Εχω μια απορία, που - αν την έχουν κι άλλα μέλη - θα μπορούσαμε να ανταλλάξουμε απόψεις.
Τώρα που δεν καπνίζουμε και πλέον μας ενοχλεί τους περισσότερους η μυρωδιά του καπνού, πώς αντιδράμε
α) όταν θέλει να ανάψει κάποιος τσιγάρο στον προσωπικό μας χώρο - σπίτι ή γραφείο;
β) όταν βρισκόμαστε σε χώρο που επιτρέπεται το κάπνισμα, πχ σπίτι φίλου και ντουμανιάζει το σύμπαν;
γ) όταν βρισκόμαστε σε χώρο που επίσημα απαγορεύεται το κάπνισμα, αλλά ανεπίσημα κάποιοι καπνίζουν; πχ γραφείο, δημόσια υπηρεσία;
δ) ποια είναι η θέση μας για την καθολική απαγόρευση του καπνίσματος σε χώρους διασκέδασης, σε σχέση με την άποψη να χωριστούν τα μαγαζιά σε καπνίζοντων και μη;
Οι δικές μου απαντήσεις, για να ξεκινήσουμε την κουβέντα, είναι
α) επιτρέπω τη χρήση, αφήνοντας στον άλλο την πρόκληση να μην κάνει κατάχρηση και κάθομαι όσο μπορώ μακριά του. Αερίζω μετά, εκτός κι αν μπορώ την ίδια στιγμή
β) δε μου έχει τύχει ακόμη
γ) δε θα πω τίποτα, γιατί κατανοώ τον πόνο τους. Σε τελική ανάλυση, πόσο θα κάτσω;
δ) Διαχωρισμός. Ελευθερία επιλογής.
α) Στο σπίτι μου δεν επιτρέψαμε ποτέ το κάπνισμα μιας κι ο σύζυγος το είχε κόψει σχεδόν ένα χρόνο πριν παντρευτούμε. Καπνίζαμε στο μπαλκόνι. Μετά έμεινα έγκυος , οπότε είχαμε και αφορμή αυτό. Ειδικά όταν ήρθε κι ο μπέμπης στο σπίτι δεν υπήρχε περίπτωση σ'ένα χώρο με παιδί να καπνίσει κανείς. Εγώ το είχα κόψει λόγο εγκυμοσύνης και το ξανάρχισα σχεδόν ένα χρόνο αφού γέννησα. Οι λόγοι ήταν κυρίως η κατάθλιψη που είχα πάθει και με ώθησε στο να ξαναρχίσω να καπνίζω! Αλλά μέσα στο σπίτι ούτε εγώ δεν κάπνιζα πόσο μάλλον άλλοι!
β) Όταν όντως έχει ντουμανιάσει το σύμπαν να πω την αλήθεια δεν μπορώ να πάρω ανάσα! Δεν ξέρω αν το νιώθουν κι άλλοι, αλλά αισθάνομαι ότι πρέπει να βγω έξω να πάρω αέρα οπωσδήποτε! Να προσθέσω, ότι και τον καιρό που κάπνιζα, ποτέ μα ποτέ δεν μπορούσα σ'ένα κλειστό χώρο να ανάψω τσιγάρο, είχα συνηθίσει για πολλά χρόνια να είμαι έξω και να φεύγει ο καπνός .
γ) Εκεί που απαγορεύεται το κάπνισμα και είμαι με τον 2,5 χρονών γιο μου εκνευρίζομαι γιατί υποτίθεται πως πάω με το μωρό έξω βόλτα και δεν θέλω το παιδί να αναπνέει από τώρα καπνούς. Δεν λέω όμως τίποτα , απλά παίρνω το μωρό και φεύγω!
δ) Όταν ξαναξεκίνησα το κάπνισμα δεν ήμουν και πολύ φαν , έκανα 5-6 τσιγάρα ημερησίως άντε να έφτανα τα 10 στο τσακίρ κέφι! Μου άρεσε η απαγόρευση γιατί έχοντας δει και του εξωτερικού, μπαίνοντας σε εστιατόρια ή καφετέριες η καθαρή ατμόσφαιρα ήταν το κάτι άλλο! Δεν μ'ένοιαζε καθόλου αν θα κάπνιζα ή όχι, όταν μου ερχόταν η επιθυμία έβγαινα έξω έκανα ένα τσιγάρο και ξανάμπαινα μέσα! Το θεωρούσα πιο υγιεινό που κάπνιζα σε καθαρό αέρα παρά σε ένα περιβάλλον που δεν χωράει πλέον άλλος καπνός!! Συνήθως όταν είναι και ένας χώρος ντουμάνι δεν μου έκανε αίσθηση να ανάψω τσιγάρο!
Το άτμισμα δεν το κάνω πολύ όταν είμαι σε κλειστούς χώρους, παρόλο που δεν έχει καμιά σχέση με τον καπνό! Ε δε χάθηκε κι ο κόσμος αν ατμίσω πιο μετά!
287 Απαντήσεις
74485 Εμφανίσεις
