Νομίζω υπάρχει μια μικρή συχγυση σε σχέση με το σημείο βρασμού των υγρών.
Επίσης αναφέρεται συχνά το flash point της γλυκερίνης το οποίο δεν φαίνεται να σχετίζεται με το ζητούμενο στο ητ που είναι η μαζική παραγωγή ατμού - δηλαδή ο βρασμός.
Αναφέρομαι στο παράδειγμα της γλυκερίνης (καθώς σε σκέτη βάση VG έχω καταλήξει) αλλά νομίζω ότι αυτά γενικεύονται και σε μεικτές βάσεις+αρώματα.
Το σημείο βρασμού της γλυκερίνης είναι πράγματι 290 βαθμοί C και αυτή είναι μια θερμοκρασία (όπως προκύπτει) στην οποία παράγονται ανεπιθύμητα προϊόντα.
Το σημείο βρασμού όμως γλυκερίνης με νερό 10% είναι σημαντικά χαμηλότερο, και συγκεκριμένα 138 βαθμοί.
(Δείτε τον πίνακα στο ακόλουθο link:
http://www.dow.com/optim/optim-advantage/physical-properties/vapor.htm )
Το ακόμα πιο ενδιαφέρον είναι ότι σε χαμηλότερη συγκέντρωση (85% γλυκερίνη 15% νερό) η θερμοκρασία βρασμού έχει μειωθεί κατά άλλους 10.5 βαθμούς στους 127.5 (!)
Αυτό σημαίνει ότι με ελάχιστη αραίωση (από το 10 στο 15% νερό) μπορούμε να μειώσουμε την απαιτούμενη θερμοκρασία για βρασμό κατά 10 βαθμούς.
Επίσης σημαίνει ότι η περιγραφή που θέλει μια βάση να περιέχει 10-15% νερό δεν είναι επαρκώς ακριβής καθώς φαίνεται να έχει σημασία το αν είναι 10 ή 15% σε σχέση με τις θερμοκρασίες που θα δώσουν ατμό.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι ποια είναι η σχεδίαση του ατμοποιητή που θα καταφέρει να προσφέρει μεγάλες ποσότητες ισχύος σε επαρκή ποσότητα υγρού χωρίς να χρειάζεται η θερμοκρασία του σύρματος να είναι ιδιαίτερα υψηλή. Η πρώτη λογική σκέψη είναι περισσότερα (2, 3, 4?) και μικρότερα coil με μοιρασμένη ισχύ.