1) Ρε σεις, τι εκπληκτικό πράγμα είναι τούτο; Από την πρώτη σωστή τζούρα (χρειάστηκαν καμιά 10αριά για να καταλάβω ότι πρέπει να ρουφάς περίπου όπως στο ναργιλέ κι όχι όπως στο κ.τ.) το λάτρεψα. Αυτή η αίσθηση αρώματος που κατακλύζει τη στοματική και τη ρινική κοιλότητα είναι φοβερή. Χτύπημα ελαφρύ, αλλά καλύτερο από αυτό που περίμενα. Και το ντουμάνι! Τι ωραίο πράμα! Πλούσιο, εύκολο στο χειρισμό, πυκνό ή αραιό ανάλογα το πως κάνεις την κάθε τζούρα.
2) Τα μόνα αρνητικά είναι ότι μου στεγνώνει κάπως το στόμα κι ότι μου δημιούργησε μια αίσθηση μπουκώματος, ίσως βέβαια να φταίει και το γεγονός ότι άτμισα 4 ml σε 10 ώρες. Αλλά σαφώς καλύτερο αυτό το μπούκωμα από αυτό που προκαλεί ένα πακέτο lucky strike σε 10 ώρες.
Μεταφέρθηκε στο κατάλληλο νήμα
1) Το είδα κάπως καθυστερημένα, αλλά πιο γρήγορα από τους διαφημιστές.
Δεν υπάρχει άλλο κείμενο, που να περιγράφει πιο αντικειμενικά την πρώτη εντύπωση.
2) Θυμάμαι, 35 χρόνια πριν, που έτυχε να έχω πλάι μου έναν φτασμένο, τότε, ποδοσφαιριστή, που όμως κάπνιζε. Συνέχεια νερό ζητούσε.
Μεγαλώνοντας, ήθελα τα νερά με τους κουβάδες, για τα ΚΤ και τους φραπέδες μου.
Τα χρόνια πέρασαν, γνώρισα το ΗΤ... Παρόλο που δεν μπορώ να εξηγήσω την ελαφρά (σε σχέση με το ΚΤ) ξηροστομία, δεδομένου ότι υδρατμοί περνάνε πλέον από το στόμα, νοιώθω, ακόμα και τώρα, χαρούμενος που απαλλάχτηκα από το "στόμα παντόφλα από τα τσιγάρα" (μια ατάκα, σε ένα χρονογράφημα, κάποτε, που ελέω συνείδησης, τρύπωσε μέσα μου, η ρημάδα).
Νέος ατμιστής δεν είμαι πια, αλλά και το (1) και το (2) θα μείνουν μέσα μου.
Το (1) για την εντύπωση της πρώτης ατμοτζούρας, που κατακεραύνωσε την ΚΤίσια.
Το (2) για την, σε βάθος χρόνου, θριαμβευτική νίκη του ΗΤ μέσα μου.