Μετά από ένα ΠΣΚ συμβίωσης με dripper και μηχανικό μοντ, καθώς υπήρχε δοκιμή σε υγρά ειδικά για πολλά βαττ, έχω κάποιες παρατηρήσεις.
Ορθώς τόσο καιρό θεωρώ ότι στην πλειοψηφία των υγρών η γεύση εξαφανίζεται στα πολλά watt. Εκτός από τα συγκεκριμένα υγρά, τα οποία όσο γκάζωνα τόσο απέδιδαν, δοκίμασα και διάφορα άλλα τα οποία γνωρίζω καλά και το αποτέλεσμα ήταν κάκιστο. Οκ, δεν είχα και κανένα Apollo XTR για να έχω άποψη σε ποιοτικό εργαλείο, αλλά είδα γεύσεις να καταστρέφονται και ένα πολύ καλό υγρό να γίνεται απλά μέτριο, πχ Vaponaute Over the Rainbow. Συμπεραίνω λοιπόν ότι εκτός από τον ατμοποιητή, το στήσιμο, το μοντ κλπ, πρέπει και το υγρό να σηκώνει τα πολλά watt. Εκεί που πρέπει να επικεντρωθούμε πιστεύω, είναι στο να συγκεντρώσουμε απόψεις στα ανάλογα θέματα, για κάθε ατμοποιητή. Σε μεγάλο βαθμό, έχει γίνει στο παρελθόν αυτό, και ευτυχώς υπάρχει μεγάλη πλειοψηφία χρηστών που δοκιμάζουν και έχουν ίδια άποψη όταν προτείνουν. Από ότι έχω παρατηρήσει, με μεγάλη ακρίβεια και λεπτομερέστατα.
Κακά τα ψέματα, πλέον οι παράμετροι που πρέπει να κοιτάμε όταν κάνουμε ένα στήσιμο είναι άφθονες.
Πόσες σπείρες?
Πόσα Ohm?
Τι διάμετρο?
Τι διατομή σύρματος?
Σε τι ατμοποιητή?
Πόσο αέρα?
Τι υγρό?
Σε τι εύρος watt?
Τι υγρό?
Ζητούμενο: γεύση, ντουμάνι, χτύπημα, ή συμβιβασμός?
Στενό, φαρδύ, μακρύ, κοντό drip tip?
Παλμικό, σταθερό ή μηχανικό?
Φρέσκια ή demi μπαταρία στο μηχανικό?
Μονή, διπλή, ή παραπάνω αντιστάσεις?
Όλοι μας πιστεύω, έχουμε βρει εμπειρικά μία χρυσή τομή σε αυτές τις παραμέτρους. Προσωπικά, θα επιμείνω στην επί μακρόν ίδια άποψή μου: Φυσιολογικές αντιστάσεις, φυσιολογικά watt.