Μετά από 3 μήνες αποκλειστικής χρήσης του CE3 (χρήση συνοδευόμενη έναν μήνα μετά και από τον μεγάλο του αδερφό, τον CE3 «Giantomizer» - review σύντομα) ήρθε η ώρα να του κάνω κι εγώ μια παρουσιασούλα, μήπως κινήσω το ενδιαφέρον και σε άλλους συνατμιστές – του αξίζει, και …τους αξίζει!
CE3Έφτιαξα κι ένα
βιντεάκι (το βάζω πρώτο για όσους βαριούνται το …σεντονάκι παρακάτω), συγχωρήστε μου τα σαρδάμ, τον ιδρώτα (έκανε ζέστη με κλειστό το a.c. για να μην διαλύει τα ντουμάνια) και …την πόρτα που λύσσαξε να χτυπάει από τον αέρα!
[youtube]7iOv8kbEOF0[/youtube]
Το CE3 έρχεται σε πακετάκι των 5. Εκτός των ατμοποιητών, το κουτάκι περιέχει μια σύριγγα με δυο μη μυτερές βελόνες για το γέμισμα, ένα μαλακό λαστιχένιο επιστόμιο, και μια καρτελίτσα με οδηγίες γεμίσματος.
Λίγα σύντομα
τεχνικά χαρακτηριστικά:
Το σπείρωμα και η διάμετρος του είναι 510. Που σημαίνει ότι κουμπώνει χωρίς πρόβλημα σε …510 μπαταρίες προφανώς, σε mods και σε eGo μπαταρίες.
Έρχεται με αντίσταση 2.4-2.6 ή 2.6-2.8 Ωμ. Στην ελληνική αγορά (από δυο διαφορετικές πηγές, ένα φυσικό κατάστημα και ένα on line) βρήκα μόνο αυτά με την μεγάλη αντίσταση, ενώ από το εξωτερικό (Πολωνία) μου ήρθαν αυτά με την χαμηλότερη. Δεν είδα όμως ουσιαστική διαφορά, η απόδοση ήταν άριστη και στις δυο περιπτώσεις.
Η δεξαμενή του χωράει 1.3 ml μετρημένα με σύριγγα. Στο πρώτο γέμισμα παίρνει 1.5 ml, αλλά στα επόμενα πάντα υπάρχει λίγο υγρό από δω από κει, και με τα 1.3 γεμίζει. Για σύγκριση με κάτι πιο γνωστό, μετρημένος με σύριγγα και ο δημοφιλής CE4 παίρνει ακριβώς 1.3 ml.
«
Στα βαθειά»:
Είναι σημαντικό οταν τον γεμίζουμε, να τον κρατάμε ανάποδα, με τον θετικό πόλο (το βίδωμα της μπαταρίας) προς τα επάνω, ώστε γεμίζοντας από κάτω με υγρό, ο αέρας να φεύγει από πάνω. Αν γεμίσουμε με τον πόλο προς τα κάτω, όσο γεμίζει θα φεύγει υγρό από κάτω.
Ο τρόπος που γεμίζει και που συγκρατεί το υγρό, είναι το πρώτο μεγάλο πλεονέκτημα του. Κλείνει αεροστεγώς με μια σιλικονένια τάπα (με «μισή» τρυπούλα η οποία μόλις βγει η σύριγγα κλείνει μόνη της λόγω ελαστικότητας) με αποτέλεσμα το υγρό να μην «χύνεται» ποτέ από τον πόλο-σπείρωμα, ούτε καν να τρέχει προς το φυτίλι – μόνο όταν ρουφήξεις θα τροφοδοτηθεί (μετά την τζούρα βλέπεις πάντα μπουρμπουληθράκι αέρα να βγαίνει από τα φυτίλια). Αυτό σημαίνει μηδέν διαρροές, μηδέν μπουκώματα-μπουρμπουλήθρες.
Δυστυχώς, το μεγαλύτερο πλεονέκτημα είναι και το μεγαλύτερο …ελάττωμα του, μιας και αναγκαστικά γεμίζει με σύριγγα, πράγμα που αποτρέπει πολλούς (ιδίως καινούριους) ατμιστές να το δοκιμάσουν…
Το δεύτερο μεγάλο πλεονέκτημα του είναι το κεραμικό κουπάκι και ο «θάλαμος» ατμοποίησης, που αποδίδουν καταπληκτικά την γεύση δίνοντας συγχρόνως πλουσιότατο ατμό! Η ατμοποιήση γίνεται στο κάτω μέρος, το κεραμικό κουπάκι κλείνεται από μια καμπανούλα αεροστεγώς, αφήνοντας δυο τρυπούλες για έξοδο των φυτιλιών. Ο ατμός ταξιδεύει αρκετά μέχρι το επιστόμιο, με αποτέλεσμα να κρυώσει και να αποβάλλει όλη την «κάψα» της ατμοποίησης, και να δώσει άθικτη όλη την γεύση του.
Στην επεξηγηματική φωτό ο CE3 (δεξιά) μαζί με τον μεγάλο του αδερφό:
Ο ατμοποιητής έχει μια δεύτερη ταπούλα πάνω-πάνω εάν θελουμε να τον ατμίσουμε ως έχει, και ένα μικρό λαστιχένιο μαύρο drip-tip, το οποίο έχει μια γεύση λάστιχου αυτοκινήτου. (Απορώ πως κάποιοι κατασκευαστές καταστρέφουν περίφημους ατμοποιητές ή καρτο, ο mega dual coil μου έρχεται στο νου, προτείνοντας τέτοια άθλια επιστόμια). Ταπούλες και λαστιχάκια έτσι κι αλλιώς πετιούνται, μιας και ο CE3 δέχεται όποιο drip tip 510 θέλουμε!
Αισθητικά, πάνω σε μοντ, κάθεται όπως κάθονται όλα πάνω στα μοντ… Ανάλογα αν είναι κουτάκι τύπου SEB ή Gripper, ή σωλήνας τύπου «υπάρχουν χιλιάδες σωλήνες», όλοι οι ατμοποιητές του εμπορίου δείχνουν κάπως.
Πάνω σε μπαταρία 510 είναι κομψότατος αλλά συνήθως μπαίνει θέμα αυτονομίας στις μπαταρίες αυτές.
Πάνω σε ego δείχνει λίγο… κατσαβίδι, πράγμα που διορθώνεται όμως με έναν κώνο ego (τον μακρύ).
Η
συντήρηση του είναι ευκολότατη, και έχει τρεις επιλογές:
1) Κάνει δύο ευρώ, όταν σταματάει να αποδίδει (και κρατάει πάρα πολύ καιρό) τον πετάμε!
2) Τον ανοίγουμε (πανεύκολα), πλυσιματάκι με ζεστό νερο την φυτιλοαντίσταση άντε κι ένα dry burn – παίρνει πέντε λεπτά και 9 φορές στις 10 γίνεται σαν καινούριος. (Στην περίπτωση της 1 φοράς στις 10 βλέπε επιλογή 1)
3) Τον ανοίγουμε (πανεύκολα), κι άμα πιάνει το χέρι μας του αλλάζουμε φυτιλοαντίσταση – υπάρχουν αρκετά ποστ περί αυτού στο νήμα
http://e-kapnisma.gr/index.php/topic,12757.0.html .
(μικρο)
Προβλήματα:
Έχει αναφερθεί κάποιες φορές (και έτυχε και σε εμένα σε δύο από τους καμμιά 20ριά που έχω ανοίξει μέχρι τώρα) αίσθηση καμένου από τις πρώτες τζούρες. Συνήθως ή τα φυτιλάκια βγήκαν λίγο πιο μακριά και στριμώχτηκαν στο τζαμάκι, και δεν γίνεται «γρήγορη» τροφοδοσία αν το υγρό είναι σκέτη vg, πράγμα που λύνεται ανοίγοντας τον (πανεύκολα) και κόβοντας τα σύρριζα, ή αν το καμένο είναι πολύ έντονο, μπορεί η φυτιλοαντίσταση να είναι πολύ κάτω και στραβά και να ακουμπάει βαθειά στο κεραμικό την κόλληση, οπότε με λίγο πείραγμα με ένα συνδετηράκι επανέρχεται.
«
Η ζωή μαζί του»:
Είναι μια ανέμελη και απολαυστική ατμίστική ζωή! Ανέμελη γιατί ξέρω ότι δεν θα στάξει, δεν θα κάνει μπουρμπουλήθρες και καλαμάκια, και δεν θα χρειαστώ μόντες και βιβιά, παρά μόνο ego μπαταρίες. Απολαυστική γιατί το ντουμάνι με τις ταπεινές ego είναι άπλετο, και η απόδοση γεύσης η καλύτερη (πολύ μακράν) από όσους ατμοποιητές εμπορίου έχω δοκιμάσει (και είναι αρκετοί) χάρη στην ατμοποίηση κάτω και στο κεραμικό και τον θάλαμο του. Αν με τρόμαξε λίγο η ιδέα του γεμίσματος με σύριγγα, το ξεπέρασα πολύ γρήγορα (και δεν φαντάζεστε πόσο τεμπέλης είμαι!). Μου παίρνει 10 λεπτά να γεμίσω 6-7, να τους ρίξω στη θήκη (ή στο τσεπάκι – είπαμε, καμία διαρροή) και να έχω άφθονο στόκ.
Σίγουρα δεν είναι για τον πρωτάρη, λόγω του γεμίσματος με την σύριγγα. Για όσους δεν θέλουν να ασχολούνται με mods και επισκευάσιμους όμως, και θέλουν έναν αξιόπιστο ατμοποιητή που να τους δίνει άφθονο ντουμάνι και (την καλύτερη) γεύση με μια απλή μπαταρία ego, ας αφήσουν για λίγο τους ατμο με αντίσταση ψηλά, και ας τον δοκιμάσουν (είναι και πάμφθηνος). Δεν θα μετανιώσουν!
Και πάλι ευχαριστώ τον φίλο KINGREECE χάριν στον οποίο βρήκα το «Άγιο Δισκοπότηρο»!