ΕισαγωγήΕίναι μερικές φορές που ανοίγεις τα e-mail σου και σου φτιάχνει η διάθεση. Έτσι έγινε και την προπαραμονή των Χριστουγέννων, όταν το κινητό δονήθηκε από ειδοποίηση εισερχομένου. Και το Θάνο από τη Vapeland να με ενημερώνει για τη νέα αυτή συνεργασία με την εταιρεία «13th Floor Elevapors» και τα τρία της υγρά, όπως και την πρόθεσή του να μου τα στείλει για δοκιμή. Τα μιλήσαμε, τα συμφωνήσαμε και το έριξα στην έρευνα.
Η αμερικάνικη λοιπόν εταιρεία, παράγει προς το παρόν τρία υγρά, τρεις ξεχωριστές γεύσεις που η καθεμία έχει και διαφορετική περιεκτικότητα σε PG και VG, και συγκεκριμένα 60/40, 70/30 και 80/20. Η εταιρεία υποστηρίζει ότι προωθεί το επόμενο βήμα ενός άκαπνου lifestyle και δίνει βήμα σε όλες τις μορφές έκφρασης στην ατμιστική κοινότητα. Μας λέει χαρακτηριστικά ότι προσφέρει ένα ξεχωριστό ταξίδι για όσους αρέσκονται στο dripping, και διαβάζοντας τις περιγραφές των γεύσεων, δεν έχω κανένα λόγο να μην τους πιστέψω! Η σελίδα τους στο Internet δεν προσφέρει λιανική, εκτός από κάτι μπλουζάκια. Πάντως, αξίζει μια επίσκεψη καθώς είναι από τις πιο όμορφα δομημένες σελίδες και έχει ακόμα και κάτι σαν λεύκωμα από φωτογράφηση. Για την Ελλάδα λοιπόν, μπορούμε να τα βρούμε στην Vapeland, σε μπουκαλάκια των 30ml, Νικοτίνες 0, 3, 6, 12mg/ml και τιμή στα €19.90. Το κατά πόσο αξίζουν τα λεφτά τους, θα το προσεγγίσω στο συμπέρασμα, μου.
Το μεσημεράκι της Δευτέρας 28/12 λοιπόν, ο καλός ο κούριερ μου έφερε το πακετάκι. Ξανακοιτώντας τις περιεκτικότητες σε VG, αποφάσισα να κάνω τη δοκιμή σε δύο στάδια. Το πιο παχύρρευστο στον κλώνο του KF4, το μεσαίο στον κλώνο 3.1ES και το 60/40 στο Φαινόμενο. Ταυτόχρονα, θα τα δοκιμάσω και σε αγνώστου ταυτότητας dripper μήπως και βρω διαφορές. Πάμε λοιπόν να τα δούμε ένα ένα, με τις περιγραφές απ’ ευθείας από την σελίδα της εταιρείας.
Levitation, 6mg, 80/20 VG/PG, Tobecco KF4, Kanthal D 0.28mm, 2.5mm MC, 1.95Ω, NakamitchiΈνα ανεβαστικό milk shake με αρώματα από muffin μύρτιλου. «Είναι σαν ένα milkshake να έφαγε muffin μύρτιλου και μετά να το άτμισα».
Έτσι περιγράφει η εταιρεία αυτό το υγρό. Με τα muffins τα πάω καλά. Στην κατασκευή κυρίως, και παλαιότερα και στην κατανάλωση. Με τα μύρτιλα επίσης. Εκεί που με τρομάζει λίγο το όλο σκηνικό, είναι το milk shake. Κυρίως γιατί σπάνια σε τέτοιες γεύσεις αποφεύγει κανείς το βούτυρο, και κατά δεύτερον γιατί οι φίλοι μας πέρα από τον Ατλαντικό αρέσκονται σε τόσο κρεμώδεις γεύσεις.
Ανοίγοντας λοιπόν το ροζ μπουκαλάκι, τα συναισθήματα είναι μπερδεμένα. Αφ’ ενός μία εξαιρετικά πιστή απόδοση του αρώματος από παγωτό βανίλια και κρύο γάλα, αφ’ ετέρου η μυρωδιά από το μύρτιλο που έχει πολλές χημικές νότες. Από όσα υγρά με μύρτιλο έχω δοκιμάσει, μόνο ένα με ενθουσίασε στο παρελθόν, και ευελπιστώ η γεύση από αυτό εδώ να με αποζημιώσει και να διώξει μακριά όσες ανησυχίες μου προκαλεί η μυρωδιά. Υγρό στον ατμοποιητή λοιπόν και ώρα να δούμε τι σκοπούς έχει και αυτό το υγρό.
Να ξεκαθαρίσουμε κάτι: το υγρό δεν μου αρέσει. Αλλά είναι πραγματικά φανταστικό! Και πριν καλέσει κάποιος το ασθενοφόρο και τους κύριους που κουβαλάνε άσπρο πουκάμισο που δένει πίσω, για να με συλλάβουν ως διχασμένη προσωπικότητα, εξηγούμαι: ΕΜΕΝΑ δεν μου αρέσει, αυτές οι γεύσεις είναι πολύ χαμηλά στις προτιμήσεις μου. Όμως, το όλο σύνολο του υγρού, αποδίδεται φανταστικά. Γάλα, πηχτή υφή, κομμάτια κέικ και μύρτιλο, όλα μπλεγμένα με απόλυτη αρμονία μεταξύ τους, γεμίζουν το στόμα σε κάθε τζούρα. Παραφράζοντας το κομμάτι εντός εισαγωγικών στην περιγραφή, θα έλεγα ότι θυμίζει ένα μιλκ σέικ βανίλιας, με πολλά πολλά κομματάκια από Muffin με μύρτιλο. Και όντως, η γεύση διέψευσε τη μυρωδιά καθώς στην διάρκεια της τζούρας, δεν εμφανίζεται σε κανένα σημείο χημική γεύση. Στην εισπνοή από τη μύτη, τα αρώματα του κέικ και του γάλακτος είναι αυτά που κυριαρχούν ενώ στην εκπνοή από τη μύτη τα μύρτιλα κάνουν παιχνίδι πάνω σε ένα κομμάτι κέικ βουτηγμένο στο γάλα. Το χτύπημα αρκετά δυνατότερο από το αναμενόμενο, γεγονός που σε συνδυασμό με την αυξημένη περιεκτικότητα σε VG, είναι κάπως πρωτάκουστο. Το ντουμάνι είναι βασιλικό, και απολύτως αναμενόμενο. Η επίγευσή του, όχι πολύ επίμονη, είναι αρκετά μπερδεμένη. Το φρούτο ξεχωρίζει κάποιες στιγμές, αλλά γενικά μπορεί να χαρακτηριστεί ως mouth watering. Υγρό για όλη μέρα που δίνει τα ρέστα του παρέα με καφέ, ιδιαίτερα πρωινό. Δύσκολα θα μας κάνει παρέα σε ποτό ή τσιπουροκαταστάσεις, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Παρά την αρκετά πηχτή σύστασή του, ο κλώνος μου δεν συνάντησε θέμα τροφοδοσίας. Η δοκιμή στον αγνώστου ταυτότητας dripper που μοιάζει με igo, δεν έδειξε διαφορές στη γεύση. Ένεκα διπλής αντίστασης όμως και αρκετών watt, το ντουμάνι έφτασε σε επίπεδα ομίχλης στη Σκωτία. Και επαναλαμβάνω: το υγρό ΔΕΝ μου άρεσε! 93/100
Django, 6mg, 70/30 VG/PG, KF3.1ES Clone, Kanthal D 0.28mm, 3.0mm MC, 2.12Ω, NakamitchiΓάλα με άρωμα βανίλιας και καραμέλα με μια ιδέα Kentucky Tobacco στην εκπνοή. Ένας «ατμιτσίνο» καραμέλας!
Για τα δικά μου δεδομένα, αυτή είναι μια τρομακτική περιγραφή. Γάλα, βανίλια και καραμέλα, είθισται να καταλήγουν σε αυτό που με χαλάει περισσότερο στο ητ, το βούτυρο. Πολλές φορές την έχω πατήσει καθώς συνήθως τέτοια υγρά έχουν μια υπέροχη γλυκιά μυρωδιά καραμέλας. Αλλά μέχρι εκεί, καθώς το βούτυρο καταστρέφει για μένα τα πάντα. Αλλά είπαμε, αυτός είμαι εγώ. Ανοίγοντας λοιπόν το κίτρινο μπουκαλάκι, μία κατά κανόνα κακή μυρωδιά έρχεται στη μύτη, που μπορεί κάλλιστα να θυμίσει πλαστικό. Αφού το συνηθίσει όμως η μύτη, φανερώνονται νότες καπνιστής καραμέλας, προφανώς απόρροια του συνδυασμού του καπνού με την καραμέλα. Ελάχιστο υγρό στον ατμοποιητή να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο και πάμε να δούμε τη γεύση του και τα λοιπά.
Για αρχή πρέπει να πω ότι δεν έχουμε θέμα με βούτυρο. Ούτε όμως δυστυχώς και με κάτι άλλο από την περιγραφή, πέραν μιας πολύ κακής απόπειρας απόδοσης γεύσης καπνού. Το γάλα και η βανίλια είναι μόνο κατά φαντασία στη γεύση, ενώ η καραμέλα σε ελάχιστα σημεία φαίνεται. Και αυτό που περιγράφεται ως μια «ιδέα Kentucky tobacco», είναι στην ουσία η κυρίαρχη γεύση σε πολύ κακή μορφή. Δίνει την εντύπωση ότι κάποιος έχει πάρει πλαστικοποιημένα φύλλα καπνού, τα έχει στρίψει και τα καπνίζει με μανία. Μετά από αρκετές τζούρες, η γεύση στρώνει ελάχιστα και αρχίζει να θυμίζει κάτι μεταξύ καζάν ντιπί και καπνιστής καμένης καραμέλας. Αυτή η άσχημη γεύση κάτι μου θύμισε και έπρεπε να γυρίσω κάποια χρόνια πίσω για να θυμηθώ που είχα συναντήσει κάτι παρόμοιο. Και η απάντηση είναι μία: Vapeheaven Premium Barbarian. Στην εισπνοή από τη μύτη τα πράγματα παραμένουν σε κακό επίπεδο, τόσο που χρειάστηκε να τσεκάρω μήπως έλιωσε το insulator του ατμοποιητή. Μακάρι να ήταν έτσι ώστε να δικαιολογήσω αυτή τη γεύση και μυρωδιά, να αλλάξω insulator και να δοκιμάσω ξανά. Μάταια, αυτή είναι η γεύση του υγρού. Η εκπνοή από τη μύτη πάλι, βρίσκεται ακριβώς στο άλλο άκρο, με το γάλα και την καραμέλα να παίζουν όμορφα, και κάποιες καπνιστές νότες να εμφανίζονται. Το ντουμάνι, πλούσιο και πυκνό, ενώ το χτύπημα ξανά ανεβασμένο. Η επίγευση, είναι κάπως καλή, με αίσθηση καπνού και καραμέλας. Την επισκιάζει όμως μία καμένη αίσθηση στη γλώσσα που χαλάει τα πάντα. Θεωρώ απαραίτητη προϋπόθεση την άμεση αντικατάσταση του καπνικού αρώματος με κάτι καλύτερης ποιότητας και διαφορετικού γευστικού προφίλ. Η τελευταία φορά που έμπλεξα με Kentucky tobacco, ήταν όταν δοκίμαζα τα Black Note και το συγκεκριμένο ουδεμία σχέση έχει ως απόδοση της καπνικής γεύσης και αίσθησης. Η δοκιμή στον dripper δεν άλλαξε κάτι και έτσι καταλήγω ότι σε τελική ανάλυση, γούστα είναι αυτά και ενδέχεται αυτό το υγρό να βρει κάποιους θαυμαστές. Όχι εμένα όμως. 43/100
Bermuda, 6mg, 60/40 VG/PG, Phenomenon Zest, Ni200 0.28mm, 2.0mm MC, 0.13Ω, Nakamitchi Ένα μίγμα από berries σε βάση μήλων Granny Smith και μια ιδέα σαμπάνιας. Ένα πραγματικό υγρό για ολοήμερο άτμισμα.
Αυτά μας λέει για το υγρό η εταιρεία και αν πραγματοποιήσει την υπόσχεσή της, νομίζω ότι είμαστε σε πολύ καλό δρόμο. Ανοίγοντας λοιπόν το γαλάζιο μπουκαλάκι, αρώματα από αυτά που συνήθως λέμε «φρούτα του δάσους» πλημμυρίζουν τη μύτη. Και είναι αδύνατον να χάσουμε την γλυκιά οξύτητα που αναδίδει το μήλο σε αυτό το συνδυασμό. Η σαμπάνια είναι άφαντη στη μύτη, ακόμα και ως απλά κάτι που να θυμίζει κρασί, αλλά δεν με ενοχλεί αυτό καθώς στη μύτη είναι ένα εξαιρετικά ευχάριστο άρωμα με τη μορφή την οποία έχει αυτή τη στιγμή. Υγρό στο Φαινόμενο λοιπόν μέχρι να δούμε τι έχει να μας πει.
Έντονη γεύση από berries γεμίζει το στόμα στη διάρκεια της τζούρας. Απαλή στην υφή αλλά καθαρή η γεύση, σίγουρα θυμίζει κάποια κοκτέιλ και στερείται οποιασδήποτε χημικής υπόνοιας. Στα τελειώματα της τζούρας, γίνεται αισθητό το μήλο, το οποίο δεν δύναμαι να ξεχωρίσω αν είναι Granny Smith, Starking ή βολιώτικο φιρίκι, αλλά δηλώνει το παρόν με πολύ όμορφο και ταιριαστό τρόπο. Τη σαμπάνια, αδυνατώ να την εντοπίσω αυτούσια. Όμως το σύνολο του υγρού σαν γεύση, θα μπορούσε να θυμίζει ένα κοκτέιλ με μηλίτη και «φρούτα του δάσους». Και τα κυριότερα από αυτά, φαίνεται να είναι το blackberry και η φράουλα, άγρια αν αποδεχτούμε τον χαρακτηρισμό «φρούτα του δάσους». Στη ρινική εισπνοή τα πράγματα θυμίζουν φράουλα και μήλο, και η φράουλα δεν είναι και από τις καλές. Γεγονός που προτίθεμαι να παραβλέψω, λαμβάνοντας υπ' όψιν ότι η πλειοψηφία της ατμιστικής φράουλας, δεν είναι και πολύ καλή... Στην εκπνοή από τη μύτη, μήλο σε συνδυασμό με την οξύτητα των berries είναι τα στοιχεία που κυριαρχούν. Το ντουμάνι σαφώς άνω του ικανοποιητικού και εδώ πρέπει να τονίσω πως το Φαινόμενο χρειάστηκε μια ολόκληρη βόλτα της καμπάνας ώστε να μην έχει θέματα με την τροφοδοσία. Το χτύπημα, στα αναμενόμενα επίπεδα, με αυξητική τάση όσο μεγαλώνει ο όγκος του ατμού που εισπνέουμε. Η επίγευση, είναι επίμονη και περιφέρεται γύρω από τα αρώματα του μήλου. Σε κάποια σημεία της, έχει και μια κάποια οξύτητα, αλλά σε γενικές γραμμές είναι γλυκιά και με αρκετές γήινες νότες. Το υγρό δοκιμάστηκε και σε αγνώστου ταυτότητας dripper με διπλή αντίσταση στα 1Ω, που οπτικά θυμίζει Igo. Στη γεύση ελάχιστες διαφορές βρήκα, με σημαντικότερη αυτή της λιγότερο βελούδινης γεύσης. Αλλά αυτό, πιθανό και να οφείλεται στην έλλειψη TC. Ένα νόστιμο υγρό, που μπορεί να διαφημίζεται ως ADV, αλλά εγώ θα το κατέτασσα ως επιδόρπιο περισσότερο. Επίσης θεωρώ ότι το καλοκαίρι θα μας απασχολήσει πολύ περισσότερο αυτό το υγρό, καθώς το γευστικό του προφίλ φαίνεται να ταιριάζει περισσότερο με παγωμένα λευκά ποτά, ή λευκό κρασί. Δεν μπορώ να με φανταστώ να πίνω καφέ με τη συνοδεία του. Και μιας και έχει τη δυνατότητα να προσφέρει αναλλοίωτη τη γεύση του στα πολλά watt, νομίζω ότι οι απανταχού συννεφάκηδες θα βρουν άλλο ένα πιστό σύντροφο στα κυνήγια τους... Μεγάλο συν, η εντυπωσιακά κρεμώδης υφή του σε κάποια σημεία, χωρίς όμως γεύση ή άρωμα κρέμας. 92/100
ΣυμπέρασμαΠερίεργη σειρά με κάπως πιο διαφορετικές προσεγγίσεις σε γεύσεις που κατά κανόνα γνωρίζουμε. Όσον αφορά την άποψη του cloud chasing, νομίζω ότι η εταιρεία κερδίζει το στοίχημα κατά 66,67%, με το υπόλοιπο να ανήκει στην άσχημη προσωπική εμπειρία του Django. Τα ντουμάνια και η υφή του ατμού δείχνουν να ταιριάζουν στους ξελιγωτές των μπαταριών και τους οπαδούς των SubΩ, ενώ η γεύση δεν δείχνει να αλλοιώνεται στα πολλά watt. Μεγάλο συν της σειράς, είναι ότι αποδίδουν εξίσου καλά σε τανκάτους ατμοποιητές, χωρίς να παρουσιάζουν θέμα με την τροφοδοσία, όπως πολλά υγρά με υψηλή περιεκτικότητα σε VG. Τα δύο από τα τρία, νομίζω ότι αξίζουν τα χρήματα στα οποία πωλούνται, ενώ το Django θεωρώ ότι κάποιος θα πρέπει να έχει ιδιαίτερες προτιμήσεις για να το αναζητήσει. Και τα άλλα δύο νομίζω ότι θα ικανοποιήσουν τους χρήστες που αρέσκονται σε τέτοια γευστικά προφίλ καθώς υπάρχει αυξημένη πιστότητα στην απόδοση των γεύσεων και το κυριότερο, λάμπει δια της απουσίας της η χημική γεύση και οι νότες της στην ρινική εισπνοή. Γνωρίζω ότι οι εποχές δεν είναι και οι καλύτερες για να συστήσω σε κάποιον να τα δοκιμάσει στα τυφλά, καθώς δεν έχουμε 2006 ώστε να μπορούμε όλοι και με άνεση να πούμε «ντάξει μωρέ, ένα εικοσάρικο είναι, τι ψυχή έχει». Παρόλα αυτά, αν πέσουν στο δρόμο σας, δεν έχετε να χάσετε κάτι με μια δοκιμή. Το πιθανότερο είναι να σας αρέσουν, αλλά εδώ έρχεται και το υποκειμενικό κομμάτι. Στα σίγουρα όμως, οι συννεφοκυνηγοί θα πρέπει να τους ρίξουν μια ματιά καθώς υγρά τα οποία ευνοούν τέτοια ντουμάνια χωρίς να αλλοιώνουν τη γεύση, βρίσκονται σε πολύ μικρό αριθμό, στην Ελλάδα τουλάχιστον.
Αυτό όπως και όλα όσα έχω γράψει κατά καιρούς, μπορείτε να τα βρείτε και στο blog μου