εννοείται ότι είναι εθισμός.
Πρώτα πρώτα στη νικοτίνη για τους περισσότερους που ατμίζουν νικοτινούχα υγρά.
Κατά δεύτερον είναι το ψυχολογικό που έχει να κάνει γενικότερα με την κίνηση, την απασχόληση των χεριών, την τελετουργία του όλου θέματος.
Να γίνω πιο συγκεκριμένη; Αν για κάποιο λόγο δεν μπορούμε να ατμίσουμε μισή, μια δυο ώρες, δεν αισθανόμαστε να μας "γεμίζουν" οι πρώτες εισπνοές; Πόσες φορές ρίξαμε τη νικοτίνη στο μισό και μετά από λίγο διαπιστώσαμε ότι κάτι λείπει;
Το δεύτερο. Λένε κάποιοι επιστήμονες ότι 1 βδομάδα αποχής από τη νικοτίνη αποφέρει σωματική απεξάρτηση. Κι όμως, καπνιστές που έκαναν θεραπεία βελονισμού και το έκοψαν μαχαίρι, ή με τσιρότα και άλλα σκευάσματα το έκοψαν σταδιακά, γιατί το ξαναρχίζουν ακόμη και μετά από πολύ καιρό; Διότι υπάρχει η ψυχολογική εξάρτηση. Η διαδικασία. Τασάκι, αναπτήρας, πακέτο, κίνηση χεριού, εισπνοή, τίναγμα στάχτης, σβήσιμο κλπ. Στο η.τ. η αντιστοιχία είναι το γέμισμα, η συναρμολόγηση και όλα τα υπόλοιπα. Αν προσθέσουμε το κυνήγι της τέλειας για τα δεδομένα του καθενός συσκευής και του best value for money υγρού, να και τρίτος εθισμός.
Δεν ξέρω για σας, αλλά εγώ που δουλεύω ώρες ατελείωτες υπό καθεστώς εναλλασσόμενης πίεσης-αναμονής και τούμπαλιν, βρίσκω απίστευτο ψυχοφάρμακο το η.τ. Ξεδίνω εκνευρισμό, παίρνω μια ουσία που με ηρεμεί. Εννοείται ότι είμαι εξαρτημένη. Εννοείται ότι η απενοχοποίηση του η.τ. σε σχέση με το κανονικό επιτείνει τον εθισμό. Και εννοείται ότι δε με απασχολεί, μια και εξαρτημένη είμαι με μια σειρά ουσίες (καφές, σοκολάτα κλπ - μην πάει ο νους σας στο πονηρό) κινήσεις, δραστηριότητες, άτομα, όπως οι περισσότεροι νομίζω. Στο βαθμό που δεν είμαστε εξαρτημένοι σε σημείο επικίνδυνο, λογικό είναι να μην ανησυχούμε, αλλά απαραίτητο είναι να το αναγνωρίζουμε.