Τι σημαίνει ποιοτικό υγρό;;

[exispathi]

Σε πρόσφατη συζήτηση με συνατμιστή, διαπίστωσα την έλλειψη ορισμού, σε κάτι που πολλοι θεωρούν αυτονόητο, αλλά δεν είναι.

Λέμε πως το τάδε υγρό είναι ποιοτικό, ή ακόμα χειρότερα, πιο  ποιοτικό από το δείνα. Τα κινέζικα; στον Κεάδα. Τι είναι αυτό λοιπόν που ορίζουμε ως ποιότητα υγρού;

-Η πρώτη εύκολη σκέψη, "για την υγεία" είναι φυσικά υποθετική. Δεν υπάρχει έρευνα που να λέει πως κάποιο κινέζικο υγρό (συγνώμη για την αναφορά ξανά, αλλά είναι το εύκολο παράδειγμα) είναι βλαβερό, γενικά δεν έχει αναφερθεί από κανένα υγρό να προκάλεσε συγκεκριμένα σε κάποιον βλάβη πέραν των αλλεργιών.

-Η γεύση. Αν εννοούμε πως αυτά που μας αρέσουν σε γεύση είναι ποιοτικά. Φυσικά όμως η γεύση ως κριτίριο ποιότητας, δε σημαίνει λιγότερο βλαβερό, μιας και οι περισσότεροι έχουμε δοκιμάσει και βραστά καρότα, και κοκορέτσι. Στα υγρά η πυραζίνη και το diacetyl έχουν τη μεγαλύτερη επιτυχία.

-Η σταθερότητα. Το να είναι το υγρό μου κάθε φορά που το παίρνω το ίδιο. Αυτό είναι φυσικά κριτίριο ποιότητας της εταιρίας, κριτίριο επιλογής ατμιστικού υγρού, αλλά όχι τόσο κριτίριο ποιότητας του ίδιου του υγρού.

-Κανόνες υγειηνής στην παρασκευή. Για αρχή, αστείο για όποιον παρακολουθεί το φόρουμ. Στην πράξη, αυτό μπορεί να επηρρεάζει τη γεύση (εάν η γεύση είναι κριτίριο ποιότητας) αλλά συνεχίζουμε να μην έχουμε ιδέα αν επηρρεάζει (εκτός του ψυχολογικού) την "βλαβερότητα" του υγρού.


Δε στοχεύω στη μετακίνηση του θέματος φυσικά σε ιατρικά θέματα, απλά τη συζήτηση ως προς το πως αντιλαμβάνεται ο καθένας την έννοια "ποιοτικό υγρό". Κάνοντας την αρχή, θα πω πως είμαι κάπου ενδοιάμεσα στο τι μου αρέσει, τι χαλάει σε γεύση εύκολα/γρήγορα και (το γελειότερο όλων) τι θυμίζει περισσότερο σε αυτό που υποτίθεται πως είναι.

[spkok]

Exispathi το θέμα είναι πολύ ενδιαφέρον, φοβάμαι όμως ότι είναι πολύ δύσκολο να περιγράψει κάποιος αυτό που αισθάνεται στην γλώσσα και τον ουρανίσκο. Ας προσπαθήσω λοιπόν. Προσωπικά:

• Να είναι καπνικό, αλλά όχι τελείως καπνικό, με μια γλυκιά επιγευση (έχω κολλήσει με το Freedom) και όχι πολύ έντονη γεύση
• Να μην έχει "χημική" (δεν μπορώ να το περιγράψω καλύτερα) γεύση όπως μου φαίνεται ότι έχουν τα περισσότερα καπνικά που έχω δοκιμάσει (π.χ. RY4) αλλά πιο φυσική γεύση (π.χ. El Toro).
• Να μην αφήνει πολλά κατάλοιπα (όπως τα El toro)
• Να μην μαυρίζει στις υψηλές θερμοκρασίες που γίνεται η ατμοποίηση (π.χ σε Σοφία με mc ή dual coil)

Αυτά για το all day υγρό μου. Σε υγρά που κάνω για να σπάει η μονοτονία τα κριτήρια αυτά είναι πιο χαλαρά.

[altan678]

Πολύ ωραίο θέμα.
Για μένα ποιοτικά υγρά είναι :
1ον. Όσα έχουν πετύχει τη γεύση που λένε. Είτε είναι σύνθετα είτε όχι.
2ον. Να μην βγάζουν "φαρμακίλα" ή χημική γεύση που λέει κι ο spkok
3ον. Να διαθέτουν προσεγμένη εμφάνιση, σωστή συσκευασία και να αναγράφονται όλα τα στοιχεία που πρέπει. Έχω αναφέρει και παλαιότερα ότι είμαι θύμα του μάρκετινγκ και το έχω αποδεχτεί αυτό. Θεωρώ ότι οι σωστές μπίζνες πρέπει να διαθέτουν μπάτζετ στο μαρκετινγκ. Για μένα δείχνει σοβαρότητα. Μπορεί ένα υγρό να είναι το καλύτερο, να έχει όλες τις συνθήκες υγιεινής κατά την παρασκευή του κτλ. Αν έρχεται σε διαφανές πλαστικό μπουκαλάκι με μια λευκή ετικέτα γραμμένη σε άριαλ μπλακ, απλώς δεν το παίρνω. Άποψή μου.
4ον. Αυτό είναι το πιο υποκειμενικό. Η πολυπλοκότητα της γεύσης. Θεωρώ σοβαρότερο ένα υγρο που είναι μίξη 2-3 και παραπάνω αρωμάτων, παρά μια σκέτη φράουλα πχ

[exispathi]

spkok το αντίθετο, από την πρώτη πρόταση με βοηθάς! Άρα ένα βασικό κριτίριο και για σένα είναι στη γεύση, χωρίς αυτό να ανάγεται σε ανθυγιεινό, και μάλιστα πιο κοντά στην φυσική γεύση.

Αυτό για τις αντιστάσεις επίσης συζητήθηκε (ξέχασα να το βάλω στο πρώτο μήνυμα) αλλά κι εκεί έχω ένσταση... τα κινέζικα! Έχοντας σχεδόν (ή σχεδόν πολλές φορές!) καθαρή PG αφήνουν μηδενικά κατάλοιπα. Φυσικά για να σταθεί αυτό το επιχείρημα πρέπει να θεωρείς τα κινέζικα μη ποιοτικά, αλλά..

Για το marketing, αν και δε με αφήνει αδιάφορο για το αν θα το αγοράσω, δεν το βάζω κριτίριο ποιότητας. Για την πολυπλοκότητα της γεύσης ούτε καν το είχα σκεφτεί. Η αλήθεια είναι πως σε πιο "μεγάλες" εταιρίες θα βρεις και πιο πολύπλοκες γεύσεις, αλλά κι αυτές έχουν μία ταπεινή και μονάχη βανίλια (και σχεδόν όλες, από μία φράουλα! Τι γίνεται με τη φράουλα και τη βανίλια και βγάζουν όλοι;)

[SEB]

Ποιοτικο υγρο θα χαρακτηριζα το υγρο πρωτα για την σωστη του τροφοδοσια και μετα για ολα τα υπολοιπα.

[BigSur]

Πρώτα απ' όλα θα πω πως η γεύση και το άρωμα δεν είναι δευτερεύοντα στην ποιότητα ενός υγρού.
Είναι βασικό στοιχείο. Είναι ο λόγος που υπάρχουν οι πάμπολες γεύσεις και για κάποιους ο λόγος που παρέμειναν ατμιστές. Συνεπώς όλα τα κριτήρια που αφορούν γεύση δεν υστερούν από αυτά που αφορούν ασφάλεια. Η ποιότητα οφείλει να τα περιλαμβάνει όλα.

Τι περιμένω από ένα υγρό για να το χαρακτηρίσω εξαιρετικής ποιότητας:

1. Η ακρίβεια της γεύσης.
Αυτό που λέει πως είναι, αυτό να νιώθεις. Αν δεν ισχύει, ο δημιουργός απέτυχε και... δεν το γνωρίζει καν! Δεν το θεωρώ καθόλου καλό σημάδι.

2. Σταθερότητα.
Να είναι ίδιο από μπουκάλι σε μπουκάλι. Αν δεν είναι, κάτι τρέχει στον έλεγχο παραγωγής και υλικών. Επίσης, αναιρεί την έννοια του συγκεκριμένου, εμπορικού προϊόντος: είναι ένα ερασιτεχνικό παρασκεύασμα που κάποιος το πουλάει.

3. "Φυσική" και όχι "χημική" αίσθηση γεύσης.
Απαιτείται περισσότερη δουλειά για να αποφύγεις την φαρμακίλα. Το ποιοτικό υγρό απαιτώ να δείχνει αυτή την δουλειά και προσοχή.

4. Σωστή ρευστότητα.
Ναι, άλλο η καθαρή VG, άλλο η καθαρή PG αλλά ένα υγρό οφείλει να "δουλεύει" χωρίς πολλή προσπάθεια.

5. Σωστό χτύπημα.
Αν το 12άρι θυμίζει 6άρι, κάποιος μας κοροϊδεύει.

6. Ανεκτά κατάλοιπα
Αν το υγρό καταστρέφει τις αντιστάσεις σε 4 ml τότε μου δημιουργεί πρόβλημα και αναρωτιέμαι και για τι περνάει στα πνευμόνια μου. Δεν θα το πω "κακό" αλλά θα σκεφτώ πολύ πριν το ξαναπάρω.

7. Σωστοί κανόνες υγιεινής στα υλικά και την παρασκευή
Κορυφαίο κριτήριο αλλά δυστυχώς δεν είναι κάτι εύκολα ελέγξιμο. Πιστοποιητικά, ISO, φωτογραφίες, βίντεο, πληροφορίες και, γενικότερα, ενημέρωση από τον παρασκευαστή προς τους πελάτες είναι καλό σημάδι.

8. Καλός σχεδιασμός/μορφή συσκευασίας
Ασφαλές για παιδιά, να μην νοθεύεται, με σαφείς και πλήρεις πληροφορίες για το περιεχόμενο, βολικό στη χρήση. Αν είναι και όμορφο ακόμα καλύτερα: όποιος ρίξει λεφτά στη συσκευασία του με προδιαθέτει θετικά για το ότι σέβεται το προϊόν του. Δεν είναι απόδειξη αλλά μπορεί να είναι μια ένδειξη.

[WILDE]

Συμφωνώ σε όλα με τα παραπάνω
Αλλά αν ισχύουν για ένα υγρό το 7 και το 8 του  BigSur
όλα τα άλλα θεωρούνται δεδομένα!

[spectrum]

Η δική μου γνώμη συνοψίζεται σε 7 προαπαιτούμενα για την ατμιστική μας δόση… 
Όπως ξέρουμε, το υγρό αποτελείται από δύο κύρια είδη συστατικών:
Τις βάσεις και τα αρώματα

Α) Οι βάσεις αποτελούνται από:
την προπυλενική γλυκόλη και την γλυκερίνη.

Συνηθίσαμε την ιδέα ότι η πρώτη είναι παράγωγο του πετρελαίου, ενώ η δεύτερη «φυτική».
Να λοιπόν, ο πρώτος κανόνας.
1) Θέλω η γλυκερίνη μου να είναι φυτική. Όχι τπτ άλλο, αλλά αν κάποιος τη διαφημίζει αλλά δεν το εφαρμόζει, πώς μπορούμε στη συνέχεια να προχωρήσουμε το θέμα; Αυτό είναι και το πρώτο αξίωμα.

Όπως και να έχει, επειδή, ανεξάρτητα από την προέλευση, το προϊόν θα πάει και στα πνευμόνια μου, απαιτώ:
2) απόλυτη εφαρμογή των συνθηκών υγιεινής κατά την μεταφορά, την αποθήκευση και τη συσκευασία.
Άρα, την μικρότερη ή και μηδενική συμμετοχή της έκθεσης στο φως.

Β) Τα αρώματα

Κρατάμε σαν δεδομένο τις παραπάνω προϋποθέσεις ΚΑΙ γι αυτά.
Οι περισσότεροι δεν το ξέρουν, αλλά τα περισσότερα αρώματα δεν είναι παρά «χημικές απομιμήσεις» των φυσικών. Λίγα είναι εκείνα που ταυτίζονται με τα βρώσιμα – όπως το άρωμα μπανάνα, αν δεν κάνω λάθος (γι αυτό και δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στις εταιρείες στο συγκεκριμένο άρωμα).

Πάμε παρακάτω: γιατί απομιμήσεις;
Διότι η φυσική απόσταξη συνεπάγεται τεράστιο κόστος, άρα και μη ρεαλιστική τιμή αγοράς για τον ατμιστή…
Διότι, με την φυσική απόσταξη, μένει στο «χαρμάνι» και μια σειρά ενώσεων παραπλήσιου μοριακού βάρους (όπως έχει ειπωθεί πιο παλιά από τον Καλλιτέχνη) που έχει μια πιθανότητα να μην διασφαλίζει την καταλληλότητά του σαν υγρό άτμισης.

Με δεδομένη, λοιπόν, την χημεικίλα:

3) Όλη η διαδικασία πρέπει να βασίζεται σε -τουλάχιστον- κοινά αποδεκτούς κανόνες υγιεινής και σε «καθαρά χέρια» έστω κι αν δεν έρχονται σε επαφή, έστω κι αν είναι Ιταλικά. Αν πηδούν οι ψύλλοι στον αέρα, σκεφτείτε τα μικρόβια και τα βακτήρια…

4) Τα συνθετικά «ομοιώματα» αρωμάτων πρέπει να έχουν κάποια επίσημη «βούλα» ότι όχι μόνο είναι κατάλληλα για άτμιση, αλλά και για το ότι η παραμονή τους σε υψηλές θερμοκρασίες δεν εγκυμονεί κινδύνους για την δημιουργία βλαβερών ενώσεων (ίσως αυτό πρέπει να προστεθεί και στα πιστοποιητικά ασφαλείας των εταιρειών)

5) Δεν είναι κριτήριο για μένα η σταθερότητα της γεύσης.
Εντάξει, οι μεταβολές σημαίνουν ότι η μίξη γίνεται με το χέρι, άρα ο Τάδε δεν διαθέτει μηχανήματα από τη ΝΑΣΑ, άρα…
Όμως…
α) και τα αηδιαστικώς ταϊσμένα κοτόπουλα σε υπερ-σύγχρονα σφαγεία σφάζονται… κανείς δεν ξέρει κάθε πότε καθαρίζονται και ποιος τα ελέγχει…
β) τα γαριδάκια (τι όνομα…) με άρωμα τυρί, σαφώς και δεν περιέχουν τυρί. Όμως, έχουν την ίδια γεύση όλα τα σακουλάκια. Πώς γίνεται αυτό, αλήθεια; Ναι, οι εγκαταστάσεις είναι σύγχρονες.

6) Το (5) ισχύει αν, και μόνο αν, κάποιος δεν σκέφτηκε μια πολύ απλή και οικονομική λύση που λέγεται: νοθεία.

7) Η τιμή αγοράς δεν σημαίνει και ποιότητα.
Όχι μόνο ζούμε στη Γη, αλλά και στην Ελλάδα…

Δεν ξέρω πιο από όλα πρέπει να μπει πρώτο.
Αν ξέχασα κι άλλα, επανέρχομαι.

[BigSur]

Έβαλες ενδιαφέροντα πράγματα στην κουβέντα spectrum. 

Με προβλημάτισε λίγο αυτό:

5) Δεν είναι κριτήριο για μένα η σταθερότητα της γεύσης.
Εντάξει, οι μεταβολές σημαίνουν ότι η μίξη γίνεται με το χέρι, άρα ο Τάδε δεν διαθέτει μηχανήματα από τη ΝΑΣΑ, άρα…
Όμως…
α) και τα αηδιαστικώς ταϊσμένα κοτόπουλα σε υπερ-σύγχρονα σφαγεία σφάζονται… κανείς δεν ξέρει κάθε πότε καθαρίζονται και ποιος τα ελέγχει…
β) τα γαριδάκια (τι όνομα…) με άρωμα τυρί, σαφώς και δεν περιέχουν τυρί. Όμως, έχουν την ίδια γεύση όλα τα σακουλάκια. Πώς γίνεται αυτό, αλήθεια; Ναι, οι εγκαταστάσεις είναι σύγχρονες.

Προσωπικά δεν σκεφτόμουν τόσο τον τρόπο ανάμιξης αλλά την σταθερή αναλογία και ποιότητα υλικών.
Η σταθερότητα ή ομοιομορφία είναι ύποπτη σε φυσικά προϊόντα: αν όλες οι πατάτες έχουν το ίδιο σχήμα κάτι περίεργο τρέχει! Αλλά αυτό δεν κάνει την σταθερότητα κακή σε όλα γιατί δεν είναι όλα ίδια.
Τα υγρά είναι ελεγχόμενες μίξεις συγκεκριμένων ουσιών που αποδίδουν μια ορισμένη συνταγή.
Αν η γεύση δεν είναι πάντα ίδια τότε ή αλλάζουν τα υλικά ή κάποιος δεν εκτελεί σωστά τη συνταγή.
Δεν λέω πως η σταθερή γεύση από μόνη της λέει τίποτα αλλά δεν θα ένιωθες περίεργα αν το γνωστό σου υγρό ξαφνικά είχε άλλη γεύση; 

[spectrum]

Σωστά. Όλα παίζουν το ρόλο τους.
Μια οποιαδήποτε μεταβολή είναι σίγουρα αλλαγή.
Για το αν είναι για το καλύτερο ή για το χειρότερο, επαφίεται στην κρίση μας να το... κρίνουμε.
Η οποία κρίση, προϋποθέτει όχι την γνώση (νέος τομέας, κανείς δεν την κατέχει απόλυτα) αλλά την ενημέρωση από εδώ.

πχ:
Δεν μπορώ να πετύχω με τίποτα την αρχική σοκολάτα-μπανάνα-φράουλα που εδώ και 27 μήνες είναι (μασαλα) το κύριο υγρό μου.
Αν αρχίσω να ερευνώ τα αίτια, δεν βγάζω άκρη.
Προσπαθώ να διορθώσω τη δοσολογία, με δεδομένο ότι η σύσταση των βάσεων και αρωμάτων που παραλαμβάνω είναι η ίδια.

Και εδώ η αιτία του bravo που σου δίνω.
Σε αυτόν τον τομέα, το δίκιο σου είναι απόλυτο 

[kristoff]

Θα διαφωνήσω με τα γραφέντα ως τώρα γιατί :

1. η όσφρηση είναι υποκειμενική και η γεύση το ίδιο, άρα ως κριτήρια ποιότητας δεν λένε και πολλά, ή απλά δεν λένε σε όλους το ίδιο, πχ σιχαίνομαι την βανίλια, ας μου δώσουν αυτήν που θεωρείται καλύτερη κι αυτήν που θεωρείται χειρότερη... για μένα θα είναι το ίδιο, δεν θα μπορώ να τα ατμίσω !!!
Ένα κριτήριο ποιότητας πρέπει να είναι αποδεκτό από όλους κι ανεξάρτητο από προσωπικές προτιμήσεις !

2. Με τα όσα μέχρι τώρα ξέρουμε για το άτμισμα, δυστυχώς δεν μπορούμε να ορίσουμε επιστημονικά το ποιοτικό, γιατί απλά δεν έχουν ερευνηθεί όλες οι πτυχές του ατμίσματος και δεν έχουν τεθεί από κανέναν κοινά και αποδεκτά στάνταρ ποιότητας, έλεγχοι κλπ κλπ. Αυτό που σήμερα θεωρούμε καλό μπορεί αυριο να αποδειχτεί "πατάτα" και το ανάποδο.

Δυστυχώς, αν το καλοσκεφτούμε θα δούμε ότι όλα αυτά που θεωρούμε κριτήρια ποιότητας, είναι λίγο πολύ μυθεύματα και διαφημιστικά τρικ. Επιλέγουμε βάση φήμης κυρίως και αρνούμαστε να δεχτούμε πως αυτή η φήμη μάλλον δεν έχει δημιουργηθεί από επιστημονικά κριτήρια και έρευνα, αλλά από πηγαδάκια και παρέες. Όλοι ισχυρίζονται πως οι πρώτες ύλες τους και οι συνθήκες παρασκευής είναι οι καλύτερες αλλά από κανέναν δεν έχουμε κάτι που να το πιστοποιεί. Η ίδια η βιομηχανία σφυράει ανέμελη κι αρνείται να θέσει στάνταρ ποιότητας...
Για θέματα αποθήκευσης, μεταφοράς συντήρησης σε βιτρίνα ας μην μιλήσουμε.

 

[exispathi]

Αυτό ακριβώς λέω κι εγώ kristoff, εξού και το θέμα! Χρησιμοποιούμε τη λέξη ποιότητα (ένοχος πρώτος εγώ για αυτό) για να περιγράψουμε τα γούστα μας. Ή τις εμπορικές μας προτιμήσεις. Πολλά κριτήρια όπως η αποθήκευση που δε μου είχαν περάσει από το μυαλό (καθώς δεν υπήρξαν σε μένα ποτέ εμπορικά κριτήρια).
Από εκεί και πέρα όμως, ασχέτως αν συμφωνώ, μ'αρέσει που τίθεται η κάθε άποψη με επιχείρηματα.

Αν σκεφτείς τώρα πως στη συζήτηση που προανέφερα πως μου έδωσε έναυσμα για το θέμα, έλαβα επιχειρήματα του ύφους "μα γιατί είναι ποιοτικά", "είναι ποιοτικά γιατί δε θα σε βλάψει μετά από κάποια χρόνια κάπου, αλλά δεν ξέρουμε ακόμα ποιο υγρό και πως" και το υπέρτατο "ξέρω πως αυτά δε θα σε βλάψουν σε σχέση με τα άλλα, γιατί είναι πιο ακριβά"
(!!!!)
εγώ αντιλαμβάνομαι πως το "είναι ποιοτικά γιατί μου αρέσει η μη χημική γεύση" στέκει υπεράσπιση σε δικαστήριο..

[Pouf]

Θεωρώ ότι ο όρος «ποιότητα» στα ατμιστικά υγρά είναι τόσο σχετικός και θολός. όσο θολό είναι και το τοπίο προέλευσης, σύστασης, παρασκευής και επιπτώσεών τους στην υγεία.

Μπορώ να έχω μια χ βεβαιότητα για την ποιότητα των κρεάτων του κρεοπώλη της γειτονιάς μου, διότι τον γνωρίζω και ξέρω ότι προμηθεύεται τα κρέατα από το χωριό του, όπου τα ζωντανά τρέφονται σε ένα φυσικό και κατά το δυνατόν υγιεινό περιβάλλον. Αντιθέτως κι ευλόγως, την ίδια βεβαιότητα δεν μπορώ να την έχω για το βιομηχανοποιημένο κρέας που υπάρχει στα ψυγεία των μεγάλων καταστημάτων.

[gialova]

     Κι ομως το σωστά βιομηχανοποιημένο κρέας (για να ερθω στο πιο πάνω παράδειγμα) που πληρεί συγκεκριμένα πρότυπα διαβίωσης και διατροφής του ζώου κατά πάσα πιθανότητα θα ειναι σταθερότερης και καλύτερης ποιότητας απο το ¨χωριάτικο¨ αρα και πιό υγιεινό. Αυτο προσπαθούμε εδώ να κάνουμε, να καθορίσουμε τα πρότυπα που μέχρι σήμερα κακώς  εως κάκιστα δεν υπήρχαν. Και εάν πράγματι μέχρι πρότινος η αγορά ηταν μια μικροεπιχειρηση ( σε σχέση πάντα με τα μεγέθη του κανονικού τσιγάρου φερ' ειπείν ) τώρα πια  με τους τρελλά αυξητικούς ρυθμούς του ηλεκτρονικού δεν υπάρχουν δικαιολογίες. Αυστηρότατος ποιοτικός ελεγχος παντού,  απο τα υλικά που υποτίθεται εχουν πιστοποίηση ( απο που αραγε προκύπτει αυτη ? ) τον τρόπο παραγωγής (αφού σήμερα ακόμη και ο χασάπης φοράει γάντια για να κόψει το κρέας ), τον τρόπο και τα μέσα συσκευασίας, μεταφοράς αποθήκευσης ( πλαστικά μπουκαλάκια αφημένα δι' ολίγον στον πανέμορφο ηλιο της πατρίδας μας εκρηκτικό αποτέλεσμα) και πάει λέγοντας.
    Συμφωνώ δε οτι η γεύση ειναι κάτι το εντελώς υποκειμενικό και μη προσδιορίσιμο μέγεθος - παράμετρος, αφου και οι γευστικές μας προτιμήσεις μπορει να αλλάζουν αλλά το βασικότερο να μην εχουν σταθερότητα λογω διαφορετικών συνθηκών, που εχουν να κάνουν  με την ωρα πρόσληψης του υγρού μας την καταναλωθείσα τροφη ή  καφέ που μπορεί να εχει προηγηθεί, ακόμη και την ψυχική μας διάθεση. (Πόσες φορές απο το ιδιο μπουκάλι στα ιδια ακριβώς μηχανήματα ατμισης δεν εχεται πάρει κακή ή αλλοιωμένη γεύση ή καταπληκτική γεύση, αρα.....)

[Pouf]

     Κι ομως το σωστά βιομηχανοποιημένο κρέας (για να ερθω στο πιο πάνω παράδειγμα) που πληρεί συγκεκριμένα πρότυπα διαβίωσης και διατροφής του ζώου κατά πάσα πιθανότητα θα ειναι σταθερότερης και καλύτερης ποιότητας απο το ¨χωριάτικο¨ αρα και πιό υγιεινό.

Όταν χρησιμοποίησα αυτό το παράδειγμα, είχα κατά νου τη διατροφή (π.χ. κρεατάλευρα) και τις συνέπειες (ασθένειες). Το θεωρητικά σωστό(; ), δεν αποδεικνύεται πάντοτε και ορθό και κυρίως υγιεινό και ποιοτικό.

Θα μου πεις, «μα η νικοτίνη είναι κάτι το υγιεινό;». Θα σου πω, όχι, αλλά αυτό είναι εν γνώσει μου.