Για να απαντηθεί το ερώτημα του θέματος κάτω από τις ιδανικές συνθήκες, θα πρέπει να φανταστούμε μια κοινωνία χωρίς κτ.
Αν το άτμισμα ξεκινούσε έτσι και
αν, εκτός από τη νικοτίνη, ατμίζονtαν και άλλες ουσίες (καφεϊνη)
τότε θα ξέραμε την απάντηση.
Η οποία δεν θα αργήσει να έρθει, καθώς όλο και κάπου θα υπάρχουν ατμιστές που δεν δοκίμασαν κτ και κάποτε θα ενηλικιωθούν. Αν και, πάλι, υποκατάστατο του κτ θα το έχουν στο νου τους.
Όσον αφορά εμάς, όλο και κάτι από το κτ θυμίζει σε κάποιον η όλη λειτουργία
η κίνηση των χεριών
το τελετουργικό με τις όποιες διαφορές (πάντα ήθελα μια πίπα σαν καπνιστής αλλά δεν)
ο ατμός

που η ποσότητά του δεν ξέρω σε πιο ένστικτο μιλά και μας κάνει να νοιώθουμε ασφαλείς...
Κατακλείδα:
Νομίζω πως το ερώτημα δεν έχει απάντηση για τους νέους, ακόμα.
Για μας, τους εθισμένους στη νικοτίνη, είναι η συνέχιση της εξάρτησης (για την συντριπτική πλειοψηφία) χωρίς το άγχος και χωρίς την καταβολή προσπάθειας απεξάρτησης.
Αυτό είναι και το μεγάλο όπλο του ΗΤ σε σχέση με άλλες μεθόδους διακοπής.
Όταν παίρνεις παστίλιες, τσιρότα, κάνεις βελονισμό ή δεν ξέρω τι άλλο, έχεις στο μυαλό σου μια μάχη...
... που για μας είναι ανάμνηση, μόνο μέσω γονιδίων...
ενώ με το ΗΤ δεν δίνεις μάχη... απολαμβάνεις εκεί που δεν το περίμενες.