Ο σεβασμός στους κινέζους που εφηύραν το η.τ. είναι δεδομένος.
Κι όμως δεν είναι έτσι όλες οι διπλές κινέζικες αντιστάσεις. Πριν λίγες μέρες διέλυσα μια κεφαλή aspire. Σταυρωτές μεν, αλλά όχι τόσο περίπλοκα τοποθετημένες. Οχι τόσο προσεκτικά σχεδιασμένες. Σίγουρα κιόλας όχι εφαμιλλες ατμιστικά.
Καλώς ή κακώς, 3 χρονια σχεδον στον ατμό έχω δοκιμάσει πολλά μοντέλα, διότι μου αρέσει να πειραματίζομαι. Κι αυτό που κατάλαβα είναι ότι τα στάνταρ: κεραμικό, υλικά tube, μονή-διπλή αντίσταση κλπ είναι απόλυτα σχετικά. Σημασία έχει τελικά να είναι καλά "δεμένος" ο ατμοποιητής και να έχει καλό φυτίλι και αντίσταση. Αλλιώς, είναι σαν να παίρνεις μια πόρσε και της φοράς λάστιχα από ζασταβα.
Λες ότι οι ατμοποιητές με πάνω αντίσταση έχουν θέμα τροφοδοσίας όταν το υγρό πέφτει κάτω απο τη μέση του τανκ. Αυτο ισχύει μόνο για τους κοντοφύτιλους, που πλέον είναι ελαχιστότατοι. Η πλειοψηφία των top coil έχει μακριά φυτιλια και δεν παρουσιάζει αυτό το φαινόμενο. Αντίθετα, οι bc έχουν ένα στανταρ θεματάκι με την πίεση της στάθμης του τανκ. Οταν αυτό αδειάζει, αρχίζουν οι μπουρμπουλήθρες. Και πάλι, αυτά είναι γενικοί αφορισμοί, διότι καλύτερα είναι να αναφερόμαστε σε κάθε ατμοποιητή ξεχωριστά. Ο τζεμινι καλώς ή κακώς δεν έχει θέμα τροφοδοσίας, όσο γεμάτος ή άδειος κι αν είναι. Αν δεις στα νήματα των ατμο που φοράνε evod, protank, aspire κεφαλές, θα διαβάσεις αρκετά παράπονα για το θέμα αυτό, ειδικά σε ατμο με τανκ άνω των 2.5-3 μλ. Στον iclear 30 με διπλή αντίσταση, βλέπω ότι οι χρήστες της έκδοσής του σε bottom coil έχουν περισσότερα παράπονα από αυτούς που χρησιμοποιούν top coil στο θέμα της τροφοδοσίας.
Σε σχέση με τη γεύση, ο μόνος bc εργοστασιακός που είχε καλή γεύση κατ΄εμά, ήταν ο διπλός aspire, αλλά μόνο για τα πρώτα 15μλ. Μετά μου αλλοιωνε τη γεύση. Το παρατήρησαν και άλλοι γνωστοί. Αλλοι όχι. Οι evod τύπου κεφαλές μονής αντίστασης, που θα έπρεπε σύμφωνα με τα όσα λες να έχουν καλύτερη γεύση, είχαν αυτό που μια φίλη χαρακτήρισε ως θολή γεύση. Μισοκαταλάβαινες τι άτμιζες.
Και πάλι, δεν θα σου πω ότι το θέμα οφείλεται στη θέση της αντίστασης, διότι διαβάζω πως όσοι τους επισκεύασαν βρήκαν μεγάλη διαφορά. Οπότε, καταλήγω στο γεγονός ότι δε φταίει η θέση της αντίστασης, αλλά τα υλικά κατασκευής της φ/α
Τα πλαστικά τανκ είναι από μόνα τους πολλές κατηγορίες, όχι μια. Βλέπεις, πλαστικό με πλαστικό έχει μεγάλες διαφορές. Σε κάποιους ατμοποιητές ένιωθα τη γεύση του πλαστικού. Ή τους έσπαζα κατά λάθος, διότι ήταν ψεύτικο το πλαστικό τους. Ακριβώς αυτό που λες εσύ λες για τις αλλοιώσεις. Που δεν έχεις άδικο. Αυτό είναι το περίεργο. Ο συγκεκριμένος, αν και πλαστικός, δεν έχει κανένα θέμα. Ούτε αλλοίωσης, ούτε αντοχής, ούτε αλλοιωμένης γεύσης. Το επιστόμιό του μόνο είναι κατασκευασμένο από το πλαστικό που αναφέρεις και αυτό γίνεται εμφανές από την πρώτη βδομάδα. Τα έχω πετάξει όλα και χρησιμοποιώ ντριπς του εμπορίου.
Οι χρήστες των εργοστασιακών έχουν μια τάση να μένουν σε έναν για μήνες αν τους αρέσει. Αν όχι, είναι εύκολο να δοκιμάσουν αρκετούς άλλους μέχρι να βρούνε κάτι που να τους ταιριάζει, μια και είναι χαμηλό το κόστος τους, αν δεν ψάχνουν πυρέξ. Στην επιλογή ατμο με πυρέξ, βλέπω οτι είναι πιο προσεκτικοί και ζητάνε περισσότερες γνώμες πριν επενδύσουν σε κάποιον. Οι χρήστες επισκευάσιμων εχουν ως επιχείρημα την καλύτερη ατμιστική συμπεριφορά και το χαμηλό κόστος λειτουργίας τους. Οπότε θα περίμενε κάποιος, να κρατάνε έναν επισκευάσιμο, που δεδομένα έχει καλή ατμιστική απόδοση, για μήνες. Αυτό ίσχυε παλιά, που δεν υπήρχαν πολλά μοντέλα, ούτε φτηνοί κλώνοι. Σήμερα, βλέπω ότι οι χρήστες επισκευάσιμων έχουν αρκετά μεγάλη συλλογή, οπότε ναι, κάποιος που αγοράζει έναν ατμοποιητή των 50 ή των 100 ευρώ, μπορεί να τον χρησιμοποιεί συστηματικά για 10 μήνες, ώστε να τον κάνει απόσβεση, μπορεί και όχι, δίνοντας προτεραιότητα στην ατμιστική εμπειρία και παροπλίζοντάς τον μόλις βγει ένα νέο μοντέλο που θεωρεί καλύτερο. Για χάρη του καυφούν πχ πολλοί καλοί επισκευάσιμοι είδαν συρτάρι.
Τα 50 μλ είναι όντως η ουτοπία της φ/α Γι αυτό εκπλήσσομαι ευχάριστα κάθε φορά που βλέπω κεφαλές τζεμινι να πιάνουν αυτό το όριο. Οχι τραβώντες τες από τα ... φυτιλια.
Ούτε ατμίζοντας σκέτη βάση. Αντίθετα, ατμίζω πάνω από 20 αρώματα, καπνικά, γλυκά, φρουτένια κι όλα αυτά τα εναλλάσσω μινιμουμ 2 φορές τη μέρα. Θα ελεγα ότι πολλές φορές είχα έναν τζεμινι και έναν άλλο εργοστασιακό και στον τζεμινι προσθετα μηδενική νικοτίνη, στον άλλον όχι. Διότι το χτύπημα και η γεύση του ήταν υπέρ το δεον και ήθελε αραίωμα το υγρό. Με τα ίδια υγρά και ατμίζοντας παράλληλα, έβλεπα ότι οι κεφαλές στους άλλους απέδιδαν λιγότερο και κρατούσαν επίσης λιγότερο.
Εκεί ήταν που απόρησα με τον Κινέζο που τον έφτιαξε. Εναν ατμοποιητή σαφέστατα προσανατολισμένο σε κοινό που επιθυμεί οικονομικά μοντέλα, αλλά χωρίς τσιγκουνιές στην ποιότητα. 8 μήνες τώρα οι κεφαλές παραμένουν ίδιες σε ποιοτητα και ο ατμοποιητής εξελλίσσεται, αντί να βγει ένα νεο μοντέλο που λύνει τα προβλήματα του παλιού, αλλά έχει νέα.
Το θέμα μας δεν είναι αν το πλαστικό του αποδίδει καλύτερα από το πυρέξ του προτανκ ή του ναυτίλου, αλλά ότι στο πυρέξ των τελευταίων τοποθετούμε μια κεφαλή που δεν είναι ισάξια και πάει στράφι το πυρέξ. Αν την επισκευάζουμε μόνοι μας, εξαλείφουμε αυτό το μειονέκτημα, αλλά τότε δε μιλάμε πλέον για εργοστασιακό κομμάτι. Κι από την άλλη, έχουμε έναν παμφθηνο, με ευτελή υλικά και χωρίς κεραμικό, ατμοποιητή, με εξαιρετική απόδοση χάρη στις κεφαλές του. Εκεί είναι που αναρωτιέμαι από τη μια πόσο θα ανεβαινε αυτή η απόδοση αν έβγαινε σε εκδοση pyrex-ss και από την άλλη, αν τελικά τα υλικά του δεν είναι τόσο ευτελή όσο νομίζουμε.