Αυτό το review ίσως να μην έχει και πολύ νόημα πια αλλά είπα να το ποστάρω πριν μετακομίσω οριστικά στο φόρουμ των ατμοσίδερων στα οποία εξ όσων γνωρίζω δεν έχει επιβληθεί ΕΦΚ. Ακόμα...
Asylum Two TasteΘυμάμαι όταν ήμουνα μικρός που μου δίνανε κάτι σιρόπια πολύ αηδιαστικά και για να γίνουν λιγότερο αηδιαστικά τους έβαζαν μέσα κάποια χημική γεύση πορτοκαλιού με αποτέλεσμα αυτά να γίνονται ακόμα πιο αηδιαστικά. Κάπως έτσι είναι και η μέχρι τώρα εμπειρία μου με τα πορτοκάλια στα ατμιστικά υγρά, με εξαίρεση το Orange Tart της Dinner Lady που μου αρέσει πολύ αλλά το εγκατέλειψα γιατί είναι εξωφρενικά μπουχτιστικό και δεν κάνεις άλλη δουλειά όλη μέρα από το να βαμβακώνεις αντιστάσεις! Εντάξει, έχω δοκιμάσει και μερικά που δεν είναι τόοοοοσο αηδία. Θυμίζουν απλώς βιταμίνες αλλά αυτή είναι η καλύτερη περίπτωση. Γι' αυτό τα πορτοκάλια γενικά με αποφεύγουν και τα αποφεύγω...
Το Two Taste το δοκίμασα χωρίς να έχω προσέξει τι ακριβώς περιέχει, μου φάνηκε καλούλι και το αγόρασα. Όταν μετά είδα ότι περιέχει πορτοκάλι σκέφτηκα να μην το φτιάξω καν και να το στείλω στον νεροχύτη (τον φίλο μου τον Μήτσο δηλαδή...), αλλά η περιέργεια μου πάντα υπερισχύει και τελικά το έφτιαξα. Τρεις εβδομάδες αργότερα το δοκίμασα και εξεπλάγην πολύ ευχάριστα! Το υγρό είναι πολύ καλά ζυγισμένο και το πορτοκάλι (τα ξύσματα από φλούδι πορτοκαλιού δηλαδή) ιδιαιτέρως διακριτικά. Θα περίμενε κανείς τα ξύσματα αυτά να πικρίζουν και να ξινίζουν δυσάρεστα το υγρό αλλά κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Αντίθετα μοιάζει σαν να έχουν αλεστεί μαζί με το κέικ ή την κρέμα που είναι το υπόβαθρο και η τελική γεύση είναι εντελώς ομογενοποιημένη. Δεν είμαι σίγουρος πως καταλαβαίνω τι ακριβώς έχω γράψει εδώ, ελπίζω όμως εσείς να με πιάνετε καλύτερα. Η ουσία είναι πως ο δημιουργός του υγρού ή την δούλεψε πάρα πολύ την συνταγή ή είναι εξοργιστικά τυχερός. Όπως εγώ στο παρκάρισμα. Είμαι τόσο απίστευτα κωλόφαρδος όταν ψάχνω θέση να παρκάρω που ενοχλούνται ακόμα και οι συνεπιβάτες μου. Να πηγαίνουν με το τρόλεϊ αν ενοχλούνται τόσο πολύ! Αλλά φεύγω απ' το θέμα μου πάλι - δεν ξέρω γιατί το παθαίνω αυτό συνέχεια...
Κέικ λοιπόν με custard και ξύσματα από φλούδι πορτοκαλιού. Αν μου έλεγες πριν από τέσσερα χρόνια ότι μια μέρα αυτό το πράγμα θα το άτμιζα, θα σου έλεγα 'α πάγαινε ρε'! Σήμερα το ατμίζω μια χαρά και λέω κι ένα τραγούδι! Και είναι και φτηνό για SnV (όλη η σειρά...). €10 το μπουκαλάκι είναι από τις πιο χαμηλές τιμές στην αγορά και φυσικά προτίθεμαι να τα δοκιμάσω όλα πλην του καπνικού φυσικά!
Αλλά...Ναι έχει και 'αλλά' που δεν αφορά το υγρό αλλά το marketing της εταιρίας. Παραθέτω μερικά αποσπάσματα από τις περιγραφές των υγρών Asylum στο διαδίκτυο (που υποθέτω πως έχουν προέλθει από τον κατασκευαστή...).
"...Πονηρό cheesecake...""...sexy βάση μπισκότου...""...Ευφυές και πονηρό...""...Εγκληματικό και νομότυπο..."Και το κορυφαίο: "...Καπνικό άρωμα με έντονο το εγκληματικό στοιχείο του παγωτού βανίλιας που πλαισιώνεται με μια αλήτικη νότα ξηρών καρπών..."Νομίζω πως έχουν περάσει οι εποχές που οι περιγραφές των όποιων προϊόντων περιείχαν φράσεις που δεν σημαίνουν
απολύτως τίποτα! Αν είχα διαβάσει αυτές τις περιγραφές πριν πάω στο μαγαζί θα είχα προτιμήσει να ξοδέψω τα αλήτικα ευρώ μου σε άλλα πιο πονηρά και sexy υγρά. Εντελώς νομότυπα δε!
Αλήτικη νότα ξηρών καρπών... Φιλάκια...