Έξι μήνες στο άτμισμα, πρωτάρης στον doggy. Ήρθε χτές. Κοιτιόμασταν στα μάτια. Τον έπλυνα, τον στέγνωσα, κάναμε χαρούλες. Σήμερα από το πρωί άρχισα να τον παλεύω. Η πρώτη μου αντίσταση ήταν για γκίνες, σπείρες μέσα σε σπείρες. Οκ, δεν πιέζουμε το μηχάνημα, τόπιασα. Την δεύτερη φορά στοργή και προδέρμ. Έκανα 9 σπείρες για να μου μείνουν 5 (έτσι λέει ο γιουτούμπης). Τραβάω, σπρώχνω, ξετυλίγω και μου μένουν 5 υπέροχες σπείρες. Α, Κάνθαλ 28 είναι το σύρμα (το οποίο παρεπιπτόντως είχε μπει μέσα στον κύλινδρο και έκανα εγχείρηση με κλαδευτήρι για να το βγάλω). Στήσιμο: το γέλιο της αρκούδας. Τι να σου κάνουν δυο αριστερά χέρια! Άχρηστα λέμε, κανα τέταρτο το πάλευα. Στο τέλος, όλα καλά... μόνο που μέσα στη μάχη έμειναν 4 σπείρες -ωραίες όμως. Μια χαρά, δεν το έχω με τις επαναλήψεις.
Βαμβάκι. Fiber Freaks Cotton Blend Pads 02. Αυτό. Κόβω μια λωρίδα στο μακρύ του, 1 εκατοστό περίπου. Ξανά έρωτας, κοιτιόμασταν για κάμποση ώρα. Πήγα να το στρίψω γλυκά-γλυκά όπως μου έδειξε ο Πάνος από το μαγαζί. Τζίφος. Τελικά το χώρισα στα δυο και είδα φώς. Στρίβω, το περνάω, το κόβω, το αφρατεύω. Το να το περάσω από κάτω δύσκολο, ταλαιπωρήθηκα λίγο (όταν το ποτίζεις όμως είναι ευκολάκι αλλά "στερνή μου γνώση...").
Ξεχνάω τον μάστορα στο γιουτούμπ, πατάω fire χωρίς πότισμα, καίω βαμβάκι. Επανάληψη. Μεγάλη μπουκιά φάε, που λένε.
Περνάω ξανά βαμβάκι, ρίχνω υγρό, πατάω φαιρ: 0.86 γράφει το μαραφέτι. Ξεκινάω από τα 10 βατ στο τέλος καταλήγω στα 12 γιατί παραπάνω στα 14-15 ο ατμός είναι ζεστός. Στην αρχή γεμίζω μισό τανκάκι. Μια χαρά. Βαμβακίλα και να έχει, οι γευστικοί μου κάλυκες είναι πρωτόγονοι, κάτι σαν να νοιώθω αλλά δεν είναι για να το κάνω ζήτημα. Εκείνο που πρόσεξα πρώτα-πρώτα είναι το πόσο μεταξένια είναι η αίσθηση του ατμίσματος, ο Ναυτίλος και ο Κ3 έχουν μια τραχύτητα που μόνο με αντιπαράθεση μπορείς να την διακρίνεις. Όχι ότι είναι κακό, σαν διαφορά το λέω.
Μετά από τρίωρο αποφασίζω να γεμίσω μέχρι πάνω. Κουμπώνω και βλέπω δάκρυ από την τρύπα του αέρα. Βγάζω, φυσάω το ντριπτιπ πάνω στο χαρτομάντηλο (αλλαγμένο όχι της μάνας του) και ξερνάει σε κάθε φύσημα. Μετά από αυτό μπουρπμουλήθρες για πέντε-δέκα παφ κι ύστερα ξανά σταθερότης.
Δεν είμαι να ρωτάω τι λάθη έκανα. Φοβάμαι όμως να τον πλαγιάσω, είναι μεγάλες οι τρύπες της τροφοδοσίας που βλέπω. Κι έχω κάνει και καφέ να τον απολαύσω.
Υ.Γ. Φυσικά, η σκυλίτσα μου δεν κάθετε μέχρι κάτω στο πίκο, βλέπω χαραμάδα. Και, η τρύπα του αέρα όταν τον βιδώνω πάει και κάθεται μπροστά στο καπάκι της μπαταρίας. Μετά από όλα αυτά, μια χαρά είναι ο doggy...:Ο)