Η ψυχολογική παγίδα είναι η συνάρτηση αυτής της αίσθησης με αναμνήσεις από την εφηβεία και τα νιάτα μας...
Δεν ξέρω πόσοι με καταλαβαίνουν και αν γίνομαι κατανοητός...
Τώρα διάβασα το μονόλογο σου και θα ήθελα να σου πω ότι χαίρομαι που είμαστε συνάδελφοι! Είσαι απόλυτα κατανοητός.
Gabriel, έπιασες το ζουμί, με αυτή τη φράση συμπυκνώνεις πολλά. Ελπίζω να μου επιτρέψεις να σε ερμηνεύσω...
Έρχονται στο σχολείο απόφοιτοι παλαιών ετών που γνωρίζω την περίοδο της εφηβείας τους. Η σημερινή τους συμπεριφορά είναι ο καθρέπτης της. Στην πραγματικότητα είμαστε όλοι έφηβοι, άλλοι πιό ώριμοι άλλοι λιγότερο, με καθυστερημένη εφηβεία, Έφηβοι που, κυρίως απο φόβο, δεν τα δοκίμασαν όλα και μερικοί που δεν δοκίμασαν σχεδόν τίποτα.
Ο φόβος είναι άμυνα και είναι παιδαγωγικός μέχρι ένα σημείο
Ο φόβος παράλληλα είναι αναστολή και εχθρός της προόδου. Αν φοβόμασταν όλοι, τώρα θα ζούσαμε ακόμα στις σπηλιές!
Ο φόβος είναι άμυνα , αλλά μέχρι ποιό σημείο ? Εδω είναι που ο καθένας μας έχει το δικό του μέτρο, εδώ ο εκπαιδευτικός , ο πατέρας, η μάνα (αυτή λιγότερο , γιατί ασχολείται περισσότερο με τα πρακτικά και εγκόσμια

) βρίσκει το σημείο 0 και το δείχνει (πάντα πλάγια).
Ως έφηβοι μερικοί απο μας δοκιμάσαμε πολλά, άλλα καλά και άλλα χέστα κι άστα ( ούτε να τα σκέφτομαι δεν θέλω

). Τα καλά τα βλέπουμε , πόσα σκατά κολλήσαμε ? Πόσα σκατά κολλάνε σήμερα οι έφηβοι ?
Η αλήθεια είναι ότι κολλήσαμε μερικά, αν και κατά την άποψη μου καλώς τα δοκιμάσαμε, εντούτοις δεν είχαμε τις άμυνες ή τους κατάλληλους μέντορες για να τα απωθήσουμε. Όπως πχ το κολοτσίγαρο.
Απο την άλλη αν φοβηθείς ως έφηβος και δεν δοκιμάσεις, δεν ζεις, δεν έχεις εφηβικές προσλαμβάνουσες ισχυρές να σε στηρίξουν στην ώριμη ζωή σου, δεν ήπιες, δεν κάπνισες , δεν γ@#&σες, δεν έφυγες απο το σπίτι σου, δεν έννοιωσες τη δόνηση μιας ισχυρής ομάδας, δεν εργάστηκες, δεν τεμπέλιασες , δεν δημιούργησες την εφηβική μπούρδα σου. Οκ, μπορεί να ήσουν καλός μαθητής αλλά ... είσαι μονίμως σε έλλειμα στην ώριμη ζωή σου, καθυστερημένος έφηβος.