Μου αρέσει η σιγουριά και η αισιοδοξία μας για το μέλλον μας.
1. Αγοράζουμε σπίτι με δάνειο για 25-30 χρόνια, όντας σίγουροι ότι και θα ζούμε και θα το εξυπηρετούμε.
2. Παντρευόμαστε, όντας σίγουροι ότι θα αντέξουμε τον/την σύντροφό μας για τα επόμενα χχχ χρόνια.
3. Κάνουμε παιδιά, προεξοφλώντας ότι θα βρισκόμαστε στη ζωή, γεροί και οικονομικά επαρκείς για να τα στηρίξουμε για τα επόμενα 25-30 χρόνια.
4. Αγοράζουμε αυτ/το με 72 μηνιαίες δόσεις φυσικά γνωρίζοντας ότι και θα ζούμε αλλά και θα έχουμε εισοδήματα για να πληρώνουμε τις δόσεις.
και 5ο ) Στοκάραμε τα σχετικά με τα υγρά αναπλήρωσης για πάνω από τρία χρόνια, και φυσικά έχουμε εφοδιαστεί και με τόσα ατμιστικά είδη , από MOD μέχρι και Head coils ή σύρματα, που φτάνουν να ανοίξουμε και μαγαζί.
Μήπως είμαστε ολίγον υπερβολικοί ή αλλοιώς μήπως τα θέλει και μάς ο κ@λ@ς μας ή και αλλοιώς , που πας ρε ΚαραΜήτρο.
Και μετά μας φταίνε μόνον και αποκλειστικά, όλοι οι άλλοι. Εμείς, μόνον τα θύματα. Νομίζω
H φύση μας προγραμμάτισε να είμαστε έτσι.
1. ΔΕΝ σκεφτόμαστε το θάνατο, δεν θα κάναμε τίποτα άλλο.
2. Παντρευόμαστε γιατί... κάτι άλλο δεν αντέχεται
3. Όταν κάνουμε παιδιά, προγραμματισμένα η όχι, τι να πρωτοσκεφτούμε...
4. Μπα...
5. μπα...
Θα φανεί άσχετο, αλλά αισθάνομαι ότι πρέπει να το γράψω:
Πριν 140 λεπτά ακριβώς, γύριζα με τα παιδιά σπίτι. Ένα φανάρι (το τελευταίο) ή λάθος είναι ρυθμισμένο, ή κάποιος φωστήρας σκέφτηκε ότι πρέπει να ανάβει πράσινο κάθε 10 χρόνια. Μιλάμε για τον πιο πολυσύχναστο κόμβο στο νησί.
Περιμένοντας, κατέβασα πολλές ντουζίνες καντήλια.
Τα παιδιά δυσανασχέτησαν, δεν με έχουν συνηθίσει να ουρλιάζω και να βρίζω δυνατά (λέμε τώρα)
Τούς είπα ότι περιμένοντας σαν "χάνοι" σε ένα φανάρι, επί τετράλεπτο, σε τόσο κεντρικό δρόμο, είμαστε εύκολοι στόχοι για τον οποιοδήποτε θελήσει να περάσει με 300, σουρωμένος.
Να σημειωθεί ότι λόγω της ώρας δεν υπήρχε άλλο αυτοκίνητο πίσω μας να περιμένει, ήμαστε ακάλυπτοι σε μια μεγάλη ευθεία...
Άναψε το φανάρι, άφησα τα παιδιά και γύρισα για να μεταφέρω μια θειά.
Δεν πέρασαν 3 λεπτά, ξαναπέρασα από το ίδιο φανάρι, κατεβαίνοντας τώρα.
Τι είδα:
Δυο διαλυμένα αυτοκίνητα, ανοικτούς 4 αερόσακους, μια πόρτα στη μέση του δρόμου και πουθενά ανθρώπους.
Το τι έγινε, θα το μάθω αύριο, υποθέτω.
Γιατί τα γράφω αυτά στο "χωρίς νικοτίνη";
1. Διότι προγραμματίζουμε μικροπρόθεσμα, με βάση σκέψη, συναισθήματα, ανασφάλειες, φοβίες, την πιθανότητα να συναντήσουμε τυχαία τον κάθε ... που μπορεί να μας καταστρέψει, χωρίς ο εγκέφαλός του να καταλάβει ποτέ...
Έτσι κι εδώ. Μπερδεύονται η ανάγκη μας για νικοτίνη, η επάρκεια σε εξοπλισμό, η προφητεία για το τι μέλει γενέσθαι από πλευράς τεχνολογίας, η μαντεψιά για το πώς θα είναι η νομοθεσία όταν θα τελειώνει το στοκ - και δεν θα τελειώσουν όλα ταυτόχρονα...
2. Διότι, πραγματικά, έκλ@σ@ μέντες.
Έτσι είναι οι άνθρωποι.
Προσπαθούν να βάλουν μια τάξη, αλλά όσο τα δικά τους δεν εξαρτώνται αποκλειστικά από αυτούς, πόσες εξισώσεις να λύσει πια το κεφάλι τους...
1600 Απαντήσεις
179544 Εμφανίσεις
