Να καταθέσω μια αιρετική άποψη...
Σαφέστατα κι είναι υπέρ στο να το ψάχνουμε... Μέχρι κάποιο σημείο, μέχρι εκεί που σταματάει η λογική...
Αυτό που θα πρέπει να μας απασχολεί, είναι το αν τα υγρά είναι νόμιμα/νομότυπα κλπ κλπ...
Οι περισσότερες εταιρείες, και σίγουρα οι σοβαρές εταιρείες έχουν υποβάλλει φάκελο με τα MSDS σε κάποια δημόσια αρχή ώστε να πάρουν κάποια άδεια.
Αυτή η όποια δημόσια αρχή έχει την τεχνογνωσία να ελέγξει εάν υπάρχει κάποιος δυνητικός κίνδυνος. Αρκετές φορές κάποια ουσία από μόνη της δεν δημιουργεί κάποιο θέμα, αλλά σε συνδυασμό με κάτι άλλο ίσως δημιουργήσει. Αυτό δεν είναι δυνατόν να το ξέρουμε εμείς και φυσικά είμαστε οι τελευταίοι που θα μπορούμε να το αξιολογήσουμε επιστημονικά, με την απλή γνώση που έχουμε... Εκτός κι αν είμαστε επιστήμονες (χημικοί, φυσικοί, τεχνολόγοι με την σχετική πειρα)...
Ακόμη κι έτσι, τα περισσότερα MSDS είναι διαθέσιμα σε όποιον τα ζητήσει... Άντε τα πήρες, τα διάβασες... Οι περισσότεροι δεν θα είναι σε θέση να καταλάβουν κι ακόμη πιο απίθανο για κάποιον να βγάλει κάποιο ασφαλές συμπέρασμα...
Από κει και πέρα, φαντάζομαι ότι όλοι μας, π.χ. παίρνουμε ψωμί από κάποιον φούρνο, όπως και φαντάζομαι ότι όλοι όσοι ψειρίζουν τόσο πολύ τα θέματα με τα υγρά, "ανακρίνουν" τον φούρναρη για τις πρώτες ύλες του και την μέθοδο παρασκευής των ψωμιων του και τις συνθήκες παραγωγής. Ομοίως και σε κάθε άλλο είδος καθημερινής κατανάλωσης...
Φαντάζομαι ότι αυτή η επιμονή του να μάθουμε ακριβώς τι μπορεί να περιέχει κάτι, είναι πολύ πιο έντονη για είδη που αφορούν μικρά παιδιά, γέρους και εγκύους...
Προσωπικά θεωρώ ότι πιθανώς έχουμε φτάσει σε λίγο περίεργο σημείο...
Η υπερβολή ποτέ δεν ήταν καλός σύμβουλος στο παραμικρό...
Στάλθηκε από το M2004J19C μου χρησιμοποιώντας Tapatalk