Ποσο εξαρτημενοι νιωθετε απο τις τωρινες σας συσκευες?
Πως θα αισθανοσασταν και τι θα κανατε αν ξαφνικα εξαφανιζονταν?
Σε τι σημειο θα φτανατε και τι θα σας καλυπτε ατμιστικα πλεον?
Σε αυτα τα ερωτηματα κληθηκα να απαντησω τις προηγουμενες μερες και τωρα μου εχουν μεινει ως φιλοσοφικο ερωτημα που σκεφτηκα να το θεσω και εδω στο φορουμ.
Η ιστορια αυτη αρχισε για μενα την Παρασκευη οπου επρεπε να δουλεψω μεχρι αργα στην δουλεια σε συνθηκες πιεσης (ρεκορ αδειασματος μπαταριων στην δουλεια: 4,5 AW 18350). Μολις πηγα σπιτι μιλησα στο τηλεφωνο και κανονισα μια συναντηση με εναν γνωστο στην αλλη μερια της πόλης, διπλα απο το καταστημα Πρακτικερ. Αφου τον περιμενα λιγο μεσα στο αμαξι (εβρεχε εξω) και βρεθηκαμε, ειπα να ψωνισω και 2-3 πραγματακια απο το καταστημα αφου ημουν διπλα.
Ειχε βραδιασει πλεον οταν ξεκινησα για το σπιτι, μεσα στην απιστευτη κινηση. Εφτασα σπιτι, αραξα στον υπολογιστη μου και ειπα στην γυναικα να μου φερει το προβαρι.
Δεν το βρηκε στο δωματιο, της ειπα να κοιταξει στην κουζινα, δεν το βρηκε ουτε εκει.. ουτε στο αλλο δωματιο κλπ ωσπου μου ειπε να παω να βρω που το αφησα μονος μου.
Για οσους δεν ξερουν το η.τ. μου μιλαμε για το καινουργιο προβαρι 3 με ενα κλωνο καυφουν πανω.. Αξια στην αγορα τωρα ποσο? 250-300 ευρω..? και προσφατα αγορασμενο και αγαπημενο.
Αυτο που αρχισε ως ανησυχια οταν δεν το ευρισκε η γυναικα (που βρισκει τα παντα στο σπιτι) κλιμακωθηκε γρηγορα σε πανικο. Περιττο να σας πω πως ουτε εγω το εβρισκα και καταληξαμε και οι δυο να γυρισουμε τα πανω κατω στο σπιτι (το στρωμα μονο το σηκωσαμε 3-4 φορες). Ψαξιμο μεσα σε απιστευτο αγχος με διαθεση να βρισω, να φωναξω, να...
Φοραω τα ρουχα μου ξανα, παιρνω το φακο και κατεβαινω για ψαξιμο γυρο απο το αυτοκινητο στην βροχη..Καπου πρεπει να εχει πεσει απο την θηκη στην ζωνη ελεγα, ενω το μυαλο μου ετρεχε σε καθε στιγμη της ημερας. Τιποτα γυρω, κατω απο το αμαξι και σε ολη την διαδρομη στο σπιτι.
Πισω στο σπιτι, τα κανουμε ξανα ολα λιμπα.. μεχρι και το χαλι σηκωσα
Απελπισια! φρεσκοαγορασμενο, ακριβο μοντ.. ακριβο για την καλη μου ατμιστικη απολαυση. Με βλεπει και η γυναικα σε αυτα τα χαλια και ντυνεται να βγουμε στην πολη να το βρουμε..
Με ενα φακο στο χερι ξανα στην δουλεια, βραδιατικα. Ψαξιμο στο παρκινγκ αρχικα..τιποτα. Βρισκω τον νυχτοφυλακα, με αφηνει να μπω και δωστου ψαξιμο γυρω απο το γραφειο μου και των αλλων, με την ελπιδα οτι θα εμφανιζονταν μπροστα μου.. τιποτα παλι..
Πισω στο αμαξι, το ψαχνουμε ξανα σπιθαμη προς σπιθαμη.. παλι τιποτα.. παλι απελπισια. Μπαινουμε και οδηγω στην αλλη ακρη της πολης προς το Πρακτικερ. Χωνομαστε στο παρκινγκ με το φακο στο χερι και αρχιζουμε να ψαχνουμε κατω. Να'σου ο σεκιουριτας θορυβημενος..καλα ξεμπερδεματα λεω απο μεσα μου.. ειχε και την ατιμη την βροχη βραδιατικα
. Τελος παντως καταφερα να του εξηγησω του ανθρωπου και με αφησε λιγα λεπτα να ψαξω ακομη..ματαια.
Πισω στο σπιτι να το κοιταζω πλεον υποπτα σε καθε μικρη γωνια οτι μπορει να κρυβει το προβαρι μου. Να θυμαμαι να νιωθω το προβαρι στην θηκη πριν φυγω απο την δουλεια και πριν φυγω για την συναντηση μετα.... ή μηπως ηταν η ιδεα μου.
Τι κανεις σε αυτη την περιπτωση, λοιπον.. οταν ολες σου οι ελπιδες φαινονται να εξαντλουνται.. Πηγα και ξεθαψα το μηχανικο μοντακι που ειχα.. ξεθαψα και τον Ναυτιλο και βρηκα 2 μονο κεφαλες να μου εχουν μεινει. Καθαρισμα και τα δυο και προσπαθεια για ατμισμα.. Μα με ΤΙΠΟΤΑ δεν με ικανοποιουσε αυτο που ατμιζα...!! με τιποτα..! χωρια που τις μισες φορες ειχα misfires, λες και ειχα ξεχασει πως πατας το κουμπι στο μηχανικο.
Παει η μαυρη Παρασκευη.. ερχεται το Σαββατο.. Ξανα στην δουλεια για να ψαξω ξανα εξω και μεσα σε αλλες αιθουσες.. φυσικα τιποτα.
Εκει ειναι που παιρνω και την αποφαση μετα απο εντονες πιεσεις απο την γυναικα να παρω αλλο.. Δεν μπορουσε να με βλεπει σε αυτην την ψυχολογια.
Εσεις θα δινατε αλλα τοσα χρηματα.. μη πω περισσοτερα τωρα για να ξαναπαρετε αυτο το ακριβο η.τ. για την ατμιστικη σας απολαυση..? Εγω ενιωθα μεγαλες τυψεις. Αλλα τι θα γινονταν με το ατμισμα μου? Οποτε αρχισαν τα τηλεφωνα και κανονισα για παραγγελια νεου προβαρι (για σημερα βασικα να γινονταν η παραγγελια). Και αρχισα και στο φορουμ να ψαχνω και νεο ατμοποιητη γιατι ο Ναυτιλος ειχε μονο 2 κεφαλες.. και την μια την χρησιμοποιουσα ηδη.
Μετα απο πολυ ψαξιμο για ποιο ατμοποιητη θα παρω - κλωνο φυσικα γιατι τα χρηματα πλεον ανεβαιναν και πολυ - στο φορουμ εδω και FT παραγγειλα τον ερλκονιγκιν. Ερχεται το μειλ και μου λεει σε 2 βδομαδες θα τον στειλουν. Νευρα και τσαντιλα γιατι δεν το προσεξα στην παραγγελια.. βαζω και νεα παραγγελια για kayfoyn αυτη την φορα.. καλα Χριστουγεννα θα ερθει ο ερλ.
Σε αυτη την διαθεση κυλησε το ΣΚ και ηταν και η γιορτη μου και επρεπε να δειχνω και χαρουμενος
Σημερα μπηκα Πατρα για να περασω απο το σπιτι (ειμαι σε χωριο εξω αυτες τις μερες) και λεμε με την γυναικα..δεν ξανακανουμε το ταξιδι προς Πρακτικερ που θα ειναι ανοιχτο? Της το ελεγα "αστεια" την Παρασκευη να παμε οταν ανοιξει γιατι ο κοσμος ειναι καλος και καποιος θα το βρηκε να μου το δωσει..
Πηγαμε λοιπον Πρακτικερ και πηγα στην υποδοχη βγαζοντας το μηχανικο με τον Ναυτιλο αρχιζοντας.. "Ηρθα την Παρασκευη το βραδυ, μηπως βρηκατε κατι σαν και αυτο..?" Και προς τεραστια εκπληξη μου η υπαλληλος μου λεει "σαν και αυτο, ναι.." και βγαζει απο το γραφειο της το προβαρι μου..!!!! Μου λεει "Το βρικαμε Σαββατο απογευμα και οταν το πιασαμε το ειδαμε βαρυ, οποτε σκεφτηκαμε οτι ειναι ακριβο και εχει αξια σε καποιον.. δεν ξεραμε τι ειναι αλλα το φυλαξαμε".
Ενταξει.. προσκυνω στους υπαλληλους, τους Ανθρωπους αυτους που το φυλαξανε να το δωσουν ακριβως επειδη τους φανηκε κατι αξιας και ακριβο!
Η χαρα μου δεν περιγραφονταν.. πρεπει να με ακουσαν ολοι στο καταστημα..
..και μετα αρχισαν τα τηλεφωνα προσπαθωντας να προλαβω την ακυρωση της παραγγελιας του 2ου προβαριου..
Ενταξει.. το προλαβα και δεν παραγγειλα 2ο...
θα μου μεινουν, βεβαια, 2 επιπλεον ατμοποιητες.. αλλα δεν βαριεσαι... θα ατμιστουν και αυτοι.
Καθομουν, λοιπον, και σκεφτομουν ολα αυτα τα σκηνικα και το πως ενιωσα με την ξαφνικη απωλεια της αγαπημενης μου συσκευης η.τ. αυτή που τωρα χρησιμοποιω και που νιωθω οτι μονο αυτη με καλυπτει.
θα μπορουσα να παω πισω στις προηγουμενες..? Ενιωσα πως οχι..ενιωθα να μισω καθε τζουρα. Ισως ηταν το ψυχολογικο της θυμισης του προβαριου/καυφουν, ισως και οτι ηταν ατμιστικα αρκετα πιο πισω.
Οδηγησα χιλιομετρα, εψαχνα βραδιατικα με φακο στην βροχη,βρεθηκα αντιμετωπος με σεκιουρηταδες, γυρισα το σπιτι αναποδα τοσες φορες, μαλωνα τα γατια οτι το πηραν στο παιχνιδι και τα χασανε, κοιτουσα καθε γωνια του σπιτιου μου σαν να ηταν ο εγκληματιας..ο ενοχος που "ρουφηξε" σε μια μυστικη του τρυπα το προβαρι μου...
Γιατι αισθανομουν ομως ετσι για μια συσκευη? Γιατι μπηκε τοσο πολυ το συναισθημα μεσα σε ολα αυτα και ενιωθα ετσι? Οταν μου χτυπησανε το αυτοκινητο στο παρελθον, καποιος μεθυσμενος μεσα στην νυχτα και επρεπε να πληρωσω ιδιου ποσου ζημια, δεν ενιωσα τοσο ασχημα.. Μηπως ηταν απλα τυψεις..οτι ενιωθα ενοχος.. ή δενομαστε πιο πολυ με τις ατμιστικες μας συσκευες απο το φυσιολογικο?
Λες να ειναι που τις βαζουμε συνεχεια στο στομα μας ή που νιωθουμε εξαρτημενοι απο τον ατμο..?
Αλλα η τωρινη μας συσκευη δεν ειναι η μονη που μπορει να μας δωσει το ατμισμα που επιθυμουμε..
Και ομως νιωθουμε σαν παιδια.. οτι μονο αυτην θελουμε (μεχρι να βρεθει η επομενη εξελιξη της
)
Με αυτες μου τις σκεψεις εχω αρχισει να βλεπω και με αλλο ματι τους αιωνιους καυγαδες που βλεπουμε εδω στο φορουμ (και σε αλλα φορουμ) πανω στις συσκευες. Νιωθουμε πολυ προσωπικα αυτα τα αντικειμενα.. σχεδον κομματι μας. Νιωθουμε ασχημα οταν μας τα κακολογουν και προσπαθουμε να αποδειξουμε το ποσο υπεροχα ειναι..γιατι στα δικα μας ματια ειναι υπεροχα.
Βγηκε κατα πολυ μεγαλυτερο απο οτι σκεφτομουν αρχικα, οποτε ας θυμησω τις αρχικες ερωτησεις .. για τον διαλογο..
Ποσο εξαρτημενοι νιωθετε απο τις τωρινες σας συσκευες?
Πως θα αισθανοσασταν και τι θα κανατε αν ξαφνικα εξαφανιζονταν?
Σε τι σημειο θα φτανατε και τι θα σας καλυπτε ατμιστικα πλεον?
και..
εχετε την αισθηση οτι ειστε συναισθηματικα δεμενοι με αυτες..?