Εισαγωγή
Έφτασε στα χέρια μου η σειρά Black Cirkus της VDLV. Πρόκειται για μια σειρά γαλλικής προέλευσης, που μας έρχεται σε μαύρα μπουκαλάκια των 20ml, με αναλογίες 40%VG-60%PG και περιεκτικότητες νικοτίνης 0, 6, 12 και 16mg/ml. Ακολουθώντας την τάση της εποχής, η εταιρεία έχει υιοθετήσει ένα concept το οποίο παραπέμπει σε παράσταση τσίρκου, ονομάζοντας τα υγρά από χαρακτηριστικούς πρωταγωνιστές μιας τέτοιας παράστασης. Στη σελίδα της εταιρείας, οι περιγραφές είναι ατμοσφαιρικές και μεγάλες, πρέπει να πω ότι μου έφαγε αρκετή ώρα η μετάφραση. Κρατάω μικρό καλάθι φυσικά, καθώς ακούω πολλά κεράσια! Ας τα δούμε λοιπόν ένα ένα.
The Bearded Beauty, 6mg, Phenomenon Zest, 0.28mm Ni200, 2.0mm MC, 0.11Ω NakamitchiΠολλοί είχαν την ελπίδα να δουν μια παράσταση με μια γυμνή κυρία. Το Τσίρκο έκανε τα πάντα για να το καταφέρει, με τον τρόπο του. Ποιος θα μπορούσε να χάσει τέτοια εισαγωγή? Μία ευωδιά φαντασίας απλώνεται στη σκηνή, περήφανη από τη φύση της, εκλεπτυσμένη και με αύρα πολυτέλειας. Οι προκαταλήψεις σβήνουν, εξατμίζονται με αρώματα λουλουδιών. Ένα υγρό με εορταστικές νότες μαλλιού της γριάς και marshmallow, με νότες βιολέτας να εμφανίζονται σποραδικά.
Η παράστασή μας λοιπόν κάνει πρεμιέρα και μας φέρνει τη γυναίκα με τα γένια. Και η πρώτη μου αντίδραση διαβάζοντας αυτή την περιγραφή, ήταν ένα τρομερό γέλιο καθώς μου ήρθε στο μυαλό η εικόνα της Θέκλας, από το «Πάμε Πρόβα» του Αρκά! Το δεύτερο που με κέντρισε, ήταν η βιολέτα και αναρωτήθηκα τι έχουν πάθει οι Γάλλοι κατασκευαστές υγρών με τη βιολέτα. Συνατμιστής που ζει στο Παρίσι μου έλυσε την απορία, λέγοντάς μου ότι είναι η νέα μόδα στη Γαλλία και η βιολέτα παίζει παντού, ακόμα και σε σιρόπι για τον καφέ.
Ανοίγοντας λοιπόν το μπουκαλάκι, υπάρχει ένα άρωμα έντονα λουλουδάτο με κυρίαρχες όξινες νότες που θυμίζουν φρούτα του δάσους. Να πω την αλήθεια, από την περιγραφή περίμενα κάτι πιο γλυκό, πιο brulee για να μπούμε και σε γαλλικό κλίμα και σίγουρα χωρίς οξύτητα. Έβαλα λοιπόν υγρό στον ατμοποιητή και ξεκίνησα. Λοιπόν, βιολέτα δεν έχω φάει, το κοντινότερο βρώσιμο σε λουλούδι που έχω δοκιμάσει, είναι ζαχαρωμένα ροδοπέταλα. Το υγρό έχει έντονη τη γεύση του λουλουδιού, χωρίς πολλή γλύκα και σίγουρα χωρίς σχέση με κάτι που λιγώνει, όπως θα περίμενε κανείς από συνδυασμό ζάχαρης και marshmallow. Εύκολα μπορεί να μπερδευτεί κάποιος και να θεωρήσει ότι το υγρό περιέχει λεβάντα, αλλά όσοι την έχουν χρησιμοποιήσει σαν αρωματικό σε κρέας αποκλείεται να κάνουν λάθος. Μεγάλη απόκλιση υπάρχει και στην ένταση, καθώς δεν μιλάμε για «νότες» βιολέτας αλλά για χωράφια ολόκληρα. Στη ρινική εισπνοή, υποχωρεί ελάχιστα το άρωμα και εμφανίζεται λίγο παραπάνω η οξύτητα ενώ στην εκπνοή από τη μύτη, ο ατμός γλυκαίνει αρκετά, αφήνοντας όμως μια χημική αίσθηση. Το χτύπημα ελαφρύ και η παραγωγή ατμού σε πολύ καλά επίπεδα, ενώ η επίγευση έχει αψάδα και αρώματα άνθους. Θεωρώ ότι σαν συμπληρωματικό στοιχείο, θα ήταν ωραία αρωματική επιλογή η βιολέτα. Σε τόσο μεγάλη ένταση όμως και χωρίς κάτι να την απαλύνει και να την στρογγυλεύει, είναι απίστευτα κουραστική. Ένιωσα σαν να ατμίζω συμπυκνωμένο άρωμα και αυτή η τόση ένταση δεν είναι ευχάριστη. Ίσως αν περιείχε κάτι σε μπισκότο πικρής σοκολάτας για παράδειγμα, να ήταν κάτι πολύ ωραίο και ξεχωριστό. Στην παρούσα του μορφή όμως, δεν νομίζω ότι μπορεί να συγκεντρώσει κάτι παραπάνω από 47/100.
The Strong Man, 6mg, KF4 Tobecco Clone, 0.28mm Kanthal D, 2.5mm MC, 2.38Ω, NakamitchiΤο έδαφος τρέμει με κάθε του βήμα. Τα μάτια ανασηκώνονται και τα στόματα ανοίγουν με θαυμασμό. Με εντυπωσιακή είσοδο, οι φωνές των γιγάντων ακούγονται στο τσίρκο. Αφήστε τον εαυτό σας να παρασυρθεί από τη δύναμη της φύσης, έναν αυθεντικό κολοσσό με χρυσή καρδιά. Μια ψευδαίσθηση αγριάδας, ο σιδερένιος άντρας φέρνει τους άνδρες στα άκρα με τις νότες custard στην κορυφή, και γοητεύει τις κυρίες με την απαλή καρδιά του από φράουλες και κρέμα.
Η δεύτερη πράξη της παράστασης λοιπόν, ξεκινάει με την «Τριχωτή κυρία» να δίνει τη θέση της σε έναν υπερδύναμο άντρα. Πάλι έρχονται σκηνές στο μυαλό μου από κόμικς του Αρκά, αλλά με μικρότερη προδιάθεση στο γέλιο από το προηγούμενο.
Ανοίγοντας το μπουκαλάκι, διαπιστώνω ότι το άρωμα της κρέμας είναι έντονο. Ταυτόχρονα, η μυρωδιά της φράουλας είναι άκρως γλυκιά και θυμίζει μαρμελάδα. Το συνολικό αποτέλεσμα στη μύτη θυμίζει cheesecake φράουλα. Αμφιταλαντεύτηκα αρκετά για το αν θέλω να το δοκιμάσω και τελικά αποφάσισα να κλείσω τα υγρά στον κλώνο του KF4 και να χρησιμοποιήσω τη δυνατότητά του να χρησιμοποιηθεί ως dripper.
Πέντε μετρημένες σταγόνες έπεσαν μέσα στην καμινάδα του ατμοποιητή και η προκατάληψή μου για τα υγρά που περιέχουν custard χτύπησε πάλι κόκκινο. Στο μυαλό μου έρχονται όλες οι στιγμές τις οποίες αποπειράθηκα κάτι τέτοιο και κατέληξαν στο ίδιο πράγμα: μπινελίκι και πλύσιμο ατμοποιητή. Πάτησα το fire και... διαψεύστηκα πλήρως! Νόστιμη φράουλα, μικρής έντασης, ούτε γλυκιά ούτε και ξινή, με την κρέμα σε δεύτερο ρόλο να συμπληρώνει και να στρογγυλεύει το υγρό χωρίς να το μετατρέπει σε κρέμα φράουλας. Η custard παντελώς άφαντη. Στην εισπνοή από τη μύτη, η φράουλα γίνεται κάπως πιο γλυκιά σαν αίσθηση, δυστυχώς όμως συνοδεύεται από κάποια χημικά στοιχεία τα οποία ρίχνουν αρκετά την απόδοση του υγρού. Όχι όμως σε βαθμό να πεις «πάρ' το από δω, δεν το αντέχω». Στην εκπνοή από τη μύτη, η κρέμα γίνεται πιο εμφανής με πολύ ευχάριστο τρόπο, και παρόλο που δεν αναφέρεται κάτι τέτοιο στην περιγραφή, εμφανίζονται και κάποιες μπισκοτένιες νότες. Το χτύπημα πολύ ελαφρύ και η παραγωγή ατμού στα αναμενόμενα επίπεδα. Η επίγευση, αρκετά επίμονη, περιορίζεται σε κάποιες γλυκές νότες φράουλας και μεγάλη παραγωγή σάλιου, μου έφερε πείνα πρέπει να ομολογήσω! Με γύρισε κάπου στα τρία χρόνια πίσω αυτό το υγρό, θυμίζοντάς μου κάποιες ιδιοκατασκευές με αρώματα Atmos Lab φράουλα, καραμέλα και βανίλια. Πολύ ευχάριστο, γεγονός που αποτέλεσε έκπληξη γνωρίζοντας ότι δεν είναι εύκολο να βρεις καλή φράουλα στην αγορά υγρών αναπλήρωσης. Ούτε αυτό το υγρό μπουχτίζει και λιγώνει ενώ η σχετικά χαμηλή περιεκτικότητά του σε άρωμα, το κάνει ολοήμερο και συνοδό στα πάντα. Έσταξα πέντε σταγόνες ακόμα και το βαθμολόγησα με 83/100.
Augustus The Clown, 6mg, KF4 Tobecco Clone, 0.28mm Kanthal D, 2.5mm MC, 2.38Ω, NakamitchiΜην κρίνετε το βιβλίο από το εξώφυλλο. Παρόλο που μας κάνει να τρέχουμε στην είσοδο, αυτός ο κλόουν είναι μόνο για τα μάτια ενηλίκων. Με ένα σατανικό μειδίαμα, αυτός ο ώριμος χαρακτήρας κρύβεται πίσω από τη γλυκιά ηχώ παιδικών αναμνήσεων. Κάτω από τη μαλλιαρή περούκα, αυτό το ελιξίριο μας πηγαίνει πίσω με νότες από μηλόπιτα και σύκο, σε γλυκό συνδυασμό με ζάχαρη.
Μετά την αποχώρηση του «Μασίστα» του θιάσου, σειρά έχει ο κλόουν. Ένας αμφιλεγόμενος χαρακτήρας ο οποίος προκαλεί άλλοτε το γέλιο, άλλοτε το θαυμασμό και σε πολλές περιπτώσεις τον φόβο σε μικρούς και μεγάλους. Εγώ δεν ήμουν ποτέ παιδί που τρελαινόμουν για τσίρκο, αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι έχω μια συμπάθεια στους κλόουν από όταν είδα το «Αυτό» του Stephen King.
Η μυρωδιά από το μπουκαλάκι, είναι φανταστική. Μήλο, κανέλα, ζύμη και καραμέλα είναι τα κυρίαρχα αρώματα, με το τελευταίο να μπορεί να προέρχεται είτε από τη ζάχαρη της περιγραφής, είτε από το σύκο, το οποίο στη μύτη τουλάχιστον, δεν φαίνεται καθαρά. Υγρό στον ατμοποιητή και πάμε να δούμε τι έχει να μας πει. Η γεύση του λοιπόν, είναι γεμάτη κόκκινα και γλυκά μήλα, με ελάχιστη κανέλα και μία βάση από μπισκότο. Μου έφερε στο μυαλό κάτι cookies με μήλο και σταφίδα που κυκλοφορούν στην αγορά, κάτι σαν ένα κέικ με μήλο πιο πολύ, το οποίο έχουμε πασπαλίσει με ζάχαρη λίγο πριν το βάλουμε στο φούρνο. Το σύκο εμφανίζεται στο βάθος προς το τελείωμα της τζούρας, και μάλιστα θυμίζει φέρνει στην αποξηραμένη του μορφή, με τη γλύκα του να γέρνει προς μια πιο ψημένη άποψη. Στην εισπνοή από τη μύτη, τα πράγματα χαλάνε αρκετά, καθώς η μυρωδιά είναι κατά κύριο λόγο χημική ενώ στην εκπνοή από τη μύτη, εμφανίζεται αυτή η πολύ ωραία οξύτητα που περιμένει κανείς από ένα ψητό μήλο. Το χτύπημα ελαφρύ ενώ η παραγωγή ατμού σε αναμενόμενα επίπεδα. Η επίγευση παραμένει για αρκετή ώρα και αφήνει στο στόμα νότες από ζύμη και μήλο. Ένα ευχάριστο σχετικά υγρό το οποίο όμως χάνει μόλις αφήσουμε τον ατμό να περάσει στη μύτη, και δεν είναι και πολύ εύκολο να ατμίζουμε με τη μύτη κλειστή. Δεν κουράζει, δεν μπουχτίζει και αποτελεί ένα υγρό με χειμωνιάτικο προσανατολισμό το οποίο νομίζω μπορεί να ατμιστεί όλη μέρα. Μεγάλο μείον του αποτελεί το θέμα της ρινικής εισπνοής και το ότι με μία διόρθωση στις πρώτες ύλες και ίσως την αναλογία, θα μπορούσε να είναι πολύ καλύτερο. 72/100
The Tamer, 6mg, KF4 Tobecco Clone, 0.28mm Kanthal D, 2.5mm MC, 2.38Ω, NakamitchiΗ σκηνή ωρύεται. Κάπου στη σκιά, μια ανησυχητική μορφή βηματίζει πάνω κάτω. Ξαφνικά, το θηρίο πετάγεται με ένα βρυχηθμό που δείχνει όλη του τη δύναμη. Ο ήχος από το μαστίγιο βάζει το θηρίο στη θέση του με χάρη, σε ένα χορό δύναμης και σαγήνης. Ένα υγρό με τη νοστιμιά του αγριμιού, με φθινοπωρινή πλούσια γεύση, ένα μίγμα από αχλάδι, μπισκότο και ψητά κάστανα.
Η παράσταση συνεχίζεται λοιπόν και είναι η σειρά του θηριοδαμαστή να βγει στη σκηνή. Διαβάζοντας την περιγραφή, το μόνο που με φοβίζει είναι το κάστανο. Η μοναδική εμπειρία μου μέχρι στιγμής με κάστανο σε υγρό αναπλήρωσης, πάει πίσω στο 2012 όταν είχα παραγγείλει το ομώνυμο άρωμα της FA, με όνειρο να φτιάξω κάτι εξαιρετικό, με μήλο, κάστανο, κανέλα για το χειμώνα. Δυστυχώς, εκείνο το κάστανο ήταν από τα πιο απελπιστικά πράγματα που έχω ατμίσει, θα προτιμούσα μάλιστα να ατμίσω ξερό φυτίλι και το λάδι που είχαν μέσα οι ego-c κεφαλές. Όποιοι είχαν κάνει αλλαγή κεφαλής τότε, χωρίς πρώτα να ανοίξουν την αντίσταση για να την καθαρίσουν, καταλαβαίνουν τι εννοώ. Οι υπόλοιποι, ας αισθάνονται τυχεροί που δεν έζησαν τέτοιες εμπειρίες!
Ανοίγοντας το μπουκαλάκι, έρχεται μια μυρωδιά αχλαδιού με πολλά χημικά στοιχεία. Αφού πάρει λίγο αέρα και «μαλακώσει» το υγρό, γίνεται αισθητή η στρογγυλή και γεμάτη αίσθηση που δίνει ένα μπισκότο ή μια ζύμη σε φρουτένια υγρά. Κάστανο με την αυστηρή έννοια της λέξης, δεν εντόπισα. Είναι παρούσα πάντως μια μυρωδιά από κάτι ψημένο. Έβαλα λοιπόν υγρό στον ατμοποιητή και ξεκίνησα. Μπερδεμένη και κακής ποιότητας και αναλογίας η συνταγή. Υπάρχει γεύση κάστανου, αλλά κακής ποιότητας, χωρίς να αναδεικνύει ούτε τη γλύκα, ούτε τη στιφάδα αλλά ούτε κάποια άλλη πτυχή του χαρακτήρα του κάστανου. Σε οποιαδήποτε παραλλαγή. Το αχλάδι άφαντο και το μπισκότο μόνο κατά φαντασία βρίσκεται εκεί. Στην εισπνοή από τη μύτη η μυρωδιά θυμίζει κάστανο βουτηγμένο σε ισοπροπυλική αλκοόλη και με έφερε σε σημείο να κάνω γκριμάτσες. Στην εκπνοή από τη μύτη, πάλι αυτή η αίσθηση από χημικό κάστανο, που πλέον συμπληρώνεται και από μια γλυκόξινη αίσθηση από φρούτο. Το αχλάδι, αχνοφαίνεται κάπου στην επίγευση η οποία είναι κάπως πιο ανεκτή από τον ατμό γενικά. Το χτύπημα αρκετά καλό και η παραγωγή ατμού πλούσια. Σε γενικές γραμμές, το μόνο που αξίζει από αυτό το υγρό είναι η περιγραφή του, η οποία είναι μεν όμορφη, αλλά απέχει από την πραγματικότητα. 22/100
The Acrobat, 6mg, KF4 Tobecco Clone, 0.28mm Kanthal D, 2.5mm MC, 2.05Ω, NakamitchiΗ λεπτεπίλεπτη ακροβάτης, πετάγεται με μια τριπλή τούμπα, συνδυάζοντας την έκπληξη με την πολυτέλεια. Η τέλεια ισορροπία δύναμης και χάρης, με τα ακροβατικά της να προκαλούν διακοπή της αναπνοής και μετά το χειροκρότημα. Ένα υγρό του οποίου η γεύση κινείται στο λεπτό σκοινί ισορροπίας, μεταξύ της απαλής custard, του shortbread και της φλογισμένης μπανάνας.
Άλλη μια φορά μετά τον «μασίστα» που βρίσκομαι να παίζω με τη φωτιά. Το Shortbread είναι από τη φύση του πλούσιο σε βούτυρο ενώ η custard της περιγραφής, εντείνει την ανησυχία μου. Φέρνοντας το μπουκαλάκι στη μύτη, τα αρώματα που κυριαρχούν, είναι αυτά της μπανάνας, αλλά όχι στη φυσική της μορφή. Δεν ξέρω αν θυμάστε κάτι τεράστιες τσίχλες της δεκαετίας του 80, που πολλές φορές περιείχαν και ένα «τατουάζ» το οποίο το μόνο που χρειαζόταν για να ολοκληρωθεί, ήταν βρεγμένο δέρμα για να πατήσει? Ε, μια τέτοια μυρωδιά. Ή για τους πιο κλασσικούς, Big Babol μπανάνα. Διακρίνεται και μια υποψία βουτύρου, αλλά με επιφύλαξη καθώς ενδέχεται να παίζει ρόλο και η ψυχολογία της περιγραφής. Κλείσιμο τα υγρά του ατμοποιητή λοιπόν και πέντε μετρημένες σταγόνες θα εκμεταλλευτούν για άλλη μια φορά τη δυνατότητα dripping του KF4 και των κλώνων αυτού.
Τα καλά νέα, είναι ότι δεν ακούγεται βούτυρο. Και είναι τα μοναδικά. Πρόκειται για άσχημη, εντελώς χημική αίσθηση μπανάνας, που σε κανένα σημείο δεν θυμίζει το φρούτο ή οτιδήποτε φυσικό. Σε κάποια σημεία, γίνεται βουτυρένιο, αλλά ακόμα και αυτό δεν είναι αρκετό στο να με αποτρέψει. Σημάδι του πόσο έντονα συνθετικό φαντάζει αυτό το υγρό. Στην εισπνοή από τη μύτη, μοιάζει με κάτι το οποίο παραπέμπει σε καθαριστικό με άρωμα λουλουδιών και φρούτων, ενώ το βούτυρο ολοένα και γίνεται πιο έντονο. Σε εντελώς χημική μορφή όμως. Στην εκπνοή από τη μύτη, μοιάζει περισσότερο με κακής ποιότητας καπνικό ανατολίτικου τύπου, και δίνει την αίσθηση ότι ο κατασκευαστής το κυκλοφόρησε απλά για να υπάρχει. Αναμενόμενη η παραγωγή ατμού ενώ το χτύπημα είναι αισθητό αλλά ελαφρύ. Η επίγευση ευτυχώς δεν είναι επίμονη, και λέω ευτυχώς γιατί πραγματικά αισθάνθηκα ότι έκανα τουρνέ σε εργοστάσιο της Unilever και ανέπνευσα χωρίς μάσκα για τα χημικά. Ένα πολύ κακό υγρό το οποίο κατά τη γνώμη μου η μόνη ελπίδα που έχει να πουλήσει, είναι η παραπλανητικότατη περιγραφή του. Μπορεί να ακούγομαι σαν τον Μποτρίνι ώρες ώρες, αλλά ειλικρινά κάτι τέτοιες προσπάθειες υγρών φαντάζουν όντως σαν μία απόπειρα ληστείας, καθώς στην ουσία πρόκειται για φύκια που πωλούνται για μεταξωτές κορδέλες. Τίποτα σε αυτό το υγρό δεν είναι άξιο προσοχής. 0/100
The Human Cannon Ball, 6mg, KF4 Tobecco Clone, 0.28mm Kanthal D, 2.5mm MC, 2.60Ω, NakamitchiΟ τρελός κασκαντέρ, υπερδραστήριος, γεμάτος καρπούς και μπαχαρικά. Μπουμ! Η κάπνα καθαρίζει, ο μάγος πετά σαν να μην ζυγίζει τίποτα. Το κοινό κρατά την ανάσα του μέχρι την προσγείωση, ένα μαξιλάρι μεταμορφώνει την έκρηξη σε μία τρυφερή και σαγηνευτική στιγμή. Ο καλλιτέχνης υποκλίνεται. Όταν το μεγαλείο μιας τέτοιας παράστασης απαθανατίζει τη φλόγα του καλλιτέχνη, το αποτέλεσμα είναι ένα εκπληκτικό cocktail με νότες τάρτας λεμονιού και μια ιδέα gooseberry.
Επόμενο νούμερο στην παράστασή μας λοιπόν, η ανθρώπινη ρουκέτα. Τάρτα λεμονιού διαβάζω, χαρές κάνω. Το gooseberry δεν μου είναι γνωστό σαν γεύση, και καθώς φαίνεται θα παραμείνει αίνιγμα καθώς έχω σταματήσει να τρώω φρούτα, φρέσκα ή αποξηραμένα. Ανοίγοντας λοιπόν το μπουκαλάκι, το λεμόνι είναι αυτό που κυριαρχεί. Ταυτόχρονα, μια ελαιώδης μυρωδιά που θυμίζει βατόμουρο ή φραγκοστάφυλο, προφανώς προερχόμενη από το gooseberry. Άφαντη η μυρωδιά μπισκότου ή ζύμης στη μύτη όμως. Έβαλα υγρό στον ατμοποιητή και ξεκίνησα. Έντονη γεύση φλούδας λεμονιού, νότες από κάποιο άλλο φρούτο που θυμίζει κάτι της οικογένειας των μούρων και στο τελείωμα μία βουτυρένια βάση μπισκότου. Όταν λέω βουτυρένια, δεν εννοώ σε γεύση, καθώς θα είχα ήδη σταματήσει να γράφω, κατεβάζοντας άκρως λιμανίσιο λεξιλόγιο. Εννοώ στην υφή. Στη ρινική εισπνοή, η βάση της τάρτας γίνεται πιο αισθητή και ακολουθείται από πικρές και γλικόξινες νότες. Στην εκπνοή από τη μύτη έρχεται σε ιδανική αναλογία η τάρτα και το λεμόνι. Το χτύπημα είναι μέτριο προς αναμενόμενο, ενώ η παραγωγή ατμού λίγο πάνω από το αναμενόμενο. Η επίγευση είναι γλυκιά και περιφέρεται γύρω από το άρωμα της φλούδας λεμονιού, ενώ δεν μπορώ να παραβλέψω προς το τελείωμα ότι υπάρχει μία άσχημη γεύση που παραπέμπει σε λοσιόν οινοπνεύματος με γλυκερίνη και λεμόνι. Ένα νόστιμο υγρό που όμως έχει τρία προβλήματα. Το λεμόνι δεν είναι και το καλύτερο, οι αναλογίες είναι λίγο λάθος (θα ήθελε λίγο λιγότερο λεμόνι, περισσότερο μπισκότο και λίγη γλύκα ακόμα), ενώ λείπει ένα βασικό στοιχείο οποιασδήποτε τάρτας, η κρέμα. Φαίνεται να κουράζει σχετικά γρήγορα ενώ θα τα κατέτασσα ως επιδόρπιο υγρό καθώς δεν μπορώ να το δω να κάνει παρέα με καφέ, μπύρα, ποτό ή τσίπουρο και μεζέ. Αντιθέτως, μόνο του ή με ένα λευκό κρασί ίσως να έκανε καλή εντύπωση. Ως μέτρο σύγκρισης έχω το Lemon Pie της Vapeheaven το οποίο μόλις είχε κυκλοφορήσει το κατανάλωνα με το λίτρο. 76/100
The Gymnast , 6mg, KF4 Tobecco Clone, 0.28mm Kanthal D, 2.5mm MC, 2.60Ω, NakamitchiΟι κούνιες ξαμολιόνται, και η γυμνάστρια παίρνει μια βαθιά ανάσα και βουτά. Περιστρέφεται σε ένα εναέριο μπαλέτο με κάθε της κίνηση να κρύβει την προσμονή για συγκινήσεις. Αέρινη, μαγεύει το κοινό με μια επικίνδυνη παράσταση, τέλεια σε κάθε σημείο. Η βάση από ροδάκινο, μοιάζει με μια γεμάτη στιγμή, πάνω από το κενό. Το ζουμερό πεπόνι, αγκαλιάζει τις νότες των κόκκινων φρούτων, τη στιγμή που αυτές πετούν και πέφτουν στο κενό.
Η παράστασή μας οδεύει προς το τέλος της λοιπόν, και ήρθε η ώρα να απολαύσουμε την κυρία που αιωρείται στα «ψηλά πατώματα» του τσίρκου. Μία μίξη φρούτων μας υπόσχεται το συγκεκριμένο με γεύσεις όμως που είναι έντονες και ανταγωνιστικές μεταξύ τους, γεγονός που με προδιαθέτει να πιστέψω ότι πρόκειται για άλλη μια λανθασμένη απόπειρα. Η μυρωδιά από το μπουκαλάκι περιέχει μια χημική αίσθηση, και όταν αυτή καταλαγιάσει, είναι εύκολο να καταλάβουμε το πεπόνι και τα κόκκινα φρούτα. Το ροδάκινο είναι εντελώς άφαντο στη μυρωδιά. Για άλλη μια φορά αποφάσισα να επιστρατεύσω την λειτουργία dripping του ατμοποιητή. Πέντε μετρημένες σταγόνες λοιπόν και ξεκινάμε.
Ένα κακό σύνολο, με που θυμίζει χημικό εργαστήριο είναι αυτό που γεμίζει το στόμα. Το ροδάκινο ανύπαρκτο, όπως και τα φρούτα του δάσους, ενώ το πεπόνι εμφανίζεται με τη χημική του μορφή μετά το τέλος της τζούρας, και μένει στο στόμα για ώρα. Η ρινική εισπνοή είναι απροσδιόριστη και άσχημη, ενώ η εκπνοή από τη μύτη είναι ακριβώς το ίδιο με την εισπνοή. Καλή παραγωγή ατμού και ελαφρύ χτύπημα. Σαν επίγευση, το στόμα μου βασανίστηκε για ώρα με κάτι που μοιάζει με σαπούνι και άρωμα πεπόνι. Κάκιστο υγρό το οποίο με παίδεψε ακόμα και στο να στεγνώσω τις πέντε σταγόνες που έσταξα. Ευτυχώς, δεν πήρε πολλή ώρα! Αποφύγετέ το εκτός αν αρέσκεστε σε γεύσεις που θα μπορούσαν να ανήκουν σε συλλογή του Παπουτσάνη. 7/100
The Charmer, 6mg, KF4 Tobecco Clone, 0.28mm Kanthal D, 2.5mm MC, 2.38Ω, Nakamitchi Όπως καθαρίζει ο καπνός, εμφανίζεται παίρνοντας μία αισθησιακή θέση. Ο συμπρωταγωνιστής της, κουλουριάζεται γύρω από το λαιμό της και νωχελικά παίρνει μια όρθια θέση στον ώμο της. Μία μυρωδιά γεμάτη θηλυκότητα γεμίζει τη σκηνή γι αυτή την παράσταση υψηλού κινδύνου. Επιβάλλεται στο φίδι με μία μόνο ανάσα της, όσο αυτό στρίβει και βγάζει τους γνωστούς του συριγμούς. Το κοινό μαγεύεται με τις χάρες αυτής της ανατολίτικης Θεάς, που φαίνεται σαν να χορεύει το χορό της κοιλιάς με το ερπετό. Θα είναι δύσκολο να ξεφύγετε από τη μαγεία αυτού του ανατολίτικου τσαγιού με της λουλουδένιες νότες.
Προτελευταίο νούμερο στην παράσταση και έρχεται η ώρα του γητευτή. «Της» μάλλον, και ευτυχώς καθώς και πάλι συνειρμούς με Αρκά έχω! Ανοίγοντας το μπουκαλάκι, έρχεται μια ωραία και γλυκιά μυρωδιά από μαύρο τσάι και άνθη λεμονιού. Δεν είναι τόσο βαρύ όσον αφορά το άρωμα, σε βαθμό να με κάνει να μην είμαι σίγουρος για το αν πρόκειται για μαύρο ή πράσινο τσάι. Έβαλα λοιπόν υγρό στον ατμοποιητή και ξεκίνησα.
Πολύ λελούδι ρε παιδί μου! Άνθη πορτοκαλιού και λεμονιού σκάνε στο στόμα και στη μύτη και το τσάι είναι σχεδόν άφαντο. Μόνο μια στιφάδα προς το τέλος της τζούρας κάνει την παρουσία του αισθητή. Στην ουσία αντί για «τσάι με άνθη ανατολής» είναι σαν να έχεις βράσει τα άνθη και να προσθέτεις και ολίγη από τσάι. Έχει ένταση και το κατά πόσο θα αρέσει στον καθένα, νομίζω ότι εξαρτάται αποκλειστικά από το προσωπικό γούστο. Στη ρινική του εισπνοή το πορτοκάλι κυριαρχεί και συνολικά υπάρχει μια αίσθηση «πούλπας» που συναντάμε συνήθως σε υγρά με αρώματα τροπικών φρούτων, κυρίως αυτά που περιέχουν μάνγκο. Στην εκπνοή από τη μύτη όμως το τσάι είναι πολύ πιο διακριτό και σε συνδυασμό με τα υπόλοιπα αρώματα θυμίζει καλοκαιρινά παγωμένα ροφήματα. Η επίγευση είναι επίμονη και δεν περιορίζεται σε μια στιφάδα που θα περίμενε κανείς από το τσάι. Ίσα ίσα, γεύση εσπεριδοειδών παραμένει για πολύ στο στόμα, και ακολουθείται από πιο αναλυτικά αρώματα τσαγιού, παραπέμποντας πλέον καθαρά σε πιο σκούρες ποικιλίες. Το χτύπημα πολύ πιο ελαφρύ από το αναμενόμενο, ενώ η παραγωγή ατμού και εδώ σε αναμενόμενα επίπεδα. Για να πω την αλήθεια, διαβάζοντας την περιγραφή, περίμενα να βρω επιτέλους ένα υγρό με γεύση Earl Grey. Δεν το βρήκα αλλά δεν πειράζει. Από μια αντικειμενική σκοπιά, πρόκειται για ένα καλό υγρό το οποίο σε γενικές γραμμές παραδίδει ότι υπόσχεται. Με μία διόρθωση στις αναλογίες αρώματος τσαγιού και ανθών, νομίζω θα το έφερνε σε πολύ καλύτερα επίπεδα. Προσωπικά, και στη μορφή που βρίσκεται αυτή τη στιγμή, το βρήκα έντονο και μπουχτιστικό. Προφανώς και δεν είμαι παιδί των λουλουδιών, όταν αυτά τουλάχιστον βρίσκονται σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Ένα 65/100 από μένα.
The Conjurer, 6mg, KF4 Tobecco Clone, 0.28mm Kanthal D, 2.5mm MC, 2.38Ω, NakamitchiΜε το ένα χέρι σηκωμένο, κρύβοντας το μισό του πρόσωπο, στέκει μόνος. Η σιωπή είναι έντονα αισθητή και η ατμόσφαιρα έντονη, με το κοινό περίεργο. Ο καλλιτέχνης βγάζει το καπέλο του και το κρατά μακριά, σαν να το φοβάται. Ξαφνικά το χτυπά με το ραβδί του και μέσα από ένα σύννεφο εμφανίζεται το φλεγόμενο πλάσμα. Ένας μεγαλειώδης φοίνικας, χτυπά τα φτερά του και πετά αγγίζοντας τα κεφάλια των θεατών, πριν εξαφανιστεί σε μια βροχή από χρυσά αστέρια. Ψευδαίσθηση, ή πραγματικότητα? Κανείς δεν ξέρει. Το κυριότερο, είναι να ασπαστούμε τη μπλόφα. Φτιαγμένο από ένα ξόρκι Ohm και Watt, θα βρείτε αυτό το υγρό μαγικό, με τις εξωτικές του νότες από ακτινίδιο, ανανά, μάνγκο και καρύδα. Είστε έτοιμοι να εκπλαγείτε?
Φινάλε στην παράστασή μας λοιπόν με άλλο ένα υγρό το οποίο επιεικώς έχει μέσα τη μάνα του και τον πατέρα του. Η σειρά έχει δείξει μέχρι στιγμής κακό υπολογισμό στις αναλογίες και δεν περιμένω και πολλά από ένα υγρό με 4 γεύσεις. Τα στοιχεία αυτά ξεχωριστά είναι του γούστου μου, αλλά τις επιφυλάξεις μου για το συνδυασμό, τις έχω. Το άρωμα από το μπουκαλάκι έχει σαφή τη γήινη μυρωδιά το μάνγκο και τη γλύκα του ανανά. Η καρύδα ελάχιστα φαίνεται και το ακτινίδιο δεν θα το έπιανα με τίποτα στο άρωμα. Αποφάσισα για άλλη μια φορά να χρησιμοποιήσω τη λειτουργία dripping του KF4 με πέντε μετρημένες σταγόνες.
Και για άλλη μια φορά, ο λαός αποδεικνύεται σοφός: «Όπου ακούς πολλά κεράσια» λένε. Η γεύση αποτελείται από μία ανεπαίσθητη βάση καρύδας που ακολουθείται από μια φαρμακευτική μορφή ανανά. Διακριτό σε σημεία και το μάνγκο με τις γήινες νότες του αλλά μέχρι εκεί. Και το πράγμα χαλάει περισσότερο. Με κλειστή ή βουλωμένη μύτη, είναι πολύ πιθανόν να παλευόταν το υγρό. Στη ρινική εισπνοή όμως, η μυρωδιά γίνεται ακόμα πιο χημική και χαλάει τα όποια θετικά μπορεί να βρει κανείς στη γεύση. Στην εκπνοή από τη μύτη, τα πράγματα είναι πολύ πιο ευχάριστα, με αρώματα καρύδας και μια απαλή, γλυκιά και φρουτένια αίσθηση. Το χτύπημα είναι πιο δυνατό από τα προηγούμενα και η παραγωγή ατμού σε αναμενόμενα επίπεδα. Πολύ ευχάριστη η επίγευση, στην οποία κυριαρχεί ο ανανάς για αρκετή ώρα, και τελειώνει με μια ελαιώδη αίσθηση καρύδας.
Με μπέρδεψε το υγρό. Από το ωραίο άρωμα από το μπουκάλι, κατέληξε σε μια μέτρια γεύση, μία κακή ρινική εισπνοή, μία ευχάριστη ρινική εκπνοή και μια ωραία επίγευση. Φαίνεται πρόχειρο και χωρίς μελέτη, με λάθος κατά τη γνώμη μου αναλογίες, που παρουσιάζει όμως κάποια καλά στοιχεία. Δεν ήταν και η καλύτερή μου να πρέπει να στεγνώσω το βαμβάκι ατμίζοντας και σίγουρα δεν είναι από τα υγρά της σειράς στα οποία θα έδινα έξτρα χρόνο. Κάπου στο 45/100 νομίζω ότι είναι μια δίκαιη βαθμολογία.
Συμπέρασμα
Τελικά τα πολλά φρου φρου και αρώματα, η όμορφη συσκευασία, οι επικές περιγραφές, ο decadent σχεδιασμός και η υιοθέτηση ενός concept, δεν είναι η ουσία της υπόθεσης. Η ουσία είναι η επιλογή σωστών πρώτων υλών, η μελέτη και η δοκιμή των αναλογιών της συνταγής και η ικανοποίηση του ατμιστή, παύλα, αγοραστή. Υπήρχε πολλή χημική μυρωδιά και γεύση στα υγρά της σειράς, πολλά λάθη στην αναλογία και μία ομίχλη γύρω από το τι επιθυμεί να μας δώσει να γευτούμε ο κατασκευαστής. Η έλλειψη καπνικών στη σειρά, δείχνει ότι δεν απευθύνεται σε φρέσκους ατμιστές. Η έλλειψη συνοχής και η κακή επιλογή πρώτων υλών όμως, δείχνουν ότι δεν υπολογίζουν τις προτιμήσεις των πιο έμπειρων, αυτών που έχουν ελαττώσει ή διακόψει τα καπνικά. Υπάρχει μια γενική προχειρότητα στη σειρά, εκτός του προωθητικού τομέα, ο οποίος ομολογουμένως είναι πολύ καλός. Παρόλα αυτά, το γευστικό αποτέλεσμα σε σχέση με την σκηνική τους παρουσία, το μόνο που μπορεί να καταφέρει είναι να επιβεβαιώσει την παροιμία: «Όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα μικρό καλάθι». Και να κάνουν την ατμιστική κοινότητα ακόμα πιο επιφυλακτική απέναντι σε υγρά τα οποία έρχονται κουνάμενα με κορδελάκια. Δεν μπορώ να πω ότι θα συνιστούσα σε κάποιον να πληρώσει γι αυτά τα υγρά. Παρόλα αυτά, δεν χάνει τίποτα να τα δοκιμάσει, αν βρεθούν στο δρόμο του. Μυστήριο πράγμα η γεύση, ενδέχεται και να αρέσουν σε κάποιους!
Αυτή και άλλες πολλές συλλογές εντυπώσεων, μπορείτε να τις βρείτε και στο blog μου
27 Απαντήσεις
8781 Εμφανίσεις
