Ληγμένα Υγρά & Ημ/νία λήξης υγρών

[Νικόλας Λογγινιδης]

Αμα σας ληγουν παντως παιδια και δεν τα θελετε, ειτε βασεις είτε υγρα ετοιμα στειλτε πμ. Μην τα πετατε κριμα ειναι τετοιες εποχες.

[Sauron3256]

Το ίδιο κι εδώ, δίκιο έχει ο φίλος Νίκος.

[panos2004]

Παιδιά και να σας τα στείλουνε παίζει και να μην ατμίζονται. Σκεφτείτε το και αυτό!

[ελιοτ]

Αξιζει αραγε το ρισκο?

[Atoner]

Και εγώ πάντως ΔΕΝ έχω πρόβλημα, εδώ και 2 χρόνια που ατμίζω ληγμένα........................................................
Ρίσκο ? Ποιό ρίσκο .......
Μιά χαρά νιώθω !



Υ.Γ Θά "έσκαγα " αν δεν τήν έβαζα

[redortho]

Καλημέρα και καλώς σας βρήκα
Θα αναφέρω μερικά στοιχεία και πιστεύω να ξεκαθαρίσουν κάποια πράγματα:
1. Οι διάφορες ουσίες μετά την ημερομηνία λήξης τους συν ένα μικρό διάστημα ασφαλείας ή αλλοιώνονται (πχ γάλα) ή μειώνεται η δραστικότητά τους (πχ τα περισσότερα φάρμακα)
2. Η ημερομηνία λήξης αφορά την συντήρηση με τον τρόπο που συνιστά ο κατασκευαστής (πχ θερμοκρασία)
3. Τα υλικά που μας αφορούν εντάσσονται και στις δύο κατηγορίες. Η PG δεν αλλοιώνεται εύκολα, ενώ η VG αλλοιώνεται γιατί αποτελεί θρεπτικό υλικό για μικρόβια, ενώ και τα δύο οξειδώνονται με παρουσία αέρα. Στα αρώματα (ειδικά στην πλειοψηφία που είναι διαλυμένα σε PG) απλά μειώνεται η έντασή τους
4. Το γυαλί είναι πολύ καλύτερο για συντήρηση
Συνοψίζοντας:
1. VG σε γυάλινο δοχείο γεμάτο μέχρι το χείλος, συντήρηση στους -30^οC (δεν πήζει, απλά γίνεται παχύρευστη). Παραμονή εκτός καταψύκτη μέχρι να έρθει σε θερμοκρασία περιβάλοντος. Εναλλακτικά στο ψυγείο. Διάρκεια συντήρησης πάνω από 5 χρόνια και 2 χρόνια αντίστοιχα
2. PG και διάλυμα νικοτίνης όπως παραπάνω (το διάλυμα νικοτίνης μπορεί να σκουρήνει λίγο)
3. Αρώματα σε γυάλινο σκούρο μπουκάλι σε περιβάλον χωρίς φώς. Δεν υπάρχει λόγος ψυγείου γιατί καταναλώνονται γρήγορα. Αν περάσουν την ημερονηνία λήξης πάνω από 6μηνο, ίσως χρειαστεί μια μικρή αύξηση περιεκτικότητας
4. Έτοιμα και DIY υγρά υπολογίστε γύρω στο έτος με τις συνθήκες συντήρησης των αρωμάτων. Προσωπικά (αν και έχω πάνω από χρόνο να αγοράσω έτοιμα υγρά) μεταγγίζω τα πάντα σε γυάλινα μπουκαλάκια.
Αυτά

[bluegeorge]

Αυτό για τα φάρμακα πιθανότατα δεν ισχύει. Από μελέτη του αμερικανικού στρατού εδώ

[redortho]

Όταν το εμπόριο συναντά την επιστήμη
Ευχαριστώ για την παρατήρηση, αλλά εδώ "κόλλαγε" το "στα περισσότερα φάρμακα". Δεν το έγραψα από άποψη, απλά είναι ένα φαρμακολογικό γεγονός. Ελάχιστα φάρμακα ευρείας κατανάλωσης έχουν ιδιαίτερο θέμα λήξης πέρα από την μείωση της δραστικότητας (πχ σπανιότατη η αυξημένη τοξικότητα ή η πλήρης αδρανοποίηση). Ακόμα και στα αντιβιωτικά, μια συνήθης πρακτική είναι: Η εταιρεία που κατασκευάζει το πρωτότυπο φάρμακο του δίνει πχ 4 χρόνια λήξη. 6-12 μήνες πριν την λήξη και εφόσον έχει λήξει η πατέντα το αποσύρει και το πουλάει σε άλλη "δεύτερη" εταιρεία. Αυτή, αυξάνει την περιεκτικότητα σε δραστική ουσία και το κυκλοφοράει με 2 χρόνια λήξη. Συνήθως αυτό σταματάει κάπου εδώ εκτός αν η αρχική δραστική ουσία έχει παραπάνω αρχική διάρκεια ζωής, οπότε μπορεί να γίνει και τρίτη φορά. Μια άλλη πρακτική είναι το εργοστάσιο παραγωγής της δραστικής ουσίας να μην την παράγει σε υψηλή καθαρότητα, οπότε να συνιστά αυξημένη δοσολογία με περιορισμένη διάρκεια ζωής (εδώ κολλάνε και τα προβληματικά γενόσημα). Τέλος, το άρθρο που παραπέμπεις δεν συνηγορεί υπέρ της αχρήστευσης μετά την ημερομηνία λήξης αλλά μιλάει κατά περίπτωση για το αντίθετο. Στην διάθεσή σου για επιπλέον πληροφορίες.

[argo]

Ας σταματίσει αυτό με τα φάρμακα σας παρακαλώ διότι ο νομοθέτης σωστά έχει βάλει κάποιες δικλείδες ασφαλείας ,δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. 

[redortho]

Δεν συζητάμε λοιπόν για φάρμακα. Έχουμε και λέμε:

1. Προπυλενογλυκόλη: συντηρητικό σε τρόφιμα, σε φαρμακευτικά προϊόντα και σε προϊόντα προσωπικής φροντίδας. Η προπυλενογλυκόλη είναι ένας διαλύτης σε πολλά φαρμακευτικά προϊόντα, από του στόματος και ενέσιμα, όπως στη διαζεπάμη και λοραζεπάμη που είναι αδιάλυτες στο νερό, όπου χρησιμοποιείται η προπυλενογλυκόλη ως διαλύτης.
2. Φυτική γλυκερίνη: θρεπτικό συστατικό σε ζυμοτεχνικές βιομηχανίες καθώς και ως πρώτη ύλη στην παραγωγή φαρμάκων, καλλυντικών. Σημαντική, επίσης, χρήση της γίνεται και ως υποκατάστατου της ζάχαρης σε διαβητικούς, ενώ χρησιμοποιείται με τη μορφή υποθέτου σαν καθαρτικό.
3. Αρώματα: Οι αρωματικές αυτές ουσίες που χρησιμοποιούνται είναι ίδιες με εκείνες που χρησιμοποιούνται στην μαγειρική για να δώσουν συγκεκριμένες γεύσεις στα γλυκά και στα φαγητά και έχουν πιστοποίηση για χρήση σε τρόφιμα.

Όλα τα παραπάνω έχουν ημερομηνίες λήξης αλλά αφορούν κάποια επιμέρους συστατικά. Υπενθυμίζω επιπλέον ότι μέ βάση το νόμο όλα τα προϊόντα οφείλουν να έχουν ημερομηνία λήξης που καθορίζεται από τον κατασκευαστή ή μόνο το νομοθετικό πλαίσιο. Τώρα αν κάποιος θέλει να ακολουθεί αυστηρά το αναγραφόμενο όριο λήξης, κανένα πρόβλημα. Αν πάλι όχι, μπορεί να ρωτήσει για την δική του ασφάλεια κάποιον ειδικό όπως φαρμακοποιό, χημικό, τεχνολόγο τροφίμων, κ.α.

[bluegeorge]

Αυτό που ανέφερα ότι πιθανότατα δεν ισχύει για τα φάρμακα, είναι η ευρέως διαδεδομένη άποψη ότι πέραν της ημερομηνίας λήξης τους χάνουν μέρος της αποτελεσματικότητάς τους. Η μελέτη του αμερικανικού στρατού έδειξε ότι στα περισσότερα φάρμακα αυτό δεν ισχύει. Διατηρούν την αποτελεσματικότητά τους και πέραν έως πολύ πέραν της ημερομηνίας λήξης τους. Υπάρχουν όμως και φάρμακα όπως ενδεικτικά, νιτρογλυκερίνη, αντιβιοτικά σε υγρή μορφή και ινσουλίνη που όντως χάνουν την αποτελεσματικότητά τους.
Ένας εχέφρον άνθρωπος ο οποίος παίρνει φάρμακα από τα οποία εξαρτάται η ζωή του, όπως για πίεση, καρδιολογικά, διαβήτη, γενικότερα χρόνιες παθήσεις θα φροντίσει να πάρει το φάρμακό του μόνο αν δεν έχει λήξει. Αν βρει ληγμένο και το πάρει, τότε πρέπει να τον δει και κάνας ψυχίατρος. Αν λείπει η κοινή λογική δεν μπορείς να κάνεις διάλογο.
Επίσης, ακριβώς επειδή κάθε φάρμακο έχει διαφορετική διάρκεια "ενεργούς" ζωής και το ποια είναι αυτή δεν αναφέρεται ούτε σε αυτή ούτε σε άλλες μελέτες, μας είναι παντελώς άγνωστη μια θετική λίστα με "πραγματικές" διάρκειες ζωής φαρμάκων. Συνεπώς, ΠΑΝΤΑ πρέπει να κοιτάμε την ημερομηνία λήξης και σε αυτή να βασιζόμαστε. Μάλιστα, τέτοιες μελέτες αποτελεσματικότητας "ληγμένων" φαρμάκων δεν πρόκειται ποτέ να γίνουν σε ανθρώπους για λόγους βιοηθικής.
Τα παραπάνω βέβαια, δεν θα με αποτρέψουν να "τη λέω" σε όσους αναπαράγουν την αντίληψη ότι τα περισσότερα φάρμακα χάνουν την αποτελεσματικότητά τους πέραν της ημερομηνίας λήξης τους. Αυτό είναι αλήθεια για τα λιγότερα φάρμακα, όχι για τα περισσότερα.

[BigSur]

3. Τα υλικά που μας αφορούν εντάσσονται και στις δύο κατηγορίες. Η PG δεν αλλοιώνεται εύκολα, ενώ η VG αλλοιώνεται γιατί αποτελεί θρεπτικό υλικό για μικρόβια, ενώ και τα δύο οξειδώνονται με παρουσία αέρα. Στα αρώματα (ειδικά στην πλειοψηφία που είναι διαλυμένα σε PG) απλά μειώνεται η έντασή τους

Η PG έχει μικροβιοκτόνα δράση. Η VG είναι αρκετά ασαφές το πόσο αλλοιώνεται αν συντηρηθεί σωστά. Χημικά, είναι ιδιαίτερα σταθερή ουσία. Θα αλλοιωθεί μόνο αν μείνει σε υγρό περιβάλλον (διότι απορροφά την υγρασία). Έχουν αναλυθεί σφραγισμένα μπουκάλια δέκα χρόνων χωρίς καμία χημική αλλοίωση. Υπάρχουν εταιρίες που την πουλούν ως πρώτη ύλη χωρίς να αναφέρουν ημερομηνία λήξης. Για την δική μας χρήση δεν φαίνεται να υπάρχει όντως ιδιαίτερο όφελος από παρουσία στο ψυγείο. Σε ξηρό, σκιερό περοβάλλον (και καλά κλεισμένη) δεν βρίσκω λόγο να μην διαρκεί για τουλάχιστον 3 χρόνια.
Η οξείδωση και των δύο κάτω από λογικές συνθήκες φύλαξης είναι αμελητέα και δεν παίζει κανένα ρόλο για εμάς.
Αλλά με απασχολεί η αναφορά σου σε "θρεπτικό υλικό για μικρόβια". Η VG χρησιμοποιείται σε υγρά που περιέχουν ιούς ΚΑΙ διότι σε κάποιο ποσοστό σκοτώνει τα βακτήρια -δηλαδή δεν βλέπω να ισχύει αυτό που λες. Επίσης, αν μιλάμε για υγρό με νικοτίνη, πολύ θα ήθελα να μάθω ποιος μικροοργανισμός θα μπορούσε να επιβιώσει εκεί μέσα!
Επιπλέον, εφόσον δεν μιλάμε για χρήση σε τροφή, η αναφορά και μόνο σε μικρόβια προκαλεί αχρείαστη ανησυχία.
Δεν υφίσταται παθογόνος οργανισμός που να μας απασχολεί και να έχει πιθανότητα να επιβιώσει σε θερμοκρασίες ατμίσματος.
Με λίγα λόγια, με μερικές λεξούλες βάζουμε στο μυαλό κινδύνους που απλά δεν έχουν κανέναν πρακτικό ρόλο για εμάς.
Οι ίδιοι οι κατασκευαστές υγρών έχουν παραδεχθεί επανειλλημένα πως βάζουν κάποια ημερομηνία λήξης (1) διότι είναι αναγκασμένοι κάτι να βάλουν και (2) γιατί τα αρωματικά με τον χρόνο ατονούν ή γίνονται δυσάρεστα.
Σοβαρά, φέρνουμε το γάλα ως παράδειγμα ημερομηνίας λήξης μιλώντας για ατμιστικά υγρά;!
Με την ίδια λογική: γιατί όχι το μέλι το οποίο -παρόλο που αναγράφει ημερομηνία λήξης- παραμένει αναλοίωτο και μετά από δεκατίες;
Η συχνή ταύτιση των προφυλάξεων που αφορούν τα τρόφιμα με τις προφυλάξεις που πρέπει να παίρνουμε εμείς, είναι παραπλανητική.

[firvain]

my two cents

σε συζήτηση (μου) με χημικό έχει αναφερθεί ότι με τα χρόνια (και λέγοντας χρόνια μιλούσαμε για πάνω από 10) υπάρχει περίπτωση ένα υγρό και πιο συγκεκριμένα μια νικοτινούχα βάση να αλλοιωθεί λόγω τις οξείδωσης. να αλλάξουν οι χημικές δομές (το λέω απλουστευμένα) να δημιουργηθούν νέοι δεσμοί
αυτό δεν σημαίνει ότι είναι επικίνδυνο σημαίνει πως δεν ξέρουμε αν είναι

edit φυσικά λαμβάνουμε υπόψιν συντήρηση σε όσο το δυνατόν ιδανικές συνθήκες

[argo]

Όπως τα περιγράφουν ο bigsur και firvain πιστεύω πως είναι. Η μόνη μου ανησυχία είναι ότι βιβλιογραφικά όλα αυτά αναφέρονται στις μεμονομένες ,,πρώτες ύλες,, και όχι συνδυαστικά. Περισσότερο ανησυχώ για τα βελτιωτικά, τα πρόσθετα ,τα αρώματα κτλ παρά τα pg-vg και nic.
Αλλά ακόμη και έτσι δεν νομίζω να είναι τραγικά τα πράγματα. Πιστεύω ότι ένα ,χαλασμένο ,, προϊόν προειδοποιεί π,χ. χρωμα ,γεύση κτλ 

[redortho]

Παιδιά, επειδή μου φαίνεται ότι έμπλεξε το θέμα (λογικό αν δεν μιλάμε από κοντά ώστε να γίνονται διευκρινήσεις άμεσα), νομίζω ότι πρέπει να λήξει το συγκεκριμένο γιατί ενώ έχουμε μέσες - άκρες την ίδια άποψη, προς τα έξω προκύπτει ότι υπάρχουν μεγάλες διαφορές. Να συμφωνήσουμε ότι με καλές συνθήκες συντήρησης (σε όλο το κύκλωμα από παραγωγή έως κατανάλωση) η ημερομηνία λήξης είναι ο ελάχιστος αλλά όχι αναγκαστικά και ο μέγιστος χρόνος χρήσης;