Προσωπικά, επιθυμώ να ευχαριστήσω όσους μπήκαν στον κόπο να γράψουν κάτι, άσχετα αν έγραψαν απλά ένα μπινελίκι, ένα σεντόνι, αν δημοσιεύτηκε το σχόλιό τους ή όχι. Και περισσότερο θέλω να το κάνω αυτό καθώς ΟΛΟΙ γνωρίζαμε πως είτε γράψουμε είτε όχι, κανένα ρόλο δεν παίζει. Δεν μπορώ επίσης να μην αναφέρω ότι με στενοχωρεί το γεγονός ότι έπρεπε να γίνει κάτι τόσο χοντρό για να δείξουμε κάποια σημάδια ένωσης ως κοινότητα, και αυτό τελευταία στιγμή.
Σε οποιαδήποτε σοβαρή χώρα, μια δημόσια διαβούλευση παίζει το ρόλο του Think Tank. Ένα μέρος από το οποίο ο Νομοθέτης μπορεί να αντλήσει ιδέες, καθώς αναγνωρίζει πως ο συντάκτης του εκάστοτε νομοσχεδίου, δεν δύναται να γνωρίζει στο έπακρο ΟΛΕΣ τις παραμέτρους. Εδώ δυστυχώς, ο Νομοθέτης έχει το αλάθητο. Μπορεί ο οποιοσδήποτε άσχετος με το αντικείμενο να συντάξει ένα σχέδιο Νόμου και η κομματική γραμμή θα επιβάλει ψήφιση ή διαγραφή.
Καλώς ή κακώς, το μπαλάκι τώρα είναι στα χέρια των κατασκευαστών και των εισαγωγέων. Μόνο που για να φάει σουτ το μπαλάκι, απαιτούνται χρήματα και δικηγόρος με κάκαλα (και όχι κάκαλα δικηγόρος). Υπάρχει και το ΣτΕ...
Όσο για μας, τους απλούς ατμιστές, δυστυχώς θα πρέπει:
α) Να ζήσουμε με την αμφιβολία για το αν θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει κάτι παραπάνω τα δύο τελευταία χρόνια που γνωρίζαμε μέχρι και την ημερομηνία ψήφισης του Ν/Σ.
β) Να επιστρέψουμε σε πατροπαράδοτες νοοτροπίες, όπως "βλέποντας και κάνοντας" και "έχει ο Θεός". Κάποιοι ίσως πάνε και ένα βήμα παραπάνω, σε στυλ "εγώ καβατζωμένος είμαι με τον α, β, τρόπο".
γ) Να περιμένουμε αρκετό καιρό ακόμα μέχρι να δούμε τι ακριβώς θα συμβεί, αν και τι τρόπο θα βρουν οι προμηθευτές μας για να λυγίσουν το νομοθετικό πλαίσιο και πόσο θα μας χτυπήσει αυτό τις καθημερινές μας συνήθειες και πρακτικές.
Για άλλη μια φορά πάντως, προσωπικά ευχαριστώ.
