Καλημέρα!
Όσον αφορά τα
σκασίματα:
Για πάρα πολύ καιρό (2 μήνες), σε κάθε αντίσταση που έφτιαχνα, είχα πάντα σκασίματα, διαφορετικής έντασης αλλά ΠΑΝΤΑ. Συμπέρανα λοιπόν, πως δεν μπορεί να φταίει τόσο καθοριστικά η ποσότητα απ' το βαμβάκι, γιατί έστω και κατά τύχη, κάποιο θα είχα πετύχει!
Έτσι έψαξα να βρώ τι κοινό είχαν όλα μου τα στησίματα. Διαφορετικά σύρματα, πάχη, διάμετροι, σε άλλα watt, volt, atmo, TC κ.λπ.
Κατέληξα λοιπόν στο συμπέρασμα, ότι σε όλες μου οι αντιστάσεις, οι σπείρες είχαν παρόμοια απόσταση μεταξύ τους (δεν χρησιμοποιώ μικροκοιλ). Έτσι δοκίμασα να μειώσω την απόσταση και το αποτέλεσμα ήταν, ασχέτως ποσότητας βαμβακιού,
ποτέ πια σκασίματα! Θα διακινδυνεύσω και να το ερμηνεύσω: Πιθανά η μεγαλύτερες αποστάσεις μεταξύ των σπειρών δεν ευνοούν την ατμοποίηση του υγρού που ισαπέχει απ' τις σπείρες και σ' εκείνο το σημείο δημιουργείται μια φυσαλίδα, που πετάγεται με το χαρακτηριστικό σκάσιμο.
Εύχομαι να βοήθησα συνατμιστές με παρόμοιο πρόβλημα!