Μιχάλη, φαντάζομαι ότι ο παραγωγός ήθελε να πετύχει ένα πούρο γλυκό, προσομοιώνοντας τη συνήθεια που είχαν μερικοί (κάκιστα κατά την ταπεινή μου γνώμη) να βουτάνε την άκρη από το πούρο τους σε κάποιο σχετικά γλυκό αλκοολούχο, κονιάκ ας πούμε. Ο συνειρμός βγάζει κάτι το γαλλικό, το άρωμα όμως βγάζει αμαρέτο. Σήμερα θα τα έχω λογικά για δοκιμή.
EDIT:
Και όπως υποσχέθηκα, ιδού και οι απόψεις μου για τα άλλα δύο υγρά.
4)
Η αλήθεια είναι ότι περίμενα κάτι γλυκό. Κάτι αρκετά γλυκό με έντονη τη γεύση του αμαρέτο, κάτι που να θυμίζει πούρο βουτηγμένο σε γλυκό κονιάκ ή αρμανιάκ. Ευτυχώς, αυτή τη φορά η μύτη που δίνει το άρωμα με τη γεύση, δεν είναι και τόσο κοντά. Συνηθίζω, όπως και πολλοί φαντάζομαι, όταν τραβάω μία τζούρα να αφήνω λίγο ατμό να περάσει στη μύτη. Αυτή η διαδικασία είναι απόλαυση με το συγκεκριμένο υγρό. Ο ατμός είναι στιβαρός και γευστικός και θυμίζει έντονα το Puros Naturalles. Στη μυρωδιά και στη γεύση, αλλά όχι και στην αίσθηση που αφήνει στο στόμα. Είναι πολύ διακριτές οι διαφορές μεταξύ των δύο, αλλά και πολλές οι ομοιότητες. Και στη μύτη και στο στόμα, αφήνει μια ανεπαίσθητη γλυκάδα, δεν γλυκίζει, απλά αφήνει την υπόνοια της γλύκας. Και είναι αξιοθαύμαστο αυτό γιατί όπως και στο Brasileiro έχει πετύχει μια ιδανική ισορροπία. Μπορεί μυρίζοντας από το μπουκαλάκι να νομίζεις ότι οδεύεις προς καπνιστό λικέρ με άρωμα πικραμύγδαλο, αλλά όταν βάλει μπρος η αντίσταση, καταλαβαίνεις ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικό καπνικό with a twist, και δεν εννοώ τη γνωστή σε όλους μας 1000ρα! Αποτελεί το ιδανικό ενδιάμεσο βήμα των El Toro. Αν πχ το Cigarillos και το Eden είναι για όλη μέρα και το Puros ιδανικό για ένα βαρύ λιπαρό γεύμα με δυνατό ξηρό κρασί, τότε το Cigare de Paris αποτελεί την ιδανική σφραγίδα για να κλείσει ένα μεσημεριανό γεύμα, ή για ένα καλοκαιρινό βράδυ, που δεν θέλεις να κλείσει με τη δύναμη του Puros. Κάτι με οδήγησε σήμερα το βραδινό μου να είναι δυνατό από θέμα γεύσεων και το Cigare de Paris με έχει καταπλήξει ως after. Τόσο που άφησα το Tribecca στην άκρη χωρίς πολλές σκέψεις. Το χτύπημά του αντιστοιχεί σε 9 προς 10, σίγουρα όχι 6 και από ντουμάνι, δόξα να χει ο Πανάγαθος! Το κορυφαίο όλων είναι ότι δεν είδα αλλοίωση γεύσης σε πολλά βολτ, παρά μόνο μετά την 3
η τζούρα στα 6 βολτ του VV No.1, πράγμα λογικό, πόσο να τραβήξει και αυτό το φυτίλι??? Με ευχαρίστηση θα δοκιμάσω και με 18mg νικοτίνης, για κάποιο περίεργο λόγο πιστεύω ότι θα αναδειχτεί πολύ παραπάνω η γεύση, παρόλο που κατά γενική ομολογία το αντίθετο ισχύει. Το βαθμολόγησα με 9/10, με λίγα λόγια ένα φανταστικό υγρό το οποίο θα συνιστούσα ανεπιφύλακτα. Όπως έχουμε ξαναπεί βέβαια, γούστα είναι αυτά και κάποιος που θα το πάρει παίρνοντας ως βάση τα λεγόμενά μου μπορεί να με βρίσει μετά, αλλά ας μη προτρέχουμε: αν συμβεί κάτι τέτοιο, ευχαρίστως να τον/την απαλλάξω από το μαρτύριο, στη μισή τιμή!!!! Συμπέρασμα: e-baron για άλλη μια φορά λαμβάνεις την υπόκλισή μου!
5)
Την αμαρτία μου θα την πω: είμαι δηλωμένος fan του υγρού αυτού by Atmos. Δεν έχω δοκιμάσει το έτοιμο υγρό της Atmos αλλά σε DIY που το διαθέτω μου άρεσε πολύ. Και σε συνδυασμούς. Με άλλα λόγια, έχω ένα μέτρο σύγκρισης πολύ ισχυρό και βάσει αυτού θα κάνω την κριτική μου. Για ξεκίνημα, θα πω ότι μυρίζοντας το υγρό, μου ήρθαν πολύ περισσότερο τα αρώματα του γνωστού μπισκότου που επιθυμεί να μιμηθεί ο ποιητής. Η κανέλα δεν είναι τόσο έντονη όσο του Atmos και ξεχωρίζει ιδιαίτερα η ιδέα της ζάχαρης. Το μπισκότο δε, είναι πολύ πιο έντονο ως μυρωδιά. Με άλλα λόγια, η μύτη του είναι πολύ πιο ισορροπημένη και πολύ πιο γλυκιά. Αλλά μέχρι εδώ. Στην ουσία είναι το άλλο άκρο από το κανελομπισκότο του Atmos. Το μπισκότο έχει έντονη γεύση, η κανέλα περισσότερο σπιρτάδα αφήνει παρά άρωμα, και η ζάχαρη, άφαντη. Ακόμα και αφού περάσει ατμός στη μύτη, η κανέλα δεν εντείνεται, πράγμα μυστήριο γιατί όσοι κατέχουν από μαγειρική θα ξέρουν ότι η κανέλα δεν έχει γεύση παρά μόνο άρωμα. Και αν δεν με πιστεύετε, δοκιμάστε να ρίξετε λίγο κανέλα στη γλώσσα σας με καλά κλειστή τη μύτη σας και αν καταλάβετε ότι όντως είναι κανέλα, να μη με λένε Τρύφωνα. Το καλό είναι ότι μόλις περάσει ατμός από τη μύτη, ανεβαίνει η μυρωδιά της ζάχαρης, ελαφρά καμένης με πολύ ευχάριστο τρόπο. Έχω την εντύπωση ότι εντόπισα και μία νότα καραμέλας, αλλά δεν παίρνω και όρκο. Το χτύπημά του ελαφρύ, όπως κατά τη γνώμη μου πρέπει να είναι τα γλυκά, αλλά ικανοποιητικό, ενώ από ντουμάνι, δόξα να χει ο Πανάγαθος. Εδώ, όμως υπάρχει μεγάλη αλλαγή στη συμπεριφορά του ανεβάζοντας βολτ. Δεν αποπειράθηκα καν για τις 5ρες και 6ρες του Νο.1, αφού είδα αλλαγές στη γεύση και στη θερμότητα μεταξύ 4,0-4,1-4,2-4,3-4,4 βολτ, και μάλιστα στο λάβα που όλοι ξέρουμε ότι είναι τόσο αξιόπιστο όσο το Ελληνικό Χρηματιστήριο μεταξύ οθόνης και πόλου. Το βαθμολόγησα με 7/10, περίπου όσο και τα περισσότερα γλυκά που έχω δοκιμάσει. Και αυτό γιατί πιστεύω ότι θέλει πολύ λίγα πράγματα για να γίνει ένα πραγματικά καταπληκτικό υγρό. Ελάχιστα παραπάνω άρωμα κανέλας, λίγο παραπάνω ζάχαρη και πιο γεμάτο μπισκότο, θα το στείλουν κατευθείαν στο 9+, 8 δεν υπάρχει γι αυτό το υγρό. Ούτε μπορώ να πω ότι δηλώνω προτίμηση μεταξύ των δύο, το καθένα έχει τα καλά του, τα οποία και αποδίδει εξαιρετικά, αλλά και από τα δύο λείπει το πιο γεμάτο μπισκότο. Ένα υγρό με τα αρώματα στο μπουκάλι του e-baron, την ένταση της κανέλας μειωμένη κατά 20% του Atmos, έντονη την καμένη ζάχαρη και με το μπισκότο της FA, στο μυαλό μου φαντάζει ως η υγρή μορφή των Goodys Αλλατίνη. Μέχρι τότε, και τα δύο υγρά τα ατμίζω με ευχαρίστηση. Συμπέρασμα: e-baron λίγο ήθελε για να γίνει πολυαγαπημένο. Ίσως λίγο παραπάνω PG και κάποιο ενισχυτικό σε μικρές συγκεντρώσεις. Τελικά έγινε απλά αγαπημένο.
Και ένα σχόλιο που αφορά το σύνολο των υγρών αυτών: Πολύ παχύρρευστα. Σε σημείο που είπα ευτυχώς που δεν έκανα τις δοκιμές σε κάρτο, μιας και ο Τ3 γονάτισε από θέμα τροφοδοσίας. Μερικές φορές χρειάστηκε να κλείσω τις τρύπες αερισμού της βάσης και να τραβάω τζούφιες για να πάρει αρκετό υγρό μέσα. Εκεί παρακάλεσα πραγματικά για έναν Cisco 306. Αλλά αυτά είναι πταίσματα.
Πρόκειται για μία 5δα εξαιρετικών υγρών, και επικροτώ την κίνηση να μη βγουν κάτω από επωνυμία El Toro ή κάτι που να το περιέχει. Ο ατμόκοσμος έχει συνδέσει το όνομα αναλόγως. Τα El Toro με καπνικά (με εξαίρεση το eden αλλά εφ’ όσον και στο εμπόριο πωλούνται πούρα με γεύση φρούτων, είναι αιτιολογημένο), και τα e-baron με φρούτα και γλυκά. Ίσως το Cigare de Paris να κυκλοφορούσε υπό τη σκέπη του γνωστού σε όλους μας άρχοντα ταύρου, μιας και πρόκειται για ζόρικο καπνικό, με άλλη ονομασία όμως, πιο μασίφ, κάτι σε Le Legionnaire ας πούμε… Το Brasileiro είναι πιο fusion και καλά είναι εκεί που είναι.
Τελειώνοντας, να ευχαριστήσω για άλλη μια φορά τον Θάνο, την Ελευθερία (παρόλη την απουσία της για σοβαρό και εκπληκτικό λόγο) και την Ευαγγελία, τα παιδιά από το e-tsigaro Κέρκυρας δηλαδή, για την παροχή των καυσίμων. Προσωπικά, ότι έτοιμο υγρό πέφτει στα χέρια μου, θα του κάνω κριτική πλέον και θα τη δημοσιεύω, πιστεύω πλέον ότι η αγορά είναι αρκετά μεγάλη ώστε να ακούγονται τα καλά, να κατακρίνονται τα κακά, και να αναβαθμίζονται τα μέτρια. Για να έχετε μια ιδέα των βαθμολογιών μου, κάντε ένα κλικ
εδώ, είπαμε, υποκειμενικά είναι όλα!!
64 Απαντήσεις
24838 Εμφανίσεις
