Σπύρος και Τρύφωνας έδωσαν πολύ καλούς ορισμούς γαι την έννοια του high end. Υπάρχει. Περιγράφει μια συγκεκριμένη κατηγορία προϊόντων. Όχι απόλυτα και αδιαμφισβήτα (πάντα υπάρχουν διαφωνίες και υποκειμενικός παράγοντας) αλλά υπάρχει. Και την τελική κρίση την έχει το κοινό του προϊόντος. Όχι μόνο αυτοί που θα το αγοράσουν αλλά ολόκληρη η κοινότητα ανθρώπων που δυνητικά τους ενδιαφέρει αυτό που προσφέρει το προϊόν. Αλλά δεν είναι τελείως εκτός παιχνιδιού ο κατασκευαστής. Πριν το δημιουργήσει ψάχνει τον δικό του ορισμό του high end και αγωνίζεται να το προσφέρει. Απλά είναι ένας, έστω και έμπειρο τζιμάνι, και ποτέ η γνώμη του ενός δεν μπορεί να επιβάλλει ορισμό στους πολλούς.
Το ερώτημα είναι... υπάρχει high end στο άτμισμα;
Μπερδεύουμε τις τάσεις, τις μόδες, το τι συζητάει αυτή την εβδομάδα η παρέα με το τι είναι ποιοτικό ή επανστατικό.
Όχι, οι ατμοποιητές του Μαρτίου συνήθως (και στατιστικά) δεν προσφέρουν απολύτως τίποτα παραπάνω σε ατμιστική εμπειρία από τους ατμοποιητές του Σεπτεμβρίου.
ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ. Είμαστε πολύ low end τεχνολογία για να υπάρχουν συχνά άλματα ποιότητας, καινοτομίας, απόδοσης και απόλαυσης. Συγκρίνουμε με αμάξια και hifi γιατί είμαστε περισσότερα αγοράκια εδώ μέσα, γιατί γουστάρουμε, και γιατί ξέρουν πως γουστάρουμε και μας πουλάνε φούμαρα. Στην πράξη το πράγμα λειτουργεί περισσότερο όπως τα γυναικεία ρούχα. Η νέα κολλεξιόν βγάζει τεχνητά ξεπερασμένη την προηγούμενη για να μπορέσει να πουλήσει. Εδώ συχνά το ίδιο κάνει και η αγορά των κινητών που τεχνολογικά είναι αιχμής, όχι σαν κι εμάς! Επιπλέον, τα λίγα high end ατμιστικά κοπιάρονται εύκολα -ακριβώς επειδή είναι θέμα ιδέας και όχι υψηλής τεχνολογίας ή πρωτοποριακών υλικών- οπότε η αγορά απορροφά την προστιθέμενη αξία τους σχετικά γρήγορα.
[Μιλάω για υλικά
ουσίας. Στα αυτοκίνητα το ανθρακόνημα ήταν πρωτοποριακό υλικό γιατί έδινε δυνατότητες βελτίωσης. Σε ένα μοντάκι είναι απλά τρυκ ομορφιάς, δεν αλλάζει το άτμισμα στο ελάχιστο.]
Λίγα ήταν τα high end στο άτμισμα. Πρόχειρα σκέφτομαι:
Το πρώτο λειτουργικό κινέζικο cigalike. Το eGo-T. Τα πρώτα GG και ο Οδυσσέας. Ο Bulli και ο πρώτος Genisis. Το ProVari 2.5, μάλλον και το πρώτο Dani. Το πρώτο ματζαφλάρι με TC (έχω αϊζενχάουερ και ξεχνάω!). Ίσως ο Kayfun που έφερε σε μαζική παραγωγή ένα καλό αλλά και εύκολο εργαλείο ατμίσματος. Θα βρείτε κι άλλα, ίσως σε κάποια διαφωνήσουμε, αλλά δεν είναι πολλά. Και επειδή είμαστε χώρος χαμηλής τεχνολογίας, όλα αυτά είχαν ατού που εύκολα τα παίρνει η μαζική παραγωγή, τα κοπιάρει, τα φτηναίνει και σύντομα τα έχουν όλοι. Η γκλαμουριά χάνεται, η αιχμή της ποιότητας και της ατμιστικής εμπειρίας γίνεται κτήμα όλων, ακριβώς επειδή δεν μιλάμε για μοναδικές και δύσκολες πατέντες ή για εξ ορισμού ακριβές πρώτες ύλες ή τεχνικές παραγωγής.
Η χλιδή δεν είναι από μόνη της high end, απλώς παραδοσιακά την περιλαμβάνουν τέτοια προϊόντα. Η τιμή δεν παίζει ρόλο, απλώς συχνά τα high end τιμολογούνται ακριβότερα. Η μόδα δεν έχει καμμία σχέση με το high end. Ούτε η αισθητική.
Το δικό μου συμπέρασμα:
Το high end το κρίνουμε εμείς, και μάλιστα με το πέρασμα κάποιου χρόνου, όχι στον ενθουσιασμό της στιγμής. Αλλά στο άτμισμα εμφανίζεται αραιά και πού, τα άλλα είναι marketing και ψυχολογία του καταναλωτή -που την γνωρίζουν και την θρέφουν. Γι αυτό και οι εταιρίες του χώρου χρησιμοποιούν εικόνες που παραπέμπουν σε άλλες αγορές όπου υπάρχει το high end ή έστω μακριά παράδοση για να κλέψουν κάτι από την συναισθηματική τους αξία. Και δώστου δρύινα βαρέλια, και δώστου χρυσό στις επαφές, και δώστου αυτοκινητίλα, και δώστου μηχανάκια για το... εξαντλητικό άθλημα του "αγωνιστικού" ατμίσματος!
ΥΓ: Συμφωνώ μεν με το μικροτσίπ αλλά διαφωνώ λίγο στη διατύπωση. Ως "αγορά" εννοούμε αυτούς που ξέρουν και θέλουν την χρήση του. Μπορεί το high end να είναι τέτοιο από γεννησιμιού του, αλλά όχι επειδή το είπε αυτός που το έφτιαξε. Την αναγνώριση πως όντως είναι, θα την κάνει ο κόσμος. Τον τίτλο δεν τον παίρνεις επειδή το θέλεις ή νομίζεις πως τον αξίζεις. Και ήμουν πιο λαρτζ με τον χώρο μας, προσποιήθηκα πως όντως έχουμε κι εμείς high end!
170 Απαντήσεις
19411 Εμφανίσεις
