Αφαίρεσα τελείως το pin της εισαγωγής αέρα, έστριψα αντίσταση με το πιο χοντρό σύρμα που έχω, 0,30mm (μου βγήκε 1,7Ohm, μάλλον έπρεπε να φτιάξω μικρότερη), ετοίμασα και σκέτη βάση 3mg (δεν είχα υπομονή να περιμένω να "ωριμάσει" κάποιο υγρό) και δοκίμασα ξανά πνευμονικές τζούρες, στα 15Watt. Κανονικές αυτή τη φορά, γιατί τις πρώτες φορές που επιχείρησα να τις δοκιμάσω από ατμοποιητή φίλου, μου ήταν τόσο "ξένη" η αίσθηση, που δεν έδωσα δεύτερη ευκαιρία.
Όμως με έτρωγε, έπρεπε κάποια στιγμή να δοκιμάσω

Έχω και τον Siren 2, δεν ξέρω ποιός από τους δύο -τέρμα ανοιχτός- είναι καταλληλότερος για πνευμονικές, διάλεξα τον hastur απλά και μόνο επειδή μου κάθεται καλύτερα αισθητικά.
Μην τα πολυλογώ, το τί γέλιο έριξα είναι απίστευτο. Ρουφούσα, ρουφούσα, ρουφούσα και τελειωμό δεν είχε

Φυσούσα τον ατμό, κι εκεί που πίστευα ότι τον είχα εκπνεύσει όλον, έβγαζα κι άλλον

Στην αρχή ένιωσα ένα γδάρσιμο/κάψιμο στο λαιμό, αλλά μετά από 3-4 τζούρες δεν το καταλάβαινα καθόλου και φυσικά ούτε χτύπημα. Βέβαια μετά από αρκετές τζούρες σε σχετικά συντομο χρονικό διάστημα, αισθάνθηκα να έχω κάνει λίγο κεφάλι και το παράτησα...
Αυτό που μου έκανε εντύπωση -και για αυτόν το λόγο γράφω αυτό το ποστ- είναι ότι κατάλαβα την γεύση της σκέτης βάσης.
Δεν ξέρω αν αυτό οφείλεται στον ατμοποιητή, ή απλά στην τεράστια ποσότητα ατμού που παράγεται και εισπνέουμε με τις πνευμονικές τζούρες,
αλλά θα φτιάξω και λίγο soho να δοκιμάσω.
Δεν νομίζω ότι είναι το δικό μου στυλ ατμίσματος, αλλά θα το δοκιμάσω.
Πάντως ο ατμοποιητήςχωρίς το pin εισαγωγής αέρα και με τις σωστές αντιστάσεις, σίγουρα κάνει και για πνευμονικές.