Γειά σας κια από μένα.
Κατά πως φαίνεται μου πήρε λίγο καιρό για να κάνω την αυτοπαρουσίασή μου μιας και είμαι ήδη μέλος κάποιους μήνες. Κάλλιο αργά παρά ποτέ όμως.
Λοιπόν, με λένε Κωνσταντίνο και είμαι από το Χολαργό (γέννημα θρέμα). Είμαι πλέον 37 και κάπνιζα από τα 16 αραιά και που ενώ από τα 18 κανονικά πακέτο. Πριν 2 χρόνια περίπου έφτασα στο μη παρέκει, καπνίζοντας 1 καπνό 25g τότε ημερησίως, ήτοι περί τα 40-50 τσιγάρα. Εκεί έκανα ένα μικρό βηματάκι και αποφάσισα να κόψω το τσιγάρο μες το σπίτι (πλεόν είναι αδιανόητο γιατί στην πορεία αποκτήσαμε και παιδί). Δεν ήθελα ποτέ να το κόψω, μου άρεσε, οπότε δεν προσπαθούσα κιόλας. Κι αν προσπαθούσα, αισθανόμουν αμέσως σαν άρρωστος.
Άρρωστος ένιωθα και στη δουλειά, όπου κοίταζα το ρολόι για να βγω για τσιγάρο (περίπου κάθε μία ώρα)... άρρωστος και μη παραγωγικός. Έτσι λοιπόν, από σπόντα, ζήτησα από τον αδερφό μου (ήδη 2 χρόνια + ατμιστής) να μου δώσει μία από τις παλιές συσκευές του να δω αν θα τα καταφέρω. Αρχική σκέψη ήταν να το χρησιμοποιώ μόνο στο γραφείο. Ουσιαστικά δηλαδή δεν πήρα ποτέ συνειδητή απόφαση να το κόψω το ρημάδι...
Μου έδωσε μία ego μπαταρία μ' έναν Thor ατμοποιητή και ένα 10μελο μπουκαλάκι El toro cigarilos. Σταδιακά συνειδητοποίησα ότι δεν μ ένοιαζε καθόλου να μην καπνίζω και δεν προσπαθούσα καν. Οπότε πολύ γρήγορα το ΗΤ επεκτάθηκε πέρα από τις ώρες εργασίας και στην υπόλοιπη ημέρα, διατηρώντας όμως την κακή συνήθεια να καπνίζω που και που κανα δυο τσιγάρα. Από τα 20-25 στα 5-6, σκεφτόμουν, δεν είναι άσχημα. Γρήγορα γρήγορα αντικατέστησα μπαταρίες και ατμοποιητές, μπήκα στο φόρου και σώθηκα!! Μου κίνησε τόσο το ενδιαφέρον που έφτασα από τον πρώτο μήνα να το αντιμετωπίζω σαν χόμπι και να αποζητώ συνεχώς και κάτι καινούργιο να προσθέσω στη συλλογή μου, είτε συσκευή, είτε υγρό. έφτασα λοιπόν να έχω σε 5 μήνες ατμίσματος 2 μοντάκια ηλεκτρονικά, 2 ατμοποιητές επισκευάσιμους κι έναν εργοστασιακό. Α, και πολλά μπουκαλάκια με υγρά και βάσεις (τώρα περνάμε σιγά σιγά στο DIY γιατί με 4-4,5ml ημερησίως πλησιάζω επικίνδυνα το κόστος του τσιγάρου, έξω οι συσκευές).
Πρώτη μου μεγάλη νίκη αισθάνθηκα πως ήταν ένα βράδυ σε μπαρ με παρέα, όλοι τριγύρω να καπνίζουν σα φουγάρα κι εγώ να τους αγνοώ με το λουλά μου στο χέρι! Όχι μόνο δεν μου δημιουργήθηκε καν η ανάγκη για κάπνισμα σε μια από τις πιο επίφοβες ώρες της ημέρας, αλλά με ενοχλόυσε κι όλας! Πλέον οι καπνιστές μου μυρίζουν απο χιλιόμετρα (ρούχα, χνώτα, μαλλιά...)
Κλείνοντας οφείλω να παραδεχτώ και μία ήττα και, γιατί όχι, ρίξτε προτάσεις για βοήθεια αν έχετε: Έχω διατηρήσει εδώ και 5 μήνες το πρώτο πρωινό τσιγάρο. 1 μόνο με τον καφέ στο μπαλκόνι. Αυτό το ρημάδι με την τσίμπλα στο μάτι δεν μπορώ (δεν θέλω??) με τίποτα να το κόψω. Κι ας με χαλάει μόλις το σβήσω. Εγκεφαλικό είναι, η ανάγκη για πίσσα πρωινιάτικα? Δεν ξέρω. Θέλω όμως να το καταργήσω γιατί το 1 είναι πολύ εύκολο να γίνει πάλι 100 ακόμα και 1 χρόνο μετά...