Κατόπιν λαϊκής απαίτησης και υπόνοιας περί "γκαστρώματος"(
)
(
μας γκαστρωσες λεμε.. 
)
αφήνω το μήλο για το δεύτερο μέρος (αυτό θα αργήσει παιδιά, πρέπει να πάρω όλα τα υγρά εκτός Κέρκυρας και κάποια εκτός Ελλάδας), και προχωράω στα μέχρι σήμερα πεπραγμένα. Κατ' αρχάς, να ευχαριστήσω την Ελευθερία, το Θάνο και τη Ντιάνα, που αποτελούν την ομάδα του e-tsigaro Κέρκυρας, οι οποίοι σχεδόν με εκβίασαν να δοκιμάσω τα αρώματα, προμηθεύοντάς με αδιάλλειπτα με αναλώσιμα και αρνούμενοι να δεχτούν αντάλλαγμα! Θα τους φροντίσω αναλόγως με... γαλακτομπούρεκο! Ιδού τα συμπεράσματά μου από τις δοκιμές.
Αυτή η εταιρεία, μας έχει καταπλήξει όλους! Προσωπικά τουλάχιστον, έχω βάλει μπρος εδώ και καιρό και δοκιμάζω ότι υγρό βρω μπροστά μου. Και ιδού οι εντυπώσεις μου, με τη σειρά την οποία έχω κάνει τις δοκιμές…
Berry Mix 18ρι, καλοκαίρι 2012. Όταν το έφερε το τοπικό κατάστημα ειδών ητ στο οποίο περνάω αρκετές ώρες τις εβδομάδας, μου προσέφερε ένα 30ρι μπουκάλι για δοκιμή. Η μυρωδιά με συνάρπασε και περίμενα το αυτό και για τη γεύση. Και όντως δεν απογοητεύτηκα. Οι γεύσεις των φρούτων ήταν καθαρές και μία μία ξεχωριστά, και σαν σύνολο, και όπως είχα πει τότε, μετά από κάθε τζούρα, έφτυνα τα κουκούτσια από τα βατόμουρα… Με μεγάλη ευκολία, του έδωσα ένα 8/10.
Cuban Cigar 12ρι, Μάιος 2013 Εδώ αντιγράφω αυτούσιο το σχόλιό μου της 1
ης Μαΐου στο νήμα για τα υγρά της Liqua.
Tribeca. Μέχρι να δοκιμάσουμε όλοι αυτό το ατμιστικό υγρό, αυτό το όνομα το ήξεραν μόνο οι Νεοϋορκέζοι, καθώς πρόκειται για μια περιοχή στο Μανχάταν. Πρόκειται για ένα ακρώνυμο που σημαίνει
Triangle
Below
Canal Street. Όσοι φαν της υψηλής γαστρονομίας έχουν επισκεφτεί τη Νέα Υόρκη, θα έχουν ακουστά για το ομώνυμο εστιατόριο στο κέντρο της Tribeca, έχει αποσπάσει διθυραμβικές κριτικές από την Gaele Greene και όσοι παρακολουθούσαν το Αμερικάνικο Top Chef ξέρουν περί τι σκύλας στην κριτική πρόκειται!!!
"Τι σχέση έχουν όλα αυτά με τα υγρά Liqua ρε Cruiser???"
Έχει να κάνει με γειτονιές κυρίες και κύριοι!
Χτες δοκίμασα το Cuban Cigar σε 12ρι και έπαθα την πλάκα μου. Τα εκτιμώ ιδιαίτερα τα υγρά αυτής της εταιρείας, αλλά εδώ έπαθα σοκ!!! Ένα Tribeca χωρίς γλυκάδα και χωρίς οινοπνευματίλα.
"Μπα? Τι μας λες? Άμα δεν έχει οινόπνευμα, δεν είναι Tribeca!"
Οκ, ούτε βότκα είναι αλλά έτερον εκάτερον. Cuban Cigar λέγεται και το φτιάχνει η Liqua, δεν το πούλησε κανείς για Tribecca ρε παλιοτρόλ της Halo! (Χιουμοράκι!)
Καταλήγω λοιπόν στο συμπέρασμα, ότι αν το Halo είναι Tribeca, τότε το Liqua Cuban Cigar είναι το Soho (ή η Chinatown, η Little Italy, το Greenwich Village). Όλες κοντινές γειτονιές!!!
8/10 Εύκολα!!!
French Pipe 12ρι, Ιούνιος 2013 Άλλο ένα υγρό το οποίο με εξέπληξε. Βέβαια, άλλο περίμενα από την ονομασία, άλλο μου έδωσε στη μύτη και άλλο στη γεύση, αλλά δεν με χάλασε καθόλου γιατί αποζημιώθηκα και με το παραπάνω. Ανέμενα κάτι σε σοκολατένιο καπνό, μύρισα Cuban Cigar και τελικά έλαβα μία πολυπλοκότητα γεύσης και υφής που με έστειλε για μπαταρίες καθώς γονάτισα τα μοντ! Έμοιαζε λίγο με το Cuban Cigar, αλλά δεν είχε τόση γλύκα και έδινε την ξεραΐλα που περιμένεις καπνίζοντας πίπα, μόλις ζεσταθεί λίγο! Το 8/10 νομίζω ότι είναι δίκαιο!
Cherry 6ρι, Ιούλιος 2013. Η πρώτη μου απογοήτευση. Όταν άνοιξα το μπουκαλάκι, η μυρωδιά ήταν καταπληκτική. Μου θύμισε ένα παγωτό που έτρωγα πιτσιρικάς, το Cherry Dream της ΔΕΛΤΑ. Σκέφτηκα ότι αν η γεύση έπιανε το 60% του αρώματος, θα είχαμε καινούριο αγαπημένο φρουτένιο. Δυστυχώς όμως, δεν ήταν η περίπτωση. Η γεύση μου θύμισε τη φαρμακίλα που παίρνεις μασουλώντας ένα άλλο κλασσικό, τις Halls κεράσι. Δεν ασχολήθηκα παραπάνω, καθώς δεν είδα περιθώρια βελτίωσης. 6/10 επιεικώς, λόγω προτέρου έντιμου βίου…
T
urkish Tobacco 12ρι, Ιούλιος 2013. Με σκεπτικισμό το έπιασα στα χέρια μου και το άνοιξα για να γεμίσω το cartomiser. Η μυρωδιά του, όντως ανατολίτικη, βαριά και λουλουδάτη. Προσδοκίες για άλλη μια φορά. Οι οποίες βγήκαν αληθινές και με το παραπάνω! Για την ακρίβεια, σκέφτηκα ότι κάποιος μου κάνει πλάκα και μου έχει κρύψει γόπα από τσιγάρο στο cartomiser! Βαριά και πλούσια γεύση καπνού, με ένα τριανταφυλλένιο τελείωμα που παραπέμπει σε λουκούμι και γενικά γεύση ανατολής. Με δύο τζούρες μπάφιασα! Και έχω να χρησιμοποιήσω αυτή τη λέξη από τότε που ο Άσσος ήταν στο καθημερινό μου μενού. Είναι τόσο πλούσιο που δεν μπορώ να το ατμίζω συνεχόμενα, και έχω από δίπλα και το άλλο μοντ με σκέτη βάση, να εξισορροπώ τις γεύσεις! Είναι αυτό ακριβώς το οποίο θες να ατμίσεις μετά από ένα υπερλουκούλειο γεύμα. Αυτό που λέμε «άρχοντας, πασάς στα Γιάννενα». Το 8/10 το δίνω χωρίς την παραμικρή σκέψη.
Traditional Tobacco 18ρι, Ιούλιος 2013 Δεδομένου ότι τα καπνικά της Liqua μέχρι στιγμής ήταν δεόντως ικανοποιητικά, με χαρά παρέλαβα και αυτό το μπουκαλάκι. Έντονη μυρωδιά χωρίς πολλά στοιχεία να ξεχωρίζουν, και τον καπνό να αναδύεται έντονα. Γέμισα τον ατμοποιητή μου, και τα δα όλα!!! Βαρύ, ξερό και δυνατό, 18ρι με τα όλα του και σίγουρα ότι πρέπει για κάποιον που αναζητά ξερές καπνικές γεύσεις. Γλυκάδα δεν συνάντησα καθόλου, και δεν με χάλασε, αλλά το μεγάλο ποσοστό νικοτίνης με γονάτισε. Με κούρασε αμέσως καθώς κάθε τζούρα ήταν σαν να καταπίνω καρφιά, και αποφάσισα να το αραιώσω με σκέτη βάση. Παρόλο που η βάση ήταν κατά συντριπτικό ποσοστό VG, άρα γλυκιά, το υγρό δεν γλύκανε καθόλου, και η ένταση της γεύσης παρέμεινε σε μεγάλο επίπεδο ίδια. Το άτμισα με ευχαρίστηση και θα το ξανάκανα χαλαρά. Το συστήνω ανεπιφύλακτα και του βάζω 8/10 με ήσυχη τη συνείδησή μου.
Bright tobacco 12ρι, Αύγουστος 2013 Σύμφωνα με λεγόμενα που άκουσα για το συγκεκριμένο, περίμενα κάτι που να αναδίδει μία φρεσκάδα, χωρίς αυτό να υπερκαλύπτει την καπνίλα του. Η μυρωδιά από το μπουκαλάκι ήταν σχεδόν ανύπαρκτη και απόρησα αρκετά, αλλά έχοντας εμπιστοσύνη στη Liqua γέμισα έναν ολοκαίνουριο Evod και μπήκα στο ψητό. Μου ήρθε πολύ έντονη γεύση σοκολάτας, αλλά όχι η σοκολάτα όπως την ξέρουμε. Κάτι σε καρπούς κακάο περισσότερο που να σου αφήνουν να καταλάβεις ότι ατμίζεις κάτι άλλο. Ωραία καπνική γεύση με νότες από άγουρο κακάο, μη μου ζητάτε να αναλύσω και την ποικιλία, δεν έχω φτάσει σε τέτοιο level!!! Χωρίς να το καταλάβω, το άτμισα all day χωρίς ίχνος κούρασης, και χωρίς να ζητήσω διάλειμμα. Και ξαναγέμισα τον Evod, και συνέχισα ακάθεκτος! Αν δεν κάνω λάθος, μένει ακόμα ένα καπνικό να δοκιμάσω και αρκετά φρουτογλυκά. Κάτι μου λέει που θα πάρει καιρό αυτή η αποστολή, αλλά θα το απολαύσω πλήρως. 8/10, ευκολάκι!
Tiramissu 9ρι, Αύγουστος 2013 Στο παρελθόν και συγκεκριμένα στον πρώτο ατμιστικό μου μήνα, είχα δοκιμάσει το αντίστοιχο της FA. Και το είχα εκθειάσει. Με εκείνο λοιπόν σαν μέτρο σύγκρισης, άνοιξα το μπουκαλάκι και πλησίασα τη μύτη μου. Η μυρωδιά που μου ήρθε στην αρχή, μόνο το συγκεκριμένο γλυκό δεν θύμιζε. Μου ήρθε ένας συνδυασμός ο οποίος παρέπεμπε στο αγαπημένο Ferrero Rocher, με τις μυρωδιές της σοκολάτας, του φουντουκιού και της γκοφρέτας να διακρίνονται ξεκάθαρα. Σαν ιδέα δεν με ενόχλησε καθόλου, καθώς και η γεύση να ήταν αυτή μια χαρά θα ήταν, και το μόνο που θα είχα να κάνω θα ήταν να προτείνω στη Liqua την αλλαγή του ονόματος. Άλλαξα κεφαλή στον Evod και φουλάρισα. Τράβηξα μία περιποιημένη πεντάβολτη και… έπαθα ζάχαρο!!! Το στόμα μου γέμισε τιραμισού, έντονο και μπόλικο! Έβγαλα μια χαρτοπετσέτα να σκουπίσω το στόμα μου, γιατί η κρέμα και η σκόνη κακάο είχαν αφήσει σημάδι(!) και ξάπλωσα πίσω με το ηλίθιο ευτυχισμένο χαμόγελο που πάντα διέθετα όταν έτρωγα το συγκεκριμένο γλυκό. Συνέχισα να το ντουμανιάζω, και δεν κατάλαβα για πόσο άδειασε ο ατμοποιητής, παρόλο που η γεύση ήταν τόσο έντονη, που την άλλη μέρα το πρωί σκέφτηκα να ζυγιστώ, να ελέγξω αν πήρα κανένα κιλό!!! Το ντουμάνι πολύ καλό για τις συνήθεις περιεκτικότητες της Liqua, και το χτύπημα παραδόξως αρκετά πιο κάτω από 9ρι με πολλή PG. Καθόλου δεν με χάλασε, μιας και κινούμαι στο 5-8. Το πήγα ένα βήμα παραπάνω, για να έχω πλήρη σύγκριση με το παλαιό της FA: το έβγαλα στο ευρύ κοινό. Θρίαμβος. Όπου άτμιζα, γύριζαν κεφάλια, ρουθουνίζοντας στον αέρα. Πλήρης και σαρωτική επιτυχία! Εκείνο το βράδυ, στέγνωσε το στόμα μου να εξηγώ και να διαφημίζω, και φυσικά με το αζημίωτο, όλο και κάποιο τηλεφωνάκι τσίμπησα!!! Εύκολα θα βαθμολογήσω με 8/10 και μόλις τελειώσω τις δοκιμές, θα το παραγγείλω σε ποσότητα!
Coffee, 6ρι, Σεπτέμβριος 2013 Ανοίγοντας το μπουκαλάκι, η μυρωδιά ήταν λίγη και υποτονική. Θύμιζε το κλασσικό εσπρεσάκι της FA, αλλά σε πολύ αχνή έκδοση. Ο evod άλλξε κεφαλή, κατέβηκε στα 1.8Ω και υποδέχτηκε ένα πλήρες γέμισμα. Αυτή τη φορά σκαρφάλωσε στο νεοαποκτηθέν Vamo και στα 10W, και αφού τράβηξα κάνα δύο χωρίς το fire να ποτίσουν καλά τα φυτίλια, του έδωσα να καταλάβει. Αδιάφορο το αποτέλεσμα. Ούτε καλό, ούτε κακό. Έφερνε περισσότερο σε νες καφέ, το άρωμα δεν ήταν έντονο και υπέβοσκε μία ελαφρά γλυκάδα. Δεν με χάλασε, καθόλου μάλιστα, καθώς όσο περνούσε η ώρα έφτιαχνε αρκετά η γεύση με αποτέλεσμα να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι έφταιγε η καινούρια κεφαλή για το αρχικό υποτονικό συμπέρασμα. Παρ’ όλα αυτά, δεν ενθουσιάστηκα, ίσως και επειδή τα περισσότερα υγρά της εταιρείας μου έχουν αφήσει εξαιρετική εντύπωση, με αποτέλεσμα να έχω υψηλές απαιτήσεις από κάθε νέο που φτάνει στα χέρια μου. Το άτμισα ευχάριστα, σε ολοήμερη χρήση και σε καλές ποσότητες. Αλλά μέχρι εκεί. Δεν με ξετρέλανε και το 6/10 που του βάζω μπορεί να ακούγεται κακό, όμως δεν είναι. Αυτοί φταίνε που τα άλλα υγρά τους είναι ως επί το πλείστον υπέροχα.
Strawberry, 9ρι, Σεπτέμβριος 2013 Με το άνοιγμα του μπουκαλιού, ήρθαν και τα πρώτα καλά νέα. Απίστευτο φραουλένιο άρωμα, όχι του φρούτου αλλά πιο πολύ της μαρμελάδας, του σιροπιού και της γρανίτας. Όχι αυτά τα Slush που έχουν γίνει της μόδας και είναι αίσχος (εκτός άμα τα ενισχύσεις με βότκα!), αλλά της παλιάς καλής κλασσικής «σπρώξε-γλύψε» που λέγαμε, βλέπε Calippo, Grillo κλπ. Όσοι είστε λίγο μεγαλύτεροι και έχετε επισκεφτεί την Κέρκυρα μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του ’90, μπορεί να θυμάστε στην Πλατεία ένα παγωτατζίδικο που λεγόταν Μανιατόπουλος, το οποίο σέρβιρε παγωτό Soft Ice από μηχάνημα, που ήταν παραγωγής του. Αυτός, εκτός από τα κλασσικά Βανίλια και Σοκολάτα (άντε και μπανάνα, που στην ουσία ήταν βανίλια αρωματισμένη), έφτιαχνε και μία μοναδική φράουλα που έφερνε προς το σορμπέ. Ε, αυτό ακριβώς μου ήρθε στο μυαλό με τη μυρωδιά. Πάμε παρακάτω γιατί σοροπιάσαμε! Ο Evod 1.8 αφού άδειασε από τη σκέτη VG, γέμισε λίγο πάνω από τη μέση, τοποθετήθηκε στο Vamo, ρυθμίστηκε στα 9 βαττ, και ξεκίνησε δουλειά. Πολύ ωραία γεύση! Ανταποκρίθηκε στη μυρωδιά 100%. Το χτύπημα εξαιρετικό, παρ’ όλο που δεν είμαι φαν του γερού χτυπήματος σε φρουτένιες γεύσεις, και παραδόξως ταίριαζε απόλυτα με την απόδοση της γεύσης. Η υπεροπλία PG είναι εύκολα διακριτή ακόμα και από αρχάριο, και είναι εμφανές ότι το ντουμάνι πάσχει αρκετά. Έτσι ανέβηκα στα 12 βαττ και έκανα μια απόπειρα ακόμα. Το στόμα μου πλημμύρισε γεύση φράουλας και πέρασαν από μπροστά μου πολλές παιδικές αναμνήσεις, από καλοκαίρια, παραλίες και παγωτά. Περίμενα μια παρόμοια συμπεριφορά από αυτό το υγρό, έχοντας την εξαιρετική ανάμνηση από το Berries Mix, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό. Το ατμίζω εδώ και αρκετή ώρα, και μπορώ να πω ότι μου έχει προκαλέσει μία ανατριχίλα, μου έχει θυμίσει όμορφες, ανέμελες εποχές και χαμογελάω σαν παιδάκι! Πείτε με υπερβολικό, αλλά το υγρό είναι πάρα πολύ καλό. Αυτό που σου δίνει απέχει πολύ από το ψαγμένο, το εκλεκτό και τη «μυστική συνταγή», αλλά σου δίνει αυτό ακριβώς που υπόσχεται: φράουλα!!! Έχει και μια παραφωνία. Για κάποιους σημαντική, εμού συμπεριλαμβανομένου, για άλλους καθόλου. Αν αφήσετε λίγο ατμό να ξεφύγει από το στόμα προς τη μύτη, η μυρωδιά είναι άσχημη. Χημική θα τη χαρακτήριζα, αλλά μόνο σε αυτή τη φάση. Το άρωμα που αφήνει γενικά στο χώρο, είναι όμορφο. Καμία σχέση με αυτό που γεύεσαι, αλλά όμορφο. Το 8/10 θα μπορούσε άνετα να γίνει 9/10, αν δεν υπήρχε αυτή η τελευταία παραφωνία, που θεωρώ ότι επί το πλείστον δεν θα ενοχλήσει πολύ κόσμο. Σε άμεση σύγκριση με το DIY φράουλας με άρωμα Atmos το οποίο μόνο μια φορά έχω κάνει σκέτο, μπορώ να πω ότι στις λεπτομέρειες κερδίζει ο Atmos. Μένει να σπάσω το τωρινό με λίγη σοκολατίτσα, να δω τι άλλα μπορεί να μου θυμίσει!
Vanilla, 9ρι, Σεπτέμβριος 2013. Έχοντας στο παρελθόν δοκιμάσει τις βανίλιες της FA ως έτοιμα υγρά και την Βανίλια του Atmos Lab σε άρωμα, ήμουν σχετικά επιφυλακτικός όταν έσκισα το wrap του μπουκαλιού. Οι FA δεν μου άρεσαν καθόλου και την Atmos την χρησιμοποιώ αποκλειστικά ως ενισχυτικό σε άλλα αρώματα. Η έκπληξη που συνάντησα μυρίζοντας το μπουκαλάκι της Liqua ανοιχτό, ήταν πολύ ευχάριστη. Μου θύμισε κάτι κουλουράκια Αλλατίνη που τσάκιζα πιτσιρικάς, ένα τέτοιο άρωμα έβγαζε η σακούλα μόλις την άνοιγες. Και επειδή ο καλός ο μάγειρας πάντα έχει ένα λοβό βανίλιας στο σπίτι, τα έβαλα δίπλα δίπλα και η απόδοση του αρώματος ήταν απίστευτη. Γέμισα με χαρά έναν Evod, τον φόρεσα στο Vamo, και ξεκίνησα πορεία. Στην πρώτη τζούρα, μου πετάχτηκαν τα μάτια έξω. Χωρίς υπερβολές, το παράκανα. Το χτύπημα ήταν τόσο δυνατό που έβηξα αρκετές φορές. Τις πταιει? Η μύτη μου φυσικά! Όλοι αυτοί οι συνδυασμοί με τα κουλουράκια, ο λοβός της βανίλιας και η προσμονή, με έκαναν να πιστέψω ότι κάτι με τέτοιο άρωμα, θα ήταν βελούδο για το λαιμό μου. Βάλε και το 70% (ή μήπως 170%?) PG που έχουν αυτά τα υγρά, τράβηξα και γω κάτι ξεγυρισμένες απανωτές στα 12W και τα είδα όλα. Αφού ηρέμησα από το πρώτο σοκ και φούντωσα έναν Gemini Mini με 5ρα VG να ισιώσω, κατέβασα τα βατ και ξαναδοκίμασα, προσπαθώντας να εστιάσω αποκλειστικά στη γεύση. Η οποία ήταν αποκάλυψη για μένα! Αυτό ακριβώς που μου υποσχέθηκε η μύτη μου, βανίλια σε όλο της το μεγαλείο. Άρωμα, γεύση, ρινική εισπνοή και εκπνοή, γέμισαν το δωμάτιο με μυρωδιές ζαχαροπλαστείου. Χαμόγελα και πάλι, η Liqua σταθερή στην επιτυχία των γεύσεων, και συνέχισα να ατμίζω. Και εδώ παρουσιάστηκε το μεγάλο πρόβλημα που έχει αυτό το υγρό: ΠΟΛΥ έντονη και μπουχτιστική γεύση. Δεν το θεώρησα μειονέκτημα, καθώς το χτύπημα ήταν έντονο, και την έσπασα ασυζητητί με 5ρα VG σε αναλογία 1:1. Καλό ανακάτεμα, αναμονή 2 – 3 ώρες και επανήλθα, ενώ στο ενδιάμεσο άτμιζα σκέτη βάση. Τώρα τα πράγματα κατά τη γνώμη μου απογειώθηκαν. Το βελούδο και το ντουμάνι της VG επαρκώς αρωματισμένο με βανίλια, σε ιδανικό σημείο. Τα αρώματα επίσης που αφήνει στο χώρο, δεν αφήνουν κανέναν ασυγκίνητο. Το δοκίμασα και σε έξοδο, και έψαχνε κόσμος να δει ποιος ψήνει κουλουράκια. Επίσης, μιας που υπάρχει και ανάλογο νήμα, συστήνω να το δοκιμάσετε παρέα με πικρή μπύρα, ή λευκό σκέτο ποτό, με βότκα έπαιξα εγώ και μου έδωσε ωραίο σύνολο. Ίσως ταιριάξει και με λευκό κρασί τύπου μοσχοφίλερο, με τίποτα όμως με δυνατό καλό κόκκινο. Τώρα την απόλαυσα πραγματικά, και το μπουκαλάκι με έσπρωξε σε άλλη μία δοκιμή. Ανακάτεψα 2ml Βανίλια, 2ml Φράουλα της ίδιας μάρκας και έβαλα και άλλα 6ml Βάση 75-25. Το έφερα έτσι σε ποσοστό 57-43 VG – PG και 6.6mg Νικοτίνης. Μαλάκωσε αρκετά και ο συνδυασμός με τη φράουλα ήταν ιδανικός. Δεν έχω κάτι αρνητικό να πω για τη βανίλια της Liqua, πέραν του ότι είναι πάρα πολύ έντονη στη γεύση και πιστεύω ότι το σπάσιμο επιβάλλεται, τουλάχιστον σε αναλογία 2:1. Επίσης αρνητικό αποτελεί, ίσως όχι για όλα τα αρώματα αλλά τουλάχιστον γι αυτά που θυμίζουν παιδική ηλικία, η απροσδόκητη απόδοση του χτυπήματος. Εντάξει, 5ρα ατμίζω, και τα είδα όλα με 9ρα, όταν πχ το Tribecca 18ρι το καταπίνω χωρίς μεγάλη δυσκολία. Το 7/10 που του αποδίδω, είναι πολύ δίκαιο, και εύκολα θα ήταν 8ρι αν δεν θεωρούσα απαραίτητο το σπάσιμο.
Εδώ και οι βαθμολογίες
1308 Απαντήσεις
239440 Εμφανίσεις
