Θα θέλατε να απαλλαγείτε τελείως ΚΑΙ από τον..ατμό;

[valsam]

2 χρονια ατμιστης και από 24 νικοτινη εχω πεσει σε 5mg (χονδρικη υπολογιζω την πραγματικη  7-8 λογο αύξησης της ποσοτητας που κανω,δηλ. με 24σαρα εκανα λιγοτερα ml)λογο τον μετρων που ερχονται στοκαρα νικοτινη για 1 χρονο με σκοπο σε έναν χρονο από τωρα να εχω φτασει σε μηδενικη νικοτινη,από εκει και περα αν τα καταφερω να πεσω σε μηδενικη ισος συνεχισω για ελαχιστο ακομη διαστημα αλλα σκοπος μου είναι σε 1μιση χρονο μαξ να το κοψω και το ΗΤ!
Φτανει πια με τις εξαρτησεις ,και το ΗΤ εξαρτηση μου εχει γινει!

[domaze]

 
 Περι νικοτίνης: Οι ατμιστές του 11 και του 12, μπορούν να κατανοήσουν τι πάει να πει να σου φαίνεται αέρας ότιδήποτε κάτω από 18mg. Έτσι ήμουν κι εγώ. Θυμάμαι φίλο να μου δίνει να δοκιμάσω 9ρι και να τον ρωτάω αν είναι μηδενικό. Σήμερα ατμίζω 3-6mg. Με τα 9ρια βήχω σαν φυματικός.  

Θεωρώ ότι για το υποτονικό χτύπημα έφταιγαν και οι τότε (2011) συσκευές. Μπορεί με τις σημερινές ίσως το ίδιο 18αρι να το θεωρούσες υπερβολή. 

[Cruiser79]

Μα γι αυτό ακριβώς αναφέρω ημερομηνίες. Εννοείται πως ήταν θέμα συσκευής.

Από κινητό.

[e-spy]

(...) προσωπικά συνέχισα να αγοράζω μόντες και για αρκετό καιρό μετά τη διακοπή του ΗΤ. Δεν άτμιζα, αλλά αγόραζα εξοπλισμό  
Ακόμη έχω...  

Αν δεν λέγεται αυτό "κάψιμο" δεν ξέρω ποιό λέγεται... 


Στα σοβαρά τώρα:
Ατμίζω 1,5 χρόνο. Ούτε πολύ, ούτε λίγο.
Κάπνιζα 34 συνεχόμενα χρόνια (από 14 χρονών) χωρίς να το κόψω ποτέ.

"Ποτέ" είπα;
Εεε... χμμ... η αλήθεια είναι ότι το "ψιλο"έκοψα μια φορά για κανα δίμηνο, επειδή είχα χεστεί από το φόβο μου, πως έχω καρκίνο και όπου να 'ναι πεθαίνω, και δεν πρόλαβα να ζήσω, και άλλα τέτοια ωραία. Αφού έκανα τουρ σε όλα τα νοσοκομεία της Αττικής, γνώρισα τους μισούς πνευμονολόγους και καρδιολόγους του Ιατρικού συλλόγου, και έκανα χόμπυ τη συλλογή εξετάσεων κάθε είδους, διαπιστώθηκε πέρα από κάθε αμφιβολία πως δεν είχα απολύτως τίποτα. Τίποτα οργανικό/βιολογικό για να είμαι ειλικρινής. Ό,τι είχα οφειλόταν σε ψυχοσωματικούς παράγοντες (άλλη συζήτηση αυτό). Φυσικά το πρώτο πράγμα που έκανα, μετά το άκουσμα του "πέρα από κάθε αμφιβολία" ήταν να ανάψω τσιγάρο. Ωραίος;

Ποτέ δεν θέλησα να κόψω το τσιγάρο. Ποτέ όμως. Μου άρεσε. Ήθελα να καπνίζω. Δεν χρησιμοποίησα ποτέ τη φράση "δεν μπορώ". Διότι απλά δεν έφτασα ως εκεί. Έφτανα έως το "δεν θέλω" κι εκεί τελείωνε η συζήτηση. Τα τελευταία 3-4 χρόνια, είχα αποφασίσει πως κάποια στιγμή (μάλλον μέσα στο 2015) καλό θα ήταν να το κόψω "και βλέπουμε"... Κυρίως (για να μην πω μόνο) για χάρη του παιδιού μου, που μεγάλωνε μέσα σε ένα σπίτι καπνιστή, πού όσο και να προσέχουμε/αερίζουμε/και-άλλα-τέτοια-φαιδρά όλοι καταλαβαίνουμε τί σημαίνει. Το υπόσχεθηκα στην 5χρονη τότε κόρη μου, ευχόμενος να καταφέρω να εκπληρώσω και αυτήν την υπόσχεση απέναντί της, όπως άλλες μικρότερες και ευκολότερες. Μέσα μου δεν το πίστευα. Όχι δεν ήθελα, απλά δεν το πίστευα. Δεν πίστευα πως ο "οργανισμός" μου και το μυαλό μου (ή ότι έχει απομείνει από αυτό) θα με άφηναν να τα καταφέρω. Και αυτός είναι ο λόγος που είχα δώσει "περιθώριο" στον εαυτό μου μια ολόκληρη χρονιά (κάπου μέσα στο 2015)...

Από την άλλη, αυτό που μου έδινε κάποιες ελπίδες ήταν πως είχα δοκιμάσει αρκετές φορές (από μερικές τζούρες μόνο όμως την κάθε φορά) να ατμίσω. Τσιγάρο ΔΕΝ ήταν, αλλά το "χτύπημα" που ήταν το μόνο που φοβόμουν πως πραγματικά θα μου λείψει, το προσομοίαζε μια χαρά!

Φυσικά η ζωή είναι αυτό που πραγματικά συμβαίνει, την ώρα που εμείς κάνουμε σχέδια.
Στις 10 Γενάρη του '15 (ούτε τη γαλοπούλα δεν είχαμε ρευτεί καλά καλά) η καλύτερη μας οικογενειακή φίλη, η νονά της κόρης μας, και ο τριών μηνών ατμιστής σύζυγός της, μου κάνουν δώρο ένα απλό σετάκι των 20-25 ευρώ. Με όλα τα κουσούρια του και με τα χάλια υγρά που το συνόδευαν. Μου το έκανα δώρο ΜΠΡΟΣΤΑ στην κόρη μου, και απλά κάθισαν σε μια γωνιά του καναπέ και περίμεναν...
Η μικρή αυτή συγκυρία, που πολλές φορές μου φάνηκε σαν μια καλά ενορχηστρωμένη προσπάθεια, και η αφοπλιστική ερώτηση ενός μικρού κοριτσιού "Μπαμπά ΑΥΤΟ θα σε βοηθήσει να σταματήσεις επιτέλους το τσιγάρο και να βγάζεις σπυράκια στο στόμα και να μυρίζουν όμορφα τα μαλιά σου σαν της μαμάς;;;" με έφερε, χαριτωμένα μεν, απότομα δε, προ της ευθύνης μου...

Δειλά δειλά άτμισα όλο εκείνο το βράδυ.
Για 5 ημέρες το ΜΟΝΟ που έκανα, κυριολεκτικά το μόνο, από το πρωί μέχρι το βράδυ κάθε μέρα, ήταν να διαβάζω. Δεν δούλεψα ούτε ένα λεπτό. Μόνο διάβαζα. Μέσα σε αυτές τις 5 ημέρες, κάπνισα τα τελευταία 5-10 τσιγάρα μου (το μισοτελειωμένο πακέτο βρίσκεται ακόμα στο ράφι με τα υγρά που αγόρασα αλλά έχω απορρίψει) και αγόρασα δύο μοντάκια, 3 ατμοποιητές, πολλών ειδών κεφαλές και διάφορα υγρά. Οι πέντε αυτές ημέρες, και τα πρώτα εκείνα 200 περίπου ευρώ μου έφταναν. Κι ενώ θα μπορούσα να έχω ξοδέψει μόνο 50-60 για αρχή και δοκιμή και "μετά βλέπουμε", ξόδεψα εκείνα τα χρήματα για να είμαι σίγουρος πως θα πετύχω τον συνδυασμό που θα με ικανοποιούσε. Και τον πέτυχα. Και η κόρη μου από τότε, κάθε μα κάθε βράδυ μου μυρίζει τα μαλιά. Που πλέον τις μυρίζουν, βανίλια, μπανάνα, καρύδα, πεπόνι, καφέ, σοκολάτα, και καμιά φορά τις μυρίζουν και φραγκοστάφυλο (που δεν έχει ιδέα τί είναι), ντομάτα (που δεν έχει βάλει ούτε μια φορά στη ζωή της στο στόμα της), εσπρέσσιο (έτσι το λέει, δε φταίω εγώ), μπιφτέκι, τριαντάφυλλο, ποδήλατο, αεροπλάνο και φεγγάρι (!) και πηγαίνει για ύπνο με το πιο πονηρό χαμόγελο, σκεπτόμενη τί καινούργια γεύση θα εφεύρει ότι της μυρίζει αύριο...

Μερικές φορές η ίδια μας η ζωή μας κάνει τα πιο αναπάντεχα δώρα.
Ή απλά είμαστε "έτοιμοι" εμείς να δεχτούμε κάτι απλό ή δύσκολο ως τέτοιο. Δώρο.
Καλά είναι κι έτσι, δεν μας χαλάει.

Το άτμισμα ΘΕΛΩ να το σταματήσω. Σε πλήρη αντίθεση με το τσιγάρο. Θέλω.
Όχι τώρα. Ούτε σε 5 μήνες. Κάποια στιγμή. Θα δούμε. Πάντως θέλω.
Και η χαώδης διαφορά με το τσιγάρο είναι ότι ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ. Απλά θέλω.
Ούτε για λόγους υγείας, ούτε για οικονομικούς, ούτε για κανέναν άλλον τέτοιου τύπου.
Θέλω για να μπορώ να περηφανεύομαι πως μπορώ να ελέγξω μία συνήθεια.
Πως εγώ είμαι πιο δυνατός από το μυαλό μου, μιας και κάθε φορά που παλεύαμε νικούσε εκείνο ότι κι αν προσπαθούσα να κάνω εγώ...

Θα τα καταφέρω;
Μάλλον ναι. Γιατί είμαι πιο έτοιμος πλέον. Θα δείξει.
Αν τελικά τα καταφέρω, ΤΟΤΕ και μόνον τότε θα είμαι σίγουρος πως ξεμπέρδεψα οριστικά και με τον ατμό ΚΑΙ με το κανονικό τσιγάρο και με την νικοτίνη και με όλα.
Γιατί ΤΟΤΕ και μόνο τότε θα έχω νικήσει το μυαλό μου.


Και θα ονειρεύομαι τα βράδυα γεύσεις "εσπρέσσιο" και "φεγγάρι", χαμογελώντας χαζά στο ταβάνι...

ΥΓ: Όσοι το διαβάσατε όλο αυτό το σεντόνι σας ευχαριστώ ένα κλικ παραπάνω.
Μια χαρά ψυχοθεραπεία είναι κι αυτό.
Έτσι γιατρέ μου; 

[JoeBarTeam]

[justify]Ωραίες οι νίκες, όμως ωραιότερες οι ήττες, απ' όποια πλευρά κι αν είσαι. Εγώ, αγαπητέ e-spy, θα τερματίσω καπνιστής, (απλώς ελπίζω πως δεν θα καπνίζω ούτε θ' ατμίζω). Δεν υπήρξε μέρος ή ώρα που να μην κάπνιζα, τις καλύτερες στιγμές μου τις πέρασα με κιτρινισμένα δάκτυλα, ψέματα να πω; έχω μεγαλύτερα παιδιά και καθημερινά παίζουμε σφαλιάρες για το ποιος μίλησε λιγότερο με το Εγώ του (και πάντα χάνω). Δεν είναι υπέροχο; [/justify]

[BlaCkMamba]

Προσωπικα δεν θα θελα να απαλλαγω απο το ατμισμα..
Εκτος απο την νικοτινη που την χρειαζομαι (ειδικα οταν πινω καφε), το βλεπω και σαν χομπι.. Μ'αρεσει το επισκευασιμο κομματι του ατμισματος..
Αυτο το τρυπακι του καταναλωτισμου (οχι υπερκαταναλωτισμου) και της δημιουργιας στους επισκευασιμους ειναι κατι το αναζωογονητικο!
Τουλαχιστον για εμενα.

[BigSur]

Αν το τσιγάρο δεν έκανε κακό δεν θα το σταματούσα. Δεν καταλαβαίνω αυτούς που τρομοκρατούνται πως μπορεί να είναι εθισμένοι ακόμα και στον καφέ, μου αρέσουν τα ταπεινά "βίτσια" μου και τα εγκαταλείπω μόνο από την ανάγκη να μην χάσω κομμάτια του εαυτού μου και της υγείας μου. Αλλά έκανε κακό κι εγώ είχα περάσει τις 2 δεκαετίες να το τσακίζω μέχρι αηδίας. Με το ΗΤ το έκοψα μαχαίρι.
Δεν θέλω να σταματήσω το άτμισμα τώρα ή στο ορατό μέλλον. Δεν είχα ποτέ καλά αποτελέσματα βάζοντας οργανωμένο στόχο σε τέτοια πράγματα. Μπορεί να το κόψω κάποτε, αν ωριμάσει η επιθυμία μέσα μου. Το ενδεχόμενο το σκέφτομαι, πιθανόν να είναι το καλύτερο, αλλά αυτή είναι μια μάχη για άλλη στιγμή της ζωής μου.
Ναι, μπορεί το άτμισμα να βοηθήσει στην πλήρη διακοπή εισπνεόμενων. Ο φίλος που αποτέλεσε αφορμή να αρχίσω το ΗΤ το έχει κόψει κι αυτό εδώ και καιρό. Το ίδιο και ο φίλος που έβαλα εγώ στο άτμισμα. Υπάρχουν τα παραδείγματα, υπάρχουν και οι σχετικές μελέτες (κάποιες λίνκαρε ο caros παραπάνω, υπάρχουν κι άλλες). Σίγουρα το ΗΤ είναι αυτή την στιγμή ο καλύτερος τρόπος για όσους θέλουν να σταματήσουν οριστικά το κάπνισμα. Τα στοιχεία υπάρχουν, φυσικά και αναφέρονται, απλά θέλουν λίγο ψάξιμο.

[civil-13]

 Είχα προσπαθησει να κόψω το τσιγάρο πριν 8 χρόνια. 2 μηνες μόνο με πολύ άσχημη κατάληξη όπου αποφάσισα ότι ειναι καλύτερος ο αργός θάνατος.
Ξαναπροσπάθησα περυσι για 2 μερες. Νταξ, προβλημα στο στομάχι και πόνος αφόρητος.
Οταν ήδη ειμαι στα κόκκινα με το στρες, το να προσθέσω το στρες της στέρησης νικοτίνης, δεν με οδηγεί σε τίποτα καλό. Στην καλύτερη περίπτωση να έχω ψυχοσωματικά.
Γι αυτό και τώρα με το ηλεκτρονικό, έχω πάντα κοντά μου τον καπνό, ωστε να ξέρω οτι ανα πάσα στιγμη μπορώ να κάνω κ.τ. άσχετα που δεν το έχω χρειαστεί ως τωρα.
Αν βρεθω σε κατάσταση με λιγότερο στρες (δηλαδη σε 30 χρόνια που θα βγω στη σύνταξη) θέλω να κόψω και το η.τ. αλλα και πάλι, δεν θα βάλω σε κίνδυνο την ευαίσθητη ισορροπια της προβληματικής ψυχοσύνθεσής μου για να λέω οτι κατάφερα να απεξαρτηθω.

[michalis1269]

Ρε παιδιά είμαι 47 χρονών και καπνίζω από τα 14 μου. Δύο πακετάκια τουλάχιστον. Ποτέ δεν θυμάμαι να τράβηξα τζούρα και να είπα "πω πω τι γεύση"!. Ποτέ δεν το έκοψα και πάντα ήξερα ότι η ανάγκη που είχα γι'αυτόν το διάολο ήταν μια αυταπάτη και τίποτε άλλο. 
Με το η.τ δεν μπορώ να πω το ίδιο. Έχω δοκιμάσει υγρό με τα μάτια κλειστά απο την ευχαρίστηση των αισθήσεων. Σαν την πρώτη μπουκιά από το πιτόγυρο όταν είσαι λυσσασμένος στην πείνα. Σαν την τελευταία μπουκιά από το λεχματζούν στο πασαλιμάνι για όποιον ξέρει. Δεν θέλω να το σταματήσω όχι γιατί δεν μπορώ αλλά γιατί με ευχαριστεί.
Πείνασα πάλι ρε γ@#ώτο...καλημέρα.

[modivin]

Το καλό λεχματζουν ή το κάτω τη μούφα;

Σορρυ δεν κρατήθηκα

Εγώ δεν ξεκίνησα το η.τ. για να κόψω το κ.τ. αλλά έτσι έγινε από την πρώτη μέρα και σήμερα ενα χρόνο μετά όχι μόνο δεν έχω κάνει ούτε μισή τζούρα κ.τ. αλλά μου βρωμάει τόσο που αν απαγορευτεί αύριο το η.τ. πιο εύκολα θα πέσω στα ναρκωτικά παρά στο κ.τ.

Αν με τον ίδιο τρόπο μια μέρα κόψω και το η.τ. έχει καλώς, αλλά δεν πιστεύω να το επιδιώξω ενεργά, εκτός αν αποδειχθεί χειρότερο μια μέρα.

[papoys]

Έχω σχεδόν πέντε χρόνια χωρίς τσιγάρο και σχεδόν τέσσερα χρόνια που έκοψα και το η.τ. και είναι στιγμές που μου έρχεται έστω και λίγο η επιθυμία για ένα τσιγάρο.
Διαβάζω ότι πολλοί μετά από 6 μήνες,1 ή 1 1/2 χρόνο το σιχαίνονται, τους βρωμάει, δεν θέλουν να το δούν ούτε να το μυρίσουν, το βλέπουν και βγάζουν σπυράκια στα μάγουλα ή το πιάνουν και φουσκαλιάζουν οι παλάμες τους.Και από ερασιτέχνη καπνιστή να τα άκουγα δεν θα τα πίστευα πόσο από μακροχρόνιους καπνιστές.
Παιδιά ας σοβαρευτούμε και ας πούμε αλήθειες και όχι όπως θα θέλαμε ή φανταζόμαστε να είναι τα πράγματα.

[modivin]

Το οτι δεν έχουμε την ίδια άποψη για το θέμα δεν σημαίνει οτι είμαστε αστείοι ούτε οτι αυταπατάμεθα.

[ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ]

Έχω σχεδόν πέντε χρόνια χωρίς τσιγάρο και σχεδόν τέσσερα χρόνια που έκοψα και το η.τ. και είναι στιγμές που μου έρχεται έστω και λίγο η επιθυμία για ένα τσιγάρο. Διαβάζω ότι πολλοί μετά από 6 μήνες,1 ή 1 1/2 χρόνο το σιχαίνονται, τους βρωμάει, δεν θέλουν να το δούν ούτε να το μυρίσουν, το βλέπουν και βγάζουν σπυράκια στα μάγουλα ή το πιάνουν και φουσκαλιάζουν οι παλάμες τους.Και από ερασιτέχνη καπνιστή να τα άκουγα δεν θα τα πίστευα πόσο από μακροχρόνιους καπνιστές. Παιδιά ας σοβαρευτούμε και ας πούμε αλήθειες και όχι όπως θα θέλαμε ή φανταζόμαστε να είναι τα πράγματα.

Papous το αισθάνομαι αλήθεια. Μου βρωμάει απίστευτα και το τσιγάρο και το τασάκι και τα ρούχα μου που ποτίζουν από καπνιστές. Πιθανό να είναι μια ψυχολογική διαδικασία άρνησης προκειμένου να μην ξαναγυρίσω στο κάπνισμα. Άλλωστε δε θα τολμούσα πλέον να δοκιμάσω γιατί δεν γνωρίζω τι θα επακολουθήσει .... :hmmm:Μια φορά καπνιστής-πάντα καπνιστής...Αλλά ναι. θα ήθελα να θέλω να σταματήσω και τον ατμό. Όμως δεν είναι η ώρα μου ακόμη.

[kgalaz]

Πάντως ρε παιδιά εμένα ουδέποτε μου βρώμισε το κ.τ.... Είχα κάπου 2 εβδομάδες να βάλω στο στόμα στο μεσοδιάστημα σε παρέες καπνιστών δεν με πείραζε ο καπνός ούτε το ζητούσα. Χτες βράδυ έκανα τεστ και άναψα 1. Πάλι δεν μου βρώμισε σαν να μην πέρασε μια μέρα. Μήπως φταίει ότι κάνω ως επί του πλείστον καπνικά? Πότε φεύγει εντελώς η εξάρτηση με τη γεύση?  

[DIMTH]

Ο καθενας αντιλαμβανεται διαφορετικα ολες αυτες τις καταστασεις.
 Υπαρχουν ανθρωποι που σιχαθηκαν τον ατμο στο πρωτο μηνα, παρολο που τα κανανε ολα σωστα, και ξαναγηρησανε στο κ.τ.  Αυτο δεν σημαινει τιποτα.