Ας υποθέσουμε ότι είμαι κατασκευαστής. Βγάζω ένα προϊόν μετά από έρευνα, πειραματισμό, αποτυχίες τροποποιήσεις κλπ ωσότου με ικανοποιεί.
1. Αν έχει ένα κόστος χ προσθέτω τη δουλειά που έχω βάλει και φυσικά πληρώνομαι και ανάλογα την ιδέα μου (αν είναι καινοτομική) και καταλήγω σε ένα Α κόστος. Έχω συνυπολογίσει όλα τα παραπάνω έχω λάβει υπόψη μου προφανώς και την αγορά που απευθύνομαι αλλά και κάτι πολύ σημαντικό την
υποστήριξη του προϊόντος για όσο καιρό το πουλάω αλλά και για αρκετά μετά από αυτό (κάλυψη σε ανταλλακτικά αλλά και αναλώσιμα).
2. Είναι σημαντικό το γεγονός ότι δεν κατοχυρώνω την καινοτομία μου για όποιους λόγους μπορεί να έχω (νομικό μέρος).
3. Έχω αποκτήσει τεχνογνωσία και συνεχίζω ακάθεκτος παρουσιάζοντας ολοένα και νέα προϊόντα ακολουθώντας το σφυγμό της αγοράς αλλά και είμαι πάντα ένα βήμα μπροστά αναγκάζοντας τους άλλους να με ακολουθούν. Για μένα είναι κέρδος γιατί εκτός από τη διαφήμιση που μου κάνουν έχω και χωρίς κόπο ανταλλακτικά για τα προϊόντα μου
πράγμα που με απαλλάσσει από ένα σημαντικό κόστος (φύρα) για τον απλούστατο λόγο ότι δεν περιμένω να κερδίσω από εκεί
4. Έχω πληρωθεί (και με το παραπάνω) την πατέντα μου ή την καινοτομία μου ή την ποιότητα της ιδέας μου
5. Εν τέλει εξάντλησα τα περιθώρια του προϊόντος (κατά την δική μου εκτίμηση) και δεν με ενδιαφέρει να μπω σε διαδικασία να "χτυπήσω" τις τιμές αποκομίζοντας ελάχιστο κέρδος.
Σαν κατασκευαστής λοιπόν θα χρώσταγα και ευχαριστώ στον όποιο "κινέζο" ή "Γερμανό" αποφάσιζε να αντιγράψει
απόλυτα το προϊόν μου εφόσον πια δεν ενδιαφέρομαι να συνεχίσω να το παράγω εφόσον εγώ δεν ενδιαφέρομαι να συνεχίσω να το κάνω.
Φυσικά έχω το ρίσκο ότι μπορεί εφόσον δεν καλύπτομαι νομικά επειδή δεν έχω καταθέσει πατέντα να με αντιγράψουν πριν προλάβω να αποσβέσω την ιδέα μου αλλά σε τελική αυτά έχει το εμπόριο.
Δεν μιλάμε για μουσική εδώ ούτε για ταινίες δεν πρόκειται περί πνευματικής κλοπής εφόσον ο νόμος με καλύπτει εφόσον πατεντάρω κάτι και έχω την επιλογή να το κάνω εάν και όταν το θεωρώ πρέπων.
Σαν καταναλωτή και εφόσον δεν θεωρώ τον εαυτό μου ηλίθιο έχω το δικαίωμα και την υποχρέωση να ελέγχω αυτό που αγοράζω. Να ξέρω ότι πληρώνω για μια πρωτότυπη ιδέα ή αν δεν μπορώ να το κάνω να περιμένω για να πάρω μια ταπεινή αντιγραφή. Πραγματικά δεν βλέπω που μπαίνει το ηθικό της υπόθεσης (αν υπάρχει κάτι τέτοιο). Λειτουργώ σαν καταναλωτής με βάση τις ανάγκες μου αλλά και τις δυνατότητες μου. Η έννοια του αγαθού και της αντιγραφής είναι πραγματικά πολύ δύσκολες έννοιες ακόμα και για τους νομικούς. Πόσο περισσότερο για έναν φτωχό (πλην τίμιο
) καταναλωτή σαν εμένα και προτιμώ να αφήσω τέτοιου είδους ανησυχίες στους ειδικούς.
Πραγματικά πάντως πέρα από το σοβινιστικό της υπόθεσης (δλδ πραγματικά πόσο θα το συζητάγαμε αν το είχε κατασκευάσει κάποιος Αμερικάνος
) δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιο πραγματικό θέμα σε όλο αυτό.
Συγνώμη για το μακροσκελές αλλά είχα έμπνευση (και αϋπνίες)