Η Συνέντευξη ΤύπουΤι μου άρεσε:Με δυσκολία κρατιέμαι να μην αρχίσω να γράφω σελίδες επί σελίδων για κάθε έναν χωριστά. Αναφέρομαι φυσικά στους έξι αλλά και σε όλους τους άλλους που βοήθησαν ουσιαστικά για να ολοκληρωθεί αυτή η συνέντευξη με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Και να μεταδοθεί και ζωντανά από το διαδίκτυο! Σοβαρά μιλάμε;
Απίστευτο! Αν μου το ‘λεγαν ένα μήνα πριν θα έλεγα να αφήσουμε τις σαχλαμάρες και να ασχοληθούμε με τα εφικτά. Μπράβο!
Ξέρω καλά πόση αγωνία είχαν για την έκβαση του όλου εγχειρήματος. Κι όλοι εμείς οι απέξω την ίδια αγωνία είχαμε. Εκ των υστέρων αποδείχθηκε πως δεν υπήρχε κανένας λόγος για καμία ανησυχία. Τα έβγαλαν πέρα άριστα σαν δουλεμένοι επαγγελματίες, τόσο καλά που ίσως θα έπρεπε να σκεφτούν μια αλλαγή στη σταδιοδρομία τους. Εδώ σοβαρολογώ απολύτως – τα αστεία τα έγραψα χθες, στο chat. Ξανά μπράβο ωραίοι και ωραία μου!
Φυσικά και θα ήθελα να έχω ακούσει περισσότερα από τους έξι. Αλλά αντιλαμβάνομαι πως υπήρξε ένας σχεδιασμός που έπρεπε να ακολουθηθεί σχετικά πιστά. Κι αν κάτι θετικό βγήκε από αυτή την ιστορία ήταν νομίζω μια κάποια μεταστροφή της αρχικής κακοπιστίας ορισμένων δημοσιογράφων ίσως όχι σε θετική προδιάθεση, σίγουρα όμως σε ένα κάποιο ενδιαφέρον με πολλά ερωτηματικά. Μπορεί να είναι λίγο αυθαίρετο αυτό το συμπέρασμα αλλά στη δουλειά μου δεν μπορώ παρά να εμπιστεύομαι την διαίσθηση μου συνεχώς...
Τι δεν μου άρεσε:Ξέρω. Ήταν δύσκολη η ώρα και η μέρα. Ντάλα μεσημέρι κάποια Τρίτη του Ιουλίου στο κέντρο της Αθήνας. Παρόλα αυτά όμως, ήλπιζα σε μια πιο μαζική συμμετοχή σε κάτι που αφορά όλους μας. Είχα ενημέρωση για τις δηλώσεις συμμετοχής αλλά πίστευα πως έστω και την τελευταία στιγμή θα έχουμε μια πιο αξιοπρεπή παρουσία ατμιστών. Φευ...
Με παραξένεψε επίσης και τελικά με λύπησε η ηχηρή απουσία πολλών πολύ παλιών μελών του φόρουμ. Δεν αναφέρομαι σε ανθρώπους που είναι ανενεργοί εδώ και καιρό και μπορεί να έχουν σταματήσει και το άτμισμα ή να έχουν βρει τις άκρες τους και να μην χρειάζονται το φόρουμ όπως εγώ και πολλοί άλλοι σαν κι εμένα ή απλώς να έχουν ξαναγυρίσει στο τσιγάρο (ελπίζω όχι). Μιλάω για μέλη ενεργότατα και λαλίστατα επί παντός επιστητού πλην του νομοσχεδίου για το άτμισμα, του ψηφίσματος του άλλου Κώστα στο avazz, της επιστολής του Κώστα στον πρωθυπουργό και τελικά της συνέντευξης τύπου. Και δεν συζητάω για φυσική παρουσία στον χώρο της συνέντευξης. Δύσκολη η ώρα και η μέρα κλπ, τα είπαμε αυτά. Μιλάω για μια από πληκτρολογίου έστω συμπαράσταση στην όλη προσπάθεια και κυρίως στους έξι που εκτέθηκαν θυσιάζοντας την ανωνυμία τους και την cool άνεση του όποιου avatar.
Θα επιθυμούσα τέλος μια πιο έντονη παρουσία των νεότερων γενιών. Όσο καιρό ανήκω σ’ αυτό το φόρουμ, έχω γνωρίσει και online αλλά και από κοντά εξαιρετικά αξιόλογα νέα μέλη και είναι πεποίθηση μου πως θα μπορούσαν να βοηθήσουν ουσιαστικά. Δεν ξέρω γιατί επέλεξαν να απουσιάσουν. Ίσως είναι (σίγουρα είναι) πιο πιεσμένοι επαγγελματικά από εμάς τους μεγαλύτερους. Ίσως όμως και να αισθάνθηκαν πως η όλη προσπάθεια ήταν μια θνησιγενής κίνηση κάποιων μεσηλίκων που και κανένα αποτέλεσμα δεν θα φέρει αλλά και δεν τους έχει συμπεριλάβει. Μπορεί να έχουν δίκιο. Ελπίζω πως δεν έχουν...
Από δω κι εμπρός:Η συνέντευξη είναι πια παρελθόν. Πιστεύω πως καλό θα ήταν να αρχίσουμε πολύ σύντομα να σκεφτόμαστε το επόμενο βήμα. Γιατί πρέπει να υπάρξει επόμενο βήμα. Δεν ξέρω ποιο θα είναι αυτό, ούτε καν ποιο
πρέπει να είναι αυτό. Έχει όμως δημιουργηθεί μια καταπληκτική δυναμική που είναι κρίμα να ξεθυμάνει και τελικά να μην αφήσει τίποτα πίσω της, ούτε καν σαν παρακαταθήκη. Γι’ αυτό ας χρησιμοποιήσουμε το νήμα αυτό (ή κάποιο άλλο, νέο...) για να καταθέσουμε τις ιδέες μας και να επεξεργαστούμε τον τρόπο υλοποίησης τους. Τα πρόσωπα τα έχουμε ήδη βρει...
ΥΓ. Εγώ επιμένω να λέω πως ότι κάνουμε δεν το κάνουμε για μας αλλά για τον σημερινό καπνιστή, τον δυνητικό αυριανό ατμιστή. Ο
papoys με την παρουσία και την όλη στάση του με επιβεβαιώνει πανηγυρικά!
ΥΓ2. Όπου αναφέρω για τους έξι, θα έπρεπε να αναφέρω για τους έξι + έναν. Όπου ένας είναι ο δικός μας
takkat. Παράληψη μεγάλη. Ζητώ ταπεινά συγγνώμη...