Η κουβέντα κάνει κύκλους και η ίδια η έννοια της αντιγραφής έχει ξανα-αναφερθεί.
Ο Imeo θεωρούσε πως είναι δική του μια τεχνική λύση. Πράγμα ανάλογο του αερόσακου στα αμάξια, ας πούμε.
Όλες οι κοινωνίες -για να βοηθήσουν την πρόοδο- παραδέχονται την σημασία του αρχικού εφευρέτη και δίνουν τη λύση της πατέντας που τον καλύπτει για κάποιο καιρό (αν έχει λεφτά να τα σκάσει) αλλά όχι για πάντα. Και δίνουν τη δυνατότητα σε κάποιον άλλο να εξελίξει την ιδέα χωρίς να θεωρηθεί κλοπή. Πάντα σε αυτά τα θέματα είναι δύσκολο να αποδειχθεί τι είναι "κλοπή" και τι όχι. Νομικά, λογικά και ηθικά είναι μπερδεμένη ιστορία και πάντα λύνεται δύσκολα.
Το δικό μας θέμα δεν είναι δύσκολο. Όσοι έχουμε μιλήσει εναντίον της λογικής των κλώνων έχουμε σταθεί στην απομίμηση: στην πλήρη αντιγραφή του σχεδίου ενός προϊόντος έτσι ώστε κάποιοι να ξεγελαστούν πως είναι το πρωτότυπο ή να πάρει την ομορφιά και την αίγλη του πρωτότυπου/"επώνυμου". Κάτι που δεν έχει σχέση με την λειτουργία του, με την πρακτική εξέλιξη που έφερε. Έχει σχέση μόνο με την εικόνα του.
Η μίμηση της λειτουργίας του είναι η πρώτη περίπτωση. Και δεν υπάρχει ανάγκη να μοιάζει εξωτερικά με το πρωτότυπο. Αν ήμουν μηχανικός μπορεί να ήξερα να βάλω κι εκεί κάποια όρια αλλά δεν είμαι, αυτά είναι περίπλοκα και μου αρέσει κι εμένα η πρόοδος να γίνεται κτήμα πολλών. Η εξωτερική του ομοιότητα σε σημείο κλώνου, δείχνει πως αυτό που θέλει ο κοπιαδόρος είναι να γίνει λαθρεπιβάτης στην επιτυχία κάποιου άλλου. Ένα χρώμα, ένα διακοσμητικό, μια καμπύλη, δεν είναι εξέλιξη που δεν θα έπρεπε να στερηθούμε. Είναι η ταυτότητα κάποιου πράγματος που ο κλώνος πάει να υποδυθεί.
Οπότε όταν μιλάμε για τεχνολογίες, τεχνικές, ζώνες ασφαλείας, ηλεκτρισμό ή ακόμα και τον... τροχό απλά ρίχνουμε την μπάλλα στις εξέδρες. Υποστηρίζω το
Α ("η απομίμηση συνήθως είναι κακό πράγμα") και κάποιος υποκρίνεται πως υποστηρίζω το
Β ("ότι μοιάζει με κάτι άλλο σε οτιδήποτε, συνήθως είναι κακό πράγμα"). Καταρρίπτει εύκολα και βολικά το
Β και μου λέει πως γκρέμισε τον ισχυρισμό μου, το
Α. Αμ δε! Γκρέμισε κάτι άλλο, που δεν υποστήριξα και στο συγκεκριμένο θέμα μάλιστα συμφωνώ!
Παράδειγμα:Τεχνολογία - Τεχνικές:
Στα κινητά οι εταιρίες βρίσκονται συνέχεια σε περίπλοκα δικαστήρια για το ποια κλέβει πατέντες τις άλλης. Πότε κερδίζει η μια και πότε η άλλη και μεγάλα ποσά αλλάζουν χέρια όλη την ώρα. Αυτό δε με αφορά. Ο καταναλωτής δεν έχει την γνώση να τον αφορά, είναι περίπλοκο, πολύ τεχνικό και απλά δέχεται τα αποτελέσματα των νόμων -συνήθως χωρίς καν να τα μαθαίνει.
Απομίμηση:
Αν όμως ένα εργοστάσιο βγάλει απομίμηση του iPhone ή του Samsung Galaxy, ξέρουμε πως δεν αφορά λειτουργία αλλά την εικόνα του προϊόντος. Βασίζεται στο δημοφιλές εξωτερικό για να πουλήσει μια μαϊμού. Δεν πήρε τεχνολογία για να φτιάξει κάτι άλλο (αυτό ανήκει στο Τεχνολογία-Τεχνικές). Η μαϊμού μπορεί να είναι από αρκετά καλή έως χάλια. Αλλά το ζήτημα εδώ δεν είναι η ποιότητα, είναι πως για την πώληση βασίζεται απλά και μόνο στην πλήρη ομοιότητα.
Τιμή:
Αν το μαϊμού iPhone κοστίζει 100 αντί για 570 θα κάνει θραύση. Όχι σε αυτούς που καίγονται για τεχνολογία τέλειου κινητού (αυτοί δεν θα παίρνανε iPhone έτσι κι αλλιώς
) αλλά σε αυτούς που θέλουν να κρατάνε την ομορφιά του επώνυμου. Τα 570 είναι αίσχος για ένα πράγμα που κοστίζει κάτω από το 1/10 της τιμής. Αλλά αυτό δεν αλλάζει την ενοχή του κλωνοποιού. Και την συμμετοχή του αγοραστή -δεν λέω "ενοχή" γιατί παίζουν πολλοί παράγοντες, άνθρωποι είμαστε...
[Και, υπόψην, στον δικό μας τομέα οι απόψεις που έχουμε για τα κόστη των αυθεντικών είναι αρκετά πλασματικές. Ο καθένας θεωρεί λογική τιμή αυτή που επιθυμεί ο ίδιος, όχι αυτή που είναι όντως λογική για την δουλειά που έχει ρίξει ο δημιουργός. Ο δημιουργός συχνά υπερτιμά (και είναι ντροπή και αντικείμενο άλλης κουβέντας) αλλά σε καμία περίπτωση στα επίπεδα που νομίζουν πολλοί καταναλωτές.]