Σχεδόν πρωί σε ουζερί του Ωρωπού, γύρω στις 11 ήμασταν οι πρώτοι πελάτες.
Σερβιτόρος: (στρώνοντας το τραπέζι) Τασάκι να σας φέρω?
Εγώ: Όχι, ευχαριστώ.
Χαρμανιασμένος καθώς ήμουν λόγω οδήγησης, εξέρχεται απ’ το τσαντάκι ο tayfun και επίσης εξέρχονται δύο γερά σύννεφα από τον tayfun. Στη διακριτικότητα και συστολή δεν έχω ταίρι, αλλά είπαμε! Το μαγαζί ήταν άδειο και εγώ χαρμανιασμένος.
Σερβιτόρος (επιστρέφοντας): Σας παρακαλώ μην συνεχίσετε να καπνίζετε ηλεκτρονικό!
Εγώ: Πριν λίγο με ρώτησες αν θέλω τασάκι!

Σερβιτόρος: Ξέρετε ο ιδιοκτήτης (και τον δείχνει) λέει πως αυτός ο καπνός δεν διαλύεται στον αέρα και δίνει στόχο.
Εγώ: οκ, πες του ότι θα ατμίζω πιο διακριτικά και παραγγείλαμε.
Γύρω στις 12:30 το ουζερί ήταν γεμάτο με θαμώνες και κάπνα και ο ιδιοκτήτης έφερε το λογαριασμό.
Εγώ: Επειδή σε πείραξε ο ατμός μου, πες μου σε παρακαλώ, αυτή η κατάσταση εδώ μέσα με τη κάπνα και τα γεμάτα τασάκια, δεν δίνουν στόχο?
Ιδιοκτήτης: Έχεις δίκιο, αλλά να ξέρεις πως οι μη καπνίζοντες, περισσότερο ενοχλούνται από εσάς γιατί βγάζετε καπνό που δεν διαλύεται και φαίνεται.
Το πιστεύω αυτό που είπε για τους μη καπνιστές. Αυτό που δυσκολεύομαι να πιστέψω είναι ότι ειδικά αυτοί οι άνθρωποι (που θεωρητικά και στατιστικά ανήκουν στη… “μορφωμένη” τάξη) δεν διέθεσαν ποτέ λίγο χρόνο να ενημερωθούν για το παθητικό άτμισμα αλλά επιμένουν δογματικά.