Χρησιμοποιώ μόνο εργοστασιακούς. Απίθανο να ασχοληθώ ποτέ με "στρίψιμο".

[Atmos]

Παρακαλούνται οι χρήστες επισκευάσιμων να μείνουν εκτός του θέματος.
Και δεν θέλουμε το θέμα να γίνει VS αλλά και δεν μας ενδιαφέρει να μας πείτε πόσο εύκολο είναι να στρίψει κανείς αντίσταση, έστω και με έναν Kayfun. 
Το θέμα απευθύνεται αποκλειστικά σε χρήστες εργοστασιακών ατμοποιητών.

Ένα θέμα λοιπόν για τους "ετοιματζήδες" του φόρουμ. 
Θα θελα να γράψουμε τους λόγους που θεωρούμε κάποιοι από εμάς απίθανο να ασχοληθούμε ποτέ με στρίψιμο αντιστάσεων ή γενικότερα τους λόγους που προτιμάμε τους εργοστασιακούς ατμοποιητές.
Ανήκω σ' αυτούς βέβαια, αλλά επειδή γίνεται πολύς λόγος για στριψίματα αντιστάσεων και επισκευάσιμους, θα 'θελα να δούμε και το ποσοστό των ατμιστών που είμαστε της άλλης φιλοσοφίας: Του έτοιμου.
Δηλώστε εδώ το παρόν. 

Επίσης, παρακαλώ να αναφέρετε και ποιους εργοστασιακούς χρησιμοποιείτε τελευταία και αν θέλετε (όχι απαραίτητο) κάντε και μια ανασκόπηση αυτών που χρησιμοποιήσατε παλιότερα.

Αρχίζοντας από μένα, μιας και ανοίγω το θέμα:
Το βρίσκω απίθανο να ασχοληθώ ποτέ με επισκευάσιμους γιατί για μένα είναι ήδη πολύ το να αλλάζω κεφαλές!  Λίγο το ότι δεν πιάνουν τα χέρια μου από επισκευές, λίγο η τεμπελιά, λίγο ο χρόνος και λίγο του ότι αν δεν λειτουργήσει καλά με την πρώτη, αποκλείεται να κάνω ξανά τη διαδικασία από την αρχή, όλα αυτά μαζί με κάνουν να στρέφομαι στους εργοστασιακούς (εμπορικούς). Αν οι εμπορικοί ατμοποιητές είχαν παραμείνει στάσιμοι στην εποχή που ξεκίνησα, πιθανώς να το σκεφτόμουν σοβαρά αλλά όταν εμφανίστηκαν οι επισκευάσιμοι, τότε είχαν αρχίζει να φτιάχνουν και οι εμπορικοί και σιγά σιγά (για μένα) έφτασαν σε επίπεδα που με ικανοποιούν πλήρως, οπότε απέφυγα τον σκόπελο. 

Ανασκόπηση: Είναι τόσο πολλοί που, αν τους θυμηθώ όλους, θα γράφω για ώρες. Θα πω μόνο ότι σε όλη την ιστορία του η.τ. από την αρχή τους, για μένα οι ικανοποιητικοί για την εποχή τους ήταν οι: 901, 401, Njoy Pro (καλός!), Janty 510 και μετά για πρώτη φορά ευχαριστήθηκα άτμισμα με τους Nobacco Giant που κράτησα για καιρό μέχρι που βγήκαν οι CE4 και στη συνέχεια οι CE++ (CE5 και με άλλες ονομασίες) οι πρώτοι που άλλαζες κεφαλή αντίστασης. Μετά άρχισε να εμφανίζεται και η Kanger με διάφορα επιτυχημένα μοντέλα και στη συνέχεια η Aspire και όλα αυτά τα μοντέλα που μπορεί κανείς να αλλάζει μόνο την έτοιμη κεφαλή.   

Αυτή τη στιγμή χρησιμοποιώ κυρίως Aspire Nautilus BVC ενώ έχω και έναν Kanger Protank II και έναν mini για ρεζέρβα.

Όσοι πιστοί....
 

[chilli]

Εδώ και 3 χρόνια που ατμίζω, έχω αλλάξει αρκετούς ατμο.
Ξεκίνησα με κάτι ανεκδιήγητα πράγματα που δε θυμάμαι κάν το όνομά τους, άτμιζαν έτσι κι έτσι για κανα δυό ώρες, μετά γινόντουσαν τα μάγουλά μου τεράστια & στο τέλος της μέρας τα πέταγα.
Μετά πήρα ένα DCT από τη Νομπάκο, που του άλλαζα τα κάρτο. Δεν υπήρχε σταθερότητα στην απόδοση, βούλωναν τα κάρτο, έσταζαν οι φλάτζες κλπ.
Ύστερα ήρθαν τα bodge carto, αυτά με βόλεψαν για καιρό, αλλά βαρέθηκα το dripping.
Mετά τα C3, & διάφορα άλλα C4 +++
Ύστερα το έριξα στα mini vivi nova.
ωραία ήταν, αλλά δεν τα έβρισκα πάντα με τις αντιστάσεις τους.
Μini davide, θεός για ένα διάστημα, μεγάλο διάστημα. Μετά έπεσα σε σκάρτες αντιστάσεις, έσπασε και το γυαλί, πήρα άλλον ένα, και τους παράτησα και τους δύο στο τέλος.

Μini Protank3, o απλός και ο αεράτος συγχρόνως. Ωραίοι ατμοποιητές.
Μαζί δούλευα και τον Ναυτίλο, τον μεγάλο, άλλο θέμα με τις αντιστάσεις του, πότε οκ πότε καμένο με το κιλό.

Κάπου εκεί ψώνισα και κλώνο Κayfun και άλλον ένα επισκευάσιμο για dripping.
Αφού απέτυχα πλήρως να φτιάξω σωστή αντίσταση και στους δύο, αφού δεν μπορούσα ούτε να σφίξω κάτι ψόφιες αντιστάσεις που έφτιαξα, τους έχω σε ένα σακκουλάκι μαζί με όλα τους τα συμπράγκαλα και όλο λέω να ασχοληθώ, αλλά δεν....
δεν τό έχω το πράγμα.
από την άλλη πήρα τώρα τελευταία έναν icube, τον μεγάλο, και ξαναζώ ευτυχισμένες στιγμές, με τις αντιστασούλες μου τις έτοιμες, σ' αυτόν μήτε που τις βιδώνεις, τις μπήζεις και υσυχάζεις...

έχω μαζέψει λοιπόν 5-6 ατμο με τα ανταλλακτικά τους και πορεύομαι...

 

[akpe]

Ακριβώς το ίδιο και εγώ. Τα είπε όλα ο Atmos, ούτε όρεξη, ούτε χρόνο (ούτε μυαλό!) έχω για να μάθω/πειραματιστώ με στρίψιμο, ούτε τα χέρια μου πιάνουν.

Συν ότι ξενερώνω σχετικά εύκολα και αν πάρω RBA σίγουρα θα τον δώσω μετά από λίγο.

Το βασικότερο όμως είναι πως είμαι τελειομανής/κολλημένος, δεν ξέρω πως να το περιγράψω. Όταν δεν έχω σημείο αναφοράς, για παράδειγμα την απόδοση ενός εργοστασιακού, και μπαίνω στα νερά του DIY, πάντα κάτι «δε θα μου κάνει» και μονίμως θα προσπαθώ να το αλλάξω. Nope! Για τον ίδιο λόγο δεν το έχω γυρίσει σε DIY υγρά ακόμα.

Προσωπικά ούτε που θυμάμαι με ποιύς ξεκίνησα. Black Line; Όταν η νομπάκο ακόμα ήταν σε μια αποθήκη στον Νέο Κόσμο; Ίσως, too old to remember Μετά πήγα σε τύπου Thor και κατέληξα σε Gemini Mini τα τελευταία δυο χρόνια, τον οποίο λάτρευα αλλά είχε αρχίσει να μη με καλύπτει από θέμα ατμού και γεύσης. Όσους άλλους δοκίμασα, κυρίως τους Aspire μου έβγαζαν προβληματάκια στις κεφαλές, ε και εγώ γύριζα πίσω στον Τζέμινι.

Τελευταία το σκεφτόμουν σοβαρά να δοκιμάσω επισκευάσιμο «μπας και», είχα αρχίσει έρευνα αγοράς αρχικά για dripping, μέχρι που άκουσα επιτέλους όσους με έπρηζαν τόσο καιρό να δοκιμάσω τον Μίνι Ναυτίλο. Ε, πάει, κόλλησα

[billy]

Κι εγώ μόνο εργοστασιακούς γιατί είμαι απ`αυτούς που καλούν ταξί όταν μείνουν από λάστιχο, που βάζουν φωτιά στο σπίτι όταν πιάσουν καμινέτο, που βγάζουν το μάτι τους με το κατσαβίδι προσπαθώντας να σφίξουν μια βίδα .
Η αλλαγή τής κεφαλής είναι για μένα μεγάλο κατώρθωμα.Εσπασα αρκετούς άτμο μέχρι να καταφέρω να τους ανοίξω.
Τώρα ατμίζω με Innokin i Clear 30Dual Coil.Στο παρελθόν δοκίμασα διάφορους όπως τον ce4 και κάποιους που δεν θυμάμαι τα ονόματα τους.

[Doubt]

Δεν έστρψα ποτέ μου τσιγάρο, όχι σωστά τουλάχιστον, οπότε δεν πρόκειται και ποτέ να ασχοληθώ με επισκευάσιμους και τα αναλώσιμά τους. Διαβάζοντας στο φορουμ τα βάσανα των πιο παλιών με τους ατμοποιητές της εποχής αισθάνομαι πολύ τυχερός που απλά χρειάζεται να αλλάζω έτοιμες κεφαλές και μάλιστα με πολύ λογικό κόστος.
Protank 2 (clone) για εντός οικίας και Aspire CE5 bdc για εκτός, δουλεύω εδώ κι ένα μήνα+ που ξεκίνησα. Γενικά ευχαριστημένος, όταν αγοράσω άλλον θα πάω σε κάτι καλύτερο, ελπίζω. Ακριβές λύσεις ή με ακριβές ανταλλακτικές κεφαλές αποκλείονται κατηγορηματικά. Είδα σε κάποιο νήμα για κεφαλές Kanger με εξωπραγματική διάρκεια ζωής, οπότε...ποιός ξέρει; Ίσως κάποιος Aerotank να είναι ο επόμενος.

[TeoTzi]

Γενικα ειμαι της λογικης <<μεγαλη μπουκια φαε, μεγαλο λογο μη λες>>.

Καπνιζα στριφτο, οποτε μπορω να φανταστω τον εαυτο μου να φτιαχνει τα τσιγαρα του. Οοομως εφοσον καλυπτομαι μια χαρα απο τους εργοστασιακους (καλα, οχι απο ολους) που εχω στα χερια μου, δεν βρισκω αμεσα το λογο να παω σε κατι αλλο. Δεν κατακρινω αυτους που το κανουν (ισα ισα), αλλα δεν ειναι ολα για ολους.

Καταλαβαινω το χομπιστικο του πραγματος, αλλα στα συν του η.τ. για μενα ειναι και η ευκολια που μου δινει. Μια φορα ειδα το <<βαλιτσακι>> με τα συνεργα επισκευασιμου και αγχωθηκα.. Μαλλον γιατι δεν μπηκα ποτε στη λογικη αυτη.

Ασε που αν μου καρφωθει στο μυαλο οτι κατι δεν παει καλα, τελειωσε. Το ιδιο κανω και με τα diy υγρα, αλλα εκει μικρο το κακο (αν δε σωνεται πετας καποια ml φτηνης σχετικα βασης κι ολα οκ).

Επισης τα στανταρ στους εργοστασιακους εχουν ανεβει σημαντικα με πολλα αξιολογα προιοντα. Κι οταν κατι παει στραβα ξερεις και ποιον να βρισεις :-Ρ Το οικονομικο δεν το πιανω γιατι δεν το γνωριζω.

Για να το πω απλα, αν κατι μπορει να βαθμολογηθει αλλες φορες με 20 και αλλες με 10, προτιμω κατι που θα παιρνει σταθερα 17.

[Pouf]

Τις πιθανότητες να ασχοληθώ με επισκευάσιμο, τις θεωρώ ανύπαρκτες, καθώς οι εργοστασιακοί βελτιώνονται συνεχώς και καλύπτουν σχετικά επαρκώς όλο και περισσότερα γούστα. Πέραν αυτού, στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν βρίσκω καμμία ευχαρίστηση να κάνω τον Κύρο Γρανάζη.

Υ.Γ. Μήπως να μπει και καμμιά δημοσκόπηση;

[lionor]

και μετά για πρώτη φορά ευχαριστήθηκα άτμισμα με τους Nobacco Giant που κράτησα για καιρό

Ακομα αυτους χρησιμοποιω. Στην ουσια ειναι οι smoktech dual coil. Για καιρο χρησιμοποιουσα και τα πολυ καλα καρτο bodge, αλλα πηρα την θεση τους οι smoktech.
Εδω και 10 μερες ομως, δοκιμαζω τον joytech delta, και τα πρωτα δειγματα ειναι μαλλον θετικα...
 
Κατα καιρους δοκιμασα κατι vivi nova και evod, αλλα η αστοχια κεφαλων με απετρεψε να συνεχισω με αυτους. Aπο επισκευασιμο, δοκιμασα για πλακα, τον phoenix. Στις 10 αντιστασεις που εφτιαχνα, αντε οι 2 να δουλευαν καλα. Αφου μου σπασε τα νευρα, δεν ξανα ασχοληθηκα με αυτους. Εξαλλου, ακομα και ιδανικη λυση να ηταν, εχω καμια 10ρια υγρα, που τα εναλλασω. Θα πρεπε ή να εχω 10 επισκευασιμους ή καθε φορα να πλενω...Τα καρτο στο θεμα αυτο, ειναι ιδανικα, αφου καθε καρτο εχει το δικο του υγρο.

[Pastafarai]

Αν και χρησιμοποιω και επισκευασιμους παιρνω το θάρρος να γράψω σε αυτο το νημα αφου οι επισκευασιμοι είναι μονο το 50% των ατμοποιητων που χρησιμοποιώ. το άλλο 50% ειναι εργοστασιακοι.
Θα ελεγα οτι ανάλογα με την χρονική στιγμή χρησιμοποιω τον εναν η τον άλλον...μπορει δηλαδη για μια η και δυο εβδομαδες να μην βρω τον χρονο (οσο και αν ακουγεται παραξενο) να κατσω να σεταρω αντισταση στον kayfun π.χ. και ετσι να ατμιζω με Ναυτίλο.
Ενας άλλος παράγοντας που παίζει ρόλο στο αν θα χρησιμοποιήσω επισκευασιμο η εργοστασιακο είναι το τί mod επιλέγω να χρησιμοποιήσω. Το epower2 π.χ. το χρησιμοποιω με evod ή με bdc γιατι αυτοι του καθονται καλα και δειχνουν ομορφα επάνω του... 


Εργοστασιακους λοιπον μπορω να πω οτι εχουν περασει απο τα χερια μου οι περισσοτεροι απο τους γνωστους και επιτυχημενους εμπορικα...
Απο eGo-T, 510 , 510-Τ , o CE2-3-4- οταν ειχαν πρωτοβγεί... DCT Tank με cartomizer μέσα (αυτα πιστευω ειναι διαχρονικα απο τα καλύτερα και λογο μεγαλης ποσοτητας υγρου αλλά και λόγο γεύσης που αποδίδουν τα cartomizer) , σκέτα carto Boge, και μετα "μεγαλους" εργοστασιακους όπως ο Protank2 ,Davide,Smok GBC, μεχρι που τωρα εχω καταλήξει στον ΝΑυτίλο και τον Joyetech Delta ενω περιμένω με ανυπομονησια να κυκλοφορησουν τα δυο subohm τανκ απο aspire και kangertech αντίστοιχα...

[ppkstat]

Eγώ πάλι έχω μπερδευτεί αν θα πρέπει να γράψω σε αυτό το θρεντ. Ξεκίνησα με εργοστασιακούς, πέρασα στους επισκεάσιμους, ξεναπέρασα στους εργοστασιακούς και τώρα περνάω πάλι στους επισκευάσιμους.  Γενικά όμως στο σύνολο της ατμιστικής μου καριέρας έχω χρησιμοποιήσει εργοστασιακούς για το μεγαλύτερο της μέρος οπότε λέω να γράψω

Γενικά επισκευάσιμους χρησιμοποιώ αποκλειστικά για να κάνω οτι δεν μπορώ με τους εργοστασιακούς. Δεν το βλέπω σαν hobby, δεν μου αρέσει να στρίβω αντιστάσεις, δεν μου αρέσει να δοκιμάζω οτι βγαίνει και γενικά δεν την βρίσκω καθόλου έτσι. Αν υπήρχε κάποιος εργοστασιακός που να κάνει αυτά που θέλω θα τα πέταγα όλα.. ή τέλος πάντων όταν θα υπάρξει. Το μεγαλύτερο πρόβλημα  που έπρεπε να αντιμετωπίσω ήταν οτι ήθελα να ατμίζω ένα υγρό που εκτός οτι είναι 100% VG έχει αρκετά συστατικά που δεν ατμοποιούνται και κατα συνέπεια βουλώνουν τους ατμοποιητές.

Ξεκίνησα με ego-t και πέρασα γρήγορα σε giant και dct. Έμεινα για λίγο καιρό εκεί και πέρασα σε επισκευάσιμους (Bully, όλη την σειρά GG κτλπ). Τα άφησα όλα όταν ανακάληψα τους καταπληκτικούς hh 357. Έμεινα εκεί για πολύ καιρό και απο οτι θυμάμαι ήμουν εξαιρετικά ευχαριστημένος με το αποτέλεσμα. Καμμιά φορά άτμιζα και με 306, πάντα dripping ολα αυτά προφανώς. Οπότε για μένα το πρώτο μεγάλο πλατώ ήταν αυτό. Το κόστος δυστηχώς ασύμφορο και η διαθεσημότητα δύσκολη. Το δεύτερο πλατώ ήταν οι gemini (oakley) vivi nova. Καταπληκτικοί εργοστασιακοί, είχαν βγεί και πολυβολτικές ego τότε και την είχα καταβρεί. Είχα παροπλίσει και όλα τα ρόπαλα, γκλόπ που είχα κτλπ και άτμιζα σαν άνθρωπος χωρίς να με περνάνε απο συνέντευξη κάθε φορά που με βλέπουν. Οτι εργοστασιακούς δοκίμασα μετά απο αυτούς (aerotank, ναυτίλους κτλπ) δεν μου άρεσαν τόσο. Βέβαια ούτε αυτοί άτμιζαν καλά το αγαπημένο μου υγρό.

Τώρα είμαι χωρίς εργοστασιακούς. Kayfun nano για normal υγρά και rda για το αγαπημένο boba's. Μοντάκια όσο πιο μικρά γίνεται. Θα δείξει πόσο θα αντέξω.

Τελικά μπρερδεύτικα, σε ποιά κατηγορία ανήκω?

[Doubt]

Μάλλον στην κατηγορία "off topic" 

[BARBADONIS]

Μπορεί να ασχολούμαι με διάφορα μπιχλιμπίδια, ηλεκτρονικά, ηλεκτρικά, ξυλουργικά και κάθε είδους επισκευές και κατασκευές...... αλλά όχι στρίψιμο αντίστασης  Το ίδιο βέβαια συνέβαινε και με τα τσιγάρα. Ποτέ δεν μου άρεσαν τα στριφτά. Συμπληρώνοντας λοιπόν κι εγώ 3 χρόνια ατμίσματος, έχω δοκιμάσει σχεδόν το 50%-60% των εργοστασιακών ατμοποιητών που κυκλοφόρησε. Ενώ όσους επισκευάσιμους ατμό έκανα απόπειρα να χρησιμοποιήσω, έμειναν στο ράφι 
Οπότε επειδή είναι πάρα πολύ μεγάλη η λίστα, θα σταθώ σε αυτούς που μου "κάθισαν" καλύτερα. Οι 510, λιγότερο τα carto, oi EGO-C, mini VIVI NOVA, C5, BCC, E-COM, T3S, PROTANK 2, και mini AEROTANK κ.α. Όλοι αυτοί χρησιμοποιούνται σχεδόν σε καθημερινή βάση, διότι μου αρέσει η ποικιλία. Στα άμεσα σχέδια είναι η απόκτηση του Ναυτίλου που διαβάζω καλά λόγια και του Δέλτα.
Ενώ, αγαπημένες εταιρείες σε ατμοποιητές είναι η JoyeTech και η KangerTech.
Έπεται και συνέχεια. Στο μέλλον ποτέ δεν ξέρεις. Αλλά έτσι όπως προβλέπω τα πράγματα και τις εξελίξεις, νομίζω δεν θα υπάρχει λόγος για στριφτά. Μόνο για τους μερακλήδες

[Stepeha]

Αν και τα χέρια μου το "έχουν" το στρίψιμο και έχω μια μικρή πείρα από επισκευάσιμους, κατέληξα πως δεν θέλω να σπαταλάω τον λιγοστό ελεύθερο χρόνο μου φτιάχνοντας αντιστάσεις. Δεν τη βρίσκω δημιουργική αυτή την ενασχόληση... Τους επισκευάσιμους τους ξεκίνησα γιατί μου άρεσαν κάποτε εμφανισιακά  περισσότερο από τους εργοστασιακούς. Δεν ζητούσα ποτέ, την απόλυτη γεύση, το απόλυτο χτύπημα, το απόλυτο ντουμάνι.
Ξεκίνησα να ατμίζω με giant & ego c, συνέχισα με CE4 +, άπειρα κάρτο και τανκ. Μετά ήρθαν οι επισκευάσιμοι. Πιο μετά ήρθε ο EVOD. Έμεινα κάμποσους μήνες με αυτόν. Ήταν ο πρώτος εργοστασιακός που μου άρεσε πολύ σαν αντικείμενο, αλλά είχε για τότε και πολύ καλή απόδοση. Συνέχισα με τις ίδιες κεφαλές αλλά με λίγο ποιοτικότερο σε υλικά ατμοποιητή. Τον mini Davide. Προσπερνάω Καηφούνηδες και ακολουθούν οι Aerotank και οι Ναυτίλοι. Πλέον οι εργοστασιακοί έχουν πάρει τα πάνω τους σε υλικά και απόδοση. Τα βρίσκω καλά με τους Kangertech, βλαστημάω με τους Aspire. Φτάνω λοιπόν στο τελευταίο 6μηνο που θεωρώ πως έχω βρει μια σειρα εργοστασιακών που τα έχουν όλα σε υπερθετικό βαθμο. Joyetech Delta. Για εμένα, όπως έχω γράψει και αλλού, υπάρχουν οι εργοστασιακοί, οι Delta και οι επισκευάσιμοι. Χαίρομαι πραγματικά που η εταιρεία που συμπαθούσα πάντα, περισσότερο από όλες, έκανε το μεγάλο καμ μπακ. Είχε μείνει καιρό στην αφάνεια. Και μιας και ανέφερα ποιά είναι η αγαπημένη μου εταιρεία, ας πω και ποιά δεν πάω με την καμία: Smoktech. Δεν μου γεμίζει το μάτι κανένα προϊόν της.

Η συνέχεια επί των πνευμόνων και επί της οθόνης...

Στάλθηκε από το LG-D855 μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

[bkork]

Αν και νέος στο άθλημα εχουν περάσει αρκετοί ατμοποιητές απο τα χέρια μου. Τις τελευταίες μέρες βέβαια κάνω και μια απόπειρα στους επιςκευαςιμους αλλα χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Η για να το πω διαφορετικά ο εργοστασιακός που εχω ξεχωρίσει, με καλύπτει καλύτερα και απο τους επιςκευαςιμους με τον τροπο που τους στήνω βεβαια.


Απο εργοστασιακούς εχουν περάσει απο τα χέρια μου nobacco icube, Iclear i30, nobacco vivi nova, nautilus mini, kanger protank 3 mini, smoktech tdux 4 και τέλος smok micro gdc.


Αν δεν έπεφτε στα χέρια μου ο τελευταίος, τον οποίο θεωρώ κορυφαίο και πολύ ανώτερο απο όλους τους άλλους (ίσως ο μικρός ναυτιλος να πλησιάζει λίγο αλλα και πάλι ειναι μακριά) θα είχα στραφεί οριστικά σε επισκευασιμο. Τώρα απλά τους εχω για να παίζω σπίτι σε ελεύθερο χρόνο (ή για δοκιμές υγρών μιας και ειναι ποιο βολικό να αλλαξω λιγο βαμβάκι απο το να αλλάξω μια κεφαλή) και ο smok με ακολουθεί σε μόνιμη βάση.

[spectrum]

Κάποτε, σε μια πόλη της συντηρητικής δύσης (Αγγλία, αν θυμάμαι καλά) κάποιος καθόταν στο εδώλιο. Κατηγορία: βιασμός…
Οι ένορκοι ήταν σχεδόν έτοιμοι να αποφασίσουν. Τα μάτια τους εξέπεμπαν την αλήθεια. Ο κύριος Μόρισον, ο χοντρούλης πωλητής αυτοκινήτων, η κυρία Σμιθ, η φαρμακοποιός είχαν μια λάμψη στα μάτια… αυτή που σε κάνει υπερήφανο για το προνόμιο που σου δόθηκε να μοιράσεις δικαιοσύνη.

Τελευταίο χαρτί του κατηγορούμενου: ο φοβερός και τρομερός δικηγόρος του.
Αντί για αγόρευση, έδωσε στον Πρόεδρο μια κλωστή και τον παρακάλεσε θερμά να την περάσει μέσα από τη βελόνα που ο ίδιος ο συνήγορος κρατούσε.
Μόλις ο Πρόεδρος ήταν έτοιμος για την τελική κίνηση, ο δικηγόρος «τσουπ» έβαζε τη βελόνα λίγο πιο εκεί. Αυτό συνεχίστηκε περίπου 20 φορές. Τα μάτια του Προέδρου γούρλωσαν. Το ίδιο και του κυρίου Μόρισον, ο οποίος αναγκάστηκε να βγάλει από την πάνω αριστερή τσέπη του σακακιού του το χαριτοδιπλωμένο μαντήλι του για να σκουπίσει από το μέτωπό του τον ιδρώτα, ο οποίος είχε γεμίσει αγωνία την κυρία Σμιθ μήπως της χαλάσει το φορμάρισμα των μαλλιών της.

Την απρόσμενη λύση έδωσε σαν από μηχανής θεός ο ίδιος ο Πρόεδρος, με το ρητό
«ε, καλά τώρα, αφού τα χέρια μου δεν πιάνουν» το οποίο είναι και γραμμένο μαζί με το καλωσόρισμα στην πινακίδα στα όρια της παραδοσιακής κωμόπολης.


Κι αν νομίζετε ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί και σε σας (το να μην μπορείτε να περάσετε την κλωστή, εννοώ), άρα και τα χέρια του προέδρου ήταν ΟΚ, ήρθε η ώρα να γνωρίσετε και κάποιον που:
• πάει να ποτίσει μια γλάστρα διαμέτρου 80cm με ένα πλαστικό μπουκάλι και το μισό νερό χύνεται απέξω
• όποτε (τω καιρώ εκείνο) επιχείρησε να φτιάξει στριφτό, μάζευε τον καπνό από την άλλη άκρη του γραφείου, στα 125cm πιο μακριά, προσπαθούσε να ξεκολλήσει το χαρτάκι από τον τοίχο (μα πώς βρέθηκε εκεί;) και έβρισκε το φιλτράκι στο απέναντι μπαλκόνι
• όταν (δυο μέρες αργότερα) πήρε μαραφέτι για αυτή τη δουλεία (καλά το γράφω), παρατάσσονταν πίσω του οι ανύπαντρες νύφες της γειτονιάς: όποια έπιανε τον καπνό θα παντρευόταν, όποια έπιανε το χαρτάκι θα αρραβωνιαζόταν και όποια έπιανε το φιλτράκι θα δημοσίευε άρθρο στα «Νέα της Αμαζονίας» : «Ατράνταχτες αποδείξεις ότι η Γη κατοικείται από νοήμονα όντα – στάλθηκε από εκεί πρωτόγονο προϊόν επεξεργασίας ζωικού άνθρακα»
• αποφεύγει να πάει στο σούπερ-μάρκετ για να μην υποστεί το μαρτύριο που του υποβάλλει κάθε φορά η γριούλα πίσω του «μα επιτέλους, ΕΤΣΙ τις ανοίγουν τις σακούλες, κύριε»
• δεν είναι να ξεκινήσει ένα χαρτί υγείας… μέχρι να βρει την αρχή, έχει χαθεί το μισό – όσο για τις αυτοκόλλητες ταινίες, τα πόδια στον ώμο…

Σίγουρα δεν αναγνωρίζετε τον εαυτό σας στα παραπάνω, μιας και είναι το trademark του ανωγραφόμενου. Της αφεντιάς μου, δηλαδή.
Κι επειδή το «φύγε εσύ, έλα εσύ» ισχύει ακόμα κι όταν δεν προστάζουμε εμείς…
Έφυγε το ΚΤ και ήρθε η πρεσβυωπία… εντελώς αναπάνεχα…

Ο οποίος είχα την τύχη να ανακαλύψω το ΗΤ δυο μέρες πριν το φόρουμ, διαφορετικά θα είχε τραπεί σε τακτική φυγή, καθώς τα πρώτα που διάβασα εδώ ήταν οι επισκευάσιμοι.

Ένιγουέι, κύλησε πολύ υγρό στο τανκ, αλλά οι εργοστασιακοί – εργοστασιακοί.
Ξεκίνησα με τις «δεξαμενές» του 1ml που είχαν τα «καπάκια» του 2011.
Αμέσως μετά, ήρθαν (ξαναήρθαν, διάβασα κατόπιν) τα κάρτο. Πρέπει να πέρασε ένας χρόνος με Giant και Hybrid.

1) Τότε έπαθα και το πρώτο σοκ, όταν τα θαυματουργά χεράκια μου κατάφεραν να ανοίξουν έναν.
Οι εντυπώσεις μου θύμισαν τη δήλωση του κολλητού και φαρμακοποιού της γειτονιάς «Ρε συ, ξέρεις τι πανίδα κυκλοφορεί το χειμώνα στα χαλιά του σπιτιού;». Πιθανότητα εύρεσης πανίδας στα κάρτο δεν υπήρχε μεν, αλλά άντε να βγάλω από το μυαλό μου τη δήλωση του Μανώλη, δε.

Εκείνη την κρίσιμη στιγμή, εμφανίστηκε ο Τιτάνας. Ναι μεν καρτόφερνε, αλλά μόνο σε ένα μικρό κεντρικό μέρος. Οι σκιές στο μυαλό μου είχαν στριμωχτεί εκεί μέσα (ξου-ξου).
Τι κι αν υπήρχε η δυσκολία του γεμίσματος; (σταγόνα-σταγόνα)

2) Το δεύτερο σοκ το έπαθα στις ατμοσυναντήσεις:
όταν ο giorgos-maria μου δήλωνε ότι θα μου τους έστηνε εκείνος – έλα όμως που… ντρεπόμουν…
όταν ο Rexakos μου έδωσε να καταλάβω ότι το βαμβάκι και το σύρμα που βάζει και ελέγχει ο ίδιος είναι το κάτι παραπάνω στην υγεία, αφού μπορεί και το ελέγχει ανά πάσα στιγμή.

Το αυστηρό βλέμμα της γριούλας στην ουρά του σούπερ μάρκετ μου υπενθύμισε:
«Δεν είναι για σένα αυτά… Συνέχισε να μαγειρεύεις με τα υγρά, εκεί δεν τρέμει το χέρι σου». Ίσως γιατί μια ζωή με αναμίξεις διαλυμάτων ασχολιόμουν…

Με τον καιρό, τα ενθαρρυντικά λόγια…

«έλα μωρέ, περνάς 4 φορές το σύρμα…»
(εκεί ένοιωθα κάτι υγρά στον πνεύμονα)
«βάζεις το βαμβάκι μέσα»
(εκεί ένοιωθα να μου κάνουν μασάζ με έλαια διακετύλιου)
«dry burn για να δεις αν η αντίσταση είναι καθαρή»
(εκεί με έλουζαν με βάση από τον τάφο της Αμφίπολης)
«και βιδώνεις το σύρμα εδώ»
(ε, εκεί μου έσκαγε η μπαταρία στη μούρη)

… με έπεισαν ότι δεεεν…
Και τότε κατάλαβα ότι η αποστολή μου είναι στο ΗΤ μεν, άλλη δε.
Και όχι στους επισκευάσιμους. Ούτε που κατάλαβα ποτέ γιατί τους λένε έτσι και όχι «επανασυναρμολογούμενους» ή κάτι τέτοιο.

Αν δεν είμαστε κι εμείς οι τελευταίο των Μοϊκανών, πώς θα μάθαιναν οι εταιρείες τα συν και τα πλην των εργοστασιακών ώστε να τους βελτιώσουν; Ε;
Άλλωστε, με τον aspire nautilus bdc, που είναι ο τωρινός ατμοποιητής μου, δεν ζηλεύω πια τα ντουμάνια στις ατμο-μαζώξεις…


Πέρα από την πλάκα, σαφώς και ο όρος «επισκευάσιμοι» είναι άγνωστος στον μπαρμπα-Μήτσο, που κάθεται στο παγκάκι στην πλατεία του χωριού και παρατηρεί ασκαρδαμυκτί τον ατμό να απογειώνεται, ψαχουλεύοντας το μαραφέτι μπας και φανεί το μυστικό, όπως τότε, που περιεργαζόταν το ραδιόφωνο για να βρει πώς χώρεσε εκεί μέσα αυτός που κρύφτηκε και έλεγε: «Σιώκος… βαθιά μπαλιά… Σιώκος…».
Όπως είναι άγνωστος και στον Σάκη τον Γιάπι, που στήνεται στις ουρές της τράπεζας, της εφορίας και των πολυεθνικών και ανοίγει τον χαρτοφύλακα βγάζοντας τον εργοστασιακό για να το παίξει… γκατζετάκιας.
Όπως και στο 90% των ατμιστών, που για πολλούς και διάφορους λόγους δεν ξέρουν για το φόρουμ.
Πόσο μάλλον η ουσία του όρου…

Γι αυτό και ο σκοπός είναι, τώρα που το ΗΤ είναι στην ανάπτυξη, να φτιάχνονται εργοστασιακοί ατμοποιητές που:
1)   θα είναι απλοί στον χρήστη – ακόμα και του δικού μου επιπέδου
2)   θα του δίνουν την αίσθηση της ασφάλειας, όχι μόνο σε σχέση με το ΚΤ, αλλά και της πορείας που διαγράφεται στο άτμισμα

Η αλήθεια είναι ότι οι χρήστες των εργοστασιακών ατμοποιητών αλλά και υγρών είναι η μεγάλη πλειοψηφία. Κι αν με τους επισκευάσιμους γλυτώνεις χρήματα, πολλαπλάσια γλυτώνεις με τα diy.