Γειά χαρά, πρώτο μου μήνυμα εδώ, καλώς σας βρίσκω.
Εγώ κάπνιζα για πολλάαα χρόνια και θεωρούσα ότι δεν με ενοχλούσε και πολύ. Την τελευταία χρονιά όμως άρχισα να παρατηρώ προβλήματα στην αναπνοή και έλεγα να κάνω κάτι γι αυτό. Η αλήθεια είναι ότι το ηλεκτρονικό θεώρησα ότι θα μου έδινε την ευκαιρία να ξεχνιέμαι απ'το τσιγάρο σε εσωτερικούς χώρους και έτσι να καπνίζω λιγότερο, δεν είχα ποτέ την ιδέα ότι θα με οδηγούσε στο να το κόψω.
Με το που τον έφερα σπίτι (τον ατμιστή), τον απολύμανα με οινόπνευμα, άρχισα με 18mg νικ. γεύση τσιγάρου και από τις πρώτες ρουφηξιές (τσιγαρο-ρουφηξιές) μ'άρεσε. Μετά από 2-3 ώρες βγήκα από περιέργεια να καπνίσω ένα τσιγάρο για να συγκρίνω, με καμιά πρόθεση να το κόψω. Με την 2η ρουφηξιά μου βρώμαγε. Το κάπνισα αλλά χωρίς καμιά ιδιαίτερη ευχαρίστηση. Σκοπίμως είχα βάλει λίγο υγρό τσιγάρου για να δοκιμάσω και την δεύτερη γεύση σε μήλο. Πριν τελειώσει το ξαναγέμισα μέχρι τη μέση και σε λίγη ώρα άρχισε να έρχεται η γεύση μήλου. Τις πρώτες 10 μέρες κατέληξα να καπνίζω 2-3 τσιγάρα την ημέρα και αυτό γιατί πάντα πίστευα ότι οι απότομες αλλαγές στην βιοχημεία του σώματος μπορούν να κάνουν μεγαλύτερες ζημιές. Αλλά ποτέ δεν πίεζα τον εαυτό μου να κάνει κάτι που το σώμα μου δεν ήθελε.
Ακόμα και σήμερα δε μπορώ να πιστέψω ότι ήταν τόσο εύκολο να το κόψω. Μη μου πεις μόνο να κόψω το ηλεκτρονικό.
Επίσης, έπινα την ποσότητα που λένε οι γιατροί για νερό την ημέρα αλλά με νεσκαφέ και ελάχιστη ζάχαρη, σχεδόν σκέτο. Εκτός του ότι ο καφές τώρα απέκτησε γεύση και άρωμα που δεν θυμόμουν, πίνω ελάχιστο ενώ εκτός του μαύρου τσαγιού στη χάση και την φέξη κι ένα χαμομήλι τον χρόνο όταν κρύωνα, τώρα πίνω διαφόρων ειδών τσάγια γιατί ταιριάζουν με τις γεύσεις ατμού. Από εκεί που όλη μου η ύπαρξη απ'όσο μπορώ να θυμάμαι βρώμαγε σαν αίθουσα πολιτικών συνελεύσεων, τώρα μυρίζω σαν βοτανοθεραπευτικό εργαστήρι. Λέω να κρατήσω δυό παλιές σταχτοθήκες για ανάμνηση από την προηγούμενη μου ζωή.
Μήπως δεν κάπνιζα ποτέ; Μήπως έχω πάθει αλζχάϊμερ; Τι μου συμβαίνει;
Πέρασα κάτι βηχαλάκια, κάτι πνιξίματα, κάτι ξεροστομίες, αλλά έμαθα να πίνω και νεράκι αντί για καφέ κι όλα σε λίγες μέρες ρυθμίστηκαν. Αυτό που δεν αντιμετώπισα ήταν η όρεξη για φαϊ. Αντίστροφα μειώθηκε ενώ το φαϊ άρχισε να αποκτά γεύση. Προχθές έτρωγα το αγαπημένο μου ανατολίτικο απ'το αγαπημένο μου μαγαζί που το θυμόμουν σαν ελαφρά πικάντικο και νόμιζα ότι το έκλεψα από Ινδουιστή μοναχό, φωτιά. Δεν είχα αλλάξει η σύσταση, απλά η αίσθηση είναι άλλη. Αφού έβαζα και λίγο κεμπάπ στο καγιέν μου για να καταλάβω γεύση.
Η μόνη αίσθηση απόλαυσης που χάθηκε, σαν τον πρεζάκια που βαράει μια δυνατή μετά από έλλειψη, το ξύπνημα το πρωί και η τελετουργία να πρέπει να φτιάξω καφέ για την πολυπόθητη πρώτη τζούρα τσιγάρου, χάθηκε. Δε ξέρω, μήπως πρέπει να πάρω κανένα Εgo με 36mg για 2-3 τζούρες το πρωί. Αυτό μετά το φαϊ πάντως δεν υπάρχει, ούτε καν ηλεκτρονικό δεν μου έρχεται. Μυστήρια πράγματα και ακόμα πιο μυστήρια πόσο διαφορετικά είναι για τον καθένα μας.
Σε καλό να μας βγει και ψόφος σε όλους τους ειδικούς που βγαίνουν στα κανάλια ξαφνικά και παρουσιάζονται σαν σωτήρες της δημόσιας υγείας για τις πιθανές επιβλαβείς επιπτώσεις του ηλεκτρονικού τσιγάρου. Όταν ο κίνδυνος παρουσιάζεται σαν επιδημία, έρχεται ο τρόμος, και μετά την εξάπλωση του τρόμου νομιμοποιείται η καταστολή. Πάνε χέρι χέρι αυτά με τους "χέρι χέρι" .... ας λάβουμε τα μέτρα μας θα μας το περιορίσουν κι αυτό. Είναι κακός οιωνός η φτηνή μαζική ευχαρίστηση για τα αφεντικά. Φοβούνται, θεωρούν ότι πλησιάζει ο κίνδυνος και θα έρθει και η δική τους καταστολή. Θα μας το βγάλουν ξινό κι αυτό, να μου το θυμηθείτε.
1198 Απαντήσεις
173882 Εμφανίσεις
