Όπως ανέφερα και στο πρώτο ποστ, βρέθηκαν στη διάθεσή μου 10 γεύσεις της εταιρείας, εκ των οποίων κάποιες δοκίμασα σε εργοστασιακό ατμοποιητή. Τις γεύσεις Cheesecake και Nutty Buddy Cookie δεν τις πλησίασα καν, καθώς το βούτυρο μύριζε από το μπουκάλι και ως γνωστόν, δεν συμπαθώ τα βούτυρα. Κάποιες τις βρήκα απλά αδιάφορες και συνηθισμένες και κάποιες μου έδωσαν καλά στοιχεία και αποφάσισα να τις δοκιμάσω και στον κλώνο Kayfun 3.1ES που διαθέτω. Ενδέχεται να διαφέρουν τα στησίματα από δοκιμή σε δοκιμή καθώς δεν τα πήρα στην κατοχή μου, αλλά γέμιζα ένα τανκ κάθε φορά που περνούσα από το e-tsigaro με άδειο ατμοποιητή.
Old Toby, 12mg, με double twisted MC, 1.6Ω Kanthal, 2.5mm διάμετρο.
Αυτό το υγρό το δοκίμασα επιτόπου με την παραλαβή στον κλώνο μου, χωρίς να το δοκιμάσω σε εργοστασιακό ατμοποιητή. Η αλήθεια είναι ότι από την εξωτερική συσκευασία, απέκτησα προσδοκίες, καθώς παραπέμπει σε σκηνές από τον «Άρχοντα των Δαχτυλιδιών Ι». Ανοίγοντας το μπουκαλάκι, η μυρωδιά του γλυκάνισου είναι το κυριότερο γνώρισμα. Όχι όμως σε τόσο μεγάλο σημείο ώστε να νομίζεις ότι ατμίζεις ούζο. Γέμισα τον ατμοποιητή και με την πρώτη τζούρα ήρθε η γνώριμη γεύση του γλυκάνισου μαζί με μία ελαφρά γλυκάδα και κάτι ακόμα στο υπόβαθρο το οποίο δυσκολευόμουν να αναγνωρίσω. Η εμπειρία μου λέει ότι σε τέτοιες περιπτώσεις αν δώσεις λίγο χρόνο στο υγρό ώστε να συνηθίσεις τη γεύση, εμφανίζονται και τα κρυφά στοιχεία μετά. Έτσι κι έγινε. Ο γλυκάνισος καταλάγιασε αρκετά και εμφανίστηκε μια καπνική γεύση ως τελείωμα η οποία συμπλήρωσε πολύ ωραία το υγρό. Η ρινική εισπνοή έκανε ακόμα πιο έντονο το γλυκάνισο ενώ στην εκπνοή από τη μύτη δεν βρήκα διαφορά. Το χτύπημα του δεν ήταν όσο έντονο όσο θα περίμενα ενώ το ντουμάνι πάρα πολύ καλό χωρίς να έχω ιδέα για τα ποσοστά PG/VG. Μπήκα στη σελίδα της εταιρείας για να δω την περιγραφή και ήταν τελείως απροσδιόριστη οπότε στην ουσία ο αγοραστής δεν ξέρει τι μπορεί να περιμένει από αυτό το υγρό: «Ένα υγρό με γεμάτο χαρακτήρα, του οποίου η λιτή και αρωματική γεύση συμπληρώνεται από εξαιρετικές καπνικές νότες». Βγάλε άκρη φίλε ατμιστή… Η επίγευση που άφησε ήταν η κλασσική του γλυκάνισου, που όμως τώρα πλησίασε υγρά τα οποία μιμούνται το αψέντι, ενώ η αίσθηση του ατμού και της γεύσης του στο στόμα, ήταν πλούσια και με γεμάτο σώμα, απλώνονταν σε όλο το στόμα και όχι μόνο στην κορυφή της γλώσσας. Αφού τελείωσε το τανκ, απογέμισα με σκέτη βάση. Η ένταση της γεύσης εξαφανίστηκε και στην ουσία άτμιζα μια σκέτη βάση αρωματισμένη με γλυκάνισο, άρωμα το οποίο έφθινε σταθερά τζούρα με τη τζούρα. Μέση κατάσταση, ενδιαφέρουσα γεύση, ούτε τελείως βαρετό, ούτε τελείως κουραστικό. Με χαρά θα το άτμιζα και πάλι, χωρίς όμως να έτρεχα στο κατάστημα για να το αγοράσω. Σίγουρα θα ήθελα περισσότερα καπνά και λιγότερο γλυκάνισο. 72/100
Easy Rider, 12mg, με double twisted MC, 1.6Ω Kanthal, 2.5mm διάμετρο και σε IATTY mini ESG με τιτάνιο και Rayon στα 1.2Ω.
Τι πιο φυσικό να υποθέσεις ότι πρόκειται για βαρύτατο καπνικό όταν αντικρίσεις αυτή τη συσκευασία… Και πόσο περίεργο συναίσθημα όταν τελικά φέρνεις το μπουκαλάκι στη μύτη. Έντονη, γλυκιά και σχεδόν αλκοολική μυρωδιά σοκολάτας! Στα γρήγορα γέμισμα του ατμοποιητή και δοκιμή. Λοιπόν, το μοναδικό καπνικό στοιχείο αυτού του υγρού, είναι η αίσθηση και η υφή γιατί από γεύση καπνού, δεν υπήρξε τίποτα. Αν το παρομοίαζα με μία πραγματική γεύση, θα ήταν Tia Maria με Frangelico, επάνω σε τιραμισού. Νομίζω ότι οι κατασκευαστές απλά προσπάθησαν να αντιγράψουν το Prime 15 της Halo, αλλά σαν να το παράκαναν με τις σοκολάτες! Μην παρεξηγήσετε, το υγρό είναι φανταστικό. Απλά δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την περιγραφή, η οποία μιλάει για «εκλεκτή καπνική γεύση, με μία δόση σκόνης δρόμου σε απαλό σώμα». Και πάλι, βγάλε άκρη φίλε ατμιστή. Λάθος όνομα, λάθος περιγραφή. Φοβερή ρινική εισπνοή και εκπνοή, ανώτερο χτύπημα και ρινική εκπνοή που ανεβάζει τη γεύση ψηλά, με επίγευση ελαιώδη και φουντουκένια. Άδειασε το τανκ με τη γεύση να παραμένει σταθερότατη χωρίς να αλλάζει με το πέρασμα της ώρας, και μετά το γέμισμα με σκέτη βάση, η γεύσεις παρέμειναν αρκετά έντονες μέχρι το τέλος και την έναρξη του επόμενου τανκ με σκέτη βάση. Στον ΙΑΤΤΥ, ακόμα πιο έντονη η γλυκάδα. Φυσικό θα μου πείτε, εκεί διαπρέπει ο «Βασιλιάς». Σίγουρα εκεί σηκώνει αραίωση με σκέτη βάση, καθώς και το χτύπημα ανεβαίνει αρκετά. Και εκεί μόλις άδειασε, συμπλήρωσα με σκέτη βάση, γεγονός το οποίο για το μισό τανκ δεν μείωσε και πολύ τις εντάσεις. Όταν όμως ήρθε η ώρα να γίνει και αυτό, τότε αυτό που επικράτησε ήταν η γεύση του ψημένου φουντουκιού. Σε καμία φάση, δεν εμφανίστηκε καπνός στη γεύση πάντως. Για τους λάτρεις της χαμηλής έντασης γεύσης, να χρησιμοποιηθεί με προσοχή καθώς καταντάει κουραστικό για κάποιες στιγμές. Είναι όμως πολύ ωραίο κατά κύριο λόγο! Και αν η περιγραφή του ήταν πιο φυσιολογική, θα το βαθμολογούσα με περισσότερο από το 80/100.
Blue Magic, 12mg, με double twisted MC, 1.6Ω Kanthal, 2.5mm διάμετρο.
Αν δεν το είχα δοκιμάσει ήδη σε εργοστασιακό, πιστεύω πως μετά τα δύο πρώτα θα ήμουν υποψιασμένος για το τι θα γίνει και με αυτό. Το άρωμα γνωστό: berries με κεράσι και μία γλυκάδα περίεργη. Κάτι μου θύμισε… Το έβαλα στο τανκ και οι υποψίες επιβεβαιώθηκαν. Έντονη γεύση από κεράσι, οξύτητα από berries και μία υποψία μενθόλης. Καλώς το αντίγραφο του Dr. Frostberries! Ή τουλάχιστον τον κακό του εαυτό, καθώς οι γεύσεις ήταν σε κακή αναλογία, αταίριαστη ένταση και η μενθόλη ήταν ξεθυμασμένη. Όταν άρχιζα να το συνηθίζω, απογοητεύτηκα αρκετά. Στην αρχή το υγρό είναι νόστιμο και ενδιαφέρον, αλλά μετά καταντά κουραστικό, βαρετό και χημικό. Στη απόπειρα ρινικής εισπνοής, τα πράγματα έγιναν πολύ άσχημα καθώς μου ήρθαν εικόνες από απορρυπαντικό, αντιβίωση και δροσιά μέντας! Το ντουμάνι πολύ καλό, και μάλλον πρέπει να αναθεωρήσω το 50/50 που θεωρώ ότι έχουν αυτά τα υγρά, και το χτύπημα τραχύ και αταίριαστο. Παρόλα αυτά, το άτμισα μέχρι τέλους το τανκ και έβαλα σκέτη βάση. Μετά από μερικές τζούρες, η χημική μυρωδιά άρχισε να υποχωρεί και η εμπειρία έγινε ανεκτή. Κρίμα πάντως, γιατί με τις πρώτες τζούρες το συμπαθείς πολύ το υγρό. Αλλά το να καταντάει κουραστικό με μόλις 2.5ml ε, δεν το λες και ότι καλύτερο. Τουλάχιστον η περιγραφή, πλησιάζει την πραγματικότητα: «Συνδυάζει μεγάλη ποικιλία φρούτων, όπως μπλε βατόμουρο, φράουλα και μια δόση παγωμένης μενθόλης. Αυτό το μοναδικό χαρμάνι, είναι απόλυτα φανταστικό». Αν εξαιρέσουμε φυσικά την τελευταία πρόταση. 56/100.
Coco Choco, 12mg, με double twisted MC, 1.6Ω Kanthal, 2.5mm διάμετρο.
Ανοίγοντας το μπουκαλάκι, έρχεται στη μύτη γνώριμη μυρωδιά από γλυκό κακάο, σε σημείο να θυμίζει σοκολατούχο ρόφημα. Χαϊδευτικά λοιπόν, άρχισα να το φωνάζω Yoco-Choco, οι παλιοί θυμούνται! Γέμισα λοιπόν τον ατμοποιητή μου και ξεκίνησα. Έντονη γεύση κακάο και γλυκάδας, και ευτυχώς κατά τη γνώμη μου, πλήρης απουσία οποιασδήποτε γαλατίλας. Όσο το συνήθιζα, τόσο αποκτούσα ανοσία στη γλυκάδα του και άρχισαν να γίνονται πιο λεπτομερή τα χαρακτηριστικά του κακάο, ακόμα και αυτή η ελάχιστη πικράδα που πρέπει να έχει για να θεωρηθεί καλό. Κοιτάζοντας τώρα την περιγραφή, απογοητεύτηκα πλήρως. Μας μιλάει για μίξη καρύδας, ψημένου αμυγδάλου και πλούσιας σοκολάτας. Δυστυχώς, μόνο το τελευταίο είναι εμφανές στο υγρό και ίσως τελικά η πικράδα που αναγνώρισα να οφείλεται στο αμύγδαλο. Το ντουμάνι του εξαιρετικό και το χτύπημά του αναμενόμενο και καθόλου ταιριαστό. Ήθελε σίγουρα λιγότερο, αλλά αυτό είναι καθαρά υποκειμενικό καθώς σε πολλούς λογικά θα φανεί ακόμα και ελαφρύ. Στη ρινική εισπνοή το υγρό ανεβαίνει πολλά επίπεδα, καθώς τα αρώματα του κακάο γίνονται πολυδιάστατα, ενώ στη ρινική εκπνοή, δεν έχει κάτι άλλο να δώσει. Αυτό που επίσης με χαροποίησε, είναι ότι δεν γίνεται καθόλου κουραστικό μέχρι και το τέλος. Αφού άδειασε λοιπόν ο ατμοποιητής, απογέμισα με σκέτη βάση για να ελέγξουμε και τη συμπεριφορά του. Το άρωμα λοιπόν της σοκολάτας, εξασθένισε μετά από ένα ml περίπου, και από εκεί και μετά η κατάσταση έγινε ιδανική για όσους έχουν υπογλυκαιμία, καθώς πραγματικά νομίζεις ότι ατμίζεις σιρόπι! Δεν με ενθουσίασε αυτό το τελευταίο συμβάν, αλλά σε γενικές γραμμές το υγρό είναι από τα καλά της εταιρείας! 78/100
Peanut Butter Cup, 12mg, με double twisted MC, 1.6Ω Kanthal, 2.5mm διάμετρο.
Αγαπημένη τροφή των φοιτητικών μου χρόνων το φιστικοβούτυρο. Η χρήση του δεν είναι και πολύ διαδεδομένη στην Ελλάδα, αλλά όσοι το δοκιμάζουν συνήθως γίνονται φαν. Τα Peanut Butter Cups λοιπόν, είναι ένα γλύκισμα με φανατικό κοινό στην Αμερική, τα οποία είναι σαν ταρτάκια από σοκολάτα γεμιστά με φιστικοβούτυρο. Είχα την ευτυχία να δοκιμάσω αυτό το γλύκισμα πολλά χρόνια πίσω, την εποχή που στην Ελλάδα δεν ήμασταν καθόλου εξοικειωμένοι με την χρήση συνδυασμού φιστικιού και σοκολάτας, καθώς τότε δεν κυκλοφορούσε καν η γνωστή μας Snickers! Όλη αυτή η εισαγωγή, μόνο και μόνο για να περιγράψω τι περίμενα όταν πήρα το μπουκαλάκι στα χέρια μου. Όταν το μύρισα λοιπόν, ξανακοίταξα την ετικέτα για να σιγουρευτώ, καθώς αυτό που μύρισα ήταν σοκολάτα με μπανάνα… Γέμισα και άρχισα τη δοκιμή. Σοκολάτα, μαύρη και άραχνη. Υπερβολικά γλυκιά σε σημείο που όντως νόμιζες ότι πρόκειται για μπανάνα. Περίμενα αρκετή ώρα να συνηθίσω τη γεύση μπας και, αλλά δεν. Προς το τέλος του τανκ μόνο μία ελαφρά καβουρντισμένη επίγευση, έδινε την εντύπωση ότι κάποια προσπάθεια έκανε ο δημιουργός να αποδώσει τη διαφημιζόμενη γεύση. Στη σελίδα της εταιρείας λοιπόν, μας μιλά για γευστικό φιστικοβούτυρο και πλούσια μαύρη σοκολάτα. Μα καμία σχέση… Από ντουμάνι και πάλι πολύ καλό ενώ το χτύπημα αρκετά πιο ελαφρύ από τα προηγούμενα. Ευχάριστο αυτό. Στη ρινική εισπνοή, αρώματα σοκολάτας ενώ με την εκπνοή από τη μύτη, και λίγη φαντασία, βρίσκεις κάποιες καβουρντισμένες νότες. Μόλις άδειασε το τανκ, έβαλα τη σκέτη βάση μου για να δω και εκεί τι παίζει. Η σοκολάτα εξαφανίστηκε σχετικά γρήγορα, και έμεινε μια γλυκάδα απροσδιόριστη και όχι και τόσο ευχάριστη. Επίσης, μία ελαιώδης αίσθηση η οποία με αρκετή δόση έμπνευσης, μπορεί να ονομαστή φιστικο-κάτι. Το υγρό δεν είναι άσχημο. Λίγο κουραστικό μόνο, αλλά όχι άσχημο. Όταν όμως διαβάζεις τέτοια περιγραφή και έχει και όνομα από κάτι που γνωρίζεις, περιμένεις μια στοιχειώδη απόπειρα να το προσομοιάσουν. Είναι σαν να σου πουλάνε υγρό φράουλα και να έχει γεύση μπεκάτσα… Με τα πούπουλα μαζί. Αν το δοκίμαζα χωρίς να ξέρω όνομα, θα του έβαζα 74/100. Με την παράμετρο των προσδοκιών όμως, θα του βάλω 57/100.
Peach’s Peaches, 12mg, με double twisted MC, 1.6Ω Kanthal, 2.5mm διάμετρο.
Όταν άνοιξα το μπουκαλάκι, πολύ ωραίο άρωμα από ροδάκινα μου ήρθε στη μύτη. Ανάμεικτα συναισθήματα για το τι θα συναντήσω και γέμισα τον ατμοποιητή. Αν μη τι άλλο, η γεύση ήταν περίεργη. Ναι, είχε άρωμα ροδάκινο, είχε γλυκάδα, είχε γεύση, ήταν σοβαρή προσπάθεια να μας δώσει το φρούτο. Το περίεργο είναι ότι μου έδινε την αίσθηση ότι πρόκειται για κομπόστα πάνω σε ψωμί. Του έδωσα λοιπόν το χρόνο του για να το συνηθίσω αλλά αυτό το περίεργο αίσθημα παρέμεινε. Το καλό όσο περνούσε η ώρα φυσικά, ήταν ότι άρχισε να εμφανίζεται και η οξύτητα από το ροδάκινο, οπότε η όλη εμπειρία έγινε πιο ολοκληρωμένη. Και το αστείο είναι ότι την ίδια ακριβώς συμπεριφορά σε υγρό με γεύση ροδάκινο, συνάντησα και σε άλλη εταιρεία. Αυτούσια όμως. Μήπως οι τύποι ρίχνουν μέσα και τίποτα άλλο μπας και προσομοιάσουν ροδακινόπιτα, και απλά δεν τους κάθεται? Το ντουμάνι και πάλι καλύτερο από το αναμενόμενο ενώ το χτύπημα αναμενόμενο μεν, αταίριαστο δε. Στη ρινική εισπνοή, καταλαβαίνεις ροδάκινο και οξύτητα, ενώ με την εκπνοή μια γλυκάδα. Ευχάριστο κοντράστ το οποίο ενισχύεται ευχάριστα από την ισχυρή παρουσία επίγευσης με ωραία γεύση ροδάκινο με αισθήσεις του γλυκού και του ξινού να εναλλάσσονται πολύ ευχάριστα. Άδειασε το τανκ, έβαλα σκέτη βάση και άρχισα να ψάχνω και την συμπεριφορά του σε αυτό το σημείο. Εκείνη η ψωμένια αίσθηση, εξαφανίστηκε γρήγορα και ακολούθησε και το άρωμα από το ροδάκινο περίπου στα 2ml. Στο τέλος, είχε μείνει μια ωραία σκέτη βάση με γλυκόξινους τόνους και το πιο διακριτικό άρωμα ροδάκινο. Σχεδόν ανύπαρκτο!!! Η περιγραφή του που μας μιλάει για γεμάτα γεύση ζουμερά ροδάκινα, αρκετά ακριβής, και τουλάχιστον δεν πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Δεν ξέρω κατά πόσο θα το άτμιζα με χαρά ξανά, ή αν θα το άντεχα όλη μέρα. Το βρήκα ευχάριστο σχετικά όσο και ενδιαφέρον. 75/100
Γενικό συμπέρασμα.
Κάτι τρέχει με τους φίλους μας τους Πολωνούς. Υπερβολικές περιγραφές μέχρι εκεί που δεν πάει άλλο, εντυπωσιακή συσκευασία αλλά από απόδοση νιέντε. Λαμβάνοντας πάντα υπ’ όψιν τις προσδοκίες που αποκτάς από τα δύο προηγούμενα. Αλλιώς, μια χαρά είναι. Ακούω επίσης ότι το Blueberry Cheesecake, πουλιέται σαν τρελό, αυτό μακριά από μένα καθώς από τα 3 μέτρα μύριζα το βούτυρο! Με ελάχιστες πινελιές και προσθήκες, τα περισσότερα από αυτά μπορούν να γίνουν πολύ καλά πάντως. Και στη σημερινή τους μορφή πάντως, μια δοκιμή την αξίζουν. Που ξέρεις, μπορεί να φταίει και ο ατμοποιητής μου! Σίγουρα πάντως θα ψάξω προς δοκιμή το Miss Maple και το Grasshopper!
141 Απαντήσεις
32700 Εμφανίσεις
