επιθυμία για κ.τ.

[bobos]

Εγώ πιστεύω ότι η επιθυμία που μένει, έστω και η μία κάποια ελαφράς μορφής ύστερα από καιρό δεν φεύγει ποτέ, παρα μόνο ίσως όταν κοπεί και το η.τ. Μόνο και μόνο τότε δεν εξαρτάσαι από τίποτα. Όσον αφορά εμένα, δεν ξεκίνησα το ητ για να κόψω το κτ  . Το ξεκίνησα για να μπορώ να απολαμβάνω την αίσθηση σε χώρους που απαγορευόταν στο κάπνισμα και πιο συγκεκριμένα στη δουλειά. Στην πορεία βέβαια και χωρίς να πιεστώ καθόλου το πέταξα στην άκρη και τώρα πάει κανας μήνας χωρίς καθόλου κτ. Μέχρι τώρα είχα την επιθυμία για ένα και μοναδικό με τον πρωινό καφέ. Ούτε στα ποτά, ούτε αν βρισκόμουν ανάμεσα σε καπνιστές (παραδόξως τους λυπόμουν), ούτε μετα το φαγητό, ούτε μετά την άλλη απόλαυση της ζωής...   Μόνο αυτό το ρημάδι το πρωινό. Και επειδή είμαι λίγο απείθαρχος σαν χαρακτήρας δεν πιέστηκα και ποτέ για να το κόψω γιατί φοβόμουν πως αν πίεζα τον εαυτό μου θα μου τη βάραγε διαφορετικά και μια ωραία μέρα θα έπαιρνα έναν καπνό και θα κάπνιζα και τα κομμένα...
Απλά και χωρίς ζόρι, ένα πρωί που ξύπνησα δεν είχα την επιθυμία για κτ. Έτσι απλά. Βοήθησε βέβαια κι ένα υγρο που δοκιμαζα το οποίο μου άρεσε υπερβολικά. Οπότε με το που ξύπνησα ήθελα τη γεύση του. Έτσι πέρασε η πρώτη μέρα και δεν το ξανασκέφτηκα, το ξέχασα. Και  βέβαια κατά τον τελευταίο μήνα που ατμίζω αποκλειστικά μου έχει έρθει η επιθυμία, αλλά φεύγει πολύ πιο έυκολα απ' ότι έρχεται. Αρχικά έσταζα υγρό με 18αρα νικοτίνη στον dripper και  . Τώρα ούτε αυτό δεν χρειάζεται. Μία φορά μόνο δοκίμασα και τράβηξα 2 τσούρες από ένα που έστριψα για τη σύζυγο (ακόμα να την πείσω) για να επιβεβαιώσω ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να το ξανακάνω.

[domaze]

Ούτε εγώ ξεκίνησα το ΗΤ για να κόψω το ΚΤ.
Όσο και αν σου ακουστεί περίεργο είναι πιθανό ακόμη και να κόψεις για χρόνια το ΗΤ μπορεί να σου έρθει η επιθυμία για ΚΤ! Ναι για ΚΤ όχι για ΗΤ.
Θα είμαστε πάντα πρώην καπνιστές και όχι άκαπνοι...
Δεν πιστεύω ότι ισχύει το αντίστοιχο με το ΗΤ...

[ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ]

Νομίζω το έχω ξαναγράψει, ότι το κάπνισμα είναι πρώτιστα ψυχολογική εξάρτηση. Εαν καταφέρει κανείς να αποσυνδέσει κάποιες στιγμές από το κτ και να τις συνδέσει με το ητ, όλα είναι πιθανά. Ορμώμενη από την εμπειρία των διακοπών μου, όπου άτμιζα συγκεκριμένο υγρό, γύρισα στην Αθήνα και έκανα ημέρες νατο ατμίσω πάλι και ω του θαύματος: είδα μπροστά μου την θάλασσα και γύρισαν πίσω και τα αισθήματα που μου προκαλεί. Νομίζω ότι κάπως έτσι καταφέρνεις να φτάσεις στην απεξάρτηση και ... να την αντικαταστήσεις!

[Christos_swc]

Ξεκινησα το η.τ για να κοψω το κανονικο, περιπου 5 μηνες πριν.
Πρωτοκαπνισα γυρω στα 20, ειμαι 41, ενδιαμεσα το εκοψα με το μαχαιρι 3 φορες, συνολο 4,5 χρονια περιπου εντελως κομενο.
Τωρα ειναι η τετερτη αλλα ειναι και η πρωτη που το εκανα με βοηθεια, δλδ το η.τ.
Δεν προκειται να ξεχασω ποτε το τσιγαρο ακομα και αν τελικα δεν ξανακαπνισω ποτε.
Απο τη στιγμη που καποιος μαθει να καπνιζει εληξε το θεμα.
Καταρχην ολοι μας οταν βρεθουμε σε κατασταση εντονου στρες και,κυριως, μεγαλης στενοχωριας, κανουμε πραγματα βλαβερα για τον εαυτο μας.
Καποιοι το ριχνουν στο φαγητο και τα γλυκα για παραδειγμα.
Εδω ειναι ολη η ιστορια του πρωην καπνιστη.
Ολοι ξερουν να τρωνε για να κανουν ζημια στον εαυτο τους αμα εχουν καταθλιψη, οι καπνιστες ομως ξερουν και να καπνιζουν.
Εχουν ενα ακομα "οπλο" στη "φαρετρα" τους που οσοι δεν εχουν καπνισει ποτε δεν το εχουν.
Αμα αυριο σε παρουν τηλεφωνο πανω σε μια κατασταση στρες στη δουλεια να σου πουν οτι ο γιος σου τρακαρε και ειναι στο νοσοκομειο, πριν καν προλαβουν να σου πουν οτι ειναι καλα και απλα εκανε 2 ραμματα στο φρυδι θα εχεις αναψει τσιγαρο, και ας εχουν περασει 30 χρονια απο το τελευταιο.
Σε "εφτυσε" η γκομενα και εισαι σε...τραγικη κατασταση;
Σιγα που θα κατσεις να σκεφτεις τις βλαβερες συνεπειες του τσιγαρου που εκοψες προπερσι, απλα θα το αναψεις.
Αμα δεν ειχες καπνισει ποτε τοτε θα επαιρνες το φιλο σου τηλεφωνο να γινετε νταουλια, δε θα αναβες τσιγαρο.
Πες μου να ξεχασω πως κανουν ποδηλατο, οσο και να το θελω δε γινεται.
Μακαρι να μπορουσα να ξεχασω τι ειναι το τσιγαρο και πως γινεται αλλα δεν...
Απλα τωρα δεν καπνιζω και ελπιζω να μεινει ετσι.

[IreneS]

Όταν ξεκίνησα το η.τ. δεν έβαλα κανένα στοίχημα με τον εαυτό μου και δεν πιέστηκα να κόψω το τσιγάρο. Αυτό που ήθελα να κάνω ήταν να περιορίσω το κάπνισμα και να ισορροπήσω λίγο εγώ την εξάρτησή μου. Από τη μέρα που πήρα το η.τ. δεν κάπνισα καθόλου για 4 μήνες, χωρίς να το "ζητάω", χωρίς να μου φαίνεται καν πειρασμός ένα τσιγάρο. Κάπνισα ξανά όταν ζόρισαν λίγο τα πράγματα τέλος Ιουνίου, όχι συστηματικά, αλλά κάπνισα. Γενικά έχω πει ότι δε θα πιεστώ να κάνω κάτι που δε θέλω ή να μην κάνω κάτι που θέλω.
Αλλά -κι αυτό φαίνεται αδιανόητο σε νυν καπνιστές- ειλικρινά, αν μου βάλεις δίπλα-δίπλα ένα τανκάκι με το αγαπημένο μου υγρό και ένα από τα τσιγάρα μου σε οποιαδήποτε ώρα της ημέρας θα διαλέξω το η.τ. Ακόμα κι αν μου έλεγαν ότι είναι εξίσου αβλαβή, ότι δε θα έχουν καμία διαφορετική συνέπεια στην υγεία μου, πάλι θα διάλεγα το ίδιο. Νιώθω καλά λοιπόν γιατί στην πραγματικότητα επιθυμία για κ.τ. δεν υπάρχει. Υπάρχει μια ακαθόριστη επιθυμία για ό,τι το συνόδευε κάποτε, αλλά έχει αρχίσει να απομυθοποιείται κι αυτό.

Το μόνο που με προβληματίζει είναι ότι στο παραπάνω "δίλημμα", δεν μπορώ να πω ακόμα "μπα, δε θέλω τίποτα από τα δύο". Ελπίζω να φτάσουμε κι εκεί κάποια στιγμή.

[ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ]

 

Δεν προκειται να ξεχασω ποτε το τσιγαρο ακομα και αν τελικα δεν ξανακαπνισω ποτε.

Καταρχην ολοι μας οταν βρεθουμε σε κατασταση εντονου στρες και,κυριως, μεγαλης στενοχωριας, κανουμε πραγματα βλαβερα για τον εαυτο μας.
Καποιοι το ριχνουν στο φαγητο και τα γλυκα για παραδειγμα.
Εδω ειναι ολη η ιστορια του πρωην καπνιστη.
Ολοι ξερουν να τρωνε για να κανουν ζημια στον εαυτο τους αμα εχουν καταθλιψη, οι καπνιστες ομως ξερουν και να καπνιζουν.

Το τσιγάρο δε νομίζω κι εγώ να το ξεχάσουμε. Όμως πέρασα εξαιρετικά δύσκολες καταστάσεις τον τελευταίο χρόνο και κατάφερα να καλυφτώ -πάντα με την κατάλληλη (για μένα) συσκευή και το κατάλληλο (για μένα) υγρό.
Δε νομίζω να κόψω τον ατμό, παρά μόνο αν γίνει απαγορευτικός (για λόγους υγείας ή οικονομικούς). Κατα τ' άλλα είμαι σίγουρη ότι η επιτυχία του η.τ. οφείλεται στο ότι διατηρείς τη συνήθεια της κίνησης και καλύπτεσαι από τη νικοτίνη. Αυτήν την τελευταία ελπίζω να μειώσω σταδιακά.

[Christos_swc]

Όταν ξεκίνησα το η.τ. δεν έβαλα κανένα στοίχημα με τον εαυτό μου και δεν πιέστηκα να κόψω το τσιγάρο. Αυτό που ήθελα να κάνω ήταν να περιορίσω το κάπνισμα και να ισορροπήσω λίγο εγώ την εξάρτησή μου. Από τη μέρα που πήρα το η.τ. δεν κάπνισα καθόλου για 4 μήνες, χωρίς να το "ζητάω", χωρίς να μου φαίνεται καν πειρασμός ένα τσιγάρο. Κάπνισα ξανά όταν ζόρισαν λίγο τα πράγματα τέλος Ιουνίου, όχι συστηματικά, αλλά κάπνισα. Γενικά έχω πει ότι δε θα πιεστώ να κάνω κάτι που δε θέλω ή να μην κάνω κάτι που θέλω.
Αλλά -κι αυτό φαίνεται αδιανόητο σε νυν καπνιστές- ειλικρινά, αν μου βάλεις δίπλα-δίπλα ένα τανκάκι με το αγαπημένο μου υγρό και ένα από τα τσιγάρα μου σε οποιαδήποτε ώρα της ημέρας θα διαλέξω το η.τ. Ακόμα κι αν μου έλεγαν ότι είναι εξίσου αβλαβή, ότι δε θα έχουν καμία διαφορετική συνέπεια στην υγεία μου, πάλι θα διάλεγα το ίδιο. Νιώθω καλά λοιπόν γιατί στην πραγματικότητα επιθυμία για κ.τ. δεν υπάρχει. Υπάρχει μια ακαθόριστη επιθυμία για ό,τι το συνόδευε κάποτε, αλλά έχει αρχίσει να απομυθοποιείται κι αυτό.

Το μόνο που με προβληματίζει είναι ότι στο παραπάνω "δίλημμα", δεν μπορώ να πω ακόμα "μπα, δε θέλω τίποτα από τα δύο". Ελπίζω να φτάσουμε κι εκεί κάποια στιγμή.

Μια απο τα ιδια.
Το εκοψα πριν το Πασχα με το η.τ. χωρις μεγαλη προσπαθεια και πιεση, βγηκε ευκολα απο μονο του που λεει ο λογος.
Και γω εκει στον Ιουλιο που δεν ημουν και πολυ σόι ψυχολογικα αλλα και ο ενθουσιασμος της καινουριας συνηθειας ειχε αρχισει να ξεφτιζει αρχισα να κανω κανα τσιγαρακι και εφτασα να κανω μεχρι 6 τη μερα.
Ομως πηγα μια εβδομαδα διακοπες και το ξανασουταρα, παλι χωρις ιδιαιτερη προσπαθεια.
Δεν ειναι να πεις οτι το αφηνω εντελως απο μονο του και δεν προσπαθω καθολου.
Αυτοι που δεν προσπαθουν ποτε να το κοψουν ειναι οι εκ πεποιθησεως καπνιστες.
Αμα δεν προσπαθησεις εστω και λιγο, ακομα και με τη βοηθεια του η.τ., απλα θα καπνιζεις για μια ζωη.

[makis66]

Τον Σεπτέμβριο συμπληρώνω ένα χρόνο ατμιστής χωρίς να έχω καπνίσει ούτε μία τζούρα από κανονικό τσιγάρο.
Κάπνιζα 30 χρόνια     και ήθελα να το κόψω αλλά μου ήταν πολύ δύσκολο.
Έτσι μία μέρα πριν ένα χρόνο περίπου μπήκα σε ένα κατάστημα Η.Τ. και είπα στον εαυτό μου ή τώρα ή ποτέ.
Αυτό ήταν. Το Η.Τ. με "γέμισε" και προσπάθησα να αντικαταστήσω το Κ.Τ. ατμίζοντας π.χ. μετά το φαγητό, με τον καφέ, με ένα ποτό και γενικά άτμιζα όποτε ήθελα να καπνίσω. Αυτό είναι το κουμπί και φυσικά η θέληση.
Με τον καιρό άρχισα να μειώνω σταδιακά και την νικοτίνη από 24mg στις αρχές σε 8mg τώρα. Η ποσότητα επίσης των ml που κατανάλωνα στην αρχή μειώνεται και αυτή σταδιακά.
Επίσης έχω παρατηρήσει ότι όταν καταπιάνομαι με καμμιά δουλειά δεν το ψάχνω και πολύ για να τραβήξω τζούρες, αλλά αν έχω καφέ δίπλα μου πρέπει να έχω και ατμό.
Δεν νομίζω πάντως να κόψω και το Η.Τ. γιατί μου αρέσει.
Μην το βάζεται κάτω παίδες θέληση και υπομονή και όλα θα πάνε καλά αρκεί να σταματίσετε τελείως το κάπνισμα.
Το σίγουρο είναι ότι ο ατμός κάνει λιγότερο κακό από τον καπνό.

[Anubis]

μετα απο τον 12/2013 ατμιζω πλεον μονιμα, πολλες φορες ακομη και προσφατα υπαρχει επιθυμια για τσιγαρο και φευγει σχεδον αμεσα με το που κανω σχεδον 2-3 τζουρες (συνηθως "πουρακια" που ειχα αδυναμια μεγαλη πριν ξεκινησω το ατμισμα) .
Οι μονες στιγμες που μπορω να πω "αναγκαζομαι" να παρω κ.τ ειναι οπως προσφατα σε διακοπες παραλια κτλ που εχω τοσα συμπραγκαλα να κουβαλησω για το παιδι μαζι μου που θυσιαζω το ατμισμα, μιας και σε παραλια και με μικρο παιδι μαζι να προσεχω, δεν ειναι ευκολο για μενα να εχω τον επισκευασιμο μαζι με VSDNA40 (σιγουρα γιατι φοβαμαι μην πεσουν μην γεμισουν αμμο νερο κτλ...)

οπως και να το δω παραλια και ακριβος εξοπλισμος ατμισματος για μενα σε καμια περιπτωση δεν πανε μαζι.. !

[danai]

Η σχέση μου με το τσιγάρο διακόπηκε οριστικά πριν 3 χρόνια.
Εκτοτε συνενοούμαστε μόνο με τους δικηγόρους μας.
Δεν θέλω ούτε να το δω ούτε να το μυρίσω.
Απορώ πως το άντεχα τόσα χρόνια. 

[gkon961]

"Δεν μπορώ να καταλάβω,
πως σε μια βραδιά σε ξέχασα", μας έχει πει ο Νότης,

και ομολογώ πως, βρήκα απόλυτη εφαρμογή στο κ.τ. που, η αλήθεια είναι πως
με παίδεψε πολύ, όχι το κ.τ., αλλά
ο εαυτός μου που,

δεν του ήταν εύκολο να πετάξει στα σκουπίδια - εκεί όπου ανήκει - την επιλογή και τις συνδέσεις με στιγμές στον εγκέφαλο που έκανε για 30 και πλέον χρόνια με το κ.τ.

Ετσι, ένα πρωί "ξαφνικά" (σε εισαγωγικά, επειδή αυτό το 'ξαφνικά' χτιζόταν μέσα μου μέρα τη μέρα) ήρθε το 'φλασάκι΄, εκείνο που όλες τις "συνδέσεις" και συνήθεια τού κ.τ. τα έφτυσε κατάμουτρα,
ήρθε η πραγματικότητα που έγινε - επιτέλους πιο δυνατή -

και τώρα είμαι σαν να μη γνώρισα το κ.τ. ποτέ. Το μυαλό το εξόρισε οριστικά.

Και αφιερώνω σε όλους τους φίλους εδώ το "New Life Starts Here" των Waterboys.


ΥΓ: Δεν τα έβαλα με το κ.τ. ποτέ. Δεν πάλεψα ποτέ με αυτό. Είχα δει πως ήταν λάθος τακτική να σταματήσω επειδή "πρέπει". Για ένα μεγάλο διάστημα τα πήγαινα παράλληλα αυτά τα δύο.
Αν σταματούσα το κ.τ. επειδή "πρέπει", τότε θα ήταν σαν μια σχέση ερωτική που έμεινε απωθημένο.
Και έτσι, θα απατούσα - νομοτελειακό αυτό - την επίσημη γυναίκα μου,
που είναι πλέον το η.τ., η οριστική επιλογή μου.

[nikosxatz]

Το κεφάλαιο αυτό έχει κλείσει για μένα ...κι αν τις δύσκολες ώρες έρθει η διάθεση την αφήνω να φύγει.

[ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ]

Είναι συνήθεια χρόνων. Και καρότα να τρώγαμε κάθε μέρα θα τα επιθυμούσαμε αν μας τα έκοβαν. Τις πολύ ζόρικες ώρες μου περνάει σαν φευγαλέα σκέψη και απορρίπτεται αυτόματα. Θυμάμαι πόσο μου βρωμάει όταν έρχεται καπνιστής στο σπίτι, όχι μόνο ο καπνός αλλά και τα αποτσίγαρα στα σκουπίδια!!! 
 
       

[trn600]

Εγω παντως μετα απο σχεδον ενα χρονο εχω δοκιμασει περιπου 10 φορες να καπνισω ενα τσιγαρο και το ρεκορ μου ειναι 5 τζουρες ....και 2 λιτρα νερο μετα να φυγει η καμμενη ποδαριλα.

Τους πρωτους μηνες αγχωνομουν μηπως σε καποια δυσκολη στιγμη ή καποια στιγμη αδυναμιας ξαναπεσω στο κτ.....τωρα βλεπω οτι για ξανακαπνισω θα πρεπει πρωτα  να το ξανασυνηθισω κι ειλικρινα δεν βρισκω τον λογο! 

[rosenred]

Περίμενα ότι θα μου ήταν πιο δύσκολο να κόψω εντελώς το κ.τ. αλλά τελικά, μετά την πρώτη βδομάδα ατμίσματος που έκανα και 2-3 κ.τ. την ημέρα, δεν μου έλειψε ιδιαίτερα.

Τώρα, 1,5 μήνα μετά, υπάρχουν στιγμές που το ζηλεύω όταν το βλέπω και στιγμές που το μυρίζω και αναγουλιάζω. Είπα στον εαυτό μου όμως ότι δεν θα πιεστώ και αν τύχει και το ζηλέψω τόσο που να μην μπορώ να σταματήσω να το σκέφτομαι θα κάνω και καμιά τράκα. Έχω πάρει λοιπόν 2-3 τσιγάρα, από τα οποία μόνο ένα μπόρεσα και τελειωσα.

Νομίζω ότι αντιδρώ καλύτερα αν το αφήσω να έρθει φυσικά από μόνο του αντί να ζορίζομαι (κρίνοντας από τις 2 προηγούμενες φορές που δοκίμασα να το κόψω).