Η υπόθεση "εθισμός" υφίσταται αλλά δεν είναι σκέτο νικοτίνη(για αυτό αποτυγχάνουν και τα τσιρότα νικοτίνης,αντιμετωπίζουν το θέμα σε λάθος διάσταση,στην βάση της αντικα προπαγάνδας,πως η όλη ιστορία είναι απλά νικοτινομανία.Εκεί τον εθισμό τον θεωρώ αστείο, για τον λόγο πως έχω κόψει το τσιγάρο μαχαίρι(ούτε καν τράκα) σε μια μέρα, όταν με έπιασε και εμένα η οικονομική κρίση για τα καλά. Σκοπό να το κόψω δεν είχα ποτέ,το γούσταρα ρε παιδί μου και δεν είμαι και από τους ενοχικούς χαρακτήρες, το αντίθετο έχω ηδονιστική αντίληψη της ζωής, απλά έκρινα πως δεν μπορώ να σκάω 200 ευρώ το μήνα για να ικανοποιώ το γούστο μου.
Τέλος πάντων αυτό που μου έκανε μεγάλη εντύπωση είναι η ευκολία που το έκοψα, ενός ανθρώπου που κάπνιζε από τα 13 και είχε περάσει 20 χρόνια με πολύ τσιγάρο. Από τότε όταν ακούω κάτι τύπους να καπνιζουν το ένα πίσω από το άλλο και να κλαψουρίζουν πως θέλουν να το κόψουν,αλλά δεν μπορούν, τους κράζω ανελέητα. Τον εαυτό τους κοροιδεύουν ή τους άλλους. Προσωπικά δεν ένιωσα τίποτα, μόνο την 5η μέρα της διακοπής με έπιασε μια τρελή επιθυμία, πήγα μέχρι το φαρμακείο να πάρω Νικορετ,αλλά πριν την ζητήσω μου έφυγε. Το μυστικό ήταν ψυχολογικό. Αυτό που δεν χωρά ο εγκέφαλος του καπνιστή είναι το "δεν θα καπνίσω ξανά ποτέ", γιατί για τους περισσότερους η κατάσταση είναι αγάπης-μίσους, ναι μεν το απολαμβάνουν και πολύ μάλιστα, αλλά από την άλλη αδειάζει η τσέπη τους και πολλούς τους χαλάει και οργανικά στην καθημερινότητα τους. Εγώ στον εαυτό μου έλεγα το αντίθετο : μόλις τα πράγματα στρώσουν θα επιστρέψεις,διάλειμμα κάνεις, υπομονή. Και τα πράγματα έστρωσαν μετά από καμιά 2ετία, οπότε χωρίς δεύτερη σκέψη γύρισα στο τσιγάρο, σε χαμηλότερες ποσότητες,δεν μπορούσα να καπνίσω πλεον πολύ, αλλά υπαρκτες. Στο η.τ. έδωσα μια ευκαιρία, λόγο των μελετών που το έβγαζαν σχεδόν αθώο. Δεν είμαι αυτοκαταστροφικός τύπος, μου αρέσει πολύ η ζωή, όχι με την φοβική ψυχολογία που βλέπουμε σε γραφικες κρατικές διαφημίσεις με κάτι τύπους που λένε "απαιτώ έναν κόσμο χώρις τσιγάρο/αλκόολ/χοληστερίνη"(σιγά ρε φασίστα,κάνε την φάση σου και άσε τους άλλους) και μετά η κάμερα τους κάνει κοντινό πλάνο να τρέχουν στο βουνό. Αυτό δεν είναι αγάπη για την ζωή, αλλά φόβος για τον θάνατο και αν περνάς τις μέρες σου έτσι, συρρικνώνεσαι, μαραζώνεις και τελικά χαλάει όντως και η υγεία σου, το βλέπω γύρω μου να συμβαίνει ξανα και ξανά. Για να μην τα πολυλογώ, δοκίμασα η.τ. , διαπίστωσα πως μου αρέσει πολύ περισσότερο από το άλλο, άρα η χρήση του δεν είναι περιορισμός για εμένα και από την στιγμή εκείνη δεν ξανάβαλα τσιγάρο στο στόμα μου, δεν συνέτρεχε λόγος.
Για να επανέρθω στο αρχικό ερώτημα, δεν θα προέτρεπα ποτέ κανένα να κάνει ή να μην κάνει το οτιδήποτε*. Εφόσον μου έλεγε ο ίδιος πως αν και μη καπνιστής σκοπεύει να πειραματιστεί με το σπορ, η πιθανότερη απάντηση μου θα ήταν να αποφύγει τα starter kits, ειδικά το άθλιο ego aio και να πάει στα pico.
Υπαρξιακά το γράφω: στην ηλικία που είμαι σήμερα, στα 40 παρά κάτι ψηλά, δεν μπορώ να πω πως μετάνιωσα καθόλου για τις εμπειρίες που απέκτησα.Δεν θα άλλαζα τίποτα από αυτές, Όταν κάνω την αναπόληση περισσότερο οικτίρω τον εαυτό μου για τις φορές που κώλωσα να κάνω αυτά που ήθελα, παρά για αυτά που ΄εκανα.
* Εξαιρώ όλους όσους κλαίγονται πως κάποιο πάθος τους τσακίζει την ζωή, αλλά είναι δέσμιοι του, θέλουν αλλά δεν μπορούν. Αυτούς τους κράζω ανελέητα. Θεωρώ πως δουλεύουν και εμένα σαν συνομιλητή και πιθανόν και τους εαυτούς τους.
278 Απαντήσεις
35136 Εμφανίσεις
