Tροφή για σκέψη... μου έρχεται στο μυαλό κάθε που βλέπω οργισμένους ατμιστές να ζητάνε πιστοποιήσεις για τα υγρά που (δεν) ατμίζουν. Το δεν στην παρένθεση υπάρχει για να περιλάβει τις απαιτήσεις που έχουμε τόσο για τα αγαπημένα μας υγρά, όσο και γι΄αυτά εταιριών που δεν είμαστε πελάτες τους.
Εστω λοιπον, ότι έβγαινε αύριο κάποιος ερευνητής και μας ανακοίνωνε: Ολα τα εύγευστα υγρά είναι φουλ στο διακετύλιο και άλλες επιβλαβείς ουσίες.
Εβγαιναν μετά οι μισοί κατασκευαστές και έλεγαν: ναι, τα υγρά μας που είναι best seller, είναι φουλ στο διακετύλιο
Και οι άλλοι μισοί έβγαιναν και έλεγαν: δεν προτιθέμεθα να κάνουμε αναλύσεις των υγρών μας, διότι είμαστε οικογενειακά εργαστήρια και δεν έχουμε τον προυπολογισμό. Αν σας αρέσουν τα υγρά μας, ατμίστε τα με δική σας ευθύνη.
Τι θα κάναμε τότε;
Προς Θεού, δεν είμαι κατά των πιστοποιήσεων. Αλλά, βαθιά μέσα μου, νιώθω ότι τα αγαπημένα μου υγρά μάλλον είναι ψηλά στα ποσοστά "επιβλαβών" ουσιών και φοβάμαι ότι και να μου το επιβεβαίωνε κάποιος, πάλι θα τα άτμιζα. Υποψιάζομαι, ότι καλή γεύση και φουλ αποστείρωση από επιβλαβείς ουσίες δεν υπάρχει. Κάτι σαν να συγκρίνεις ριζογκοφρέτα με αρνίσια παϊδάκια.