ΟΙ ΦΥΛΕΣ ΤΩΝ ΑΤΜΙΣΤΩΝ

[Antiprosopos]

ΟΙ ΦΥΛΕΣ ΤΩΝ ΑΤΜΙΣΤΩΝ
(μια χιουμοριστικη – αλλα όχι μονο – περιηγηση στους ανθρωποτυπους του ατμιστικου χωρου)

Ο ΧΟΜΠΙΣΤΑΣ
Υπαρχει που λετε ενας τυπος ανθρωπου που θελει να νοιωθει ξεχωριστος - σε καποιες λιγες περιπτωσεις μπορει και να ειναι κιολας. Αυτος ξερετε, δεν γινεται να οδηγει ΚΙΑ ας πουμε, ισως ομως να οδηγει «φταγμενη» Ford Mustang του 68 , ισως παλι BMW τελευταιας εσοδειας - κατι παντως που δηλωνει μετ’ επιτασεως ότι εδώ εχουμε κατι σημαντικο. Αποκλειεται επισης να τον δεις ντυμενο απο τα Marks & Spencer που χρησιμοποιει η "πλεμπα", ισως σε ραφτη  / sumisura - η ισως σε καποιο εκκεντρικο οικο που οι περισσοτεροι αγνοουν – αυτό, μαλιστα. Αν εχει μηχανακι, ειναι σιγουρα "πειραγμενο" - σιγα τωρα τη Yamaha που θα μας πει πως πρεπει να οδηγουμε.  Oσον δε αφορα το ατμισμα , ασχολειται ΜΟΝΟΝ με ιδιοκατασκευες - μιας και οτιδηποτε εργοστασιακο του πεφτει "συμβιβασμενο", εμπορικο και ως εκ τουτου "φτηνιαρικο". Το οικονομικο συνηθως δεν ειναι θεμα , μπορει να εχει λεφτα - μπορει και να μην εχει. Σιγουρα ομως κανει μια προσπαθεια να ξεφυγει απο την μαζα , να νοιωσει ξεχωριστος κατω απο τον ηλιο ρε παιδι μου ! Μπορει και να το δικαιουται κιολας, δεν ξερω.
Το κοινωνικο συστημα όμως που σημερα περιγραφουμε ως «καπιταλισμο» επικρατησε επι του «αναγεννησιακου προτυπου» της σφαιρικης γνωσης όταν καταννοησε ότι η συλλογικη γνωση εχει διευρυνθει τοσο πολύ που μας υποχρεωνει ως κοινωνιες σε κατακερματισμο , καθετοποιηση και εξειδικευση. Ο Καρολος Μαρξ το περιεγραψε ολο αυτό ως «αλλοτριωση» - την αποξενωση δηλαδη του ανθρωπου από το προιον της εργασιας του. Ως εκ τουτου , τιμη και δοξα πρεπει στους «μαστορους» που προσπαθουν να κρατησουν ζωντανη τη φλογα μιας ισως πιο «πραγματικης» ζωης – όμως δεν παυουν να’ ναι νοσταλγοι μιας κοινωνικης δομης που πλεον δεν υφισταται.  Ας είναι : τουλαχιστον αυτοι απολαμβανουν το «βιτσιο» τους και στο τελος – τελος δεν πειραζουν κανεναν . Αρκει μονον να μην σηκωνουν το φρυδι θεωρωντας ότι είναι κατι σαν «ελιτ» , γιατι εδώ μπαινουμε σε χωραφια πιο συγγενη με την ψυχαναλυση. Και αυτό , σιγουρα δεν το θελουμε …

Ο ΤΑΠΕΙΝΟΣ ΜΕΣΟΣ ΟΡΟΣ
Υπαρχει και ενας αλλος τυπος ανθρωπου , πιο συγκαταβατικος. Καποιοι μπορει να τον αποκαλουν κατα καιρους "κυρ- Παντελη", ετσι εχω ακουσει. Καποιοι αλλοι διατεινονται οτι εκπροσωπει την περιβοητη "μεσοτητα" του Αριστοτελη - ισως ομως να ιδεολογικοποιουν την κακομοιρια του. Το σιγουρο ειναι οτι ντυνεται σε καποια μαζικη εμπορικη αλυσιδα (καποιες φορες και κομψα) , οδηγει καθ’εξιν value for money αυτοκινητο (και συνηθως του αρκει, δεν χρειαζεται Lamborgini για να βιωσει την εμπειρια...) και αν ατμιζει, πιθανοτατα το κανει με την τιμια vaporesso (μπορει ομως και να στριβει συρματακια για λογους οικονομιας , γινεται.) Συνηθως επισης , ειναι καχυποπτος με τις μεσσιανικες ιδεολογιες – ξερετε τωρα, αυτες που ισχυριζονται οτι γνωριζουν πριν απο αυτον (αλλα παντα εξ ονοματος του) πως ακριβως θα κανουν καλυτερη την ανθρωποτητα. Και σιγουρα δεν ειναι ο τυπος που πειραζει τα καρμπυρατερ. Ουτε θα "σκαλισει" πολυ την Fender Stratocaster που αγορασε μετα κοπων και βασανων, μονο «τοσο-οσο». Δεν τα ξερει και όλα...

Ο ΞΕΡΟΛΑΣ
Τον ξερουμε ολοι καλα !  Είναι ο τυπος που περιδιαβαινει στα φορουμ κάθε ειδους και επιτιθεται με θρησκευτικο ζηλο σε ότι κινειται και που εχει την ατυχια να ΜΗΝ συμφωνει με τις αποψεις του.
Χωράει παντού και εμφανίζεται οπουδήποτε. Έχει μια ερώτηση για κάθε απάντηση, ένα πρόβλημα για κάθε λύση, μια ένσταση για κάθε απόφαση, ένα plan B για κάθε δέσμευση.
Είναι ο αγνοών που ειρωνεύεται εκείνον που επιχειρηματολογεί. Είναι ο υπονομευτής κάθε πρωτοβουλίας, ακόμα και του εαυτού του και μπλοκαρει κάθε συζητηση με ψευτο-άλλοθι υπερανάλυσης. Είναι ένα δηλητήριο που ποζάρει για φάρμακο. Όποιος βρίσκεται δίπλα του, ζει μέσα σε ένα βάλτο που ρουφάει τα πάντα για να μην αλλάξει ποτέ τίποτα.
Δεν είναι έξυπνος: κάθε βλάκας μπορεί να ρωτήσει ένα παραπάνω από ότι μπορεί να απαντήσει και ο πιο σοφός. Απλως εκατσε σε ένα χαμηλό κλαδί και δεν θελει να βλέπει άλλους να σκαρφαλώνουνε πιο πάνω. Θελει να επιβιώνει  μεσα στην φτώχεια του, γι αυτό περνιέται για αντιρρησίας. Εντυπωσιάζει μόνο άλλους χειρότερους από αυτον που δεν μάθανε ακόμα πως η δειλία κρύβεται κάτω από στρώσεις επιτηδευμένου ορθολογισμού. Αν είναι υπάλληλος ο Θεός να φυλάει τους προϊσταμένους του. Αν είναι προϊστάμενος, οι υφιστάμενοί του δικαιούνται βαρέα και ανθυγιεινά. Αν είναι αφεντικό, σε λίγο καιρό θα βρίσκεται στην ουρά του ΟΑΕΔ. Ας υπογραμμισουμε συνεπως το εξης :
Η παγίδα του κορόιδου (κατα το "η παγιδα του Θουκιδιδη") εγκειται στο ότι επικεντρώνεται κανεις σε αυτά που ο ίδιος ξέρει και σε αυτά που οι άλλοι δεν ξέρουν, αντί για το ανάποδο.  Η απαντηση σε αυτους τους τυπους είναι μονο μια: "bring your data or shut the fuck up !"

O KATANAΛΩΤΗΣ
Αυτος λοιπον εχει κανει το σπιτι του ατμομαγαζο. Και αυτό, παρ ολο που ξεκινησε από μια κατά βασιν υγιη ιδεα, την καβαντζα.
"Καβαντζα" ειναι η μαγικη λεξη για τον ατμιστη – αλλωστε το μονο πραγμα που φοβαται ο ατμιστης , ειναι να μην ξεμεινει: Δυο μοντακια (το ενα μπορει να χαλασει !) , δυο ατμοποιητες (ο ενας μπορει να σπασει!) , στοκ απο αντιστασεις (οποιαδηποτε στιγμη μπορει να καουν), αποθεμα υγρων (οποιαδηποτε στιγμη μπορει να τελειωσουν) ειναι συνηθης πρακτικη - συνηθης εμμονη αν προτιματε - για τον κάθε ατμιστη. Κανεις δεν εχασε με το να ειναι προνοητικος ! Τωρα , πως ολο αυτό κατεληξε στο να εχουμε μερικοι πενηντα μοντ , τριαντα ατμοποιητες, υγρα μεχρι να σβησει ο ηλιος και αντιστασεις αρκετες και για τα εγγονια μας μετα τον τριτο παγκοσμιο πολεμο και την πυρηνικη καταστροφη, πειτε μου και σεις γιατι εγω δεν ξερω .

(Υποθεση εργασιας : Ζούμε σε μια εποχή της ανθρώπινης ιστορίας χωρίς προηγούμενο. Έχουμε λυμένες όλες τις βασικές ανάγκες για την επιβίωσή μας, και ακόμη περισσότερες, σε τέτοιο βαθμό που σχεδόν κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα έχει γίνει κάτι σαν ναρκωτικό, έχει γίνει δηλαδή πιο ενισχυτική, πιο άφθονη, πιο ισχυρή, πιο πρωτότυπη, και πιο προσιτή. Το αποτέλεσμα είναι ότι έχουμε γίνει όλοι πολύ πιο ευάλωτοι στους εθισμούς, αλλά έχουμε επίσης γίνει όλοι και πολύ λιγότερο ευτυχισμένοι. Η ιδέα  είναι ότι η συνεχής διέγερση που λαμβάνουμε από ιδιαίτερα ενισχυτικά ναρκωτικά και συμπεριφορές, συμπεριλαμβανομένων των ψηφιακών ναρκωτικών, τα οποία προκαλούν τον εγκέφαλό μας να αντιδράσει με συγκεκριμένο τρόπο, ουσιαστικά μας κάνει πιο καταθλιπτικούς, πιο αγχωμένους, πιο αυτοκτονικούς, πιο απρόσεκτους, πιο ανίκανους να κοιμηθούμε και προσθέστε ό,τι άλλο θέλετε. Στην ουσία βιώνουμε μια αναντιστοιχία μεταξύ της πρωτόγονης κατασκευής μας και του σύγχρονου οικοσυστήματος που έχουμε δημιουργήσει, το οποίο τώρα μας δυσκολεύει να λειτουργούμε.
H ντοπαμίνη είναι μια χημική ουσία που παράγεται στον εγκέφαλό μας. Είναι ένας νευροδιαβιβαστής με θεμελιώδη σημασία για την εμπειρία της ευχαρίστησης, της ανταμοιβής και των κινήτρων. Είναι πιθανώς ακόμη πιο σημαντική για τα κίνητρα απ’ ό,τι για την ίδια την ευχαρίστηση. Η ντοπαμίνη εμπλέκεται σε όλες αυτές τις διαδικασίες και είναι αυτή που μας κάνει να προσεγγίζουμε αντανακλαστικά, χωρίς συνειδητή σκέψη, την ευχαρίστηση και να αποφεύγουμε τον πόνο. Η ντοπαμίνη μάς βοηθούσε πολύ στην προσαρμογή μας σε έναν κόσμο διαρκών κινδύνων, αλλά δεν μας βοηθά καθόλου στον σημερινό κόσμο της υπεραφθονίας.
Κατά βάση, είμαστε έτσι κατασκευασμένοι ώστε να δουλεύουμε σκληρά προκειμένου να βρίσκουμε μια ανταμοιβή και στη συνέχεια να παίρνουμε λίγη ντοπαμίνη ως μια μέτρια ανταμοιβή, η οποία, αν μη τι άλλο, απλώς θα επαναφέρει την ισορροπία ευχαρίστησης-πόνου στη θέση της. Αντί γι’ αυτό όμως, έχουμε μια άνευ προηγουμένου πρόσβαση σε μια σχεδόν άπειρη ποσότητα πανίσχυρων ανταμοιβών, οι οποίες μας φέρνουν τεράστια κύματα ντοπαμίνης. Για να το διαχειριστεί αυτό ο εγκέφαλός μας, ρυθμίζει προς τα κάτω τη μετάδοση της ντοπαμίνης, μειώνοντας την παραγωγή ντοπαμίνης και ακυρώνοντας τους μετασυναπτικούς υποδοχείς ντοπαμίνης. Δεν τη ρίχνει καν στα βασικά επίπεδα, αλλά κάτω από αυτά, σε μια κατάσταση όπου έχουμε έλλειψη ντοπαμίνης. Με την επαναλαμβανόμενη έκθεση μέσα στον χρόνο, κολλάμε κατά κάποιον τρόπο σ’ αυτή την ελλειμματική κατάσταση ντοπαμίνης και κυκλοφορούμε με την ισορροπία ευχαρίστησης-πόνου στραμμένη προς την πλευρά του πόνου. Τώρα, πρέπει να χρησιμοποιούμε φάρμακα όχι για να «φτιαχτούμε» και να νιώσουμε ευχαρίστηση, αλλά για να βρούμε την ισορροπία και να νιώσουμε φυσιολογικά. Και όταν δεν κάνουμε χρήση, βιώνουμε όλα τα κλασικά συμπτώματα που έχει η στέρηση από κάθε εθιστική ουσία, όπως είναι το άγχος, η ευερεθιστότητα, η αϋπνία, η κατάθλιψη και η λαχτάρα. Και νομίζω ότι αυτό εξηγεί γιατί τα ποσοστά άγχους, κατάθλιψης, αυτοκτονιών, χρόνιου πόνου αυξάνονται σε όλο τον κόσμο και ιδιαίτερα στα πλούσια έθνη - σήμερα συνταγογραφούμε περισσότερα αντικαταθλιπτικά, περισσότερα υπνωτικά, περισσότερους σταθεροποιητές της διάθεσης και περισσότερα φάρμακα για την προσοχή από ποτέ άλλοτε. Και όμως, οι άνθρωποι είναι όλο και πιο αφηρημένοι, όλο και πιο καταθλιπτικοί, όλο και πιο ανήσυχοι. Οπότε κατά κάποιον τρόπο μάς λείπει κάτι θεμελιώδες σχετικά με το τι πρέπει να κάνουμε για τα αυξανόμενα ποσοστά δυστυχίας που βιώνουμε.
Αυτα υποστηρίζει η Άννα Λέμπκε, καθηγήτρια ψυχιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ και επικεφαλής της Κλινικής για τη Θεραπεία των Εθισμών του ίδιου πανεπιστημίου. Iσως λοιπον σε όλα αυτά , να κρυβεται μια ερμηνεια για την βουλιμικη καταναλωτικη μας συμπεριφορα).


ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΕΠΙΛΟΓΟ
Υπηρχε τελος καποτε και ενας περιεργος τυπος καπου στην Κινα , τον ελεγαν Μαο Τσε Τουνγκ. Αυτος λοιπον, αποφασισε καποια στιγμη οτι κατεχει τον τροπο για να βαλει την χωρα του στον ισιο δρομο , ετσι ξεκινησε κατι που το ελεγε "πολιτιστικη επανασταση" - εν ταξει, μην τρελαινεστε κιολας, απλως καθαρισε καμμια δεκαπενταρια εκατομμυρια Κινεζους μεσα σε δυο χρονια μηπως και επιβαλει την αποψαρα του. Δεν την επεβαλε. Ομως μας κληροδοτησε ενα καλο: Ειχε πει σε ανυποπτο χρονο: "αφηστε ολα τα λουλουδια να ανθισουν" - ασχετα βεβαια με το γεγονος οτι ο ιδιος εκανε εν τελει μια ΠΟΛΥ προσεκτικη διαλογη.

 Λεω αυτό το τελευταιο να το τηρησουμε ως εχει. Ναι ;

[diavasteros]

Πολύ ενδιαφέρον αλλά νομίζω ότι είναι μεγαλύτερο από το άτμισμα. Σαν στάση ζωής σε διάφορα θέματα.
Επίσης υπάρχουν κάποια σημεία που διαφωνώ, αλλά δεν έχει νόημα να μπούμε σε φιλοσοφικές συζητήσεις, αν π.χ. αλλοτρίωση υπάρχει μόνο στις σχέσεις παραγωγής ή είναι γενικότερο θέμα. Για παράδειγμα, όταν λέμε «τι ωραίο τοπίο, είναι σαν ζωγραφιά» δεν έχουμε αλλοτριωθεί σε σχέση με τον φυσικό κόσμο;
Πίσω στο θέμα μας, οι «φυλές» των ατμιστών είναι κατά τη γνώμη μου περισσότερες. Ειδικά η πρώτη που ανέφερες, δεν είναι μία, είναι δύο. Γράφεις:

Το οικονομικο συνηθως δεν ειναι θεμα , μπορει να εχει λεφτα - μπορει και να μην εχει. Σιγουρα ομως κανει μια προσπαθεια να ξεφυγει απο την μαζα , να νοιωσει ξεχωριστος κατω απο τον ηλιο ρε παιδι μου ! Μπορει και να το δικαιουται κιολας, δεν ξερω.

Μα εκεί είναι το θέμα. Αυτός που έχει την τελευταία BMW και 5 Dani ή ακριβά χειροποίητα mod δεν το κάνει απλώς για να ξεχωρίσει, το κάνει επειδή μπορεί.
Δεν είναι στην ίδια μοίρα με εκείνον που είναι χομπίστας χωρίς αρκετά λεφτά. Ο πρώτος αγοράζει βιτρίνα, ο δεύτερος μπορεί και από τα μεταχειρισμένα. Ο πρώτος είναι χομπίστας τού ωραίου και ακριβού, ο δεύτερος μπορεί να γουστάρει να μαστορεύει, όχι μόνο ως αντίδοτο στην αλλοτρίωση, αλλά και ως ένα δημιουργικό χόμπι, ειδικά αν του λείπουν άλλες ασχολίες που χρειάζονται λεφτά.
Ετσι, πιστεύω, πώς υπάρχει μια ταξική διαφορά ανάμεσα στους «χομπίστες» σου και αυτό δεν είναι μόνο στο άτμισμα. Και στα αυτοκίνητα και στο ψάρεμα και σε πολλά άλλα γίνεται.

και αν ατμιζει, πιθανοτατα το κανει με την τιμια vaporesso (μπορει ομως και να στριβει συρματακια για λογους οικονομιας , γινεται.)

Πρώτον, το vaporesso μου, μη το κατηγοράς...  Οπως έγραψα και στο πρώτο μου ποστ (αυτό είναι το δεύτερο) το πιο αξιόπιστο μοντ στα 2+ χρόνια που ατμίζω είναι και το πρώτο μου, ένα πολύ σκληρό για να πεθάνει Forz. Ενδιάμεσα έχουν πεθάνει 3 άλλα.Δεύτερον, ο μέσος όρος που ξέρω εγώ δεν στρίβει σύρματα, επειδή δεν έχει την υπομονή να ασχοληθεί και δεν έχει την ικανότητα (ή βίτσιο πες) να αναζητήσει πληροφορίες, ώστε να καταλάβει τι σημαίνει φτιάχνω αντιστάσεις. Κι αν ασχολήθεί θα απογοητευτεί και θα γυρίσει στις εργοστασιακές και τα ποντ.

Ουτε θα "σκαλισει" πολυ την Fender Stratocaster που αγορασε μετα κοπων και βασανων, μονο «τοσο-οσο».

Κυρ Παντελής με Stratocaster δεν είναι κυρ Παντελής. Τελεία. Παράγραφος.

Ο «ΞΕΡΟΛΑΣ» που περιγράφεις σαν ένα πράγμα, είναι μια ολόκληρη συνομοταξία φορουμιτοφεισμπουκαδοτουιτεράδων με σημαντικές διαφορές. Υπάρχουν τα τρολ, τα πνεύματα αντιλογίας, οι μανιακοί φανατικοί με το μπετόν στα αυτιά, οι κακομοίρηδες που αυτοεπιβεβαιώνονται, οι ψυχάκηδες και τέλος οι αυθεντικοί παραδοσιακοί κάφροι «ξέρεις ποιος είμαι γω». Ισως κι άλλες κατηγορίες που τώρα μου ξεφεύγουν.
Πάντως κι αυτό λίγο σχέση έχει με το άτμισμα, εκτός αν βάλεις στον κιμά και κανένα μαϊντανό σαν κι εμένα που νομίζει ότι ο Siren II είναι κορυφαίος άτμο.
Σχετικά με τη ντοπαμίνη, με τις φτωχές μου γνώσεις, νομίζω ότι τα είπες πολύ ωραία. Βάλε εδώ και την εξάρτησή μας από νικοτίνη κι άλλες πρέζες κι έδεσε, δεν χρειάζεται καν να πας στα αντικαταθλιπτικά. Να προσθέσω μόνο ότι οι οικονομικές κρίσεις καταστρέφουν και την ψυχική υγεία, τόσο άμεσα με καταθλίψεις, αλκοολισμούς κ.λπ. όσο και έμμεσα με την αποδυνάμωση δομών ψυχικής υγείας και κοινωνικού κράτους γενικότερα.
Επειδή ανέφερες τον Μάο, θα πω ότι μάλλον η πολιτιστική επανάσταση είναι άσχετη με το άτμισμα. Επίσης έχεις υπερδιπλασιάσει τα θύματα. Με την πιο ακραία εκδοχή ήταν επτά εκατ. Με την πιο πρόσφατη κάπου 1,5 «μόνο». Θα πεις, έχει σημασία; Μόνο ιστορική, απλώς βγήκε ο «ξερόλας» από μέσα μου 
Αντί για τον Μάο, σχετικό με το άτμισμα (και πολλά άλλα) ήταν αυτό που είχε πει ο Ντεγκ Σιαοπίνγκ «μαύρη γάτα, άσπρη γάτα, αρκεί να πιάνει τα ποντίκια».

[Antiprosopos]

Χαχαχα ! Επρεπε να βαλω αλλη μια κατηγορια μου φαινεται, τους diavasterous ...
Tεσπα, η αρχικη προθεση ηταν να δημοσιευω διαδοχικα καποιες εκδοχες , αρα ας περιμενουμε λιγο την συνεχεια. Επισης υπαρχει ανετα το περιθωριο να προσθεσει ο οποιοσδηποτε τις δικες του παραλλαγες: ιδου πεδιο δοξης λαμπρον .
Και ναι : ειναι μεγαλυτερο απο το ατμισμα ! Με την εννοια  φυσικα οτι αφηνει χωρο για γενικοτερες επισημανσεις .

[Chris66]

... Ειδικά η πρώτη που ανέφερες, δεν είναι μία, είναι δύο. Γράφεις:
Μα εκεί είναι το θέμα. Αυτός που έχει την τελευταία BMW και 5 Dani ή ακριβά χειροποίητα mod δεν το κάνει απλώς για να ξεχωρίσει, το κάνει επειδή μπορεί.
Δεν είναι στην ίδια μοίρα με εκείνον που είναι χομπίστας χωρίς αρκετά λεφτά.

Δεν είναι στην ίδια μοίρα αλλά και οι δυο είναι  χομπίστες.

[Nikrom]

 

[Οβαλιου Φορμανης]

Δεν είναι στην ίδια μοίρα αλλά και οι δυο είναι  χομπίστες.

Τους οποίους βέβαια μπορούμε να χωρίσουμε σε υποκατηγορίες..


Στάλθηκε από το MAR-LX1A μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

[Antiprosopos]

ΟΙ ΦΥΛΕΣ ΤΩΝ ΑΤΜΙΣΤΩΝ  (μερος δευτερο)
(μια χιουμοριστικη – αλλα όχι μονο – περιηγηση στους ανθρωποτυπους του ατμιστικου χωρου)


                                                                                                           
Ο HIGH END

High end είναι το ατμιστικο εργαλειο που αγορασα επειδη είναι τελειως διαφορετικο από αυτό που αγορασαν ολοι οι αλλοι , ενώ συγχρονως η υψηλη τιμη του το καθιστα τοσο απροσιτο , ώστε η κατοχη του να με τοποθετει αυτοματως σε εκεινη την τυχερη ολιγομελη ομαδα διαταραγμενων που είναι τοσο σπανιοι  ωστε να είναι αξιοι ψυχιατρικης διερευνησης και τα γονιδια τους αξια γενετικης αποθηκευσης προς πειραματικη αξιοποιηση στο μελλον.



Ο ΜΑΣΤΡΟΧΑΛΑΣΤΗΣ

Ολοι τον γνωριζουμε , ολοι τον αγαπαμε. Εδώ θα αρκεστουμε στα βασικα θεωρηματα των επισκευων , καθοδηγουμενοι φυσικα από τον νομο του Μερφυ.

1) Η πιθανοτητα να συμβει κατι ασχημο στον ατμιστικο μας εξοπλισμο είναι αντιστροφως αναλογη του αριθμου των ενεργειων που θα κανουμε για την αποτροπη του.

2) Ένα ηλεκτρονικο τσιγαρο πεφτει παντα με τροπο ώστε να προκαλει την μεγαλυτερη δυνατη ζημια. Η δε προσπαθεια να το πιασεις προξενει παντα ζημιες περισσοτερες από οσες αν το αφηνες να πεσει κατω με την ησυχια του.

3) Η αναποφευκτη διαδικασια επιδιορθωσης :
-Αν εντοπισεις την βλαβη, δεν θα εχεις το καταλληλο εργαλειο για να βγαλεις το χαλασμενο εξαρτημα
-Αν καταφερεις να το βγαλεις , δεν θα βρισκεις αντιστοιχο στα καταστηματα ανταλλακτικων
-Αν τελικα το βρεις, θα αποδειχθει ότι δεν ηθελε αλλαγη
-Ασχετα με το ποσο ασημαντη είναι η ζημια, όταν τελειωσεις την επιδιορθωση κατι θα σου εχει περισσεψει

4) Αν καποια επισκευη σου πετυχει , σιγουρα καπου θα εχεις κανει καποιο λαθος.
(Πορισμα : ποτε μην επαναλαμβανεις μια επισκευη που πετυχε)

5) Ολες οι «λυσεις» επισκευων ατμιστικου εξοπλισμου , απλως τροποποιουν το προβλημα.

6)  Ο χρονος που απαιτειται για την αποκατασταση μιας ζημιας, είναι αντιστροφως αναλογος του χρονου που απαιτηθηκε για την επιτευξη της.

7) Κάθε εργασια επισκευης , «διαστελλεται» με τετοιο τροπο, ώστε να καλυπτει τον χρονο που διαθετουμε για την εκτελεση της.

8 (προς επιδοξο επισκευαστη)  Oταν όλα τα αλλα εχουν αποτυχει, δοκιμασε και την υποδειξη του users manual.

9) … και εν κατακλειδι : ΤΟ ΜΟD ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΧΑΛΑΣΕΙ ΚΑΙ ΠΟΥ ΑΠΕΤΥΧΕΣ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΥΑΣΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ , ΘΑ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΕΙ ΜΟΛΙΣ ΠΑΣ ΝΑ ΤΟ ΔΕΙΞΕΙΣ ΣΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΤΟΥ  ΕΠΙΣΚΕΥΑΣΤΗ.



 
«ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΤΙΚΟΙ» ΚΑΙ «ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΥΛΗΔΕΣ»

-Εδώ υπαρχει κλαψα. Πολύ κλαψα. Κλαψα για το καπνισμα και για το ποσο καταστρεπτικο είναι. Κλαψα για τις κυβερνησεις που δεν παιρνουν τα καταλληλα μετρα για τιποτα και πουθενα. Κλαψα για τους κακους εμπορους που μας πινουν το αιμα με το μπουρι της σομπας. Κλαψα για τους αλλους στο φορουμ που δεν μας καταλαβαινουν. Κλαψα για το οτιδηποτε.

-Αλλα υπαρχει και καταννοηση. Καταννοηση για τον κακομοιρη που δεν τα καταφερε με τον ατμο και ξανακυλησε στο τσιγαρο. Καταννοηση στον τεμπελχανα που αντι να καθησει να διαβασει το φορουμ μπας και ξεστραβωθει, ρωταει συνεχως τα ιδια και τα ιδια. Καταννοηση για τον συνανθρωπο που μας εχει φλομωσει στην αντιρρηση μηπως και τονωσει λιγο το ατροφικο «εγω» του. Καταννοηση για την ψυχολογια του κάθε διαταραγμενου. Τοσος πολιτισμος πια και τοση ευγενεια που σχεδον δεν αντεχονται.


-Η πραγματικότητα της ζωής είναι αυτή: πως έχουν τα πράγματα και τι μπορώ να κάνω εγώ γι αυτό, όχι πως νιώθω εγώ για το πώς έχουν τα πράγματα. Όλοι οι ήρωες της ανθρώπινης ιστοριογραφίας -από τον Ιώβ μεχρι τον Οδυσσέα - έπρεπε να παραμερίσουν το πώς νιώθανε για το χάος και να παλέψουν να φέρουνε μια τάξη. Όλοι, εκτός από τον «εγώ είμαι αυθεντικός», «εγώ είμαι αυθόρμητος», «εγώ είμαι ενσυναισθητικός».  Οπερ παιδήλικες. Εξαχρονοι με ρυτίδες. Χορτασμένοι που γύρισαν τον κόσμο ανάποδα, άνθρωποι αλλεργικοί στον αυτοέλεγχο που χειροκροτάνε το φράγμα που έσπασε και θα τους πνίξει.

-Όλοι αυτοι οι "ευαισθητούληδες" , έχουν γεμίσει τον τόπο με συναισθηματικά σκουπίδια και εύθραυστους ανθρώπους με γυάλινο ego που νιώθουν αντί να σκέφτονται, αισθάνονται αντί να ζυγίζουν και αυτό- θαυμαζονται αντί να τριφτούν με χοντρό γυαλόχαρτο μπας και αλλάξουν δέρμα. Ανθρώπους που ξεχάσανε ότι η ζωή χρησιμοποιεί ασυμμετρία ώστε να δημιουργεί anti-fragile οργανισμούς.

-Και για την αποφυγη τυχον παρεξηγησεων : «Ο στωικισμός αφορά τον έλεγχο των συναισθημάτων, όχι την εξάλειψή τους.» - Nassim Taleb




Ο INFLUENCER

Ας σηκώσουμε τώρα τα χέρια όλοι όσοι εκείνη την πρωιμη ιντερνετικη εποχή, είχαμε εγγραφεί στο forum  πριν αγοράσουμε μια ατμιστικη συσκευή, καποιο υγρο αναπληρωσης , ακόμα και για να πάμε σε ένα ατμομαγαζο. Σε ένα κυνικό πρόσχημα, είχαμε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη στη γραπτή αναφορά ενός ανθρώπου που δεν είχαμε γνωρίσει ποτέ για να κατευθύνει την επόμενη αγοραστική επιλογή μας, παρά σε μια διαφημιστική καταχώρηση ή ένα άρθρο εμποτισμένο από διαφημιστική πληροφορία στα μέσα, σωστά; Με μοναδική προϋπόθεση πως αυτός ο άγνωστος ήταν σαν και εμάς, μιλούσε σαν και εμάς, συνδεόταν αυθεντικά και με ειλικρίνεια για να μας πει τη γνώμη του για ένα συγκεκριμένο προϊόν - αυτο ήταν η εγγύηση που μας οδηγούσε στην επιλογή του. Έγραφε μια ιστορία για το πως το είχε χρησιμοποιήσει, και τι συμπεραινε από αυτό. Το συμβόλαιο αυθεντικότητας που υπογράφαμε μαζί του, ήταν έξω από οποιαδήποτε διαφημιστική παραίνεση.  Δεν ήταν εμπλουτισμένο, δεν ήταν σκηνοθετημένο, δεν είχε τίποτα το τεχνητό, το πρόσθετο, το ψεύτικο. Ετσι πιστευαμε.

Μέσα σε μια δεκαετία όμως, η ανθρωπότητα εχει εξωραισει την απεικόνιση της ύπαρξης της τόσο πολύ, μέχρι που έχασε την επαφή μαζί της. Καθώς συνεχίζαμε να κοιτάζουμε από την κλειδαροτρυπα ολους εκείνους τους ανθρωπους της διπλανής πόρτας να αφηγούνται τη ζωή τους (που σιγά σιγά γινόταν όλο και περισσότερο εξωπραγματική με τα καταπληκτικά δώρα και εμπειρίες - μαζί με όλα τα προϊόντα που τις συνόδευαν) προσπαθούσαμε ζηλοφθονα να κάνουμε και εμείς το ίδιο, διαλύοντας το πρώτο συμβόλαιο που υπογράψαμε μαζί τους: Εκείνο της αυθεντικότητας.


Η φυλή των influencers δεν θα σταματήσει βεβαιως να υπάρχει: θα αναζητούμε πάντα κάποιον μέντορα στις αποφάσεις που πρόκειται να πάρουμε, θα θέλουμε πάντα τη γνώμη του ᾽᾽ειδικού᾽᾽, θα αναζητούμε πάντα αυτούς που διηγούνται μια ζωή όπως εμείς φιλοδοξούμε να τη ζήσουμε. Απλά για πρώτη φορά, αφού είδαμε πως δεν μπορούμε να διαχωρίσουμε την αναλογική από τη ψηφιακή ζωή, αφού είδαμε πως είναι αδύνατο να κρύψουμε πράγματα, αφού στο internet μπορουμε να έχουμε όλοι τα εργαλεια που «μυρίζονται» την ανειλικρίνεια στο δευτερόλεπτο (και δεν έχουμε κανένα πρόβλημα να την καταγγείλουμε κατευθείαν ή να την αγνοήσουμε επιδεικτικά), έχουμε πλεον άλλες απαιτήσεις. Η τουλαχιστον, καλα θα κανουμε να εχουμε ….




Επιμυθιο : ΓΙΑΤΙ ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ ; Kαι επισης : ΠΩΣ ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ ;

Σε τελευταία ανάλυση, οι πραγματικοί πρωταγωνιστές στο «οικονομικό παιχνίδι» είναι η ηδονή και ο πόνος: η ηδονή που επιφέρει το κέρδος και η οδύνη που συνοδεύει κάθε απώλεια χρήματος.
Πολυάριθμες στατιστικές οικονομικές μελέτες αποκαλύπτουν ότι, για τον μέσο άνθρωπο, η έντονη δυσαρέσκεια για την απώλεια π.χ. 100 ευρώ αντισταθμίζεται μόνο από το κέρδος τουλάχιστον 250 ευρώ. Και, όπως απρόσμενα διαπίστωσαν κάποιες άλλες έρευνες, αυτή η σταθερή αναλογία 2,5 (καθαρό κέρδος) προς 1 (καθαρή απώλεια) ισχύει και για τους ανθρωποειδείς πιθήκους.
Γεγονός που, με τη σειρά του, υποδεικνύει ότι η εμφανώς άπληστη και κτητική προδιάθεση του ανθρώπινου είδους δεν εξαρτάται αποκλειστικά από κάποιους εξωγενείς και ιστορικά ευμετάβλητους κοινωνικούς ή οικονομικούς παράγοντες, αλλά έχει κάποιες βαθύτατες νευροβιολογικές ρίζες, που πιθανά διαμορφώθηκαν κατά την εξελικτική μας προϊστορία.
Αν όπως υποστηρίζει αυτή η βιολογιστική ερμηνεία, πρόκειται όντως για μια κοινή με τα άλλα πρωτεύοντα θηλαστικά συμπεριφορά των ανθρώπων, τότε διαψεύδεται ένα από τα θεμελιώδη ιδεολογήματα της νεωτερικής οικονομικής σκέψης . Αναφερόμαστε στον εξωραϊστικό μύθο του αμιγώς ορθολογικού «Οικονομικού Ανθρώπου», του περιβόητου homo economicus, ο οποίος υποτίθεται ότι, ύστερα από ψυχρή και χωρίς συναισθηματισμούς ανάλυση της εκάστοτε οικονομικής κατάστασης, δρα πάντοτε λογικά επιλέγοντας τη βέλτιστη λύση.

Ιδιαίτερα διαφωτιστικές είναι οι σχετικές αναλύσεις του Ντανιελ Κάνεμαν  (Νόμπελ Oικονομικών Eπιστημών το 2002) για την αμοιβαία κωφότητα που πολύ συχνά παρατηρείται στις οικονομικές διαπραγματεύσεις λόγω της «αποστροφής ζημιάς» και της εντελώς ανορθολογικής αδυναμίας συνεννόησης που εκδηλώνεται και από τις δύο πλευρές.
Η αποστροφή ζημιάς δημιουργεί μια ασυμμετρία που καθιστά την επιτυχημένη πραγματοποίηση συμφωνιών δυσεπίτευκτη. Οι δικές σας παραχωρήσεις αποτελούν κέρδη για εμένα, αλλά ζημιές για εσάς. [...] Αναπόφευκτα θα τους αποδώσετε μεγαλύτερη αξία απ’ ό,τι εγώ. Το ίδιο ισχύει φυσικά για τις εξαιρετικά επώδυνες παραχωρήσεις που απαιτείτε από εμένα, τις οποίες δεν φαίνεται ότι αναγνωρίζετε επαρκώς!, επισημαίνει εύστοχα στο βιβλίο του «Σκέψη αργή και γρήγορη» που κυκλοφορεί στα Ελληνικα από τις εκδόσεις Κάτοπτρο.

Παμε όμως και λιγο απεναντι : Σε ένα συνδυασμένο πείραμα ερευνητών του Στάνφορντ και του Πολυτεχνείου της Καλιφόρνιας  προσφέρθηκαν σε είκοσι εθελοντές διάφορα καλής ποιότητας κρασιά ενώ φαίνονταν και οι αντίστοιχες τιμές αγοράς τους. Μόνο που ένα από αυτά το προσέφεραν δύο φορές, χωρίς βέβαια όσοι δοκίμαζαν να το γνωρίζουν. Τη μία φορά είχε επάνω την κανονική τιμή του και την άλλη μια αρκετά πιο υψηλή. Με τα καλώδια να... σημαδεύουν τον κρόταφο των εθελοντών, παρατηρώντας τα αντίστοιχα σήματα διαπιστώθηκε ότι σε κάθε δοκιμή ενεργοποιείτο ο προμετωπιαίος εγκεφαλικός φλοιός, που συνδέεται με τη ρύθμιση της απόλαυσης και της καλής διάθεσης. Το ίδιο λοιπόν κρασί, αλλά με εμφανή την ακριβότερη τιμή του, προκαλούσε μεγαλύτερη διέγερση. Το συμπέρασμα που έβγαλαν οι ερευνητές ηταν (και) η επιβεβαίωση της... αγορομανίας αλλά και κάποιου άλλου στοιχείου: Δηλαδή ότι οι shopaholics αντλούν ικανοποίηση με το να πληρώνουν. Και μάλλον όσο περισσότερα «σκανε» τόσο περισσότερο το απολαμβάνουν.


Τo «bullet point» :

- Η κατανάλωση δεν ικανοποιεί μόνο τις αισθήσεις που αφορούν την απόλαυση του προϊόντος, αλλά και την απόλαυση της ίδιας της αγοράς- μπορεί μάλιστα ένα ακριβότερο προϊόν να συγκινεί περισσότερο τον καταναλωτή.                                                                                                                                                                         
Και ας θιξουμε εξ απαλων ονυχων και ένα τελευταιο σημαντικο καταπιστευμα του neuromarketing:

-Οι πολύ γνωστές μάρκες προκαλούν την ίδια εγκεφαλική δραστηριοποίηση με τις θρησκείες. Διαπιστωμενο…

[lounik]

Μιλάμε ταυτίστηκα με το "Ο μαστροχαλαστής" 

Στάλθηκε από το SM-A326B μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

[Antiprosopos]

ΟΙ ΦΥΛΕΣ ΤΩΝ ΑΤΜΙΣΤΩΝ (μερος τριτο)
(μια χιουμοριστικη – αλλα όχι μονο – περιηγηση στους ανθρωποτυπους του ατμιστικου χωρου)


Ο ΓΕΥΣΙΓΝΩΣΤΗΣ
 
Λοιπον, αυτος εδώ το εχει τερματισει : Ti μακαντεμια με φραουλες , τι αντζουγιες με μελι, τι τσουκνιδες με σως μελιτζανας και ρακομελο εχει ατμισει δεν λεγεται . Λιτρα DIY υλικων εχουν καταληξει νεροχυτη μεχρι να πετυχει την τελεια μιξη μπανανας φλαμπε με καραμελωμενο χοιρινο και επιγευση σερτικα Λαμιας , αλλα ακομη δεν. Παρ όλα αυτά ουδολως απογοητευεται και συνεχιζει απτοητος να κατεδαφιζει αυτανδρο τον ανθρωπινο πολιτισμο. Και μαλιστα ο τυπος εχει και σηκωμενο φρυδι, αναλυοντας επι ωρες τις εντυπωσεις του και προβαλλοντας μεσα από ακατασχετη λογοδιαρροια την εξαιρετικη ταχαμου δυνατοτητα του να αντιλαμβανεται τις αποχρωσεις οσμων και γευσεων. Κατι τετοιο ειχε βιωσει στο τελος περιπου της δεκαετιας του εβδομηντα η Γαλλικη κουζινα : η επελαση του νεοπλουτισμου όπως εκφραστηκε από την αυτό-αποκαλουμενη  Nouvelle cuisine σαν συνεπεια μιας αυταρεσκης παγκοσμιοποιησης και μιας φιλοδοξης αναμιξης πολιτισμων , παρηγαγε έναν γευστικο αχταρμα που απειλησε προσωρας να καταστρεψει μια μαγειρικη παραδοση αιωνων . Ευτυχως οι Γαλλοι συνηλθαν γρηγορα – δεν είναι ευκολο να καταρρευσει αβασανιστα μια τοσο ισχυρη πολιτισμικη προδιαθεση. Όμως οι λεκεδες αυτης της προσεγγισης παραμενουν , και μαλιστα εχουν μολυνει από ότι φαινεται και διαφορα αλλα πεδια συμπεριλαμβανομενου του ατμισματος. Ευχομαι και ελπιζω να υπαρξουν και εδώ αντιστασεις – οι παλιοι καπνιστες πιπας (των οποιων θεωρω ότι ειμαστε οι γνησιοι απογονοι) ακομα και το bourley με το latakia το σκεφτοντουσαν οκτω φορες πριν τα ανακατεψουν ενώ επισης και η εμβαπτιση των φυλλων καπνου σε κατι σαν ουισκυ πχ γινοταν με εξαιρετικη φειδω : το ζητουμενο βλεπετε ηταν η ταυτοτητα των γευσεων και όχι το να σηκωσουμε την γροθια μας στον Θεο προσποιουμενοι τους παρα φυσιν δημιουργους. Αμην …



Ο ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΤΗΣ


Επειδη   λοιπον καποια στιγμη από καπνιστης αποφασισε να γινει ατμιστης , του χρωσταει κατι συμπασα η ανθρωποτητα : θα τσακωθει με τον ανυποπτο περαστικο γιατι τον κοιταξε λεει με τρομο επειδη εσβησε ο ηλιος από τα ντουμανια. Θα λογοφερει με την δυστυχη νοικοκυρα επειδη του εκανε παρατηρηση στο εστιατοριο ότι η αιθαλομιχλη δεν την αφηνει να ταισει τα παιδια της. Θα ερθει στα χερια με τον δυσκαμπτο υπαλληλο που θα του υπενθυμισει ότι ο Τομας το Τραινακι και το Βαπορι από την Περσια δεν επιτρεπεται να βρισκονται σε δημοσιες υπηρεσιες. Θα στραβοκοιταξει τον «δικαιωματιστη» επειδη εδειξε ενοχλημενος που στην ουρα που περιμενουν και οι δυο ο αερας δεν είναι ακριβως αυτό που λεμε διαυγης. Πιο ηρεμα φιλαρακι ! Δεν εχει ολος ο υπολοιπος κοσμος την σκασιλα την δικη σου , ουτε «εικονα σου είναι και σου μοιαζει» - αντιθετως ολοι εχουν την αντζεντα τους  που , ξερεις , μπορει να είναι και διαφορετικη από την δικη σου.



Ο WANNA BE ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΣ

Εγωκεντρικος με περικεφαλαια ! Στο φορουμ δεν εχει αφησει post που να μην το ξεκοκκαλισει (υγρα , coils, εξοπλισμος , τα παντα όλα) – αυτό όμως που μαλλον του λειπει είναι το κριτιριο διαλογης .  Και η αποφασιστικοτητα βεβαιως : ακομα δεν εχει καταληξει με τι θα αντικαταστησει το ταπεινο pico με τον Ναυτιλο  που σε λιγο θα εκτιθεται στα ατμιστικα μουσεια. Αναρτησεις δικες του δεν κανει (είναι παντως φανερο οτι προετοιμαζεται…) - όμως το’χει συστημα να σχολιαζει (συνηθως ασχετα και με ένα αναμενομενα ρηχο επιπεδο καταννοησης ) τις αναρτησεις αλλων. Ολη του η περσονα συμπυκνωνεται σε ένα εμμονικο και διαρκες αιτημα να του δωσουμε επι τελους την σημασια που του πρεπει.

Λοιπον ακου κολλητε : Η μέρα σου δεν θα έρθει. Δεν πρόκειται να λάμψεις. Δεν είναι η σειρά σου. Δεν είναι η επιτυχία ουρά του ΟΑΕΔ που θα πάρεις κι εσύ το κατιτίς σου. Δεν είναι επετηρίδα να περιμένεις διορισμό. Δεν είναι e-shop να στο στείλουνε σπίτι. Δεν υπάρχουν μυστικά επιτυχίας, μαγικά κουμπιά και ελιξίρια. Όλη η αφήγηση είναι το περιοδικό που διαβάζεις στην αίθουσα αναχωρήσεων ενώ το τρένο της ζωής μόλις σε προσπέρασε.



O ONTΩΣ ΕΠΙΔΡΑΣΤΙΚΟΣ


Ένας διαφημιστής, λένε, μια φορά περπατούσε σ’ ένα μικρό πάρκο του Λονδίνου. Κάπου καθόταν ένας τυφλός με μαύρα γυαλιά και μια ταμπέλα μπροστά που έγραφε: «Είμαι τυφλός». Που και που μερικοί έριχναν κανένα κέρμα στο κουτί. Ο διαφημιστής πήγε και συμπλήρωσε αυτό που είχε γραφτεί στην ταμπέλα. Έγινε: «Είναι Άνοιξη και είμαι τυφλός». Το κουτί σε λίγο πλημμύρισε με κέρματα…

Λιγη ποιηση δεν εβλαψε ποτε κανεναν.



(ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ)

Είναι νομιζω προφανες το ότι οι τυποι που παρουσιαζονται είναι προιοντα «μυθιστορηματικης φαντασιας» . Δεν αρνουμαι το γεγονος ότι αντλω στοιχεια από υπαρκτους συγκεκριμενους ατμιστες ( και όχι μονον ! )  - αλλα μεχρι εκει.  Οσον αφορα την «σαλτσα» που συνοδευει το κυριως πιατο, οκ , προσωπικες μου αποψεις είναι και δεν διεκδικουν την θεση πανανθρωπινης αληθειας φυσικα : γραφονται «καφενειακα» και casual , με την προυποθεση ότι εχουν μια ευρυτερη (εστω και αρκετα τραβηγμενη...) σχεση με το αντικειμενο του κυριως σχολιασμου – ελπιζω λοιπον να μου συγχωρεθει η αυθαιρεσια.  Όμως λεω να σταματησω εδώ. Ισως καποιος συν- φορουμιτης να βρει κινητρα ώστε να συνεχισει το σεντονι.  Καλοδεχουμενος…

[Tem]

Έχω την αίσθηση ότι πρέπει να υπάρχει και συνέχεια.....ένα τέταρτο μέρος.

[Antiprosopos]

Να ξαναπιασεις το πληκτρολογιο συνεπως φιλε Tem ! Το forum ειναι διασπαρτο απο πολυ ενδιαφεροντα γραπτα σου και ειναι καπως κριμα να μην τα συνεχιζεις ασχολουμενος μονο με την διαχειριση. Ετσι κι αλλιως , σε τετοιου ειδους θεματα , μια πολυμορφια στο στυλ ειναι απαραιτητη - αλλιως εξαντλουνται σχετικα γρηγορα.