Δεν το είδα ακόμη αλλά θα πω τα εξής:
Κάποιοι λένε οτι είναι μονοδιάστατο, χωρίς αντίλογο. Ε και? Τόσο καιρό που τρώει η μάζα το αντίστοιχο μονοδιάστατο παραμύθι για ατμιστές που ανατινάζονται, απογειώνονται, μαστουρώνουν, είναι καλά?
Ή ακόμη και όταν υπάρχει στην Ελλάδα "εκτενέστατη" εκπομπή-αναφορά-αντιπαράθεση, για τον ρόλο ύπαρξης του ατμού σαν σωτηρία απο το κάπνισμα, βλέπει κανείς τίποτα άλλο απο μια ηλίθια πολεμική? Απο μια βλακώδης παράλειψη των ζωών που έχουν ήδη σωθεί, ή σώζονται ακόμη και την ώρα που πληκτρολογώ κι εσύ διαβάζεις?
Μετά... θέλω να είμαι γαλαντόμος, αλλά όταν βλέπω να σας ενοχλεί η Αμερικανοκεντρική αισθητική-αναφορά-έρευνα, τα παίρνω και λιγουλάκι. Λες και είμαστε όλοι οπαδοί του Ταρκόφσκυ, βλέπουμε μονάχα Γερμανικό σινεμά, ακούμε Γαλική ποπ, και στα ταχυφαγεία προτιμούμε fish and chips. Στην αντίπερα ξεκινάνε όλα, και τα κακά και η γιατρειά τους. Δεν θα κάθομαι να περιμένω την αντίστοιχη Ελληνική εικαστική έρευνα, γιατί κανείς μας δεν θα την κάνει...βγάλτε με ψεύτη, παρακαλώ κιόλας.
Εντάξει, τόσο χρόνο στον ατμό, τα ξέρουμε όλα εμείς. Τίποτα καινούριο για εμάς. Ας γελάσω. Ο ιός του παντογνώστη. Θεραπεία...άγνωστη.
Γλύτωσες απο το τσιγάρο. Μπράβο. Σε έσωσε ο ατμός. Εύγε και σε σένα και στον ατμό. Το κρατάς για την πάρτυ σου? Λάθος σου. Μην πολεμάς, κατανοητό, δεν είναι για όλους. Μη σωπαίνεις όμως. Μην επαναπαύεσαι. Μη σνομπάρεις. Βόηθα αν μπορείς.
Ο αντίλογος ευπρόσδεκτος...ίσως...δεν θα απαντηθεί όμως. Όχι αντιπαράθεση εδώ, με κανέναν αδερφό συνατμιστή. Καμιά διαμάχη, με κανένα διασωθέντα φίλο ή φίλη. Γεροί να 'μαστε.