Κάλιο αργά παρά ποτέ!!!
Για ένα χρονικό διάστημα, μας είχε φάει το κεφάλι ένα κατά τα άλλα [member=13885]καλό παιδί[/member] στο vaping.gr, για ένα «καταπληκτικό, φανταστικό, τιτανοτεράστιο υγρό με γεύση pecan». Βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου, τίποτα αυτός, βράχος λέμε. Τον Οκτώβρη που βρέθηκα Αθήνα όμως, τον διπλάρωσα! Εκεί που έπινα τον καφέ μου σε γνωστό ατμομάγαζο, εμφανίστηκε πετούμενος και μου έδωσε ένα μπουκαλάκι από αυτή τη beta version. Και τι υγράρα ήταν αυτή! Όχι πολύ καιρό μετά, κυκλοφόρησε η σειρά Saints & Sinners by Abuelos, Zerobacco speaking. Μαζί με αυτό το ωραιότατο υγρό, κυκλοφόρησαν και άλλες τρεις γεύσεις. Η εταιρεία μου τα έστειλε από αρχές Νοεμβρίου, και ξανά καθυστερημένα γράφω γι αυτά. Πρέπει να πω ότι αφού κατανάλωσα την αρχική τετράδα, τα ξανατσίμπησα (από αλλού, μην ψάχνει η Zero τα αρχεία) για να γράψω επιτέλους. Τα έφτιαξα με βάση κατασκευής μου, 60/40 vg και περιεκτικότητα 1mg νικοτίνης ανά ml. Φυσικά και στα παρακάτω δεν πρόκειται να αναφερθώ σε χτύπημα και παραγωγή ατμού καθώς δεν μιλάμε για έτοιμα αρώματα και αυτές οι παράμετροι εναπόκεινται αποκλειστικά στις ορέξεις του κάθε ατμιστή.
Late Hours, Dead Rabbit 24, 2*Ni80 Coilology Alien, 3.0mm, 0.10Ω, Cotton CandyΦυσικά και θα ξεκινήσω με αυτό, καθώς πρόκειται για το διάσημο pecan. Για pecan, φουντούκι και κρέμα μας μιλά ο κατασκευαστής, και δράττομαι της ευκαιρίας να πω πως γνωρίστηκα με τα pecan. Σαν λέξη, τα είχα ακούσει αρκετές φορές μέχρι που κάτι χρόνια πριν τα βρήκα στο Βασιλόπουλο. Αγόρασα μια συσκευασία και μόλις τα άνοιξα, άρχισα να κοροϊδεύω τους αμερικάνους που αντί για ψημένα καρύδια, τα ονόμαζαν pecan. Μέχρι που τα δοκίμασα και κατάλαβα ότι κάτι παίζει. Ε, με τη βοήθεια του Γούγλη, κατατοπίστηκα πλήρως. Στο δια ταύτα! Το άρωμα από το μπουκαλάκι, είναι φανταστικό. Καταλαβαίνεις ένα μίγμα ξηρών καρπών σε κρέμα, αλλά χωρίς τα στοιχεία να ξεχωρίζουν. Θα μπορούσε να πει κάποιος ότι πρόκειται για κάτι σε εκμέκ χωρίς την κανέλα, πολύ γλυκιά μυρωδιά, ίσως «καρυδάτο» (αμυγδαλωτό με καρύδι αντί για αμύγδαλο). Πάμε να δούμε και τη γεύση.
Το πρώτο πράγμα που ξεχωρίζει κανείς, είναι η χαρακτηριστική γεύση της κρέμας Abuelos. Αυτό εξαφανίζεται αμέσως και έρχεται μια στρώση από ψημένους ξηρούς καρπούς και μια ελαιώδης αίσθηση στο στόμα, παρέα με μια γλύκα απόλυτα ισορροπημένη. Και αυτή η ψημένη αίσθηση είναι που κάνει τη διαφορά ανάμεσα στο καρύδι και το pecan. Να μην τα παραλέμε, αν δεν γνώριζα θα μιλούσα για ψημένο καρύδι. Το φουντούκι είναι αρκετά πίσω ευτυχώς και κάπου εδώ ο dripper μου ζεμάτισε, πάνω στο ξύλινο μοντάκι, μηδέν απαγωγή θερμότητας! Στην εισπνοή από τη μύτη, το φουντούκι φαίνεται λίγο περισσότερο, ενώ η κρέμα βγάζει στοιχεία που δεν μου αρέσουν και στη ρινική εκπνοή, τα αρώματα που παίρνω είναι αυτά που πήρα και από το μπουκαλάκι. Η επίγευση μένει για ώρα και δίνει την αίσθηση ενός γλυκού του οποίου το παντεσπάνι είναι φουλ στο ξηροκάρπι. Ή το έχει σιροπιάσει κάποιος με Frangelico. Δεν χρειάζεται να γράψω κάτι άλλο, το λάτρεψα από τη πρώτη τζούρα και παίζει εξαιρετικά και σε σφιχτούς ατμοποιητές. Η πρώτη μου εμπειρία ήταν σε φαινόμενο και για τους γλυκατζήδες, αυτή η εμπειρία θα είναι κορυφαία. 95/100
Angel Cry, Griffin 25+, 2*A1 Clapton 26/32, 3.0mm, 0.35Ω, Cotton CandyΟ κατασκευαστής εδώ μας μιλά για μια μηλόπιτα διαφορετική από τις άλλες. Πόσο διαφορετική άραγε? Το άρωμα από το μπουκαλάκι, είναι αυτό που λέμε μεθυστικό. Πολύ όξινο μήλο και κανέλα, πάνω σε μία βάση ζύμης. Νομίζω ότι αναγνώρισα και λίγη κρέμα, αλλά θα τα δούμε παρακάτω στη γεύση όλα αυτά.
Πράγματι, πρόκειται για αρκετά διαφορετική μηλόπιτα. Θα περίμενε κάποιος κάποια ζύμη ή μπισκότο, γλυκό μήλο και λίγη κανέλα. Αντί αυτού έχουμε μια γλυκιά κρέμα μήλου, με αρκετή οξύτητα και υπέρ του δέοντος κανέλα, με ελάχιστη ζύμη να δένει το τελικό αποτέλεσμα. Η εισπνοή από τη μύτη με επιβεβαιώνει ακόμα περισσότερο ως προς την κανέλα και την κρέμα, ενώ η ρινική εκπνοή τονίζει το μήλο και τη ζύμη. Η επίγευση μένει για ώρα και είναι μέτριας έντασης, με το μήλο να κυριαρχεί και να εναλλάσσονται στοιχεία γλυκάδας και οξύτητας, με την κανέλα πανταχού παρούσα. Φίλος στη Θεσσαλονίκη υποστηρίζει ότι είναι η καλύτερη μηλόπιτα που έχει ατμίσει. Νομίζω ότι πρέπει να μοιραστεί τη θέση μαζί με μια άλλη ελληνική κατασκευή που δεν ξέρω αν κυκλοφορεί πλέον, το Granny’s apple pie από after 8. Extra points για το διαφορετικό του πράγματος. 90/100.
Blue Spirit, Dead Rabbit 24, 2*Ni80 Coilology Alien, 3.0mm, 0.10Ω, Cotton CandyΟ κατασκευαστής εδώ μας μιλά για ζουμερό πεπόνι, εσπεριδοειδή και γλυκιά κρέμα. Αμάν με αυτή την κρέμα, όχι ότι με έχει χαλάσει μέχρι στιγμής! Το άρωμα από το μπουκαλάκι, είναι πεπόνι, τόσο καλό μάλιστα που με γυρνάει χρόνια πίσω. Ο πατέρας μου πούλαγε καρπούζια και πεπόνια τα καλοκαίρια εδώ και μπόλικα χρόνια, και όταν χρειαζόταν να ανέβω στο φορτηγό για ξεφόρτωμα, κάτι τέτοια αρώματα θυμάμαι. Πάμε να δούμε τι λέει και από γεύση.
Δηλώνω έκπληκτος! Γλυκιά κρέμα πεπόνι με ελάχιστη βανίλια, ή σούπα πεπονιού με μια μπάλα παγωτό μέσα, δεν μπορώ να καταλήξω σε ποια από τις δύο εκδοχές στοχεύει ο κατασκευαστής. Γλυκό πεπόνι σε σημείο να κοιτάω να δω αν τρέχουν ζουμιά από το πηγούνι και η κρέμα να βρίσκεται εκεί ίσα όσο χρειάζεται για να το κάνει βελούδινο και να κρύψει γωνίες και οξύτητα. Στην εισπνοή από τη μύτη το άρωμα του πεπονιού πραγματικά θυμίζει καλοκαιρινό μεσημέρι, ενώ εμφανίζεται και μια οξύτητα που στη γεύση δεν γίνεται αντιληπτή. Στη ρινική εκπνοή οι εντάσεις έχουν πέσει τελείως και το αποτέλεσμα είναι μία διακριτικά αρωματισμένη κρέμα. Η επίγευση, είναι μέτριας έντασης και διάρκειας και αφήνει στο στόμα μια γλύκα παρέα με αρώματα πεπονιού. Και πάλι, δεν μπορώ να καταλάβω αν είναι κρέμα πεπόνι, πεπόνι με κρέμα, ή σούπα πεπονιού με παγωτό. Πρέπει να έχω να ατμίσω πεπόνι της προκοπής από εποχής Vaponaute και αυτό εδώ τα έβγαλε τα λεφτά του. 93/100 με βαθμούς να χάνονται από την έλλειψη των εσπεριδοειδών που αναφέρονται στην περιγραφή.
Prodigal Son, Dead Rabbit 24, 2*Ni80 Coilology Alien, 3.0mm, 0.10Ω, Cotton CandyΚαι τώρα που έχουμε πιει τις μπυρίτσες μας, ώρα για το ζόρικο υγρό της παρέας. Ο κατασκευαστής μας μιλάει για ένα υγρό με τρία διαφορετικά είδη καπνών, ρούμι, σοκολάτα και καρύδα. Το ρούμι σε συνδυασμό με καπνό δείχνει να έχει άνοδο τον τελευταίο καιρό οπότε πάμε να το δούμε. Το άρωμα από το μπουκαλάκι έχει αλκοόλ και γλύκα. Περισσότερο θυμίζει ένα πούρο με την πρύμνη «βαπτισμένη» σε κονιάκ παρά οτιδήποτε άλλο. Ζόρικος δείχνει ο «άσωτος υιός»... Πάμε να δούμε τι λέει και από γεύση.
ΠΟΛΥ έντονη γεύση ρούμι, δυνατό και αλκοολικό χτύπημα στο λαιμό και δυνατή καπνική ένταση στο τέλος της τζούρας. Κάπως έτσι βγαίνει σε ανάλυση το αποτέλεσμα του υγρού. Αν το δούμε ολοκληρωμένα, θυμίζει καπνά τύπου oriental, με το ρούμι και τη σοκολάτα να δίνουν αυτή την «sickly sweet» αίσθηση που συνήθως παίρνουμε από το βύσσινο αυτών των υγρών. Την καρύδα δεν τη βρήκα στη γεύση, και να πω την αλήθεια θα την ήθελα ψημένη και έντονη εδώ. Στη ρινική εισπνοή το ρούμι είναι υπερβολικά έντονο, αν και ευχάριστο, και νιώθω ένα τσούξιμο, ενώ η σοκολάτα είναι το στοιχείο που ακολουθεί. Στην εκπνοή από τη μύτη, η αίσθηση είναι σαν ένα βαρύ καπνό πίπας με τη σοκολάτα να βάζει τα δυνατά της σε αυτό σημείο. Η επίγευση είναι έντονη και με μέτρια διάρκεια, και έχει σημεία από αλκοόλ, κακάο και μία φρέσκια ελαιώδη αίσθηση σαν να έχεις βγάλει πούρο από το στόμα, χωρίς όμως την ξηρότητα και το κάψιμο. Πολύ έντονο υγρό και δεν ξέρω αν θα μπορούσα να το φανταστώ σε βραδινή έξοδο. Μάλλον σε φάση χαλάρωσης εντός της οικίας, με κάποια πολύ καβουρντισμένη σκούρα μπύρα. 87/100, μου έλειψε η αίσθηση της καρύδας από το συνδυασμό.
Πολύ δυνατή προσπάθεια στον χώρο των Shake and Vape, με την εταιρεία να υποστηρίζει ότι μετά από 2-5 ημέρες το αποτέλεσμα είναι καλό. Εγώ θα συστήσω δέκα μέρες. Πολύ καλές γεύσεις, με τα γούστα μου να κινούνται στο πεπονάκι και στα ξηροκάρπια περισσότερο, το δεύτερο δοκίμασε αρκετά την αντικειμενικότητά μου πρέπει να ομολογήσω. Στα €9.00 για αποτέλεσμα 60ml, νομίζω ότι το να μην τα δοκιμάσει κάποιος, κινείται μεταξύ βαριάς αμέλειας και εγκλήματος! Το Late Hours και το Blue Spirit τα συστήνω ανεπιφύλακτα ακόμα και για τυφλή αγορά!
Αυτό και όσα έχω κατά καιρούς γράψει, μπορείτε να τα βρείτε και στο blog μου.