Μετά από μερικές μέρες χρήσης μπορώ να πω ότι πρόκειται για ατμοποιητάρα με γευσάρα, ποιοτητάρα στην τζουράρα που δίνει κλπ κλπ..
Ερώτηση παρατήρηση απορία: έχω συνεχώς την εντύπωση ότι έρχεται σε κάθε τζούρα στα όρια της υπερτροφοδοσίας, ακόμα κι αν δοκιμάσω συνεχόμενες τζούρες τη μια μετά την άλλη. Όλα καλά βέβαια απ'τη στιγμή που έχω μια πολύ υγρή και γευσάτη τζούρα και παράλληλα δεν υπάρχει διαρροή προς την τρύπα του deck, αυτό δεν ζητάμε εξάλλου; Το περίεργο όμως είναι ότι αυτό συμβαίνει ακόμα κι αν ανοίξω την καμπάνα μισή μόλις περιστροφή, ούτε καν ολόκληρη κι αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν να μιλάμε για 5-6-7 ολόκληρες περιστροφές της, είμαι σχεδόν σίγουρος πως αν επιχειρήσω να κάνω κάτι τέτοιο θα πάρω τα υγρά απ'τα εσώψυχα του μοντ.
Κι αναρωτιέμαι τελικά. Έχει τόσο μεγάλο κανάλι ο δικός μου (ν2+ γαρ..
);
Κάνω κάποιο λάθος στο βαμβάκι; Μήπως δημιουργείται στο τανκ του πολύ μεγάλη πίεση όταν βιδώνω το πάνω δαχτυλίδι; Μήπως τελικά δουλεύει έτσι και ας το απολαύσω αφού είναι κάτι που τον κάνει ακόμα πιο απολαυστικό;
Ενημερωτικά, τον δουλεύω στα 15-16 watts με 6 σπείρες σε 2,5αρι με 0.35 kanthal, μισή στροφή η καμπάνα κι ο κερατούκλης τροφοδοτεί με τόσο περίσσια ευκολία που πραγματικά με τρομάζει ότι από στιγμή σε στιγμή θα αρχίσω να τρέχω πανικόβλητος προς το ρολό της κουζίνας.
Βαμβάκι πιστεύω ότι βάζω όσο χρειάζεται, καλύπτω με το παραπάνω την τρύπα πάνω στο λούκι, αναρωτιέμαι μήπως θα πρέπει τελικά να "οδηγώ" και λίγο περισσότερο βαμβάκι μέσα του (στο λούκι ). Το κόβω όμως εκεί που λένε όλοι όμως τόσο καιρό, σύριζα (πφφφ ) στο λούκι, στις σπείρες για την ακρίβεια.
Μωρέ μήπως το drip tip συσσωρεύει τόσο υγρό που τελικά επανατροφοδοτεί κι αυτό την αντίσταση από πάνω;
Ξέχασα κάτι;
Ξέχασα γι'αυτό edit: μιλάω για τέτοια τροφοδοσία που ειδικά μετά το γέμισμα με αγχώνει κιόλας και μόλις περιστρέψω ελάχιστα την καμπάνα (ούτε καν τη μισή στροφή που της κάνω μέχρι το πλήρες "δικό μου" άνοιγμα των υγρών ), αρχίζω να τραβάω επαναλαμβανόμενες τζούρες σε ένα ήδη πολύ υγρό βαμβάκι (μόλις ανοίξω ελάχιστα αυτό έχει προλάβει να διαβραχεί! ) μέχρι να έρθει στα ίσια του το όλο στήσιμο.
Και αξίζει να αναφέρω και τα παρακάτω: Όταν ετοιμάζομαι να γεμίσω με υγρό, κλείνω πρώτα σφιχτά την καμπάνα (για να μην ξεβιδωσει όταν αρχίσω να περιστρεφω το δαχτυλίδι ), τραβάω μερικές τζούρες με κλειστά τα υγρά ώστε να στεγνώσει κάπως το βαμβάκι, αναπληρώνω και αφού σφραγίσω πάλι με το δαχτυλίδι αρχίζω την σταδιακή αναπλήρωση της αντίστασης με υγρό. Σιγά σιγά και ολίγον αγχωμένα. Προσέχω και τη λεπτομέρεια για να καταλάβετε.
Για να κλείσω και την τελευταία "τρύπα" στο θέμα μου, όχι το τανκ δεν το γεμίζω μέχρι πάνω (αν και αυτό μπορεί να εμφανίσει την "υπό" και όχι την "υπέρ" τροφοδοσία της αντίστασης ). Αφήνω πάντα 4-5 χιλιοστά κενό απ'την κορυφή του τανκ.
Σας μπερδεύω ε;