Αθλητισμός-Άσκηση και Άτμισμα

[Zarathustra]

Από μια αναζήτηση που έκανα, δεν βρήκα κάτι ανάλογο. Αν όμως υπάρχει, ας διαγραφεί το παρόν να μη πιάνει τόπο. Ευχαριστώ πολύ.



Ανοίγω αυτό το θέμα για τους φίλους που ασκούνται/αθλούνται σε οποιοδήποτε σπορ και με οποιοδήποτε τρόπο, και θα ήθελαν να καταθέσουν τις απόψεις και τις συγκριτικές εμπειρίες τους, σχετικά με το πριν (κάπνισμα), και το τώρα (ω ατμέ!!) ....   





Ξεκινώ, αναφέροντας πως η εργασία μου δεν είναι και η πιο υγιεινή  Τα μαγαζιά μαζικής εστίασης -όπου ειδικεύομαι- στη χώρα μας είναι γεμάτα κάπνα και, ακόμη και αν κάποιος καπνίζει, εκεί αναγκάζεται να καπνίσει πολλαπλάσιες φορές,αφού ο καπνός των άλλων του προσφέρεται απλόχερα ...

Γι'αυτά και γι'αυτά, η άσκηση μου είναι απαραίτητη και δεν την εγκαταλείπω παρότι συχνά έχω την τάση ..

Ασκούμαι αδιάλειπτα τα τελευταία 20+ χρόνια. Τρέξιμο, κολύμπι και άλλα σπόρ, έχουν γίνει το μέσο μου όλα αυτά τα χρόνια, σε μια προσπάθεια να κρατηθώ υγιής μέσα στους ρυθμούς ζωής που μας αναγκάζει να ζούμε η πραγματικότητα μας ...

Τα τελευταία 5 χρόνια το έχω ρίξει στο mountain bike, + τον τελευταίο χρόνο έσπρωξα και το αυτοκίνητο και κινούμαι με ποδήλατο και μέσα στην πόλη, παρά τα προβλήματα ....

Το τελευταίο δίμηνο ήμουν σε ποδηλατικό off, που το κάνω μια φορά κάθε ένα ή δύο χρόνια για λίγο καιρό, ώστε να μη ρουτινιάζω και σιχαίνομαι τον εαυτό μου. Έχω πάρει και μερικά κιλά παρεμπιπτόντως, απλά το αναφέρω, θα καταλάβετε το γιατί στη συνέχεια ..

Πριν από δύο μήνες κατάφερα να κόψω το τσιγάρο, με τη βοήθεια του ατμού. Σε όλο αυτό το διάστημα, λόγω του αθλητικού off που αναφέρω πιο πάνω, περίμενα πως και πως το πότε θα ξαναρχίσω ώστε να δω αν θα έχω αποτελέσματα και ποιά θα είναι αυτά.

Περί του mountain bike, τα τελευταία χρόνια βλέπω το καρδιοαναπνευστικό μου, καθώς και την αντοχή μου στο βουνό, να μειώνονται σταδιακά, και η κατάσταση μου πήγαινε από το κακό στο χειρότερο μέχρι τώρα, αφού για δικούς μου λόγους δεν αποφάσιζα να κόψω το ρημάδι το τσιγάρο.



Σήμερα λοιπόν, μετά από δυο μήνες αθλητική και καπνιστική αποχή, ξαναβρέθηκα πάνω στο ποδήλατο μου και έπαθα την πλάκα μου, σας μιλάω ειλικρινά!!
Πήγαινα πιο γρήγορα από ότι πήγαινα όταν ήμουν στα προπονητικά φόρτε μου στο παρελθόν, ακόμη και μετά από τόσο καιρό αποχής .. στις ανηφόρες ήμουν σαφώς πιο ευδιάθετος, συν είχα διάθεση ακόμη και για συζήτηση (δεν έβαλα γλώσσα μέσα λέμε, και το παρατήρησαν και οι άλλοι της παρέας), πράγμα που παλιότερα ανήκε στη σφαίρα της φαντασίας ...
Επίσης, μετά από τα  σημερινά 20 χλμ=1.5 ώρα της σημερινής βολτόνησης, απλά δεν ήμουν κουρασμένος, ενώ πριν από μερικούς μήνες επέστρεφα σπίτι λιώμα, γκρινιάζοντας για τα πόδια μου που πονούσαν, ενώ ταυτόχρονα ήθελα να φάω ένα ταψί φαί και να κοιμηθώ.
Τα πνευμόνια μου τα ένοιωσα όπως πριν 15-20 χρόνια. Δηλαδή, δεν τα ένοιωσα καθόλου!! Και σίγουρα απέχω πολύ από το να χαρακτηριστώ ως καθαρός μετά από τόσα χρόνια κάπνισμα, αυτό εννοείται.

Συνήθως, την πρώτη ώρα ποδηλασίας την χρησιμοποιούσα για να βγάζω από τα πνευμόνια μου τα διάφορα κατάλοιπα του τσιγάρου, καθώς και, αν ήμουν και παρέα με κανέναν τούμπανο αθλητή που με πίεζε με το δικό του ρυθμό και προσπαθούσα να ακολουθήσω, έβηχα, μου κοβόταν η αναπνοή, και γενικότερα έκανα σαν τρένο (από τα παλιά τα οτομοτρείς που έβγαζαν μαύρο καπνό) ....




Τι άλλο να προσθέσω, πέρα από τη μεγάλη χαρά μου για αυτή την αλλαγή; Τα συγκριτικά αποτελέσματα του ατμού, τα γνωρίζετε όλοι όσοι είστε ατμιστές καιρό, πέρα από κάθε αμφιβολία, οπότε τι να σας λέει αυτή η μαρτυρία;

Όμως, από τη χαρά μου αποφάσισα να τα μοιραστώ ξανά, όπως θα κάνω και στο ποδηλατικό φόρουμ που μετέχω, ανοίγοντας ένα θέμα για το vaping!

Θα χαρώ πολύ να διαβάζω ανάλογες εμπειρίες και από άλλους φίλους που ασκούνται/αθλούνται με οποιοδήποτε τρόπο και έχουν τη διάθεση να τις καταθέσουν...


Είμαι ο vaper anonymous, και είμαι καλά!

Ευχαριστώ !!

[Atmos]

Θα μπορούσε να ενσωματωθεί στο γνωστό ΠΟΣΟ ΒΕΛΤΙΩΘΗΚΕ Η ΥΓΕΙΑ ΣΑΣ ΜΕ ΤΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΤΣΙΓΑΡΟ; αλλά μιας και το θέμα εξειδικεύεται στους αθλούμενους, ας το κρατήσουμε ξεχωριστά.

Υπόψιν λοιπόν:
Αυστηρά μόνο για τους φίλους και τις φίλες που ασκούνται/αθλούνται σε οποιοδήποτε σπορ και με οποιοδήποτε τρόπο, και θα ήθελαν να καταθέσουν τις απόψεις και τις συγκριτικές εμπειρίες τους, σχετικά με το πριν (κάπνισμα), και το τώρα
Σημ.: Μπήκε σχετική παραπομπή και στο πρώτο μήνυμα του άλλου θέματος για εδώ.

[petra]

Μα τι γίνεται; Τα αγοράκια μας δεν αθλούνται αρκετά;
Ξεκινάω πρώτη εγώ λοιπον.


Χωρίς να αναφερθώ σε λεπτομέρειες, αθλούμαι συστηματικά από πολύ μικρή, τα τελευταία χρόνια μάλιστα κάνω απαιτητικές προπονήσεις, με έντονο και παρατεταμένο αεροβιο χαρακτήρα (εκτός των άλλων στοιχείων)
Καπνίζοντας, (ποτέ όμως την τελευταία ώρα πριν την προπόνηση) έφτασα κάποια στιγμή πριν 3-4 χρόνια να νιώθω πρόωρη και έντονη κόπωση, σε σημείο να περνάω κάποιες φορές το αναερόβιο κατώφλι. Σίγουρα η ένδειξη για να ανακόψω κάθε φορά ρυθμό ή για να επιμείνω με το ζόρι, ήταν η κόπωση από τους πνεύμονες.


Ατμίζοντας τα τελευταία δυο χρόνια, η διαφορά είναι εμφανής, με μια προϋπόθεση. Να μην έχω ατμίσει για μια ώρα. Κι αυτό, διότι η νικοτίνη είναι αγγειοσυσταλτική ουσία και μειώνει τη ροή του αίματος προς και από την καρδιά, άρα και την οξυγόνωση. Αν δεν έχω ατμίσει για μια ώρα πριν την προπόνηση, κουράζομαι πολύ δύσκολα και πάντα νιώθω την κούραση να προέρχεται από τους μυς και όχι από τα πνευμόνια. Αν ατμίζω μέχρι και λίγη ώρα πριν, έχω περιορισμένη αντοχή για τα πρώτα 45' (όχι όμως όσο όταν κάπνιζα) και μετά τα 45΄βγάζω την υπόλοιπη (πιο δύσκολη) προπόνηση εξαιρετικά εύκολα, σαν να μην έχει προηγηθεί καν το πρώτο κουραστικό 45λεπτο.

[Cruiser79]

Σαν καπνιστής, είχα φτάσει σε σημείο να κάνω εντατικότατες προπονήσεις bodybuilding σε συνδυασμό με 1 ώρα αερόβιες ασκήσεις 6 ημέρες την εβδομάδα, με ενάμιση πακέτο τσιγάρα τη μέρα. Την κόπωση την κατάλαβα απότομα με λιποθυμία!

Δυστυχώς, διάφορες περιστάσεις και φόρτος εργασίας, παράτησα τη γυμναστική για 11 χρόνια με αποτέλεσμα να πάρω πολλά κιλά και να μην έχω μέτρο σύγκρισης. Παρ' όλα αυτά, 6 μήνες από την έναρξη του ατμίσματος, επανήλθα σε κατασκήνωση με τρελούς ρυθμούς που θα έριχναν κάτω πολλούς επι χρόνια αθλούμενους. Και την έβγαλα μια χαρά. Τώρα, 17 μήνες ατμιστής και πολλά κιλά λιγότερος, ετοιμάζομαι και πάλι να ξεκινήσω bodybuilding, μάλλον μετά το καλοκαίρι, το οποίο και θα περάσω με τρέξιμο, κολύμπι και μπάσκετ. Σαφώς καλύτερα με το άτμισμα, ανασαίνεις και όλο το οξυγόνο πάει εκεί που χρειάζεται. Και έπεται συνέχεια.

Και για να μην χαρακτηριστώ off topic, είμαι αθλούμενος: παίζω μπριτζ σε πρωταθλητικό επίπεδο! Οκ, δεν είναι σωματική άσκηση, αλλά με κρατάει on topic!!!

[alkaz77]

μπάσκετ (ατέλειωτες ώρες κάθε εβδομάδα), ποδήλατο (20 - 80 χλμ κάθε Κυριακή).


Η αλήθεια είναι οτι δεν εχω δει κάποια δραματική διαφορά σε αντοχή και απόδοση, βέβαια ατμίζω 2,5 μήνες μόνο αλλά αθλούμαι συστηματικά εδω και 3 χρόνια.


Ίσως ακόμα θέλουν χρόνο οι πνεύμονες να καθαρίσουν...

[Zarathustra]

Λοιπόν, μετά από μερικές μέρες προπόνησης, βεβαιώθηκα για αυτά που γράφω -όντας ενθουσιασμένος- στο πρώτο ποστ.


Είναι προφανές ότι δεν υπάρχει πια αυτό το μπούκωμα, αυτή η αίσθηση ασφυξίας που είχα με το κτ. Συνεχίζω να λαχανιάζω φυσικά, αλλά λιγότερο.


Γενικά αποφεύγω ως ο διάολος το λιβάνι να φτάνω στο αεροβικό κατώφλι, δεν χρησιμοποιώ μηχανάκια για να γνωρίζω τις σφύξεις και τις τιμές μου, αλλά και προτιμώ φιλοσοφικά την φυσική άσκηση από αυτή της φιλοδοξίας των επιδόσεων, μακροβιωτικά και χωρίς πιέσεις.


Στο αστικό ποδήλατο τώρα, ξεκινώντας από το σπίτι μου για την τυπική μου σχεδόν καθημερινή διαδρομή, πρέπει πάντα να ανέβω μια ανηφόρα στην άνω Κυψέλη, μια ανηφόρα 100 περίπου μέτρων με κλίση γύρω στο 14-15%. Το συγκεκριμένο σημείο με βρίσκει πάντα κρύο αφού είναι 200 μέτρα από το σπίτι μου και δεν προλαβαίνει με τίποτα να ζεσταθεί το σώμα. Εκεί, μέχρι πρότινος πεταλάριζα πάντα με τη μέγιστη οικονομία δυνάμεων, με την τρομερή ταχύτητα των 4χλμ την ώρα, και πάντα στο τελείωμα της ανηφόρας είχα παραδώσει πνευμόνια και στομάχι στον μεγάλο αρχιτέκτονα του σύμπαντος! 


Σχεδόν με μαγικό τρόπο, τώρα μετά από λίγους μήνες στον ατμό, πάντα με οικονομία δυνάμεων ώστε να ζήσω, την ανεβαίνω άνετα, όχι ιδιαίτερα φουσκωμένος, και ακόμη δεν το πιστεύω πόση διαφορά υπάρχει.
Να σημειώσω ότι δεν είμαι κανένα τέρας φυσικής κατάστασης + τα έχω τα χρόνια μου.


Πιστεύω ότι ο ατμός είναι μια αφύσικη διαδικασία συγκριτικά με τον ιδανικό άνθρωπο που κάνει την απόλυτα φυσική ζωή (τι είναι αυτό), αλλά συγκριτικά με το τσιγάρο και την άθληση, για μένα είναι μια αποκάλυψη.


Παρ'όλα αυτά, όσοι δεν αθλείστε, κάντε μια προσπάθεια, το χρωστάτε στον εαυτό σας. Η αεροβικότητα βοηθάει τα πνευμόνια να καθαρισουν, έστω και από τα λιγότερα συγκριτικά κατάλοιπα του ατμού, εκτός από τα κατάλοιπα γενικότερα της ζωής μας .. η αεροβικότητα ανεβάζει την παραγωγή ορμονών που κάποιος που δεν έχει ποτέ αθληθεί, ούτε που φαντάζεται τη ζωτικότητα που τον περιμένει ...


Όπως μου λέει και μια ατμίστρια φίλη μου, που την κοιτάω με μισό μάτι κάθε φορά που μου το επαναλαμβάνει, τα καλυτερα έπονται ... 






Φίλτατη καρτοχαλαστρού, κατ'αρχήν μπράβο που αθλείσαι!
Δευτερευόντως με έβαλες στο λούκι με τα γραφόμενα σου, να μην ατμίζω πριν την προπόνηση + να κρατιέμαι όσο μπορω να μην ατμίζω αμέσως μετά..
Όχι ότι δεν το ήξερα ότι είναι επιβλαβές για τους ανοιχτούς πνεύμονες, αλλά  στάθηκες μια αφορμή να επανεξετάσω τα χάλια μου. Thanks. 

[sifis]

πριν 4 χρόνια ξεκίνησα κικμποξην αλλα μια ωρα την ημέρα τα έφτυνα στην κυριολεξία.λαχανιαζα εύηχα δεν την πάλευα.πρην 2 περίπου χρόνια που άρχισα το ατμοισμα έβλεπα σταδιακή βελτίωση μήνα με των μήνα το έβλεπε κ  ο προπονητής μου αυξήσαμε τις προπονήσεις μια ωρα παραπάνω και δεν καταλαβενα τιποτα.το Οκτώβρη που ξεκίνησα το κάπνισμα για 3 βδομάδες  για προσωπικούς σοβαρούς λόγους, δεν μπορουσα να κουνηθώ.οταν ξανάρχισα το ατμισμα των Νοέμβρη μπήκα σε κανονικούς ρυθμούς, των ιανουαριο άρχισα κ 2 πολεμική τεχνη (χαπκιντο).συνολο προπονισεων 3 ωρες την ημερα κ καθε τεταρτη και παρασκευη 4 ωρες.πιστεύω ακράδαντα οτι ο ατμος με βοήθησε

[teddy]

Ατμίζω ενάμιση μήνα, χωρίς κ.τ απο την πρώτη μέρα. Κάνω ποδήλατο, αστική ποδηλασία, είναι το μεταφορικό μου μέσο οπότε κάνω απο 8 μέχρι 20-25 χιλιόμετρα την ημέρα.

Οι διαφορές που έχω δει:

Γενικά αυτό που παρατήρησα είναι οτι οι διαδρομές βγαίνουν πιο άνετα.
Οι ανηφόρες έχουν γίνει λίγο πιο εύκολες. Και κινούμαι με μεγαλύτερη ταχύτητα σε αυτές. Ο συνολικός χρόνος για συγκεκριμένες διαδρομές όμως έχει μείνει ο ίδιος αφού στο συγκεκριμένο σπορ σε καθυστερούνε κυρίως τα φανάρια (ναι, σταματάω στα κόκκινα  ) και η κίνηση (ειδικά οι ταξιτζήδες).

Την μεγαλύτερη διαφορά την έχω δει μετά την άσκηση, οπου μετά απο 10 λεπτά (και μετά το απαραίτητο μπάνιο) έχω ξεχάσει οτι πήρα ποδήλατο. Αισθητά λιγότερη κούραση.

[alkaz77]

Είναι όντως γνωστό οτι οι σωστές ανάσες στην άθληση είναι το Α και το Ω, καθαρότεροι πνεύμονες καλύτερες αναπνοές , καλύτερες επιδόσεις

[teddy]

Προφανώς και δεν θα διαφωνήσω, αλλά θέλω να επεκτείνω αυτό που είπες.

Το περίεργο με τις "σωστές ανάσες" που λες είναι οτι ...ούτε καν, καμία σχέση με σωστές ανάσες!
Παρατηρώ οτι ίσα-ίσα είμαι πιο χαλαρός σε αυτό το θέμα, όχι μόνο δεν λαχανιάζω εκεί που λαχάνιαζα πριν, αλλά πλέον η αναπνοή δεν έχει τόση σημασία. Έχω συλλάβει τον εαυτό μου πάρα πολλές φορές να αναπνέω με κλειστό το στόμα απο την μύτη σε εύκολα κομμάτια ή στα φανάρια.
Οπότε θα σε διορθώσω και θα πω καθαρότεροι πνεύμονες, χειρότερες αναπνοές, καλύτερες επιδόσεις.

[petra]

πω...πω... φόρα που πήρατε.   Μήπως να λέγαμε και για τον κύκλο του krebs;
Ας περιοριστούμε καλύτερα στο θέμα μας, το πώς επηρεάζει το άτμισμα την άσκηση και την άθληση

[alkaz77]

Σε σχέση με έναν καπνιστή ή σε σχέση με κάποιον που  δεν άτμισε ή κάπνισε ποτέ του? 


Γιατί αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι και το άτμισμα επηρεάζει αρνητικά την άθληση αλλά σε δραματικά μικρότερο βαθμό από το τσιγάρο.


Αλλά απ'οτι καταλαβαίνω το νήμα ξεκίνησε για τη βελτίωση που έχουμε στην άσκησή μας όλοι εμείς οι πρώην καπνιστές , άρα όταν αναφέρεται η καλυτέρευση της υγείας ενός οργάνου, που παίζει μείζονα ρόλο στη ζωή μας ως αθλητές,  δε θεωρώ ότι ξεφεύγω από το θέμα του νήματος.   

[petra]

Το εκτός θέματος έχει να κάνει με την τεχνική των αναπνοών κατά την άθληση. Τα άλλα ήταν αντός.


Αν διαβάσεις το πρώτο μου ποστ, εμπειρικά καταγράφω ότι με αποχή μιας ώρας από το άτμισμα, οι επιδόσεις σου θα είναι παρόμοιες μ αυτές που θα είχες αν δεν κάπνιζες.


Σε άσκηση αμέσως μετά από άτμισμα, θα έχεις καλύτερες επιδόσεις σε σχέση με τότε που κάπνιζες, όχι όμως με εντυπωσιακές διαφορές. Επίσης, αν ασκείσαι για πολύ ώρα, μετά τα πρώτα 45' η διαφορά απόδοσης προς το καλύτερο(όταν έχει απορροφηθεί η νικοτίνη από τον οργανισμό) είναι αισθητή και πολύ βελτιωμένη σε σχέση με τη διαφορά απόδοσης που θα είχες ως καπνιστής 45' μετά από την έναρξη της άσκησης.

[mihalis.cp]

εγω κοντευω στις  επιδοσεις ειχα σαν μη καπνιστης καποτε  ,εχω επανελθει παλι στην γυμναστικη (bodybiuldig- αεροβιο) απο τοτε που εκοψα το τσιγ. και αρχισα το ατμισμα . 99% επαναφορα και ανεβαινουμε..

[IreneS]

"Προσοχή: αυτό το θέμα δεν έχει λάβει απαντήσεις για τουλάχιστον 90 ημέρες.
Αν δεν είστε σίγουροι ότι θέλετε να απαντήσετε, παρακαλούμε σκεφτείτε την περίπτωση να ξεκινήσετε ένα νέο θέμα."

Είμαι πολύ σίγουρη ότι θέλω να απαντήσω και είμαι πάρα, πάρα πολύ χαρούμενη γι'αυτό!

Από τότε που με θυμάμαι ασχολούμαι με κάποιο σπορ, με ένα μεγάλο διάλειμμα -τα χρόνια που κάπνιζα πολύ. Ήμουν αθλήτρια πολεμικών τεχνών και εκεί γύρω στα 23-24 που έπιασα την πρώτη μου full time δουλειά, λίγο η έλλειψη χρόνου, πολύ το τσιγάρο, σταμάτησα κάθε αθλητική δραστηριότητα. Πάρα πολλή δουλειά και καθιστική ζωή για τα επόμενα αρκετά χρόνια = ό,τι χειρότερο για την υγεία και το σώμα.

Πριν 4 χρόνια μετακόμισα για ένα διάστημα στο εξωτερικό και επειδή ο χρόνος που μου έμενε εκτός δουλειάς ήταν ελάχιστος, αποφάσισα να ξανασχοληθώ με κάποιο άθλημα για να τον εκμεταλλεύομαι όσο καλύτερα μπορώ- ξεκίνησα λοιπόν τένις. Με ένα πακέτο τη μέρα όμως και τόσα χρόνια απραξίας, στο 15λεπτο είχα ήδη παραδώσει πνεύμα και με πάρα πολλή αυτοπειθαρχία και προσπάθεια δεν τα παράτησα τελείως.

Για να μην τα πολυλογώ, 4 χρόνια μετά και μέσα σε 2 μόλις μήνες αποκλειστικού ατμίσματος, την Κυριακή έπαιξα 2ωρο αγώνα σε μονό (οι γνώστες θα ξέρουν τί σημαίνει αυτό, ειδικά αν έχεις περάσει τα πρώτα -άντα) και αν ο παρτενέρ μου είχε διάθεση, θα συνέχιζα ευχάριστα. Όταν κοίταξα το ρολόι μου δεν το πίστευα. Χαμογελούσα σα χαζή (παρότι έχασα!).
Με δεδομένο ότι δεν έχει αλλάξει κάποια άλλη παράμετρος στον τρόπο ζωής μου, είμαι πλέον ευγνώμων στο iStick και τον ναυτίλο μου. Νομίζω ότι την Κυριακή αποφάσισα ότι δε θα ξανακαπνίσω ποτέ!