Όταν πρωτοδοκίμασα το relax στο μαγαζί με ένα άθλιο clearomizer (αυτή τη φορά δεν είμαι off-topic, θα δείτε...) κατάλαβα ότι βρήκα ΤΟ υγρό μου. Δυστυχώς όταν πήγα σπίτι και το έβαλα στον δικό μου ατμοποιητή ο καφές ήταν άφαντος. Το δοκίμασα σε άλλον ατμοποιητή, τα ίδια. Για να μην τα πολυλογώ, σε όποιον ατμοποιητή και να το δοκίμασα το relax είχε γίνει ένα supreme χωρίς την καρύδα. Από τότε έχουν περάσει κοντά δυο χρόνια νομίζω και αρκετές φορές το έχω ξαναδοκιμάσει (και σε DIY) μπας και ξαναβρώ τον πολυπόθητο καφέ, χωρίς επιτυχία όμως. Όλο αυτό το διάστημα έχω βρει (και κυρίως φτιάξει) πολλά υπέροχα (για τα δικά μου γούστα) υγρά και θα ‘λεγε κανείς ότι δεν είχα και ιδιαίτερους λόγους να το πολυψάχνω πια αφού ήμουν υπερ-καλυμμένος από υγρά. Υπήρχε όμως πάντα στο πίσω μέρος του μυαλού μου εκείνη η υπέροχη αίσθηση της πρώτης τζούρας relax και με τσίγκλαγε...
Ώσπου μια Παρασκευή απόγευμα αποφάσισα να πάω στο Atmistique για προμήθειες (lemon tart, white castle, κλπ ωραία). Μόλις μπήκα μέσα μου ήρθε η ίδια υπέροχη (και πιο υπέροχη ακόμα) μυρωδιά του relax από δύο χρόνια πριν. Ήταν το Ηoly Coffee που άτμιζε ο Τάσος με το billet box και τον doggy (τον καλό doggy!). Φυσικά και το δοκίμασα και ενθουσιάστηκα και το αγόρασα χωρίς πολλά-πολλά. Ήθελα να φύγω γρήγορα για να το φτιάξω αλλά είμαι ευγενής άνθρωπος και κάθισα να πούμε δυο κουβέντες με τα παιδιά και τον Λαγουδάκη (ήταν κι αυτός εκεί... και το πετσετάκι του...αλλά φεύγω απ΄ το θέμα μου...άλλη φορά θα σας πω για το πετσετάκι του Λαγουδάκη...και το υγρό μωρομάντηλο του BigSur…και κλείνω αυτή την παρένθεση που γίνεται επικίνδυνα μεγάλη...). Όταν μετά από κάνα δίωρο έφτασα σπίτι έφτιαξα αμέσως ένα 50μελο και αποφάσισα πως θα το αφήσω να ωριμάσει τουλάχιστον 20 μέρες κι ας λένε ότι θέλουν όλοι (κι ας ήταν το υγρό που δοκίμασα στο μαγαζί φτιαγμένο την προηγούμενη). Και περίμενα υπομονετικά...
Προχθές το απόγευμα η υπομονή μου εξαντλήθηκε και αποφάσισα ότι δεν θα περιμένω 20 μέρες, 19 είναι αρκετές. Το υγρό μπήκε σε φρεσκοπλυμένο unfollow (με στήσιμο που αρέσει σε μένα αλλά όχι σε σας...) και έγινε η δοκιμή. Έκσταση! Όσο πρέπει γλυκό, όσο πρέπει πικάντικο, με καλή ισορροπία ανάμεσα στα συστατικά (κρέμα και ζύμη) αλλά με κυρίαρχο έναν υπέροχο espresso macchiato! Ένα άλλο καλό που έχει το υγρό είναι το ότι είναι σχετικά καθαρό. Δεν το χρησιμοποιώ τόσο καιρό βέβαια για να έχω αποκρυσταλλωμένη άποψη, αλλά πάντως δεν έχει καμία σχέση με την πίσσα και την δυστυχία του relax. Έχω ατμίσει περί τα 12ml και τα βαμβάκια είναι σχετικά καθαρά, το ίδιο και το σύρμα. Με το relax στα 6ml ήθελες service...
Ξέρω, θα μου πείτε ότι κάθε τρεις και λίγο ενθουσιάζομαι με κάποιο υγρό και μετά από μερικές μέρες το αδειάζω στον νεροχύτη. Εδώ όμως είναι σοβαρά τα πράγματα, δεν παραμυθιάζομαι. Έφτιαξα ήδη και το υπόλοιπο άρωμα και την Δευτέρα νωρίς το πρωί θα πάω να στοκάρω πριν το αδειάσετε το μαγαζί και δεν έχω τι να ατμίσω εγώ μετά (που λέει ο λόγος...).
Next stop, Holy Cannoli. Τι; Μόνο ένα άρωμα θα έφτιαχνα;
ΥΓ. Απολαμβάνοντας το νέο αγαπημένο μου υγρό, έπεσα πάνω σε ένα ποστ του netpoet και άλλο ένα του pugsang που μίλαγαν για το Latte της Λάμδα. Ο pugsang μάλιστα κάνει ευθεία σύγκριση ανάμεσα στα δύο υγρά και αποφαίνεται υπέρ του Latte. Δεν θα αγιάσω... Και δεν έχω άλλα ντουλάπια στο σπίτι...
ΥΓ2. Είχα ξεχάσει πόσο ωραίο υγρό είναι το jesus! Πολύ του γούστου μου είναι τελικά τα egoist...
265 Απαντήσεις
11386 Εμφανίσεις
