνει αν ατομικά ο καθένας μας δέν στηρίξει κάποια πράγματα???

Εξάλλου δεν μιλάμε για εμπόριο, το εμπόριο είναι στερημένο ηθικής ούτως ή αλλως.
Η Ηθική δέν ειναι ποτέ συλλογική εξάλλου. Είναι προσωπική.

[tsiv]

Η Ηθική δέν ειναι ποτέ συλλογική εξάλλου. Είναι προσωπική.

Τα είπες όλα στην τελευταία παράγραφο

Άρα όλο το νήμα (και τα πολλά κατα καιρούς με ίδιο περιεχόμενο) είναι ''να 'χαμε να λέγαμε'' ή ''για να περνά η ώρα''

Αφού δεν προκειται να σου αλλάξω ή να μου αλάξεις γνώμη

[Νικος]

Δεν υπαρχει παρθενογέννεση 
Ολοι εχουν επιρροες 
Απο τους μικροτερους εως και τους μεγαλυτερους δημιουργους
σε ολους τους τομεις της ανθρωπινης δραστηριοτητας.
Κακο ειναι το πιστο αντιγραφο
Αν θελετε μπορω να αναφερω χιλιαδες συγκεκριμενα παραδειγματα
και δημιουργικης μιμησης και κακων απομιμησεων. 
Αλλωστε δεν θα υπηρχε προοδος αν για καθε εναν που φτανει καπου,
καποιος αλλος δεν συνεχιζει.

[gioupi]

Να κανω κι εγω μια ερωτηση ρε παιδια ?
Το ιμιτασιον αντιγραφετε ?

[liakouras68]

δηλαδη αν καταλαβα καλα απο οσα υποθηκαν παραπανω στην ουσια ΣΥΝΟΥΣΙΑ 

[NewHolborn]

Δεν υπαρχει παρθενογέννεση 
Ολοι εχουν επιρροες 
Απο τους μικροτερους εως και τους μεγαλυτερους δημιουργους
σε ολους τους τομεις της ανθρωπινης δραστηριοτητας.
Κακο ειναι το πιστο αντιγραφο
...
..

Εγω πιστευω σε εργα τέχνης καλο ειναι να υπαρχουν πιστα αντιγραφα... 
Αυτο ανεβαζει ακομα πιο πολυ το status και την δοξα του δημιουργου και των κατασκευων του, το οποιο εχει πολυ μεγαλυτερη αξια στο τελος απ' οτι τα οικονομικα κερδη.
Και στο κατω κατω τι περιμενατε στην ζουγκλα της ανήθικης ελευθερης αγορας?
Θα αφηναν τα λιονταρια μια υαινα να τους φαει το θήραμα??

[sao]

Θα ήταν, αλλα τίποτα, μα τίποτα, δέν ξεκινάει συλλογικά, αν δεν συνειδητοποιήσουμε πράγματα και καταστάσεις ατομικά.
Αν τα κατανοήσουμε ατομικά, αρχίζει μετά ο κάθένας μας να προσπαθεί να επηρεάσει εναν μικρό κύκλο, μέχρι αυτός να μεγαλώσει και να συναντηθεί με εναν αλλο παρόμοιο κύκλο και ξεκινησει το συλλογικό.
Πως είναι όμως δυνατόν να γίνει αν ατομικά ο καθένας μας δέν στηρίξει κάποια πράγματα???

Συμφωνώ μέχρι ΚΕΡΑΙΑΣ.

Εξάλλου δεν μιλάμε για εμπόριο, το εμπόριο είναι στερημένο ηθικής ούτως ή αλλως.

Το αν αγοράσουμε ή όχι το αντίγραφο, αφορά στην εμπορική πλευρά του ζητήματος.
Το αν επιδοκιμάσουμε ή όχι τον αντιγραφέα, όχι.
Συνεπώς είναι άτοπο, κατά τη γνώμη μου, η αγορά του αντιγράφου να κριθεί με όρους "ηθικής". Όσο θεμιτό είναι για το γεννήτορα-ιδιοκτήτη μιας ιδέας να την κοστολογεί όσο ψηλά του επιτρέπει η μοναδικότητά της σε συνδυασμό με τις καταναλωτικές ανάγκες, με μόνο γνώμονα τη μεγιστοποίηση του κέρδους, άλλο τόσο θεμιτό είναι για τον καταναλωτή να καλύψει τις ανάγκες του με τη φθηνότερη-αποτελεσματικότερη δυνατή λύση. Άλλο ζήτημα (και πάντως όχι ηθικό) αν η τυφλή αναζήτηση του φθηνότερου, μπορεί να μας βλάψει οικονομικά σε δεύτερο χρόνο. Η όλη διαδικασία στερείται παντελώς ηθικής, εκατέρωθεν. Η απόσταση από το ιδεώδες, όπου οι ιδέες των ανθρώπων θα αποτελούν κοινό κτήμα, δίχως οικονομικούς όρους (από το φάρμακο για τον καρκίνο, μέχρι τον υπερατμοποιητή), αποδεικνύει του λόγου το αληθές.
Η επιδοκιμασία του αντιγραφέα, πιθανώς να μπορεί να κριθεί με τέτοιους όρους. Όμως, αφενός μια τέτοια επιδοκιμασία είναι πρωτίστως κοντόφθαλμη (θεώρηση του αντιγραφέα ως άλλου Προμηθέα, που κλέβει τη φωτιά για να μπορέσουν να έχουν πρόσβαση σ'αυτήν και οι "φτωχούληδες του θεού" - κάθε ομοιότητα με πρόσωπα και καταστάσεις είναι συμπτωματική ) και δευτερευόντως ανήθικη, αφετέρου δε, αποτελεί το έλασσον της υπόθεσης, με μείζον την αγορά ή μη του αντιγράφου. Αν θέλουμε, πάντως, να βρούμε ένα ζήτημα ηθικής, αυτό είναι προσφορότερο έδαφος.

Η Ηθική δέν ειναι ποτέ συλλογική εξάλλου. Είναι προσωπική.

Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω. Υπάρχουν και τα 2 είδη.
Η συλλογική ηθική αποτυπώνεται πρωτίστως στους νόμους (κυρίως στους ποινικούς, με την απαξίωση και τον κολασμό συγκεκριμένων συμπεριφορών) και στις θρησκείες. Οι δεύτερες δε, την ενσωματώνουν και τη χειραγωγούν ταυτόχρονα. Διαφοροποείται πολιτισμικά και εξελίσσεται/αλλάζει χρονικά.
Η προσωπική ηθική μπορεί να διαστέλλεται ή να συστέλλεται σε σχέση με τη συλλογική. Παράδειγμα:
Η μοιχεία μέχρι το 1981 αποδοκιμαζόταν ποινικά. Συνεχίζει να αποδοκιμάζεται θρησκευτικά. Η αποδοκιμασία της από τη συλλογική ηθική μπορεί να έχει καμφθεί, αλλά συνεχίζει να είναι ισχυρή. Ωστόσο, υπάρχουν άνθρωποι, που η προσωπική τους ηθική, τους επιτρέπει να συμβιώνουν μ'αυτόν τον...εναλλακτικό τρόπο.

[alexmach]

ξεκινάω απο το τελευταίο!
Αν και η διατύπωση μου ήταν ελλειπής. Δεν είναι τόσο απλό οσο να λέμε ποτέ η παντα και κακώς το έθεσα έτσι.
Αλλα εν μερει θα εμμείνω αν και τώρα ξεφεύγουμε πολύ αλλα δέν πειράζει.
Η Ηθική είναι προσωπική. Διέπεται και υπακούει σε νομους όμως. παρ όλα αυτά, οταν δέν υπαγορεύεται, όπως το θέτεις απο νόμους ή θρησκείες, είναι και πάλι προσωπική του καθενός. Εννοείται οτι επηρεάζεται και διαμορφώνεται απο τα παραπάνω. Παρ όλα αυτά, στο σκεπτόμενο όν, δέν μπορεί παρα να είναι απολυτα προσωπική έστω και αν στην κοινωνική του ζωή κάποιος αναγκάζεται να υπακούει και σε διάφορα που ίσως την παραβιάζουν.
Ητοι, δέν ειναι γιάννης, είναι Γιαννάκης γιατι στο ίδιο καταλήγουμε.
Απλά διαχωρίζω το θέμα Νόμος, θρησκεία, και οποιοσδήποτε επηρεασμός απο την εξίσωση και το κοιτάω "ρομαντικά".


Στα παραπανω...
Εφόσον ΔΕΝ μιλαμε για είδος πρώτης ανάγκης καθ οποιαδήποτε εννοια, η αγορά δεν αποτελεί επιδοκιμασία?
Η έστω αν το απλώσουμε λίγο, είναι δυνατόν να συνυπάρξει η αγορά με την αποδοκιμασία?
Ποιον θα πείσουμε οτι εχουμε ΤΟΣΟ αναγκη το συγκεκριμένη μη διαθεσιμο μηχανάκι για να δικαιολογηθεί η αγορά του? Στο συγκεκριμενο τμημα αγοράς δέν παίζει. Υπαρχουν τόσα, απο παρόμοια έως τελειως διαφορετικά και κανενα δεν ειναι μοναδικό.
Απο την αλλη, και έτσι να είναι, δέν παύει η αγορά, (ή η αποφυγή της) να είναι το μόνο οπλο αποδοκιμασίας της συγκεκριμενης πρακτικής.
Εδώ κουβέντα κανουμε. Και ολοι να συμφωνούσαμε, εγω προσωπικά θα απείχα απο μια σταυροφορία εναντια στην αντιγραφή ας πούμε.
Γιατί?
Γιατι έτσι, "ρομαντικά" οπως είπα και πρίν, δέν θα ήθελα να ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αντιγραφή. Θα ήθελα να μην επιδοκιμαζεται απο κανεναν, οπότε ο αντιγραφέας να μην εβρισκε κοινό.
Ο καταναλωτής με ενδιαφέρει και οχι ο επίδοξος αντιγραφέας/επιτήδειος/λαμόγιο.
Και επαναλαμβανω εδώ για όσους ανοιξαν τώρα τον δέκτη τους...
μιλαω για ΑΝΤΙΓΡΑΦΑ. οπως αυτό για το οπποιο ξεκίνησε η κουβέντα. ΔΕΝ μιλαω για εξελίξεις, μεταποιήσεις κλπ! Αυτές εως ενα βαθμό εστω, είναι ευπρόσδεκτες και απαράιτητες για να προχωράμε.

[BigSur]

Η ελεύθερη αγορά δεν είναι ον για να έχει ηθική, είναι ένα πολύπλοκο σύνολο μηχανισμών. Οπότε δεν είναι ούτε ηθική ούτε ανήθικη. Οι άνθρωποι, όμως, έχουμε ηθική και τη μεταφέρουμε σε όλους τους ρόλους μας -και στο ρόλο του αγοραστή ή ενοικιαστή προϊόντων και υπηρεσιών.
Εφόσον η αγορά και το εμπόριο βασίζεται σε ανθρώπινες σχέσεις, διαφωνώ με το ότι δεν χωράει ηθική σ' αυτά. Και οι έμποροι και οι καταναλωτές (δεν μ' αρέσει η λέξη...) επιλέγουμε τη συμπεριφορά μας. Το συνολικό σύστημα δεν φτιάχτηκε για να προάγει την ηθικότερη στάση, αλλά αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει δικαίωση της κακής συμπεριφοράς. Από πού θα γεννηθεί καλύτερος μηχανισμός αν όχι ξεκινώντας από τις προσωπικές μας επιλογές; Θα φυτρώσει μόνος του μετά τη βροχή σαν τα μανιτάρια;

Φρονώ ότι από το να αναζητούμε τρόπους να διατηρούμε την ηθική μας ακεραιότητα μέσα σε μια ζούγκλα ανηθικότητας (ελεύθερη αγορά), απείρως αποτελεσματικότερο θα ήταν να αναζητούμε την έξοδο από τη ζούγκλα αυτή.

Δεν καταλαβαίνω γιατί να μπορούμε να κάνουμε μόνο ένα από τα δύο. Επίσης, δεν καταλαβαίνω το πώς άνθρωποι που δεν κάνουν το πρώτο θα κάνουν το δεύτερο! Ας πούμε, αν εμείς οι ίδιοι δεχθούμε πως το "νόμιμο είναι και ηθικό" (όπως είδα να συμβαίνει και στο θέμα αυτό) πώς θα ανατρέψουμε ένα σύστημα που διοικείται από αυτό το πνεύμα και πώς θα δημιουργήσουμε κάτι καλύτερο; Δεν βγαίνεις από τη ζούγκλα αν την κουβαλάς μέσα σου. Ούτε μπορείς να περιμένεις να βγεις "μαγικά" από τη ζούγκλα ωστέ μετά να εγκαταλείψεις τους τρόπους της.

[Άσχετα από τις διαφωνίες μου, μπράβο sao που έδωσες άλλο αέρα στην κουβέντα!]

[SO69]

Πρώτα  πρώτα θέλω να πω πως έχω ξετρελαθεί με αυτό το θέμα και μα την αλήθεια το ανακηρύσσω επίσημα το αγαπημένο μου!
Φεύγοντας νωρίς το απόγευμα για δουλειά το άφησα 3; περίπου σελίδες ως προεπισκόπιση και το βρήκα καθαρό και ανεξάρτητο στις 8+ σελίδες!
Αυτό λέει πολλά!!!
Λέει πως δεν είμαστε μόνο μαμ, κακά & νάνι αλλά γουστάρουμε τις βουτιές μας στο βάθος της ουσίας! Κι αυτό μόνο καλό είναι!!
Και υπάρχει και κάτι καλύτερο... τρέχα γύρευε για πιο λόγο κάποιος μας έχει μοιράσει φακούς με διαφορετικό χρώμα φωτός κι ενώ όλοι βλέπουμε το ίδιο πράγμα το αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά!! Κι αυτό είναι καλό γιατί η ουσία από μόνη της είναι άχρωμη (δεν φτάνει φως στα μεγάλα βάθη)!
Και υπάρχει ακόμα καλύτερο!!
Μοιραζόμαστε πολιτισμένα την εμπειρία μας με σεβασμό στον άλλο!!
Και βλέποντας και μια δόση έντασης και πάθους μερικές φορές καταλαβαίνω ότι έχουμε απωθημένο, ότι αποζητάμε την ηθική αποκατάσταση των πραγμάτων, ότι μας αρέσει το σωστό ακόμα κι αν δεν το εφαρμόζουμε πάντα!
Ίσως τελικά υπάρχει ελπίδα για τους ανθρώπους!
Κι εδώ θα διαφωνήσω με τον alex

Η Ηθική δέν ειναι ποτέ συλλογική εξάλλου. Είναι προσωπική.

Πιστεύω ότι η ηθική είναι καθαρά συλλογική! Ένα σύμπλεγμα κανόνων και συμπεριφορών που επιβάλλει το σύνολο στο άτομο. Το άτομο γαλουχείται με αυτούς χωρις ευκαιρία ή δυνατότητα να τους κρίνει.
Μόνη επιλογή να παρεκκλίνει ως ένα βαθμό κι αυτό συγκαλυμμένα! Στην ουσία όμως δεν πρόκειται για επιλογή αλλά αδυναμία του ατόμου να αντιληφθεί την σημασία της παρέκκλισης ή αδυναμία του συνόλου να πείσει για τη σπουδαιότητα της τήρησης!

[sao]

Επιμένοντας στο θέμα της συλλογικότητας/ατομικότητας της ηθικής όντως ξεφεύγουμε και κουράζουμε. Εξάλλου, δεν νομίζω ότι υπάρχει ουσιαστική διαφωνία (ειδικά με την επισήμανση περί "σκεπτόμενων όντων", με την οποία περιορίζεις αρκετά το δείγμα ). Όντως, η απολυτότητα του "ποτέ" είναι που κάνει τις 2 απόψεις να φαίνονται περισσότερο διαφορετικές απ'ότι στην πραγματικότητα είναι.

Υπάρχει ο αντικειμενικός αλλά και ο υποκειμενικός ορισμός της έννοιας "πρώτη ανάγκη" (μια επέμβαση πλαστικής χειρουργικής για τη μεγέθυνση στήθους αποτελεί "πρώτη ανάγκη" ή εκδήλωση νεοπλουτισμού; μη βιαστείτε να απαντήσετε). Αλλά, πέρα από αυτό κι επειδή θα ήταν ακραίο να υποστηριχθεί ότι η αγορά ενός... "Οδύλου", θα μπορούσε να ικανοποιεί οποιαδήποτε "πρώτη ανάγκη", θα σταθώ στο εξής: Αν δεχθούμε ότι η αποφυγή αγοράς αντιγράφου είναι το μόνο όπλο αποδοκιμασίας, αυτό θα πρέπει να αφορά και στα είδη πρώτης ανάγκης. Θα αποδεχθούμε, λόγω της φύσης τους, να κάνουμε μια "έκπτωση" ηθικής και να τα αγοράσουμε; Αν αρχίσουμε τις εκπτώσεις, πού θα πρέπει να μπει η γραμμή; Μήπως θα πρέπει να παραμείνουμε ακέραιοι και είτε να αιμορραγήσουμε οικονομικά, είτε να πεθάνουμε (κυριολεκτικά); Προβληματίζομαι...

Σχήμα λόγου το "προβληματίζομαι". Για το δικό μου σύστημα αξιών, το θέμα είναι ξεκάθαρο: Η αγορά λειτουργεί με συγκεκριμένους κανόνες. Ας πούμε, για χάρη της συζήτησης, χωρίς ηθική ή ανηθικότητα. Ουδέτερα. Βασίζεται πολύ λιγότερο στις ανθρώπινες σχέσεις και πολύ περισσότερο στους απρόσωπους κανόνες-μηχανισμούς της. Συμμετέχοντας σ'αυτήν, η μόνη υποχρέωση που έχεις είναι να "παίξεις" με τους κανόνες αυτούς. Διαφορετικά πας καλιά σου. Χώρος για "ηθική", υπάρχει μόνο σε ότι αφορά αυστηρά σε διαπροσωπικές σχέσεις μεταξύ των συναλασσομένων. Κατά τα λοιπά, αν αποφασίσω να μην αγοράσω το αντίγραφο, θα το πράξω όχι για να αποδοκιμάσω τον αντιγραφέα, αλλά μόνο αν κρίνω ότι αγοράζοντάς το θα ζημιωθώ μακροπρόθεσμα. Ρομαντισμός και ελεύθερη αγορά αποτελούν ένα γκροτέσκο ζευγάρι.

Στην πραγματικότητα, ναι, δεν μπορεί να συνυπάρξουν αγορά και αποδοκιμασία. Αλλά, έτσι κι αλλιώς από την αρχή ξεκαθάρισα, ότι κατά τη γνώμη μου η αποδοκιμασία δεν είναι το ζητούμενο εδώ. Απλώς εντοπίζω μια (ήσσονος σημασίας) διαφορά ανάμεσα στο να αγοράσω απλώς και στο να αγοράσω και να αποθεώσω ταυτόχρονα τον αντογραφέα ως το "μάγκα" της υπόθεσης.

Σ'αυτό το τραπέζι της σκληρής πόκας, ή κάθεσαι ή δεν κάθεσαι (όπου "δεν κάθεσαι" σημαίνει ότι αγοράζεις μόνο ό,τι σου είναι απολύτως απαραίτητο και από αυτά όσα δεν μπορείς να παραγάγεις μόνος σου). Αν καθήσεις, η υποχρέωσή σου προς "καλή συμπεριφορά" εξαντλείται στο να μη σκορπάς της μάρκες των αντιπάλων σου και να μην καις την τσόχα με το (ηλεκτρονικό) τσιγάρο σου. Με άλλα λόγια, ο καλύτερος μηχανισμός θα γεννηθεί μόνο με την απόλυτη άρνηση του υπάρχοντος. Το πρόβλημα εδώ είναι συστημικό και δεν λύνεται με τη λογική της καλύτερης διαχείρισης ή της βελτίωσης του μηχανισμού. Υπό την έννοια αυτή, είναι ή το ένα ή το άλλο. Αναζητώντας τρόπους διατήρησης της ηθικής ακεραιότητας, απλά θα περιπλανιέσαι στη ζούγκλα. Πού και πού θα βλέπεις το ξέφωτο, αλλά στην πραγματικότητα απλώς θα κάνεις κύκλους (και μερικές φιλίες με τα άλλα ζώα). Αν θέλεις να βγεις, πρέπει απλώς να την κάψεις.