Λίγα λόγια για τον ΤΑΕ 23mm ( εντός του απόηχου των πρόσφατων κωμικοτραγικών γεγονότων )
Στα της εμφάνισης και της αίσθησης, κάποιος που έχει χρησιμοποιήσει ατμοποιητές του Θανάση ( imeo ), εύκολα θα αναγνωρίσει το σχεδιαστικό του αποτύπωμα. Ένα αποτύπωμα "μοναδικότητας" για τα δημιουργήματά του, από το 2012 και μετά.
Με το γυαλιστερό φινίρισμα δεν τα πάω καλά ( το αποστρέφομαι, για να είμαι ειλικρινής ). Νομίζω πως κάνει "ακριβά" αντικείμενα να δείχνουν "φτηνά", χωρίς να τους αξίζει κάτι τέτοιο ( όλα αυτά τα αστραφτερά, μου δημιουργούν συνειρμούς σχετικούς με χρυσά δόντια, χρυσές καδένες και εικονίσματα σε πανηγύρια ). Επέλεξα τον βουρτσισμένο/matt ( δεύτερο χέρι ).
Μεγάλος ατμοποιητής - κατηγορία μεγέθους: "Ρόπαλα" ( σαν τον Skyline, τον Hussar, τον Kayfun 5 ή τον SQuape X [dream], ένα πράμα ). Δεν τα προτιμώ τα ρόπαλα - έχουμε τσακωθεί. Αλλά για κάποια ελάχιστα, βάζω λίγο νερό στο κρασί μου. Για το innovation, βασικά.
Εργονομικά, είναι σωστός. Όλα βιδώνουν, συνεργάζονται και στέκουν όμορφα. Όχι όμως όπως στα βαριά "γερμανικού τύπου" στιβαρά μέταλλα. Το μόνο τμήμα του που αποπνέει αυτού του είδους τη στιβαρότητα, είναι η βάση. Τα σπειρώματα "ψιλοτραγανίζουν", αλλά πάντα το έκαναν αυτό τα σπειρώματα imeo ( ίσως το 304; δε κατέω ).
Σοπωδήποτε, άμεση βελτίωση χρειάζονται όλες οι κοφτερές εξωτερικές ακμές που έρχονται σε επαφή με τα δάχτυλα! Ειδικά αυτές των παραθύρων του τανκ ( και οι εισαγωγές αέρα, επίσης ). Το refilling cap, σαν κάτι να 'θελε για να βελτιωθεί το "πιάσιμο", αλλά και τι ακάμς αμ πεις...
Η χάραξη GG, ανάμεσα στα παράθυρα του τανκ, δεν με ενθουσιάζει. Θα προτιμούσα, αντί για αυτή, τη χάραξη των "φτερών" πάνω στη standard καμπάνα, όπως χαράχτηκαν και στην extra ( την τρουλοειδή ). Αφενός νομίζω πως θα ήταν μία αισθητική αναβάθμιση, και αφετέρου ένα οπτικό βοήθημα για την ρύθμιση εισαγωγής υγρών ( πολύ καλύτερο από το κυνήγι γραμμάτων, κάτω από το επιστόμιο ). Εξάλλου θεωρώ πως τα "φτερά" είναι η "σφραγίδα" του Θανάση και, κατά την προσωπική μου άποψη, δεν πρέπει να λείπουν από κανένα προϊόν του.
Η συσκευασία είναι λιτή, χωρίς φανφάρες, πράγμα που δεν με χάλασε καθόλου ( έχω δει παρόμοιες, ή και λιτότερες, συσκευασίες σε ακριβότερους ατμοποιητές της αλλοδαπής ). Το μόνο που μου έλειψε από τα περιεχόμενα, είναι ένα extra τζαμάκι. Εντάξει, καταλαβαίνω την προσπάθεια για τον περιορισμό του κόστους, αλλά, βρε imeo, τον έλυσα, τον μούλιασα, τον ξέπλυνα, έπεσε το τζαμάκι, έσπασε, είναι Κυριακή, είμαι στας Σέρρας. What now?
Στα της χρήσης, ένα ακόμη προϊόν του Θανάση. Όλα μοιάζουν γνώριμα, με τη χαρακτηριστική απλή πολυπλοκότητά τους. Δυσκολεύομαι να αντιληφθώ πως μπορεί να σε παιδέψει το στήσιμο, χρησιμοποιώντας το Connection ring ( το οποίο παρέχεται δωρεάν από την FabVape, με κάθε νέα αγορά ΤΑΕ ). Κλείνεις υγρά, ξεβιδώνεις τη βάση, αφαιρείς το ντεκ, το κουμπώνεις στο Connection ring, βιδώνεις πάνω του τη βάση, στήνεις αντίσταση, μετράς, dry burning αν θες, έτοιμος. Ένα κομμάτι κέικ, όπως λένε και οι σκωπτικοί.
Coils έως Ø3mm, χωράνε στο ντεκ άνετα ( απλά σύρματα μέχρι και 0.50mm - για τα "περίτεχνα" δυσκολεύει το πράμα και πρέπει να μειωθεί η διάμετρος ). Στα 0.40mm/ Ø2.5-3mm/0.70-0.80Ω/16-18W και 0.32mm/ Ø2.5mm/1.1-1.2Ω/12-14W, βρήκα αυτό που μου άρεσε ( ΚΑ1 & Νi80 ). Η τοποθέτηση του βαμβακιού, αν και φαίνεται γελοιωδώς εύκολη, θέλει την προσοχή της. Αφενός με την ποσότητα ( ανάμεσα στο πολύ ή λίγο βαμβάκι, προτιμήστε το λίγο ) και αφετέρου με τον χώρο του ντεκ που θα καλυφθεί από τις άκρες του ( έχετε πάντα φορεμένο κάποιο πιν κατά τη διάρκεια της διαδικασίας - μετά, αν θέλετε, αφαιρέστε το ). Οι βίδες είναι "κάπως" και σχεδόν ακατάλληλες για πολύ χοντρά και "περίτεχνα" σύρματα ( ένα νουμεράκι μεγαλύτερες από αυτές των Kayfun mini V3 & Prime ). Μόνο η λύση της "γυροβολιάς" θα σας επιτρέψει να προχωρήσετε με τα νεύρα σας ελεγχόμενα.
Στο πακέτο που αγόρασα από τον καλό και συνονόματο Θεσσαλό, εκτός από τα πινς των 1.5 & 2mm ( τα οποία περιλαμβάνονται στην αρχική συσκευασία ) υπήρχε και αυτό του 1mm. Ειλικρινά, παρότι κυρίως mtl ατμιστής, δεν μπόρεσα να αισθανθώ την προσφορά τού συγκεκριμένου πιν σε απόλαυση ( τρομάζω όταν σκέφτομαι το 0.8mm, το οποίο διατίθεται πλέον κατόπιν παλλαϊκής απαίτησης των απανταχού hardline mtl fans ). Ρε παιδιά, αυτό είναι σαν να προσπαθείς να ρουφήξεις γρανίτα με καλαμάκι freddo espresso! Προσωπικά, με δυσκόλεψε και αυτό του 1.5mm. Μέχρι να προμηθευτώ τα πινς των 2.5, 3 & 3.5mm, χρησιμοποιώ κυρίως αυτό των 5mm, δηλαδή δεν χρησιμοποιώ πιν. Αρκετά αεράτο, αλλά μπορώ να ατμίσω. Έχει, όμως, το θεματάκι του...
Δύσκολα θα γλιτώσετε τις διαρροές. Το "πηγάδι" που χάσκει στον πάτο του ντεκ, χωρίς το χείλος προστασίας που προσφέρουν τα πινς, αργά ή γρήγορα θα αφήσει κάποια ποσότητα υγρού να περάσει στο collector tank. Και όσο ο ατμοποιητής βρίσκεται σε όρθια θέση, ή γέρνει ελαφρώς, no problemo. Όταν όμως γείρει αρκετά ή ξαπλώσει, ανάλογα με την ποσότητα υγρού που θα έχει συγκεντρωθεί στο collector tank, ανάλογα θα λερώσετε και τα χέρια σας, την τσέπη σας, το κάθισμα του αυτοκινήτου, το καλό τραπεζομάντηλο ( γ@μώ την ατυχία μου ). Δεν μασάμε όμως! Μαζί με κάθε γέμισμα, καθαρίζουμε και το collector tank ( τη βάση, δηλαδή ). Αντιθέτως, με φορεμένο κάποιο πιν, είναι ένας από τους στεγανότερους RTA που έχουν περάσει από τα χέρια μου - ένα καθαρισματάκι, άπαξ ημερησίως, νομίζω πως είναι υπεραρκετό ( και θα μου πεις, για πόσα ml καύσιμο, ρε φιλαράκι; 8-10 ). Κατά τα άλλα, η τροφοδοσία του είναι υποδειγματική και αδιάλειπτη ( ξεκινήστε έχοντας ανοιχτές τις θυρίδες τροφοδοσίας κατά το 1/3 περίπου, και ρυθμίστε ανάλογα με την ρευστότητα του υγρού ). Επάξια παίρνει μια θέση δίπλα σε CloudOne, Skyline και Kaviro.
Από κατανάλωση, στραφείτε και σε DIY υγρά. Ο ατμοποιητής πίνει ( με μέτρο όμως, όχι σα τον αλκοόλα τον Skyline ). Με συντηρητικά set-up, συμμαζεύεται κάπως ο καταπιώνας, αλλά δεν συμμερίζομαι ακριβώς την άποψη που υποστηρίζει πως την κατανάλωση την καθορίζει το set-up, και μόνον. Έχουν περάσει από τα χέρια μου μερικές δεκάδες ατμοποιητών, και έχω αποκρυσταλλώσει άποψη από μερικές ντουζίνες πειραματισμών. Πανομοιότυπο set up σε διαφορετικούς ατμοποιητές, μου έχει δώσει διαφορά κατανάλωσης έως και 40-50%, στο ίδιο υγρό, στα ίδια watt, με την ίδια συχνότητα χρήσης! Προφανώς το set-up, και ιδιαίτερα ο τύπος σύρματος, έχει σημαίνοντα ρόλο, αλλά σίγουρα δεν είναι μόνο αυτό. Πιστεύω πως έχει να κάνει και με το μέγεθος του ντεκ, και με το μέγεθος της καμπάνας, και με το μέγεθος της καμινάδας, με τον συνολικό όγκο του χώρου ατμοποίησης εν γένει, αλλά και με την τεχνική τροφοδοσίας τής κάθε μιας υλοποίησης ξεχωριστά. Προσωπική άποψις, ok;
Φτύσιμο προς τα πίσω ( spit back ): Δεν ξέρω αν φταίω εγώ, αλλά έχει. Και μετά, αναρωτιέμαι: Για ποιον λόγο μπορεί ο κατασκευαστής να διέθεσε τον ΤΑΕ με επιστόμιο που ενσωματώνει τεχνολογία "spit back protection"? Και μετά, πίνω μια ρακή. Με microcoil η κατάσταση βελτιώνεται αισθητά, με την οποία συνέπεια έχει όμως αυτό στην απόδοση της γεύσης. Πάραυτα, ό,τι drip tip και αν δοκίμασα ( ψηλό/κοντό, ξανθό/μελαχρινό, αδύνατο/χοντρό ), η ποσότητα υγρού που φτάνει, ώρες ώρες, στο στόμα είναι αξιοσημείωτη. Για εμένα, το δικό του drip tip είναι προς το παρόν μονόδρομος, τουλάχιστον για αντιστάσεις με ανοιχτές σπείρες. Σαφέστατα κόβει από αέρα ( αυτό δεν με ενοχλεί, όσο χρησιμοποιώ ακόμη το "αόρατο" πιν των 5mm ) και από γεύση. Αλλά ατμίζεις στεγνά.
Σε mtl mode, έχει και gurgling. Συχνούτσικα. Οι γρήγορες λύσεις, δύο: 1. Τίναγμα του ατμοποιητή προς τα κάτω, με κοφτή κίνηση ( παιδιά μεγαλώσαμε, θερμόμετρα τινάξαμε ), 2. Μακρόσυρτη και ήπια κούφια τζούρα ( αυτή η λύση, δεν είναι πάντα λύση ). Επίσης, μην πέφτετε χαμηλά σε watt ( για τα δεδομένα της κάθε αντίστασης ), γιατί η ανεπαρκής ατμοποίηση δεν βοηθά. Το φαινόμενο είναι πολύ πιθανόν να μετριάζεται, ή και να εκλείπει, στα μεγαλύτερης διαμέτρου πινς ( 2.5, 3 & 3.5mm ) - θα το ξέρω σύντομα.
Ο ήχος του ( φορώντας κάποιο πιν με υπόσταση ) είναι, πως να το πω; Απόκοσμος; Υπόκωφος; Ολίγον creepy; Πώς κόβουν τις συχνότητες που ακούς, οι απότομες υψομετρικές μεταβολές; Αυτό ακριβώς! Το φαινόμενο εντείνεται με την τρουλοειδή καμπάνα και τον τεράστιο θάλαμο ατμοποίησης που δημιουργεί, αλά λίμνη Μελισσάνη. Με το αόρατο πιν, ο ήχος είναι μια χαρά - ακούω όλες τις συχνότητες.
Το "χτύπημα" του TAE είναι δυνατό! Είναι τέτοιο το ξάφνιασμα από τις πρώτες τζούρες, που νομίζεις πως κάτι έχεις κάνει λάθος. Έσταξα λίγο 10άρι Castle Long και με ζόρισε! Ακόμη και τα 6άρια υγρά αποκτούν αντρίκια χαρακτηριστικά ( ειδικά στις τζούρες που ξεκινάνε την ημέρα ). Ένα 3άρι υγρό, το οποίο είχα από φίλο, καταναλώθηκε ευχάριστα. Μεταξύ μας, στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε, βάζοντας έναν τέτοιο ατμοποιητή σε καθημερινή υπηρεσία, θα δεις το απόθεμά σου σε νικοτίνες να μεγεθύνεται ευχάριστα.
Το refilling είναι πανεύκολο, τεχνικά μιλώντας. Κλείνεις υγρά, ανοίγεις καπάκι, γεμίζεις ( ακόμη και με ποτήρι, όπως ο Θανάσης ), κλείνεις καπάκι, ανοίγεις υγρά, ατμίζεις. Αλλά... Ο έλεγχος της στάθμης του υγρού δεν είναι καθόλου εύκολος για εμάς, τα πρεσβυωπικά και χορτασμένα απο ζωή παλικάρια. Θα γίνει φίλος με τα γυαλιά σου και τους καλά φωτισμένους χώρους. Ένα ολόσωμο γυάλινο τανκ ( Skyline τύπου ), θα ήταν εξαιρετικό βοήθημα, αλλά προφανώς θα τον μεταμόρφωνε σε "κάτι άλλο". Πάντως, σαν extra επιλογή, προσωπικά δεν θα με χαλούσε ( ούτε αισθητικά ).
Στα της χωρητικότητας, εδώ έχουμε να κάνουμε με μία έντιμη δήλωση/προδιαγραφή. Το ρεζερβουάρ του ατμοποιητή ( με την standard καμπάνα ) βάζει 4 πραγματικά ml. Με την τρουλοειδή καμπάνα, τα δεδομένα αλλάζουν: 3ml max και πολύ οριακά ( λογικό ).
Παρ' όλα όσα διάβασα και είδα ( ειδικά στα διθυραμβικά video reviews ), η γευστική απόδοση του ατμοποιητή δεν δρέπει δάφνες. Θα χαρακτήριζα την γεύση του "slightly muted", όπως νομίζω έχει χαρακτηριστεί και στα αδέλφια του. Ωραία ατμίζει, αλλά του λείπει η λαμπρότητα γεύσης ενός CloudOne, ενός Skyline, ενός SQuape X [dream]. Από την πίστα πέρασαν και έφεραν κάνα δυο στροφές, τα: Skipper, Loose Canon, DK Tobacco, Castle Long, Chateu Haut, White Castle, Divine, Latte, Shellback, 3BEC, RY4 Double, RY11, RY69. Τα τριμπεκοειδή και RY based υγρά, μου τα έδωσε "θαμπά" και άτονα. Τα κάστρα, καλύτερα. Τα πιο "σκληροπυρηνικά" καπνικά, ακόμα καλύτερα. Επειδή, όμως, τα Latte και Shellback μου τα έδωσε πάρα πολύ όμορφα, έχω την εντύπωση πως η φωτεινότερη πλευρά του ατμοποιητή εμφανίζεται σε κάτι που δεν μέλλει να μάθω ( μπορεί σε φρούτα, γάλατα, τούρτες, τάρτες, κρέμες anglaise, βούτυρα, καφέδες, μπάρες δημητριακών, χαλβάδες, αλλά δεν μπορω να έχω υπολογίσιμη άποψη για αυτά - μακριά και αγαπημένοι - άντε, καμμιά εθιμοτυπική επίσκεψη μία στο τόσο, και αυτό πολύ είναι ). Εν κατακλείδι, σίγουρα θα παίξει αρκετά καλά με όλα αυτά τα σημερινά ( υπερφορτωμένα με αρώματα ) υγρά, αλλά αν αναζητήσεις τη γεύση σε χαμηλές συγκεντρώσεις αρωματικών στοιχείων, μάλλον δεν θα τη βρεις ( πχ, RY69/8% - η εμπειρία είναι σαν να ατμίζεις απλή, ωραιότατη βάση ). Για τους ορκισμένους ατμιστές βάσης, όμως, ο ατμοποιητής αυτομάτως μετατρέπεται σε εργαλείο αναφοράς ( ten points - dix points! ). Και η τρουλοειδής καμπάνα, δε βρήκα να μου προσφέρει το extra κατιτίς της σε γεύση - μάλλον τη χάλασε ( δεν είναι και παράλογο με το μέγεθος που έχει - άσε που θέλει και παραπάνω γκάζια ). Springomizers, δεν έχω χρησιμοποιήσει ακόμα, και μάλλον δεν θα.
Με TC δεν ασχολούμαι ιδιαίτερα, και για να πω τη μαύρη μου αλήθεια, δε νομίζω σε έναν τέτοιο ατμοποιητή ( με τόσα κινούμενα μέρη στα σημεία όπου χτυπά η καρδιά του ) ότι η λειτουργία σε TC μπορεί να είναι ένα από τα δυνατά χαρτιά του. Ίσως να κάνω και λάθος, χωρίς να έχω μπει καν στον κόπο, αλλά και μόνο τις βίδες που συγκρατούν το coil να μην καργάρεις τέρμα, έχεις σκαμπανεβάσματα στην τιμή της αντίστασης. Άσε που με κάθε ξεβίδωσε - βίδωσε της βάσης, σου σκάει στην οθόνη και ένα καινούργιο νουμεράκι ( στην τελευταία αντίσταση, έχω δει τιμές από 1.13 έως 1.25Ω ).
Ο δείκτης ευκολίας χρήσης του ΤΑΕ, αποτυπώνεται με υψηλό νούμερο. Πραγματικά, είναι η χαρά του τύπου που δεν θέλει να πολυασχολείται, αλλά που συγχρόνως έχει και τις απαιτησούλες του. Όλα γίνονται σε απλά ελληνικά και το λύσιμο, ο καθαρισμός, η συναρμολόγηση, είναι πραγματικά εύκολα. Ιδιαίτερα καλοδεχούμενη η δυνατότητά του ( αλά SQuape ) για το ερμητικό κλείσιμο του τανκ και του υγρού που περιέχει, ανά πάσα στιγμή, αλλά και η ταχύτατη πρόσβαση στο ντεκ, επίσης ανά πάσα στιγμή και χωρίς άγχος ( κοίτα μη σου παρασύρει η καμπάνα τα βαμβάκια, πρώτα μια στροφή ανάποδα, πρόσεχε μην πιάσουν στραβά τα πάσα... κτλ. ).
Παρακολούθησα τους ατμοποιητές τού Θανάση από τον Οδυσσέα έως τον Τηλέμαχο V2 ( ο οποίος με απογοήτευσε όσο και ο V1 ), και σταμάτησα. Επιγραμματικά θεωρώ πως ο καλύτερος ατμοποιητής του, ήταν η Πηνελόπη V3. Τον ΤΑΕ, θα τον κρατήσω; Δεν μπορώ να απαντήσω με βεβαιότητα, αλλά μάλλον ναι. Και αυτό όχι γιατί με έχει καλύψει τόσο, αλλά περισσότερο για την καλτίλα που συνοδεύει τις κατασκευές αυτού του επηρμένου ( αλλά και πολυμήχανου ) Έλληνα, που κάποτε κατάφερε να κάνει το όνομά του σεβαστό και συνώνυμο της καινοτομίας, στον μεγάλο χάρτη της παγκόσμιας ατμιστικής κοινότητας.
Τελικά, δεν ήταν και τόσο λίγα τα λόγια. Σας ευχαριστώ που διαβάσατε το σεντονάκι μου. Κι αν πάλι δεν το διαβάσατε ή το ξεπετάξατε, δεν θα στεναχωρηθώ - θα το φάω το φαΐ μου! 😃
Καλοάτμιστος στους ιδιοκτήτες του, τους νυν και τους μελλοντικούς!
298 Απαντήσεις
35924 Εμφανίσεις
