Από την μια εξάρτηση στην άλλη.

[modivin]

Δεν έχω τέτοια ανάγκη, ούτε το αποζητώ, ούτε μου έχει λείψει. Απλά αν τύχει, για 2 δευτερόλεπτα, μου αρέσει. Μετά μπλιάχ.

[ΜΑΡΙΑ ΝΕΦΕΛΗ]

Με λένε Μαρία και είμαι καλά! 

Ας το πάρουμε απόφαση: μια φορά εξαρτημένος για πάντα εξαρτημένος.

Κάθε ημέρα που περνάει με απομακρύνει από το τσιγάρο.

Αλλά φαντάζομαι ότι διαβάσατε αυτό που έγραψε ο φίλος που έκοψε και τον ατμό. Όταν αισθάνεται έλλειψη, θέλει να ανάψει τσιγάρο, όχι να φορτίσει την μπαταρία του...

Ότι κάνουμε είναι για την υγεία μας και δε νομίζω ότι χρειάζεται να ηθικολογούμε ή να γεμίζουμε με ενοχές την προσπάθειά μας. Η ζωή μας είναι γεμάτη με εξαρτήσεις, άλλες κοινωνικά αποδεκτές, άλλες όχι. 

Γιατί έτσι αισθανόμαστε ασφαλείς: με την επανάληψη μιας κίνησης καταλαγιάζουμε το άγχος μας.

Τεράστια κουβέντα, το ξέρω.

[johnkrv7]

Τη χειρότερη εξάρτηση την έχω παθει με kinder bueno...επι ένα χρόνο ετρωγα 2 τη μέρα κ το περίμενα πως και πως...εξαρτησάρα λέμε!!! 

[Cruiser79]

Εγώ το μόνο που απολαμβάνω πλέον είναι η πρώτη και μόνο τζούρα όταν ανάβει άλλος δίπλα μου. Όλα τα άλλα είναι σίχαμα. Αυτό τι είναι?

Το αυτό αλλά μόνο για μια συγκεκριμένη μάρκα: Άσσος σκέτος.
Συχνά τελευταία, βλέπω στον ύπνο μου ότι καπνίζω. Και νιώθω πολύ άσχημα με τον εαυτό μου. 

[modivin]

Λεφτά θα πάρεις.

[gkon961]

Μέχρι να φτάσεις να το δοκιμάσεις και να σου έρθει εμετός από την αηδία.
Μα καλά, τι μας άρεσε σε όλο αυτό; Ακόμη αναρωτιέμαι..

[Cruiser79]

Μπορεί να ακουστεί κάπως, και κόντρα στο "once a smoker, always a smoker", αλλά θεωρώ πολύ πιθανότερο να δω τον ΑΟ Κέρκυρα να κατακτά το Champions League με πεντάρα εναντίον της Ρεάλ σε δύο χρόνια παρά να δοκιμάσω ξανά τσιγάρο...

[drum]

Το αυτό αλλά μόνο για μια συγκεκριμένη μάρκα: Άσσος σκέτος.
Συχνά τελευταία, βλέπω στον ύπνο μου ότι καπνίζω. Και νιώθω πολύ άσχημα με τον εαυτό μου.

εχω καπνισει, οτι καπνιζεται... εχω φουμαρει, οτι φουμαρεται, εχω σνιφαρει, οτι σνιφαρεται...  ποτε δεν κολλησα...
αλλα αυτη η μυρωδια του ΑΣΣΟΥ σκετου ακομα με διαολιζει λεμε.

[firvain]

πριν καμιά 10αρια μέρες έκανα 5-6 τσιγάρα μετά από 1 σχεδόν χρόνο
καλά ήταν αλλά το χειρότερο ήταν όταν γύρισα σπίτι και είδα τη μικρή μου και αισθάνθηκα ντροπή (edit σκέφτηκα και τις νικοτίνες που έχω καβάτζα είναι η αλήθεια)
μετά πήρα τον mirage τον έβαλα στο μηχανικό και στην επόμενη επαγγελματική συνάντηση που όλοι κάπνιζαν (πάλι) έριξα κάτι γέλια!
τα πάντα είναι στο μυαλό

[30SmokingYears]

Παρότι καπνιστής για 30 χρόνια ( τι καπνιστής δηλαδή, τσιμινιέρα ), δεν υπάρχει επιστροφή. Το τσιγάρο έχει αποσυνδεθεί τόσο πολύ από τον εγκέφαλό μου, που πλέον με ενοχλεί η παρουσία καπνιστών γύρω μου. Όχι βέβαια αφοριστικά, γιατί ποιός είμαι εγώ που θα γκρινιάξω για κάτι που επέβαλα επί δεκαετίες με το έτσι θέλω στον εργασιακό μου χώρο, στο σπίτι μου, στα παιδιά μου... Μόνο τύψεις με ζώνουν όταν σκέφτομαι αυτά τα χρόνια...

Χωρίς να υποτιμώ την δύναμη της ανθρώπινης αδυναμίας, αλλά ούτε και τη σοφία του "μία φορά καπνιστής, για πάντα καπνιστής", με θάρρος μπορώ να δηλώσω πως το επόμενο βήμα για εμένα είναι η διακοπή και του ατμίσματος. Δεν έχω βάλει χρονικά στόχο, αλλά το βλέπω να μην αργεί πολύ. Είμαι τόσο κοντά στην άκαπνη ζωή ( που πάντα θαύμαζα ) ώστε να μην υπάρχει περιθώριο δικαιολογιών ( δεν έχω, εξάλλου, καμμία επιθυμία που να δημιουργεί δικαιολογίες ). Προφανώς έχει τη σημασία του και το ότι ατμίζω σχεδόν 4,5 χρόνια χωρίς κανένα καπνισμένο διάλειμμα.

Ώρες ώρες, νομίζω πως δεν κάπνιζα ποτέ. Ποιός; Εγώ, που απλώς δεν υπήρχα χωρίς τσιγάρο. Που είχα συνδέσει το τσιγάρο με τα πάντα στη ζωή μου: Τον καφέ, το φαγητό, το ποτό, τις χαρές, τις λύπες, τον έρωτα, το ηλιοβασίλεμα...

Αυτά παιδιά, και καλή πορεία να έχουμε όλοι μας!

[papoys]

Εγώ το μόνο που απολαμβάνω πλέον είναι η πρώτη και μόνο τζούρα όταν ανάβει άλλος δίπλα μου. Όλα τα άλλα είναι σίχαμα. Αυτό τι είναι?

Κατεβαίνω τη Μεσογείων.
Κίνηση της τρελής.Είναι και αυτά τα έργα που δύο χρόνια παίζουν με τα νεύρα μας.Να την ξαναδώ με τρεις λωρίδες και θα ξενυχτίσω.
Είμαι στην αριστερή λωρίδα.
Παράθυρα ανοιχτά λόγω ζέστης.
Μυρωδιές πολλές.Βενζίνης - πετρελαίου - καυσαερίων κυρίως.
Βλέπω σε ένα διπλανό αυτοκίνητο κάποιον να βγάζει ντουμάνια από ηλεκτρονικό τσιγάρο.
Περνώ αδιάφορα.
Από κάποιο άλλο ανοιχτό παράθυρο μου έρχεται μυρωδιά γυναικείου αρώματος.Τραβάω μία βαθιά τζούρα.Την απολαμβάνω.
Ξαφνικά μου έρχεται εκείνη η μυρωδιά που ποτέ και με τίποτε δεν ξεχνιέται.
Πρέπει να είναι από κόκκινο marlboro.
Σνιφάρω λιγάκι να νοιώσω αν κατάλαβα σωστά.

Κοκκινίζω και μόνο στη σκέψη.Νοιώθω ντροπή σκεπτόμενος ότι αμαρτάνω.
Χαμογελώ με τις σκέψεις μου.
Εντάξει είπαμε ο κύκλος του για μένα έκλεισε.
Όχι όμως να νοιώθουμε αμαρτία για τις σκέψεις μας.

Ένα πολύ καλό νήμα για ψυχικές αναλύσεις.Ευτυχώς που επέστρεψε και η zelatini. Και ας έκανε αυτό το μικρό αμάρτημα που μας εξομολογήθηκε.

[gkon961]

Καταθέτω δημόσια προσωπικό μήνυμα που έστειλα σε άτομο που εκτιμώ, σε άλλον διαδικτυακό τόπο.

-------

Υποσχέθηκα χτες κάτι για πρωί. "Φάτο" τώρα!

Ακου λοιπόν: (και αν κάπου βρεις κοινά σημεία, θα είναι χαρά μου. )
Ξεκίνησα να καπνίζω κάπου εκεί στην εφηβεία μου.. Νόμιζα και εγώ - όπως πολλοί τότε - πως θα γινόμουν άντρας περισσότερο! (και οι γυναίκες, για τον ίδιο λόγο; Σε παραπέμπω στο θέμα σου για ταμπέλες)
Αφού είδα και απόειδα πως ως τα 20 μου δεν είχα γυναίκα, είπα να δοκιμάσω και αυτό.. Ηθελα να "βαρύνει" και η φωνή μου, που μού φαινόταν παιδική.. Να μεγαλώσω..

Αλλωστε, είχα ήδη εικόνα. Τον πατέρα μου. Τι κι αν έβηχε κάθε βράδυ σαν οχηματαγωγό που το βαράνε κάθε βράδυ να φύγουν οι σκουριές; Αντίλαλος βοών.. Αυτό, τίποτα δεν ήταν. Ασήμαντο τίμημα..
Αλλωστε, η εικόνα τού marlboro man, τού κάουμπόι ήταν πολύ δυνατή. "Ετσι θα είμαι", σκεφτόμουν τότε.
Οπως άλλωστε η κάθε σκέψη στο να κάνουμε κάτι (μάς προγραμματίζουν) συνηγορεί..

Ολα λοιπόν, μού "λέγαν" τότε πως, το τσιγάρο θα "πρέπει" να μου αρέσει. Τι κι αν με έπιανε βήχας μόνο που το μύριζα; "Αφού το λένε όλοι γύρω, θα μου αρέσει! Τέλος!"
Πόσο "προγραμματισμένος" ήμουν..

Και μού άρεσε.. Είχα πεισθεί πως αυτή η μυρωδιά, χαρακτηρίζει άντρες.. Είχα γίνει image άντρα..

Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να αρχίσω να σκέφτομαι τι ακριβώς έκανα.. Να αρχίσω να αμφισβητώ τα πάντα και να αναθεωρώ.
Μια εικόνα μόνο στάθηκε σε εμένα αρκετή: Η εικόνα κάποιου (εμένα) πάνω από ένα σωρό ξύλα που σιγοκαίουν, και να εισπνέω την καπνιά.

"Μα καλά, ΑΥΤΟ, μού αρέσει; "
"Πόσο υγιής είναι μια τέτοια εικόνα; ", επειδή είναι καλυμμένη σε λευκό σωληνάκι και δεν φαίνεται άμεσα;

Ηταν αρκετά σοβαρό σοκ. Ομως, δεν ήταν αρκετό. Η νικοτίνη είναι από τις πλέον εθιστικές ουσίες που όμως, είναι νόμιμη..
Και ένα απόγευμα, ερχόμενος από τη δουλειά στη σύντροφο μου, έπεσα επάνω σε ένα διαφημιστικό μαγαζιού ηλ. τσιγάρου.
Ηξερα, ή μάλλον, γνώριζα, πως αυτό, θα ήταν η αρχή τού τέλους τής ηλιθιότητας τής οποίας είχα πέσει θύμα..

Ολα αυτά φίλη μας, σου τα γράφω επειδή πραγματικά, βλέπω γύρω μου ανθρώπους που καπνίζουν και σκέφτομαι:
"Μα, δεν καταλαβαίνουν, δεν έχουν συναίσθηση πόσο "βρίζουν" με αυτόν τον τρόπο τον εαυτό τους;"

Γιατί, όταν κάποιος μας βρίσει ή μιλήσει άσχημα ή σκουντήσει στο λεωφορείο, προσβαλλόμαστε και αντιδρούμε.
Για ό,τι όμως κάνουμε εμείς - και χειρότερα - στον εαυτό μας, κουβέντα! Πόσα μέτρα και σταθμά πια;!

Είσαι από τους πλέον αξιόλογους ανθρώπους που έχουμε γνωρίσει..
Για αυτό στα γράφω. Με την ελπίδα να σκούντηξα κάποια ευαίσθητη σου χορδή.
Και, αν αυτή η χορδή έκανε φασαρία μέσα σου, ακόμη καλύτερα!
Πάω τώρα, να απολαύσω μάνγκο με ροδάκινο, που αφήνει στο στόμα υποψία καραμέλας που φεύγοντας, νότες λεμονιού λένε: "Είμαι και εγώ εδώ!", στο υγρό ηλεκτρονικού που έφτιαξα προχτές!

Αλήθεια, όταν λένε οι καπνιστές "καπνίζω για τη γεύση", τι ακριβώς εννοούν; Αφού τη γεύση, το τσιγάρο, τους την έχει απολέσει..

[Π. Γιούρσης]

Πάρα πολύ ωραίο θέμα, που δίνει την ευκαιρία σε σας τους παλαιότερου ατμιστές να εκφράσετε κάποιες μύχιες σκέψεις.
Αναμφίβολα όλοι σας είστε πετυχημένοι οικογενειάρχες, επαγγελματίες, επώνυμα και αναγνωρίσημα μέλη των μικρών σας κοινωνιών και με αρκετή θέληση και επιμονή ώστε να παραμείνετε μέχρι σήμερα σε ένα υποκατάστατο του τσιγάρου και μάλιστα να το ανάγετε σε χόμπυ και πηγή ευχαρίστησης.
Μπορώ με ασφάλεια να συμπεράνω ότι όλοι σας έχετε IQ άνω του μετρίου.
Ολοι μας καπνίζαμε πάνω από 30 χρόνια (προσωπικά 44,5) και λέγαμε, θεωρούσαμε αλλά και το πιστεύαμε ότι μας αρέσει, μας ικανοποιεί παρότι γνωρίζαμε τα πάσης φύσεως κόστη που μας επέφερε ή θα μας δημιουργούσε.
Τώρα που είμαστε στον ατμό, λέμε ότι αναθεωρούμε τις απόψεις μας για το τσιγάρο κλπ.
Δικαιούμαι λοιπόν να ρωτήσω λίγο ψυχρά.
Πιά περίοδο είμασταν <μ.........ες> ?? ΑΝ ήμασταν ποτέ.  Τα 25-30-40-44,5 χρόνια που λέγαμε ότι απολαμβάναμε το τσιγάρο ή τα 4-5 χρόνια που το αφήσαμε και ατμίζουμε.
Και εν κατακλέιδι, Αν το τσιγάρο δεν είχε τα γνωστά απότελέσματα, θα το αφήναμε ποτέ ?/
Ει δυνατόν ειλικρινείς απόψεις.

PS.  Ποιά η γνώμη σας για τον γιατρό που συμβουλεύει τον ασθενή του να κόψει το κάπνισμα για να μην πάθει καρκίνο καθήμενος στο γραφείο του με ένα τσιγάρο στο στόμα.
Είναι αγράμματος, αμόρφωτος, περιορισμένης νοημοσύνη, με ελάχιστο IQ , ανίδεος ή τι άλλο ?

[gkon961]

Να ρωτήσω και εγώ ψυχρά:
Πότε αισθανθήκαμε περισσότερο μ..ες; Τότε που καπνίζαμε, τότε που ατμίζαμε
ή τώρα - για όσους έκοψαν και τα δύο;

Τι θέλω να πω, χωρίς να παρεξηγηθώ! (που είναι πανεύκολο βάσει τής προηγούμενης μου πρότασης!)
Ολοι μας, μα όλοι, ό,τι επιλέγουμε, το επιλέγουμε (ή μας επιλέγει; ) με γνώμονα τι είναι για εμάς, ΤΗ ΔΕΔΟΜΕΝΗ ΣΤΙΓΜΗ, το καλύτερο!

Η γνώση μας για το καλύτερο μάς κάνει, άλλους λιγότερο, άλλους περισσότερο μ..κες!, σε μια στιγμή που για όλους έρχεται. Και για το συγκεκριμένο, σε όσους προλάβει να έρθει..

Μπορεί και εγώ αργότερα να πω "Τι μ..ας ήμουν που άτμιζα", τώρα, με τις συσκευές που μετατρέπουν σε ατμό την απλή ανάσα μας..
Γιατί το τσιγάρο, "πατάει" επάνω σε αυτό το κάτι, που κάνει την παρουσία μας αισθητή. Να βγάζουμε - αφήνοντας ίχνη μας στον αέρα - κάτι από την ύπαρξη μας. Η την ανυπαρξία μας.. Και για αυτό η ανάγκη..

Και, εν πάση περιπτώσει, γουστάρω τρελά που ένας - επιτέλους! - εθισμός μου, μού επιτρέπει να τον απολαμβάνω χωρίς ενοχές! Και χωρίς το κυνήγι άλλων.

Αυτή είναι - θεωρώ - και η πιο γ@μάτη μαγκιά τού ηλεκτρονικού!

[Volpad]

Πάρα πολύ ωραίο θέμα, που δίνει την ευκαιρία σε σας τους παλαιότερου ατμιστές να εκφράσετε κάποιες μύχιες σκέψεις.
Αναμφίβολα όλοι σας είστε πετυχημένοι οικογενειάρχες, επαγγελματίες, επώνυμα και αναγνωρίσημα μέλη των μικρών σας κοινωνιών και με αρκετή θέληση και επιμονή ώστε να παραμείνετε μέχρι σήμερα σε ένα υποκατάστατο του τσιγάρου και μάλιστα να το ανάγετε σε χόμπυ και πηγή ευχαρίστησης.
Μπορώ με ασφάλεια να συμπεράνω ότι όλοι σας έχετε IQ άνω του μετρίου.
Ολοι μας καπνίζαμε πάνω από 30 χρόνια (προσωπικά 44,5) και λέγαμε, θεωρούσαμε αλλά και το πιστεύαμε ότι μας αρέσει, μας ικανοποιεί παρότι γνωρίζαμε τα πάσης φύσεως κόστη που μας επέφερε ή θα μας δημιουργούσε.
Τώρα που είμαστε στον ατμό, λέμε ότι αναθεωρούμε τις απόψεις μας για το τσιγάρο κλπ.
Δικαιούμαι λοιπόν να ρωτήσω λίγο ψυχρά.
Πιά περίοδο είμασταν <μ.........ες> ?? ΑΝ ήμασταν ποτέ.  Τα 25-30-40-44,5 χρόνια που λέγαμε ότι απολαμβάναμε το τσιγάρο ή τα 4-5 χρόνια που το αφήσαμε και ατμίζουμε.
Και εν κατακλέιδι, Αν το τσιγάρο δεν είχε τα γνωστά απότελέσματα, θα το αφήναμε ποτέ ?/
Ει δυνατόν ειλικρινείς απόψεις.

PS.  Ποιά η γνώμη σας για τον γιατρό που συμβουλεύει τον ασθενή του να κόψει το κάπνισμα για να μην πάθει καρκίνο καθήμενος στο γραφείο του με ένα τσιγάρο στο στόμα.
Είναι αγράμματος, αμόρφωτος, περιορισμένης νοημοσύνη, με ελάχιστο IQ , ανίδεος ή τι άλλο ?

Θα ήθελα να τοποθετηθώ στο υστερόγραφό σου.

Η γνώμη μου είναι οτι, αν μη τι άλλο, είναι έμπειρος.
Ξέρει απο πρώτο χέρι τις επιπτώσεις του τσιγάρου.

Άν ένας ναρκομανής, μας λέει να μήν κάνουμε ναρκωτικά, δέν πρέπει να τον ακούμε?

Άλλωστε είμαι της άποψης οτι κάθε άνθρωπος περνάει τον δικό του γολγοθά για να κόψει το τσιγάρο με όποιον τρόπο και να προσπαθεί. Δέν τα καταφέρνουν όλοι.
Φαντάζομαι, πως ένας γιατρός ο οποίος καπνίζει, γνωρίζοντας, ίσως καλύτερα απο όλους, τις επιπτώσεις, έχει κάνει τις προσπάθειές του να το κόψει, αλλα δέν έχει βρεί τον "τρόπο" που θα τον κάνει να τα καταφέρει.

Το άν εμείς θα τον ακούσουμε, εξαρτάται απο το πώς θα το λάβουμε εμείς.
Άλλωστε άν δέν θέλουμε να πιστέψουμε κάτι που μας λέει κάποιος, μπορούμε να βρούμε 1000άδες δικαιολογίες στο μυαλό μας για να πείσουμε τον εαυτό μας.




Προσωπικά, άν το τσιγάρο δέν είχε τα γνωστά αποτελέσματα, το πιθανότερο είναι οτι δέν θα το άφηνα.
Άν και ούτε τόσο μεγάλος είμαι, ούτε τα 15 χρόνια τα οποία ήμουν καπνιστής, μπορούν να συγκριθούν με τα 30 + που ήταν κάποιοι, μπορώ να πώ, πως πίεσα αρκετά τον εαυτό μου για να αντικαταστήσει το κανονικό τσιγάρο με το ηλεκτρονικό.
Όχι λόγω του εθισμού, αλλα λόγω της αλλαγής στην ρουτίνα.

Έπρεπε να πείσω τον εαυτό μου, οτι πλέον το "κάπνισμα" για εμένα, θα συμπεριλαμβάνει, φόρτιση μπαταριών, αλλαγή αντιστάσεων και βαμβακιών, και τέλος αγορά εξοπλισμού, ο οποίος θα βασιστεί αρχικά, στις απόψεις άλλων και όχι στην δικιά μου.
Και μπορώ να πώ, πως ακόμα και τώρα, με την "εμπειρία" 2,5 μηνών ώς ατμιστής, δέν το έχω φέρει τόσο στα μέτρα μου όσο θα ήθελα.
Δέν έχω φτάσει στο σημείο να είμαι απόλυτα ικανοποιημένος απο την απόδοση του mod και του ατμοποιητή μου. Αλλα τώρα, έχω την εικόνα του τί θέλω και οι επόμενες αγορές μου, θα είναι στη σωστή κατέυθυνση.


Μήν ξεχνάμε, οτι στο άτμισμα, οι μεταβλητές (και προφανώς οι συνδιασμοί τους) είναι πολύ περισσότερες.
Άλλο να διαλέγεις ένα πακέτο τσιγάρα ανάμεσα στις μάρκες (ή στη "περίπλοκη περίπτωση, καπνό/χαρτάκια/φιλτράκια), και άλλο να διαλέγεις διαμετρήματα πυρήνα, σπείρες, τύπο σύρματος, μάρκα βαμβακιού, μονή ή διπλή αντίσταση, wattage, mod, υγρό, και όλα αυτά σε πολλές περιπτώσεις, διαφορετικά σε κάθε ατμοποιητή.

Τουλάχιστον σε εμένα, ο συμβιβασμός σε κάτι που δέν μου κάθεται καλά, σημαίνει σίγουρη αποτυχία και βέβαιη επιστροφή στο "έυκολο" τσιγάρο.
Βέβαια ίσως στο μέλλον, που θα είμαι πολύ καιρό ατμιστής, να μήν μπορώ να γυρίσω στο τσιγάρο. Δέν ξέρω.