Καλησπέρα σε όλους τους φίλους.
Θα ήθελα να συνοψίσω τις δικές μου παρατηρήσεις για το σύρμα νικελίου έτσι ώστε να υπάρχει ένας μικρός μπούσουλας.
1. Πρώτα απ' όλα. Το σύρμα το βρήκα εύκολο στη χρήση, μαλακό και μανιτζέβελο, δηλ. πολύ εύχρηστο και διαχειρίσιμο.
2. Ο έλεγχος θερμοκρασίας ήταν εξίσου απλή υπόθεση στο μοντάκι. Επιλέγω σε τι βαθμούς θ' ατμίσω και διαβάζοντας σωστά την αντίσταση γίνεται το κλείδωμα, όταν όλα είναι σε θερμοκρασία δωματίου.
3. Μία πρώτη συμβουλή από έμπειρους ατμιστές πρέπει να ακούγεται και να μην κλείνουμε τ' αφτιά όσοι κάνουμε το πρώτο βήμα. Δεν είναι ντροπή (ακόμα κι αν είμαι παλιός ατμιστής) ας ρωτήσω τους άλλους. Αυτό εγώ το έκανα και στο κατάστημα όπου εμπιστεύομαι. Ρώτησα. Ένα μικρό σημείωμα ήταν αρκετό: π.χ ένα ni200 με διάμετρο 0,3mm και φτιάξε από 6 έως 8 σπείρες σε 2,5mm τρυπανάκι. Στη θερμοκρασία να είσαι μετρημένος στην αρχή, από 195 μέχρι 210 άντε 215°C.
4. Είδα επίσης πολλά κι ενδιαφέροντα πράγματα και με τα υγρά: α. Στα παχύρρευστα ήθελα παραπάνω βαθμούς Κελσίου, το βαμβάκι να ήταν αφράτο αφράτο και οι σπείρες μου βοηθούσαν σημαντικά όταν ήταν αραιές μεταξύ τους. β. Στα λεπτόρρευστα υγρά τα πράγματα ήταν λιγότερο απαιτητικά. Έπαιξα πιο εύκολα με θερμοκρασία, το βαμβάκι μου ήταν κι εδώ αφράτο αλλά χωρίς υποψία φόβου αποτυχίας. Με τις σπείρες έπαιξα πιο εύκολα και είδα πόσο επηρεάζουν στην τιμή τής αντίστασης.
5. Με πυρήνα 2 ή 2,5mm η επιλογή ήταν εύκολη. Πήγα σε 2,5mm γιατί το βαμβάκι ταίριαζε γάντι, δεν χάλαγα τις σπείρες κατά το στήσιμο και όλα ήταν ορατά και λειτουργικά. Αντίθετα, σε 2mm, όλα ήταν ταλαιπωρία.
6. Με σκουρόχρωμα και παχύρρευστα υγρά, η χρήση ήταν για 1 ημέρα κι όχι για παραπάνω. Όλα έφταναν να γίνουν μια μάκα, μια μαύρη μπίχλα που σιχαίνεσαι να βλέπεις και ν' ατμίζεις.
Με διάφανα λεπτόρρευστα υγρά, η χρήση που έφτασα ήταν για 2 ημέρες (μπορούσα και λίγο παραπάνω). Η αντίσταση είχε σκουρύνει αρκετά, όμως το βαμβάκι ήταν λευκό (άντε, μία μικρή απόχρωση κίτρινου προς καφέ στο μέσω, πάνω απ' την εισαγωγή του αέρα).
7. Κάτι πρόσφατο. Ένα μικρό κόλπο (εντός σπιτιού), όταν δεν ήθελα να περιμένω να κρυώσουν ατμοποιητές και μοντάκια, τα έβαζα για 2 λεπτά τής ώρας στο ψυγείο. Βέβαια αυτό δεν είναι σωστός τρόπος, απλώς έβλεπα πόσο σημαντικό ρόλο παίζουν οι ιδανικές θερμοκρασίες και αντιστάσεις.
8. Τέλος, κάτι ωραίο που πρόσεξα (και αφού προηγουμένως κατάφερα να πάρω γεύση καμένου σε έλεγχο θερμοκρασίας...). Λοιπόν, είδα πως αν για παράδειγμα έχω μπροστά μου 2 έτοιμες αντιστάσεις, μία των 0,12Ω και μία των 0,18Ω. Και οι 2 παίζουν μια χαρά π.χ. στους 210°C. Αν πάρω την πιο μικρή αντίσταση (0,12Ω) και δεν προσέξω το αρχικό κλείδωμα της (π.χ. Αν πατήσω κατά λάθος 1, 2 φορές το fire), τότε αντί για 0,12Ω θα τη διαβάσει π.χ. 0,18Ω. Ε, θα πάρω και λίγη γεύση ψιλοκαμένης φράουλας (είχα υγρό φράουλα και ήταν λες και τις έριξα στη σχάρα).
Θέλω να πω δηλ. Πως αφού μία αντίσταση 0,18Ω είναι μια χαρά αντίσταση, όμως αν πάρω μία 0,12Ω και τη διαβάσει λάθος, ακόμα και σε αποδεκτά όρια αντιστάσεων, θα είναι λάθος με αποτέλεσμα κακή άτμιση με γεύση από καμένο.
(όπου είμαι λάθος, καλό θα είναι να με διορθώσουν οι φίλοι για να μην δίνω λάθος παρατηρήσεις).