Δηλώνω και εγώ ένοχος, στο ότι έχω χρησιμοποιήσει πολλές φορές αυτό τον όρο, όταν στην ουσία ήθελα να πω κάτι άλλο. Νομίζω πως σαν όρος, δεν μπορεί να ισχύσει για το υγρό αυτού καθ' αυτού αλλά για τα επιμέρους συστατικά του.
Οι περισότερροι από εμάς, όταν χρησιμοποιούμε αυτό τον όρο, μάλλον εννοούμε "ωραίο", "τίμιο" (ως προς την σχέση τιμής/απόδοσης) ή "μου ταιριάζει". Από εκεί και πέρα, πρέπει να κάνουμε διακρίσεις.
Σε ένα φρούτο ή ένα γλυκό, είναι εύκολο να γίνει αυτό γιατί το συγκρίνουμε άμεσα με την απόδοση της γεύσης. Αλλά και πάλι αυτό δεν το κάνει ποιοτικό η όχι. Πχ: το Liqua Blueberry εμένα μου θυμίζει σαλάμι Κέρκυρας. Ναι, η αντιστοιχία ετικέτας με γεύση δεν υπάρχει. Αυτό σημαίνει ότι το υγρό δεν είναι ποιοτικό? Και αν ναι, αν η ετικέτα έλεγε Salami θα ήταν ποιοτικό? Τείνω λοιπόν προς την ορθή απόδοση της γεύσης.
Στα καπνικά το πράγμα δυσκολεύει. Γιατί πολύ απλά δεν μπορούμε να έχουμε μία αντιστοιχία.
Και στις δύο περιπτώσεις, υπάρχει και μία ακόμα παράμετρος: η ονοματοδοσία που δεν περιέχει αναφορά στη γεύση. Χαρακτηριστικό όλων το Tribecca. Αν δεν έχεις ακούσει κάτι για αυτό το υγρό, αλλά ξέρεις ότι είναι μια uptown περιοχή στη Νέα Υόρκη, τι θα περιμένεις από αυτό το υγρό?
Καταλήγω στο ότι ο όρος δεν είναι καθόλου δόκιμος. Προτιμώ το ασφαλές, αποστειρωμένο, υγιεινό (μετά φόβου Θεού!!!), καλό, φθηνό, ακριβό, high end και τόσα άλλα. Πιστεύω γενικά ότι σε αναλώσιμα είδη, δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις αυτό τον όρο. Και όταν λέω αναλώσιμα, εννοώ για είδη τα οποία δεν αναμένεται να διαρκούν για καιρό. Και βγάζω εκτός και τα τρόφιμα. Σε μία ηλεκτρική συσκευή, ο όρος είναι δόκιμος. Ακόμα και σε ένα μοντ ή σε ένα επισκευάσιμο ατμοποιητή. Ίσως και στο κομμάτι ενός εργοστασιακού το οποίο είναι μόνιμο. Εκεί, η ποιότητα κατασκευής μπορεί να είναι ορατή, ή συνώνυμη και ανάλογη της διάρκειας.
Με άλλα λόγια, πιστεύω πως δεν μπορούν να υπάρχουν (με το παρόν νομικό πλαίσιο τουλάχιστον) στάνταρ ποιότητας, υπηρεσίες να τα μελετήσουν και να τα επιβάλλουν, τρόποι ελέγχου και οργανισμοί να τα πιστοποιήσουν.
Αναφέρθηκε πριν η διαδικασία παρασκευής, καθώς και η κακομεταχείριση ποιοτικών προϊόντων. Ας σκεφτούμε το εξής: έχω μία ποιοτική βάση, και ένα ποιοτικό άρωμα. Φτιάχνω σπίτι μου DIY. Θεωρείται ποιοτικό? Θα μου πεις "ναι αλλά το φτιάχνεις για ίδια χρήση". Ε, και? Αν είναι ποιοτικό, τότε απλά δεν παίζει ρόλο η διαδικασία παρασκευής, παρά μόνο η αυτή των πρώτων υλών. Αν όχι, γιατί το ατμίζω?
Έχω δοκιμάσει κάποια Yaeliq. Με την προηγούμενη θεώρηση, θα τα έλεγα ποιοτικά. Τώρα θα τα πω "ωραία", "υπερτίμια" και "Οικονομικά". Ή μήπως το ότι η εταιρεία, επειδή μου δίνει επιλογή έντασης αρώματος, βάσης, νικοτίνης, οξύτητας και γλυκάδας στην παραγγελία, θεωρείται ότι κατασκευάζει ποιοτικά υγρά?
Κλείνω επιμένοντας ότι ο όρος είναι τελείως αδόκιμος. Ούτε "ποιοτικό", ούτε "άλφα άλφα" ούτε "βεριτάμπλ". Εκτός αν για κάθε υγρό που κρίνουμε ως ποιοτικό ή μη, είμαστε σίγουροι για τα αρώματα που χρησιμοποιεί, τα μπουκαλάκια, τις βάσεις, τα ενισχυτικά, το wfi και το σαπούνι που χρησιμοποιεί ο παρασκευαστής για να πλύνει τα χέρια του. Ας χρησιμοποιούμε όλες τις άλλες λέξεις του Ελληνικού λεξιλογίου!
61 Απαντήσεις
8798 Εμφανίσεις
