ΕισαγωγήΜία νέα προσπάθεια ελληνικού κατασκευαστή, έρχεται να μας δώσει νέες επιλογές στα υγρά αναπλήρωσης. Πρόκειται για τη σειρά Follow the White Rabbit, της Vapesin. Η τιτλοφόρηση της σειράς, προφανώς προέρχεται είτε από την Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων, είτε από τη γνωστή ατάκα της Trinity προς τον Neo στο πρώτο Matrix. Περιλαμβάνει 5 υγρά, όλα βασισμένα στο γευστικό προφίλ πασίγνωστων και πανάκριβων υγρών αναπλήρωσης, τα οποία ο κατασκευαστής έχει αποδώσει με το δικό του στυλ. Έχουν αναλογίες 60-40 VG-PG και διατίθενται σε περιεκτικότητες 0, 3, 6, 9, 12, και 18mg νικοτίνης. Διαθέσιμα σε συσκευασίες των 10ml προς €5.90, των 30ml προς €10.90 και του Sample Pack το οποίο περιέχει και τα πέντε υγρά σε συσκευασίες των 10ml προς €24.90. Ένα τέτοιο παρέλαβα κι εγώ, σε συσκευασία υπερπαραγωγή, και ιδού τα φωτογραφικά ντοκουμέντα για την απόδειξη:
Από ότι μας λέει η εταιρεία, τα υγρά κατασκευάζονται με υψηλής ποιότητας ιταλικά και αμερικάνικα αρώματα, χωρίς να γίνεται κάποια αναφορά στις βάσεις. Μην περιμένετε να μαντέψω, εκτός αν είναι κραυγαλέα η γεύση της βάσης, δεν έχω φτάσει ακόμα αυτό το level. Μας λέει επίσης ότι τα αρώματα αυτά δεν περιέχουν διακετύλιο, ακετοϊνη ή ακετυλοπροπιονύλιο. Προσωπικά, λίγο με νοιάζει αυτό αλλά είμαι σίγουρος ότι θα αναρτηθούν οι αναλύσεις σύντομα, ώστε να καλυφθούν στο σύνολό τους οι ατμιστές.
Με το Γιώργο, γνωρίζομαι διαδικτυακά τα τελευταία δύο χρόνια περίπου, άρα και πριν ξεκινήσει τη Vapesin. Χαίρομαι να βλέπω νέους ανθρώπους να κάνουν επαγγελματικές προσπάθειες και αυτές να αποδίδουν καρπούς. Τώρα, με την εισαγωγή στην κατασκευή υγρών, του εύχομαι να πάει ακόμα καλύτερα. Ας πάμε λοιπόν να τα δούμε ένα ένα, προσπαθώντας να μην λάβουμε υπ’ όψιν το συσχετισμό με τα υγρά από τα οποία έχει εμπνευστεί ο κατασκευαστής.
So Long, Castle, 6mg, Tobecco KF4, 0.28mm Kanthal D, 2.5mm MC, 1.98Ω, Nakamitchi.Η γνωστή ακαταμάχητη γεύση του Kentucky Bourbon αναμεμειγμένο με ψημένη καρύδα, καβουρδισμένα αμύγδαλα, καραμελωμένη μαύρη ζάχαρη και άρωμα από Γαλλική βανίλια και δρυ!
Αυτά μας δηλώνει ο κατασκευαστής και το όνομα με την περιγραφή δεν μπορούν να κρύψουν το υγρό από το οποίο έχει εμπνευστεί: Five Pawns Castle Long, και αν εμφανιστεί και η δρυς, ίσως να γίνει και Reserve. Αποφάσισα να ξεκινήσω με αυτό καθώς από μια γρήγορη μυρωδιά που πήρα από τα μπουκαλάκια, αυτό είχε την λιγότερο έντονη, με τον πλαστικό δοσομετρητή τουλάχιστον. Τον αφαίρεσα και το έφερα ξανά στη μύτη. Η μυρωδιά έχει ως κυρίαρχο στοιχείο το ψημένο αμύγδαλο. Τόσο ψημένο, που σε συνδυασμό με κάποιες γλυκές νότες που πιάνω στη μύτη, μπορεί κανείς να το περάσει και για φουντούκι. Το αλκοόλ είναι πολύ αμυδρό στη μύτη, ενώ η καρύδα έρχεται πολύ πίσω και μόνο αφού η μύτη συνηθίσει όλες τις άλλες μυρωδιές. Δεν άντεξα άλλο τις μυτιές και γέμισα τον ατμοποιητή, τον οποίο αποφάσισα να χρησιμοποιήσω καθώς εκεί απολαμβάνω περισσότερο το αυθεντικό υγρό. Και είπα ότι θα προσπαθήσω να μην το λάβω υπ’ όψιν!
Υπάρχει κάτι το εξαιρετικό σε αυτό το υγρό: δεν προσπαθεί σε κανένα σημείο να μιμηθεί το Castle Long. Οπότε αν ψάχνετε για κλώνο, σταματήστε να διαβάζετε εδώ και πάμε στο επόμενο. Αν όμως θέλετε να δοκιμάσετε κάτι εντελώς νέο, το οποίο δείχνει από που έχει εμπνευστεί, συνεχίζουμε ακάθεκτοι. Το ψημένο αμύγδαλο, κυριαρχεί στο στόμα και στρογγυλεύει από γλυκιά βανίλια. Η καρύδα βρίσκεται αρκετά πίσω, ενώ το όλο σύνολο πατάει σε κάτι αλκοολικό το οποίο με όλο αυτό το συνδυασμό, δεν μπορείς να ξεχωρίσεις αν πρόκειται για brandy ή ουίσκι. Όσο το ατμίζω, το αμύγδαλο καταλαγιάζει αρκετά και το ουίσκι γίνεται πλέον πιο καθαρό, ενώ η βανίλια και η ζάχαρη προσθέτουν μια άλλη διάσταση στο σύνολο. Στη ρινική εισπνοή, κυριαρχεί το ουίσκι και η βανίλια, με στοιχεία καρύδας να εμφανίζονται συχνά πυκνά, ενώ στην εκπνοή από τη μύτη, έχουμε βανίλια και ζάχαρη. Το χτύπημα ακριβώς στα αναμενόμενα επίπεδα ενώ η παραγωγή ατμού φυσικά αρκετή. Η επίγευση μένει γι αρκετή ώρα και έχει αμύγδαλο, καρύδα και νότες ξύλου. Περιστασιακά και βανίλια.
Το υγρό έχει ένα σημαντικό πρόβλημα. Προς το τέλος του τανκ, η γεύση αλλάζει σημαντικά, και όχι προς το καλύτερο. Όλα εκείνα τα αρώματα που είδαμε πριν εξαφανίζονται και μένει μια γεύση από κάστανο. Ή που το θυμίζει τουλάχιστον. Και αυτό το παρατήρησα την επόμενη μέρα, όταν με τον καφέ μου σήκωσα το μοντ με σκοπό να τον εμπλουτίσω λίγο. Δεν είναι άσχημη αυτή η μετάλλαξη, όμως όλοι ξέρουμε πόσο άσχημα φαίνεται το να μην εκπληρώνονται οι προσδοκίες. Σαν να γυρνάς σπίτι έτοιμος να τσακίσεις μια σοκολάτα που ξέρεις ότι είχες φυλάξει, και να βλέπεις μόνο το περιτύλιγμα.
Όπως είπα και στην αρχή, αν το δούμε μόνο και ανεξάρτητο, πρόκειται για ένα πολύ ωραίο υγρό. Δεν κούρασε, δεν μπούχτισε, έχει ισορροπία στο γλυκό και πάει πολύ ωραία με κόκκινο κρασί. Αν άλλαζα κάτι, και όχι με σκοπό το να πλησιάσω το αρχικό, θα ήταν λίγο λιγότερη βανίλια και λίγο περισσότερη καρύδα. Ώστε το υγρό να αποκτήσει λίγο πιο ξηρή αίσθηση και να ξεφύγει λίγο από το προφίλ του ουίσκι με μεζέ καραμελωμένα αμύγδαλα. Θέλει επίσης λίγη δουλειά η διατήρηση της γεύσης σε όλη τη διάρκεια του ατμίσματος. Συνολικά μπορεί να μου άρεσε αλλά στην παρούσα μορφή του δεν ξέρω κατά πόσο θα μπορούσα να ατμίσω ολόκληρο μπουκαλάκι 30ml. Θέλει δουλίτσα ακόμα αλλά νομίζω ότι είναι κοντά σε μια καλύτερη μορφή. Με όλα αυτά, τα νούμερα μου δίνουν 75/100.
Grand Maestro, 6mg, Phenomenon Zest, 0.28mm SS316, 2.0mm Spaced Coil, TC, 0.52Ω, Nakamitchi.
Με κύριο στοιχείο το μείγμα ξηρών καρπών και με νότες κρέμας μπανάνα σε συνδυασμό με τη γεύση της καραμέλας και την επίγευση της βανίλιας, το Grand Maestro έρχεται για να σας εκπλήξει και να σας απογειώσει γευστικά! Αυτά μας λέει ο κατασκευαστής και είναι εμφανές ότι το Grand Master της Five Pawns, αποτελεί την πηγή έμπνευσης γι αυτό το υγρό. Αποφάσισα να χρησιμοποιήσω το Φαινόμενο, τιμής ένεκεν καθώς ακόμα θυμάμαι την ανατριχίλα που πήρα όταν πρωτοδοκίμασα Φαινόμενο με το Grand Master μέσα.
Ανοίγοντας το μπουκαλάκι και αφαιρώντας τον πλαστικό δοσομετρητή, έντονο άρωμα ώριμης μπανάνας και καραμέλας έρχεται στη μύτη. Στο βάθος, λίγο φιστίκι, που όμως μετά από λίγο μοιάζει με καρύδι. Καλά τα νέα στη μύτη! Δεν έκατσα να το φιλοσοφήσω παραπάνω, γέμισα το Φαινόμενο, ρύθμισα 210oC και 22W και ξεκίνησα.
Κατ’ αρχάς, μπανάνα. Κρεμώδης, γλυκιά και νόστιμη. Ξηροί καρποί όχι τόσο σαν γεύση αλλά σαν αίσθηση μαζί με ελάχιστη καραμέλα συνεχίζουν το παιχνίδι της γεύσης, και πολλή γλυκάδα που τελειώνει την εισπνοή. Στο τέλος της τζούρας, αυτό που μένει είναι μια κρεμώδης και υπερβολική βανίλια. Του έδωσα λίγο χρόνο, όχι πολύ όμως και θα εξηγήσω πιο μετά το γιατί, για να συνηθίσω τη γεύση και να δω αν βγάζει και άλλα στοιχεία. Ταυτόχρονα, κατέβασα τη θερμοκρασία στους 180oC για να ατμίζω σε σταθερό βαθμό. Πράγματι, και η γλυκάδα αλλά και η μπανάνα υποχώρησαν αρκετά, με την εμφάνιση μιας μικρής οξύτητας από το φρούτο. Οι ξηροί καρποί καθάρισαν αρκετά και δίνουν την αίσθηση φιστικιού και αμυγδάλου και η βανίλια άρχισε να περνάει στο παρασκήνιο, εκτελώντας πλέον χρέη «στρογγυλευτή» της γεύσης. Στη ρινική εισπνοή η μπανάνα κυριαρχεί, με το φιστίκι να κάνει εμφάνιση, ενώ στην εκπνοή από τη μύτη υπάρχει μια απροσδιόριστη φρουτένια αίσθηση με αρκετή και πάλι βανίλια. Το χτύπημα είναι ελαφρύ ενώ η παραγωγή ατμού εντυπωσιακή και παραπέμπει σε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό VG από το 60%. Η επίγευση είναι μακριά και επίμονη, με νότες βανίλιας και μπανάνας κατά κύριο λόγο. Και πάμε να δούμε το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχει αυτό το υγρό: το άρωμα που αφήνει ο εκπνεόμενος ατμός στο χώρο. Δεν είναι καλό! Δεν είναι καθόλου καλό, και νομίζω ότι είναι η πρώτη φορά που αναφέρομαι σε κακό άρωμα στο χώρο. Μπορεί το υγρό να είναι ευχάριστο, μη έχοντας φυσικά καμία σχέση με το Grand Master, αλλά όσοι το προμηθευτούν, ας είναι προετοιμασμένοι για την πιθανότητα να το ατμίσουν στο μπαλκόνι. Δεν μου άρεσε τόσο όσο το προηγούμενο, χωρίς αυτό να το κάνει κακό υγρό. Ίσα ίσα το θεωρώ ένα πολύ ωραίο συνδυασμό, που όμως κατά τη γνώμη μου με μικρές διορθώσεις θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο. Συγκεκριμένα, αρκετά λιγότερη βανίλια, λίγο λιγότερη μπανάνα και ένα κλικ παραπάνω ξηροκάρπια. Μέχρι στιγμής, το βλέπω στο 79/100
Gum Beat, 6mg, Kayfun 3.1ES Clone, 0.28mm Kanthal D, 3.0mm MC, 2.25Ω, Nakamitchi.Αχνιστή παραδοσιακή μηλόπιτα συνοδευόμενη από παγωτό βανίλιας και σιρόπι καραμέλας. Αυτό μας δηλώνει ο κατασκευαστής για το υγρό και είναι προφανές ότι το έχει εμπνευστεί από το Gambit της Five Pawns. Ανάμικτα τα συναισθήματα καθώς το Gambit δεν ήταν προσωπικά από τα υγρά που μου άρεσαν. Αυτό δεν σημαίνει ότι με χάλασε και ότι δεν έχω τα κριτήρια για να το δοκιμάσω.
Ανοίγοντας το μπουκαλάκι, τα αρώματα ζύμης, μήλου και κανέλας γεμίζουν το χώρο και τη μύτη μου προκαλώντας ωραία χειμωνιάτικα συναισθήματα. Η ελάχιστη βανίλια του, μου θυμίζει κάτι cookies μήλου που έπαιρνα και τα χρησιμοποιούσα τριμμένα σε παγωτό. Δεν μπόρεσα να βρω την καραμέλα στο άρωμα, αλλά αυτό είναι ενθαρρυντικό καθώς σημαίνει ότι προφανώς δεν θα υπερέχει έναντι των άλλων συστατικών. Χωρίς πολλά πολλά, υγρό στον ατμοποιητή, μέχρι τη μέση για να έχω και το κεφάλι μου ήσυχο και πάμε.
Ζύμη! Όχι μπισκότο, όχι τάρτα αλλά βουτυράτη ζύμη. Και όταν λέω «βουτυράτη» εννοώ υφή και όχι γεύση, μην με περάσετε και για διχασμένη προσωπικότητα! Μήλο! Ωραία ψημένο και καραμελωμένο μέσα στην προαναφερθείσα ζύμη με εμφανή τα στοιχεία της οξύτητάς του. Και τα μπαχαρικά, κανέλα κατά κύριο λόγο, να εμφανίζονται περισσότερο ως ένα είδος κρέμας που συνοδεύει τέλεια το όλο γλυκό! Επέτυχε το πείραμα και βρίσκω τον εαυτό μου να το απολαμβάνω πολύ περισσότερο από το αυθεντικό Gambit και μάλιστα με συνοδεία λευκού Sauvignon με αρώματα lime και passion fruit (Blossom Hill, €6.00). Ακριβώς όμως επειδή το Gambit δεν ήταν και πολύ του γούστου μου, θα χαρώ να ακούσω και απόψεις ατμιστών που τους άρεσε το Gambit. Η καραμέλα όπως περίμενα, δεν εμφανίστηκε ποτέ ως αυτόνομη γεύση, αλλά είμαι σίγουρος ότι οφείλεται κατά πολύ για την ωραία αλλά όχι υπερβολική γλυκάδα που έχει το υγρό. Στο κλείσιμο της τζούρας, μένει μια γλυκιά αίσθηση στο στόμα καθώς και κάποια υποψία βανίλιας. Όσο το άτμιζα, τόσο συνήθιζα το μήλο, με αποτέλεσμα προς το τέλος να χαθεί και να μένουν όλες οι υπόλοιπες γεύσεις. Την ίδια συμπεριφορά είχα παρατηρήσει και στο Gambit αλλά και στο άλλο υγρό με ζύμη της Five Pawns, το Lucena, το οποίο είχα λατρέψει. Στη ρινική εισπνοή η ζύμη με την κανέλα κυριαρχούν, με το μήλο να εμφανίζεται περισσότερο ως μέσο οξίνισης. Στην εκπνοή από τη μύτη όμως, χάνεται η κανέλα στο παρασκήνιο και μένει η ζύμη με το μήλο και υποψία καραμέλας. Το χτύπημα κάπως ελαφρύ ενώ η παραγωγή ατμού σε αναμενόμενα επίπεδα. Η επίγευση είναι πιο σύντομη από τα προηγούμενα και αφήνει στο στόμα μια ζύμη με ελάχιστη αλμύρα. Μετά, έρχεται το μήλο με τη βανίλια και την κανέλα και ολοκληρώνουν μια υπέροχη εμπειρία.
Είναι μία από τις καλύτερες υλοποιήσεις φρούτου και ζύμης που έχω ατμίσει. Δεν θα ήθελα καμία αλλαγή σε αυτό το υγρό. Έχω όμως μια πρόταση για το Γιώργο: κράτα τη συνταγή του υγρού χωρίς το μήλο και βάλτου μέσα καλής ποιότητας άρωμα ροδάκινο, αχλάδι, κυδώνι, πορτοκάλι και ότι άλλο φρούτο πάει με κανέλα. Αντικατέστησε την κανέλα με τζίντζερ, και βάλε πιο τροπικά φρούτα, πάντα με τη βάση της ζύμης, βανίλιας και καραμέλας. Και φτιάξε μαζί με το Gum Beat μια νέα σειρά αρωμάτων, με άλλο όνομα. Έχουμε κάτι πολύ καλό εδώ νομίζω! 91/100
Sweet Pony’s Milk, 6mg, Kayfun Lite Plus, 0.30mm Kanthal D, 2.5mm MC, 1.21Ω, Nakamitchi.Εξαιρετική, ώριμη, γλυκιά φράουλα πλαισιωμένη από κρέμα βανίλιας και όχι μόνο.. Η έμπνευση γι αυτό το υγρό, έρχεται από ένα άλλο best seller, το Cuttwood Premium Unicorn Milk. Όταν το είχα δοκιμάσει, θυμάμαι ότι το βρήκα καλό αλλά πολύ μακριά από τα υγρά που απολαμβάνω να δοκιμάζω. Αποφάσισα λοιπόν να επιστρατεύσω για πρώτη φορά έναν άλλο ατμόσαυρο, το Θάνο. Με μικρή συγγραφική παρουσία στο e-kapnisma ως metallinos αλλά μακρά χρονική, ο Θάνος έχει δοκιμάσει κι αυτός τη μάνα του και τον πατέρα του. Είναι ένας από τους ανθρώπους που θεωρώ υπεύθυνους για το ότι άρχισα το άτμισμα, με πολύ ίδια με τα δικά μου γούστα, ικανό ουρανίσκο και εξαιρετική δυνατότητα ανάλυσης. Δεν είναι λίγες οι φορές που έχω κολλήσει στην αναγνώριση κάποιας γεύσης και με έχει ξεκολλήσει. Όταν δοκίμασε το Unicorn Milk, για κάποιο λόγο κόλλησε οπότε τον θεωρώ πλέον ειδήμονα στο υγρό και τον καταλληλότερο άνθρωπο να περιγράψει το παρόν. Και έχει να μας πει τα εξής:
«5/1/16 μεσημέρι. Μπιπ! Μήνυμα στο κινητό. Ο Τρύφωνας (κατά τον πολύ κόσμο Cruiser79) με ενημερώνει ότι ήρθε κάτι καινούριο που θέλει να δοκιμάσω για λογαριασμό του. Outsourcing!!! Κατάλαβα αμέσως ότι πρόκειται για κάποιο υγρό που ενδεχομένως να περιέχει κρέμα - γάλα - βούτυρο που ο ίδιος δεν ανέχεται καθόλου στο στόμα του, αλλά είχα την ελπίδα να περιέχει μόνο γάλα ή κρέμα γιατί αφενός μεν μου αρέσουν πολύ, αφετέρου και ο ίδιος δεν έχω μεγάλη ανοχή στο βούτυρο.
Όταν ζήτησα περισσότερες πληροφορίες από τον Τρύφωνα μου έστειλε μία φωτογραφία από το νεοαποκτηθέν πακέτο. Follow the white rabbit! Πολύ ενδιαφέρον. Άμεση έρευνα, λοιπόν. Βρήκα τις περιγραφές της εταιρίας για τη σειρά και κατάλαβα αμέσως ότι πρόκειται για μία σειρά «κλώνων», όπως άλλωστε μαρτυρούν και οι ονομασίες, υγρών που παγκοσμίως θεωρούνται ίσως τα καλύτερα στο είδος τους. Εφόσον δεν είχα κάνει ποτέ ξανά review υγρού ήρθα αντιμέτωπος με ένα δίλημμα. Να κρίνω το υγρό ως ένα καινούριο υγρό ή να κρίνω το υγρό αντιπαραβάλλοντας το με το άλλο που θέλει η εταιρία να κλωνοποιήσει? Μετά από σκέψη, και κυρίως λαμβάνοντας υπόψη την ονοματοδοσία, θεώρησα ότι και η ίδια η εταιρία στοχεύει σε κοινό που λατρεύει τις αυθεντικές συνταγές. Τότε επιστράτευσα έναν Kayfun Lite Plus γεμάτο unicorn milk από τον φίλο και συνατμιστή Σπύρο, έτσι ώστε να τα ατμίσω side by side με το Sweet Pony΄s milk.
«Εξαιρετική, ώριμη, γλυκιά φράουλα πλαισιωμένη από κρέμα βανίλιας και όχι μόνο..» η περιγραφή του κατασκευαστή. Ανοίγοντας το μπουκάλι και αφαιρώντας το δύσχρηστο κατ' εμέ σταγονόμετρο έρχεται στη μύτη το άρωμα μιας κρέμας γλυκιάς, γάλακτος αλλά και μιας ξινούτσικης φράουλας που όντας αρκετά δυνατή χρωματίζει ελαφρώς τα υπόλοιπα αρώματα. Να πω την αλήθεια, το άρωμα της φράουλας με προβλημάτισε τόσο για την ένταση της όσο και για το «ξινό» της. Ανοίγω αμέσως και ένα μπουκάλι unicorn. Η σαφώς πιο βουτυρένια του κρέμα σε μεγάλη ένταση, το γάλα σε ακόμη μεγαλύτερη αλλά η φράουλα στο background. Τέλος το unicorn πολύ πιο παχύρρευστο από το Pony΄s milk.
Οι ατμοποιητές γεμάτοι λοιπόν και ξεκινάμε. 15 Watts και τα 2 μοντ και πάμε! Πρώτη τζούρα και το νιώθω περίεργο. Η φράουλα που ίσως την είχα και ανησυχία λόγω του αρώματος εκεί. Μπόλικη. Και όχι πολύ γλυκιά. Μάλλον πιο ξινούτσικη απ΄ ότι θα ήθελα. Το γάλα εκεί, και η κρέμα εκεί. Η κρέμα ωραία, όχι βούτυρο! Κρέμα μόνο. Γλυκιά και νόστιμη! Το γάλα εκεί! Ωραίο, σε ίση ένταση περίπου με την κρέμα. Ωραίος ο συνδυασμός. Οι 2 αυτές συναφείς αλλά διαφορετικές γεύσεις δημιουργούν ωραίο «βάθος» στο υγρό. Ενώ το γάλα και η κρέμα έχουν μικρή διαφορά σε φάσμα γεύσης δημιουργείται ένα υγρό με βάθος αλλά όχι τόσο μεγάλο που να κουράζει. Η φράουλα βρίσκεται εκεί παρούσα όπως ανέφερα και παραπάνω. Όχι πολύ γλυκιά. Και πάλι ξινούτσικη μου φαίνεται. Πάμε στον αδελφό Kayfun να δούμε διαφορές. Ένταση αρώματος πολύ μεγαλύτερη. Ίσως να φταίει βέβαια και η αρκετά πιο βουτυρένια κρέμα του. Προσοχή όχι βούτυρο. Απλά βουτυρένια κρέμα. Το βούτυρο δεν διαγράφεται ξεκάθαρα στο Unicorn. Υπάρχει στην κρέμα, ναι αυτήν που το κάνει «μπόλικο». Το γάλα ελαφρύ και η φράουλα ίσα στο βάθος να ροζίζει λίγο τον φοβερό συνδυασμό αυτής της κρέμας με το γάλα. Εδώ το βάθος του υγρού είναι μεγαλύτερο. Η περιγραφή του υγρού λέει για 4 κρέμες. 4 δεν βρίσκω όπως είχε αναφέρει και ο Chriscorfu88 αλλά σίγουρα βρίσκω γάλα, κρέμα Α και κρέμα Β. Και το αντιλαμβάνομαι αυτό στο βάθος που σου δημιουργεί το υγρό. Είναι σαν το front surround που είχαν κάποια HiFi παλιότερα, δηλαδή ένα τέχνασμα που με 2 ηχεία, μία ελάχιστη καθυστέρηση στο ένα από τα 2 ηχεία δημιουργεί την ψευδαίσθηση του 3διάστατου ήχου. Έτσι και στη γεύση. Στο Unicorn αντιλαμβάνομαι μεγαλύτερο βάθος λόγω των διαφορετικών κρεμών και γάλακτος αλλά και ακόμα περισσότερο επειδή όλες του οι κρέμες βρίσκονται σε μεγαλύτερη απόσταση στο φάσμα της γεύσης.
Πάμε πάλι στο Sweet Pony΄s Milk. Αυτή τη φορά θα το ατμίσω ώρα μόνο του. Αμέσως μου φαίνεται πιο ανάλαφρο, ωραίο. Φαίνεται το ποσοστό του αρώματος στο Pony΄s να είναι μικρότερο απ' ότι στο εντονότερο unicorn. Σιγά σιγά συνηθίζω τη φράουλα του και ο εγκέφαλος μου την ρυθμίζει κατάλληλα όσο περνάει η ώρα και δε με ενοχλεί πια. Μου αρέσει. Πολύ. Όσο δεν τα ατμίζω side by side μου αρέσει όλο και περισσότερο. Πραγματικά ωραίο το αποτέλεσμα. Στη ρινική εισπνοή όμως πάλι μου χτύπησε η ξινούτσικη φράουλα σα να μου χαλάει την αρμονία και την ισορροπία. Πάμε πάλι στο unicorn. Ρινική εισπνοή πιο γεμάτη, σχεδόν μπουχτιστική τώρα πια που είχα συνηθίσει τo Pony's Milk, αλλά και πιο γλυκιά και πιο δεμένη. Ρινική εκπνοή στο Pony’s Milk καλύτερα τα πράγματα. Η φράουλα λιγότερη το συνολικό αποτέλεσμα καλύτερο. Η επίγευση που μου αφήνει το Pony’s Milk δεν είναι σύντομη αλλά είναι χαρακτηριστικό των υγρών με γάλα, κρέμα κτλ. Του Unicorn το ίδιο και περισσότερο. Φταίει και το ότι έχει πιο βουτυρένια κρέμα και μου κάθεται πιο πολύ ώρα στον ουρανίσκο. Τέλος το χτύπημα της νικοτίνης είναι φυσιολογικό για 6mg και το ντουμάνι ικανοποιητικότατο για 60VG-40PG υγρό. Side by side πάλι με το unicorn, και το χτύπημα λίγο πιο δυνατό (ίσως και πάλι φταίει η βουτυρένια κρέμα που κάθεται στο λαιμό), αλλά και κατά 20% περισσότερη παραγωγή ατμού.
Συμπέρασμα. Το υγρό είναι καλό. Πολύ καλό. Όσο το ατμίζεις σου αρέσει και περισσότερο και θες και περισσότερο. Σε όσους αρέσει το unicorn θα αρέσει και αυτό. Πολύ. Μην τα συγκρίνετε όμως. Σε άμεση σύγκριση υστερεί κυρίως στη φράουλα. Αλλά η επιλογή της κρέμας και του γάλακτος του κατασκευαστή το κάνει πιο all day υγρό. Πιο ανάλαφρο αλλά με βάθος. Και καθόλου βούτυρο! Είναι όμως αυτό που υπόσχεται? Κατά 90%! Το χάνει στο σημείο που αναφέρει «Εξαιρετική, ώριμη, γλυκιά φράουλα…». Κατά τα άλλα το υγρό είμαι σίγουρος ότι αν συνυπολογίσουμε και την τιμή του, είναι ήδη επιτυχία.
Βαθμολογία δεν θα βάλω εγώ. Ας βάλει ο Cruiser σύμφωνα με τη μεθοδολογία που ακολουθεί καιρό τώρα έτσι ώστε να έχει και συνοχή με τις άλλες βαθμολογήσεις του. Προσπάθησα να καλύψω τα σημεία της επιμέρους βαθμολογίας που χρησιμοποιεί αλλά δεν έχω τον τύπο με τις βαρύτητες που το κάνει για να βγάλει τελικό αποτέλεσμα.
Δεν είμαι ειδικός ούτε έμπειρος reviewer. Δυσκολεύομαι στο γραπτό λόγο να εκφράσω με ακρίβεια τι γεύομαι και σε αυτό το σημείο να αναφέρω ότι μου πήρε πάνω από 1,5 ώρα για αυτό το review κάτι που ο Cruiser θα ξεπέταγε σε 10 λεπτά. Προσπάθησα πάντως να το κάνω σχολαστικά ala Cruiser γιατί γνωρίζω ότι δημιουργούνται εντυπώσεις από τα γραφόμενα εδώ μέσα και σε καμία περίπτωση δε θα ήθελα να είναι λανθασμένες. Ουφ! Ειλικρινά Cruiser, πως το κάνεις??? Η ατμιστική κοινότητα σου χρωστά!»
Η αλήθεια είναι ότι επίτηδες δεν του έδωσα την αυτοσχέδια μέθοδό μου. Πρώτον, γιατί νομίζω ότι περισσότερο μετράει η εμπειρία που λαμβάνει κάποιος ατμίζοντας ένα υγρό παρά ο βαθμός που θα του βάλει ο οποιοσδήποτε, και δεύτερον για να αποδείξω ότι ο καθένας μπορεί να αποτυπώσει τέτοιες εμπειρίες, αρκεί να αφιερώσει λίγο χρόνο. Με απόλυτη εμπιστοσύνη λοιπόν στα γραφόμενα του Θάνου, θα το βαθμολογήσω με το 90% της βαθμολογίας του Unicorn Milk: 84,6/100 και με τη στρογγυλοποίηση 85/100. Θάνο, σ’ ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου.
Crunchy Cereal Killer, 6mg, Phenomenon Zest, 0.32mm Kanthal, 2.4mm MC, 1.2Ω, Cotton Bacon V2
Πλούσια γεύση δημητριακών σε συνδυασμό με άγρια μούρα και γλυκιά επίγευση κρέμας, δίνουν έναν εκπληκτικό γευστικό συνδυασμό. Το υγρό αυτό έχει βρει την έμπνευσή του στο Teleos Crunch, και γνωρίζοντας το γευστικό προφίλ και των δύο, αποφάσισα να μην κάνω εγώ τη δοκιμή αλλά να εμπιστευτώ μια άλλη καραβάνα στο άτμισμα που δοκιμάζει τα πάντα. Πρόκειται για το φίλο Χρήστο, κατά κόσμον chriscorfu88, ο οποίος με είχε τιμήσει δοκιμάζοντας κάποια cuttwood με παρόμοιο γευστικό προφίλ. Όσον αφορά τα υγρά με κρέμα ή γάλα, εμπιστεύομαι τη γνώμη του τυφλά, και φυσικά δεν τα πλησιάζω καν. Ο Χρήστος έχει τεράστιο παλμαρέ δοκιμών και έχει δοκιμάσει και τη σειρά Teleos, ώστε να έχει άποψη και σε σχέση με το αυθεντικό. Ειδικεύεται στις κρέμες αλλά το εξαιρετικό του γούστο εκτείνεται και σε άλλα. Παραθέτω λοιπόν αυτούσια την άποψή του:
«Η νέα μόδα στα υγρά είναι το συνηθισμένο πρωινό με δημητριακά γεύσης φρούτων και γάλα να μετατρέπεται σε ατμό με πολύ καλή απόδοση και πολλούς οπαδούς που όλο και πληθαίνουν.
Λογικό αφού υπάρχουν προτάσεις εξαιρετικές όπως της TELEOS με το CRUNCH. Όμως δεν θα μιλήσω άλλο για το παραπάνω υγρό αλλά για το «αντίπαλο» υγρό CRUNCHY CEREAL KILLER από FOLLOW THE WHITE RABBIT. Είναι μια ελληνική προσπάθεια που προσπαθεί να μιμηθεί σε απόδοση την αυθεντική συνταγή και παρακάτω θα δούμε το αποτέλεσμα.
Μυρίζοντας το μπουκαλάκι σου έρχεται η μυρωδιά ζύμης και κόκκινων κυρίως berries μαζί με κάτι οινοπνευματώδες. Κατά την εισπνοή της τζούρας καταλαβαίνεις πιο ξεκάθαρα τα δημητριακά μαζί με κάτι στυφό σαν λεμόνι. Στην εκπνοή τώρα επικρατούν τα berries τα οποία δένουν πολύ καλά με την κρέμα που περιέχει το υγρό και κατά την γνώμη μου νοστιμίζει πιο πολύ από οτιδήποτε άλλο την σύνθεση. Επίσης κάποιες φορές στην εκπνοή το υγρό με ξάφνιασε διότι μου άφηνε την γεύση της ώριμης φράουλας που επίσης δένει καταπληκτικά με την κρέμα.
Πρόκειται για μια σύνθεση από 60% VG / 40% PG και η δοκιμή έγινε με νικοτίνη 6mg η οποία αν και χαμηλότερη σε ένταση από την νικοτίνη που κάνω ήταν αισθητή και ικανοποιητική. Επίσης το ντουμάνι αναμενόμενο για την σύνθεση του υγρού. Ως συμπέρασμα έχω να πω ότι πρόκειται για μια καλή υλοποίηση του γνωστού γευστικού συνδυασμού, με πολύ καλή τιμή που σίγουρα αξίζει μια δοκιμή.»
Από ότι κατάλαβα λοιπόν, στο Χρήστο άρεσε το υγρό, το θεώρησε καλό Value For Money χωρίς να είναι κάτι wow. Και για να συστήνει ο Χρήστος δοκιμή, του άρεσε αρκετά, καθώς γνωρίζω τα γούστα του και την τρέλα που έχει να δοκιμάζει νέες γεύσεις, και δεν λέει εύκολα καλά λόγια για ένα υγρό. Από αυτά τα συμπεράσματα και μόνο, θα το βαθμολογήσω με 85/100, διατηρώντας πάσα επιφύλαξη! Χρήστο σε ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σου. Ελπίζω να μην σε αγγάρεψα πολύ!
ΣυμπέρασμαΑντί για συμπέρασμα, θα γυρίσω στην εισαγωγή. Αν κάποιος αντιμετωπίσει αυτή τη σειρά ως κάτι νέο, τότε θα την βρει πολύ ευχάριστη. Αν την αντιμετωπίσει ως κάτι που βρήκε έμπνευση σε κάτι που προϋπήρχε, εκτός από ευχάριστη, θα δώσει και ένα μπράβο στον κατασκευαστή. Αν την αντιμετωπίσει ως «κλώνο» γνωστών και δημοφιλών υγρών, τότε με την εξαίρεση του Gum Beat και ίσως του Grand Maestro, θα απογοητευτεί. Αυτά τα δύο είναι που με εξέπληξαν περισσότερο από το τρίτο και μου άρεσαν πραγματικά. Έχω προτείνει κάποιες αλλαγές, μπορεί να τις δοκιμάσει ο κατασκευαστής και να δει το αποτέλεσμα. Εγώ πάντως, δηλώνω παρών αν χρειαστεί να κάνω το πειραματόζωο και να βοηθήσω στο tuning up! Εξαιρετική προσπάθεια φίλε Γιώργο, και εύχομαι και εις ανώτερα!
Αυτό όπως και τα υπόλοιπα που έχω κατά καιρούς γράψει, μπορείτε να τα βρείτε και στο blog μου
72 Απαντήσεις
24467 Εμφανίσεις
